Strak op de inchecktijd aangekomen in Noordwijk bij het v.d. Valk Palace hotel, wat sinds 2021 onderdeel van de club is, voor een redelijk betaalbaar winterarrangement van twee nachten met diner en ontbijt. Een voorjaarsarrangement moet één week later met exact dezelfde inhoud dan opeens ongeveer driehonder euri meer kosten. Het hotel blijkt een indrukwekkend pand te zijn, voorzien van een ruime parkeergarage onder het hotel waar nog plaats genoeg is en we € 17,50 aanvullend per nacht voor moeten betalen. Inchecken gaat wat moeizaam, veel vragen en veel gedoe rond borgstellingen, omzetten van de parkeerticket en de tijden dat we denken te gaan dineren die uiteindelijk uitkomt op 19:15 uur. We krijgen kamer 1408 op de derde verdieping helemaal achterin het hotel in een soort zijvleugel waar het rustig is maar wel enigszins het idee geeft dat eenvoudige luiden die een arrangement boeken in een soort verdomhoekje terecht komen. Behalve een kamer hebben we ook een balcon met helaas een wat minder fraai uitzicht op een bouwput en erg veel Noordwijks beton.

 

 

Dit arrangement met enige aarzeling geboekt omdat er ergens in mijn systeem zit, dat van der Valk toch met name qua eten niet al te best zou zijn met de beroemde appelmoes met gekonfijte kers in gedachten. Uiteindelijk blijkt er heel weinig op het hotel aan te merken. Prima kamer, fijne bedden en goed eten. Het enig waar we iets minder blij van worden is het feit dat het kennelijk ook populair is bij mensen met kleine kinderen, die helaas die kindertjes geluidstechnisch af en toe niet helemaal in de hand weten te houden.

 

We hebben nog een flink stuk van de middag over die we doorbrengen in Noordwijk met allereerst een korte wandeling naar zee waar gelukkig minder wind staat als verwacht en het niet al te koud is. We besluiten ieder anderhalf uur onze eigen weg te gaan. Eega wenst te winkelen en ik heb meer zin in een stevige wandeling en een bezoek aan het plaatselijke museum. Ik start met het museum omdat die om vijf uur sluit. Het Museum Noordwijk bevind zich in een oude boerenhoeve begrijp ik van de vrijwillige dames die wat uitleg geven over het bezoek. In een tweetal oude kamers, nog voorzien van bedstee, heeft men stijlkamers uit het begin van de 20^e eeuw ingericht. Ook heeft men het nodige aan kleding, kledendracht en het visserijgebeuren uit die tijd ten toon gesteld. Aardig om te zien maar ik ben meer gecharmeerd van een aantal verrassende en fraaie kunstwerken die men ook in de collectie heeft en bestaat uit prachtig porselein van de porseleinfabriek “De Kroon” die van 1906-1910 in Noordwijk aanwezig was, mooie beelden van van Pallandt en Wenkenbach en leuke schilderijen van de plaatselijke schilders Berkemeijer en Wijsmuller. Ook de heer Breetvelt, die ontwerpen maakte voor “de Kroon”, blijkt een heel aardig schilder te zijn geweest. Als tentoonstelling is nog een ruimte ingericht over de winters in Noordwijk. Deze is niet heel erg spannend maar men heeft wel een leuke film over het jaar 1963 toen er enorme hoeveelheden ijs op het strand lagen en de zee bevroren was. Het meest opmerkelijke is wel dat Nederlanders niet erg veranderd zijn, ook toen zat het hele dorp al verstopt met dagjesmensen met auto’s die dit fenomeen wel eens wilden zien. Van Noordwijk zelf krijg ik eigenlijk niet zo veel hoogte maar volgens één van de vrijwilligers is het tot begin 20^e eeuw vooral een vissersdorp geweest waarbij de bomschuiten op het strand lagen, waarna het opeens erg in trek raakte als kuuroord voor Duisters en het toerisme een grote vlucht nam. Dat zou dan de huidige grote hoeveelheid beton moeten verklaren neem ik maar aan.

 

 

Na dit leuke intermezzo nog een forse wandeling door het dorp gemaakt en uiteindelijk weer via de Koningin Wilhelmina Boulevard terug naar het afgesproken rendez-vous met reisgenote. Onderweg is  het hoogtepunt de vuurtoren die er ten minste nog fris uit ziet en het dieptepunt een aantal grote hotels die serieus in verval zijn naast de vuurtoren. Ook staat er nog een klein kerkje aan het begin van de winkelstraat dat van binnen prachtig is gerestaureerd maar van buiten helaas wat minder aandacht heeft gekregen. Tijdens de wandeling kom ik ook nog diverse panelen tegen met afbeeldingen van fraaie schilderijen van Max Liebermann die hier geschilderd heeft aan het begin van de 20^e eeuw en waar men een wandelroute van heeft uitgezet. Al wandelend heb ik maar al het idee dat we eerder in Noordwijk in een hotel hebben gezeten omdat ik volgens mij een kroeg zie waar we een avond hebben zitten slempen, maar zeker weten doe ik het allemaal niet meer. Ondanks het dreigende weer blijft het droog totdat ik eega weer aantref en we samen bij “Hans en Grietje” aan een kop koffie en een warme chocomel gaan. Uiteindelijk worden dat er twee en begint het als we binnen zitten te regenen en later zelfs flink te hagelen. Opvallend genoeg zitten er ook al wat gezinnen met kinderen rond half vijf aan het diner. Zo zittend bij “Hans en Grietje” hebben we uitzicht op het “Prominent Inn hotel” en heb ik opeens het idee dat we daar in het verleden geslapen hebben. Eega bevestigd een en ander wel min of meer maar het irriteert me mateloos dat ik me gewoon niet meer kan herinneren wanneer dat precies geweest is en wat we toen verder eigenlijk gedaan hebben. Na de hagelbui breken we op en bereiken we het hotel in ieder geval droog. 

 

 

De rest van de middag een tijd liggen lezen, gedoucht wat goed te doen is nadat ik met wat geknoei de douchekop op een zodanige hoogte heb gezet zodat ik er ook onder pas. De mengkraan verloopt helaas af en toe iets maar dat wordt niet al te vervelend. Om 19:15 mogen we dus aan tafel in restaurant “Vloed” wat bij het hotel hoort en er op zich niet onaardig uitziet. Het is ruim opgezet, heeft een open keuken en prettige stoelen om te zitten. Als we aan komen lopen staan er voor de ingang allerlei brandweerlieden in de lounge wat toch enige vraagtekens bij ons geeft maar het personeel trekt zich er allemaal niets van aan en na een kwartiertje zijn ze weer vertrokken. Later horen we iemand van het personeel zeggen dat gasten van het hotel rook in de garage gezien zouden hebben. We beginnen met een frisje en de knul die ons bedient vraagt of we ook al een mandje brood willen, we willen dat wel maar het zal nooit aankomen. Na een kwartiertje komt de kaart en moeten we nog een kwartiertje wachten voor we kunnen bestellen. De kaart is afwisselend maar kent wel behoorlijk wat gerechten waar de gebruikers van een arrangement voor bij moeten betalen, wat soms om forse bedragen gaat. We doen geen al te gekke dingen wat dat betreft en beginnen met voor mij een tonijn met wassabi mayonaise, wakame, komkommer en tuinboontjes die prima smaakt. Tafelgenote heeft een garnalencockail met een soort kleine rode rozenbottelachtige dingetjes. Naast het feit dat dit ook prima smaakt vragen we ons af wat dat voor dingetjes zijn. Als we dat aan het knulletje vragen beloofd hij daarop terug te komen alleen zien we hem de hele avond niet meer terug zodat we het later nog maar eens aan de chef gerant vragen en die weet ons te vertellen dat het pickled peppers zijn. Bij het eten bestellen we een fles Chenin Blanc van het Zuid-Afrikaans huis Bellingham maar die blijkt op te zijn. Als vervanger wordt het een Chenin Blanc “Nieuw Amsterdam” uit hetzelfde land waar ik even aan moet wennen maar die uiteindelijk wel goed smaakt.

 

Als hoofdgerecht gaat de dame aan de zalmfilet met hollandaisesaus vergezelt van broccoli, asperges en een ratatouille in een soort mandje gemaakt van aubergine. Ik heb parelhoen met een jus vergezelt van oerpeen, wortel en puree. Samen mogen we nog wat frietjes delen alleen vergeten we te vragen de zout te vergeten. Het eten is op zich goed alleen is mijn hoeveelheid wel erg weinig vergeleken met die van tafelgenote en heb ik later ook gewoon nog trek. Als dessert nemen we allebei Satsuma mandarijn wat heel knap gemaakt is en bestaat uit witte chocolade, mandarijnmousse, vruchtengel en mandarijn ijs, alleen vinden we het wat tam smaken. Maar over het geheel genomen prima gegeten. Wel is de bediening wat moeizaam, twee lijken het prima te begrijpen en de rest moet vooral veel lopen krijgen we de indruk en niet te veel nadenken, als gast kun je er dus waarschijnlijk ook maar beter niets aan vragen gezien onze ervaringen.

 

 

We verlaten de eetzaal na ruim twee uur en een kwartier waarna we de rest van de avond nog een tijdje samen tv kijken en ik aansluitend nog tot kwart over elf lees, de tandjes poets en het licht uit gaat.

 

Dag 2 Zondag

 

De nachtrust gaat in het begin wat moeizaam maar valt uiteindelijk niet tegen. We zitten redelijk vroeg aan het ontbijt en dat is wel prettig achteraf. Het wordt namelijk echt megadruk en later zitten ook de hele lounge en bar vol met eters. Wij kunnen overal nog makkelijk bij en dus flink graaien in een extreem uitgebreid ontbijt wat we nog nooit zo mee hebben gemaakt. Enorme hoeveelheden verschillend brood zie je wel vaker, maar ook een enorme variatie in beleg. Een zeer ruim assortiment aan sappen en dranken, vele soorten fruit en vooral groenten en diverse mogelijkheden qua ei zoals gekookt, gebakken en als omelet bereid met toevoegingen naar wens, door de keuken. Het enige wat nogal beperkt is, is de keuze in yoghurt- en kwarkachtige zaken en we vinden de koffie niet geweldig. Ook de Espresso hebben we wel eens beter gehad. De ogen zijn deze ochtend wat groter als de maag waarbij ik behoorlijk wat gebakken en gekookte eieren weg werk en uiteindelijk gewoon te vol zit als we na ruim vijftig minuten de tafel verlaten.

 

Na het eten nog een wandeling in de buurt van het hotel door Noordwijk in de regen gemaakt. De voorspellingen zijn dat het verder vanaf een uur of half elf droog gaat zijn wat ook zal blijken te kloppen en als we naar Leiden vertrekken hebben we daar inderdaad prima weer. We starten in Leiden met museum “de Lakenhal” wat in de gelijknamige hal uit 1641 is ondergebracht. Het is niet goedkoop met € 16,= per persoon en het is er al behoorlijk druk als we om ongeveer elf uur naar binnen lopen. We besluiten op de bovenste verdieping te beginnen wat niet de juiste volgorde zal zijn maar ons beter bevalt. Op die verdieping gaat het met name over het beleg van Leiden tijdens de 80-jarige oorlog. Vooral veel schilderijen en die gaan dan meestal over de heldendaad van de toenmalige burgemeester die zijn stadsgenoten aanbood om als eten voor hun te dienen omdat ze zich over wilden geven in verband met de honger. Ook een interessante mega-foto van Erwin Olaf die duidelijk maakt dat de meeste Leidenaren tijdens het beleg niet om kwamen van de honger maar door de pest.

 

 

Een verdieping lager komen we een leuke collectie modernere kunst tegen van de nodige kunstenaars uit deze regio en een aparte hoek met stukken van Theo van Doesburg. Van die laatste is het vooral leuk om een stuk uitleg te zien hoe hij van een gewoon geschilderd portret dan tot een abstract portret kwam. De andere kunstenaars zijn namen als, Jan Toorop, Charlie Toorop, Valk, Kamerlingh Onnes, Geer van Velde, van Doorn en Vesters die allemaal mooie dingen hebben gemaakt in diverse stijlen. Op deze verdieping ook nog van alles over het beroemde Leidse laken wat dus in de gouden eeuw hier gekeurd werd en ons iets minder interesseert.

 

 

Op de begane grond dan met name oudere schilderkunst die begint met de 15^e eeuw met vooral stichtelijke werken, vaak in de vorm van drieluiken, van Engelbrechtszn en Lucas van Leyden. Ook hier de bekende onderwerpen die de grote schilders in die tijd uitkozen maar wat mij betreft halen beide heren het toch niet helemaal bij die grote meesters. Wel bijzonder is een drieluik van Engelbrechtsz waarvan de luiken aan de achterkant fraaier zijn als het hoofdluik. Verder een aantal zalen met schilders uit de gouden eeuw in Leiden zoals Jan Steen, diverse van Mierissen, Bailly, Lievens, Steenwijck en van Heem en ook een speciale tentoonstelling over de eerste vier schilderijen van Rembrand die hier ook vandaan kwam. Persoonlijk vind ik die eerste vier prentjes slecht en geen tentoonstelling waard. Kennelijk is het museum van mening dat gezien dit geweld aan schilders in Leiden uit die tijd, Leiden de bakermat is van de Hollandse schilderkunst. Ik heb niet zo lang geleden een tentoonstelling in het Catharijneconvent gezien die juist van mening was dat die bakermat gelegen is in Antwerpen, omdat diverse schilders van daaruit naar Amsterdam zijn gevlucht in een eerder stadium en toen al in de latere Hollandse stijl schilderden. Zelf neig ik meer naar de Antwerpse claim. Als laatste is er nog een tentoonstelling over de Surinamer Anton de Kom die zich inzette voor de gelijkheid van Surinaamse studenten in Nederland. Het verhaal is me niet onbekend en wat ik dan weer niet zo goed begrijp is dat er nogal cliché met felle kleuren gewerkt moet worden die haast een karikatuur maakt van hoe wij Suriname kennelijk zien. Na ruim een uur, samen eens even bij komen in een rustig en ontspannen museumcafé “haven” waar de bediening vlot gaat en het even lekker zit. Conclusie tijdens een frisje is dat we een leuk museum hebben bezocht. De museumwinkel vinden we wat minder en nodigt niet uit tot aanschaf van een en ander.

 

 

Ook vanmiddag besluiten we uit elkaar te gaan en beiden weer anderhalf uur te doen waar we zin in hebben. Madame doet wederom vele winkels aan en blijkt aan het eind van de rit ook veel gekocht te hebben. Ik besluit een drietal boekenzaken te bezoeken en verder nog kriskras door het centrum wat oudere gebouwen te bekijken. We spreken af elkaar dit keer weer voor de deur van de Hartebrugkerk aan de Haarlemmestraat tegen te komen. Ik scoor uiteindelijk twee boeken en een behoorlijk aantal fraaie panden zoals de Waag, het Raadhuis, de Burcht met een prachtig uitzicht op Hooglandskerk en het oude politiebureau. Voor mij is de conclusie dat Leiden er in ieder geval in geslaagd is het centrum nog redelijk authentiek te houden en er geen al te moderne idioterie in neer te zetten zoals Utrecht helaas her en der wel is gelukt.

 

 

Als we elkaar weer gevonden hebben is het snel tijd voor een versnapering omdat ik nodig naar het toilet moet. Dat valt nog niet mee en uiteindelijk komen we na een tijdje weer terecht in café “haven” waar je ook vanaf de straat in kan lopen. Wederom zit het er even prima met een tweetal koppen koffie alleen is het stukken drukker en uiteindelijk maken we maar plaats voor vier andere mensen. Voordeel is dat we inmiddels vlakbij de auto zijn en vlot de parkeergarage aan de Lammerstraat induiken waar we € 15,50 voor bijna vier uur staan mogen betalen. Terug in het hotel is het nog verdacht druk in de garage.

 

Na een korte rustpauze besluit ik in heerlijk weer nog een flinke wandeling langs het strand en terug over de boulevard te maken. Het loop superlekker, jasje open en de sjaal kan af en het is niet eens erg druk. Aansluitend samen in de bar van het hotel nog een paar drankjes gedronken. Partner neemt twee stuks Texels Skuumkoppe en ik begin met een Chileense Merlot die ik wel erg saai vind en daarna nog een Shyraz van het huis Bellingham die me beter smaakt en meteen ook maar weer drie euro duurder is. Het is er verder stilletjes en we babbelen de tijd aardig vol voor we naar boven vertrekken voor nog wat leeswerk en een douche.

 

 

Wederom om 19:15 aan het diner waar het stukken rustiger is als gisteren en er ook beduidend minder personeel rond loopt. De avond begint niet goed, we worden tegenover een gezin met twee kindertjes neer gezet die voor heel veel kabaal zorgen waar pa en ma toch niet al te veel aan doen. Wat nog het meeste stoort is dat er plek zat in het restaurant is en we het kwalijk vinden dat de bediening ons dan niet aan een tafel een stuk verderop zet. Gelukkig vertrekken ze tijdens ons voorgerecht en wordt het toch nog gezellig. We beginnen weer met een frisje en vandaag komt het brood wel. De fles wijn wordt een hele fijne Sancerre van Jean Max Roger. Als voorgerecht voor mij weer de tonijn. Die helaas uit wat kleinere stukjes als gisteren bestaat en reisgezel gaat voor de Carpaccio, die heel bijzonder wordt opgediend onder een glazen stolp waaronder een rookwolk blijkt te hangen als deze verwijderd wordt. Als hoofgerecht gaan we allebei voor heilbotfilet met bouillon vergezeld van linzen, paksoi, puree en mais. Dit laatste is wat moeilijk van de kolf te krijgen maar verder eet het prima en is de patat zonder zout dit keer wel gelukt. Als dessert gaan we voor een chocolade Toekan wat alleen door twee personen samen besteld kan worden. We krijgen een bord met ijs en vruchten en een chocoladekop van een toekan die gevuld is met diverse chocolades. Op zich heel grappig en apart en het smaakt ook heel aardig alleen is het eten met een vorkje en lepeltje wel een probleem. Mogelijk dat een mes erbij een oplossing zou zijn. Ook vandaag lekker gegeten en nu na ruim een uur en drie kwartier van tafel, drukte is dus wel degelijk een factor van belang die bepaald hoe lang je aan tafel zit.