Dag 2 zaterdag

 

Na een uitgebreid ontbijt en nog een kort afscheidspraatje met de bijzonder gastvrije eigenaresse van het hotel met prachtig weer vertrokken. Helaas verandert dit na een paar uur wederom in regen en bij het passeren van Parijs belanden we in stortregens die snelheden van 60-80 km/u noodzakelijk maken. Rond 15:30 aangekomen bij de Gite "Saint Jacques" in Houdan die de komende tijd ons thuis zal zijn. Houdan is een klein stadje met 4000 inwoners zo'n 75 km ten wzw van Parijs. Van Wikipedia weet ik dat het al wel een lange geschiedenis heeft en in de 100-jarige oorlog al eens vrijwel helemaal plat gebrand is en van die tijd alleen de donjon nog over is. Verder schijnt de Houdan-kip een ras te zijn.

 

De gite is een bijzonder pand wat vrijwel midden in het centrum ligt en waar op vrijdagmorgen de markt pal voor je deur staat. Het pand is 350 jaar oud en volgens mijn reisgezel een museum. Het heeft een ruime wat donkere woonkamer en vier slaapkamers. De tuin loopt enorm ver door is wel smal maar verder prima. Eigenlijk een prachtig ruim pand met een paar nadelen die vooral neerkomen op een tamelijk smerige keuken en een aantal slaapkamers die nogal gehorig zijn en niet allemaal even fris ruiken. Maar het eindoordeel is toch overwegend positief.

 

 

Na de nodige uitleg van de eigenaren van de gite, die schuin aan de overkant wonen, de auto uitgeruimd gite ingeruimd en eerst maar eens een wandeling door het stadje gemaakt om de benen te strekken. De eerste indruk is een prettig levendig oud centrum met de nodige winkels en horeca en weinig tot geen toeristen. Ook leuk is het café "Le Parrois" met een terras tegenover de kerk waar het goed zitten is. Toch iets wat we in niet toeristische plaatsen, zoals hier toch het geval is, niet maar zo gewend zijn in Frankrijk. Op de terugweg naar de gite onderweg afhaalpizza's meegenomen die van zeer matige kwaliteit blijken te zijn.

 

Dag 3 Zondag

 

Na twee reisdagen een dag zonder auto, wat neerkomt op de gite en het stadje verder verkennen. Het blijkt dat hier op zondagmorgen vrijwel alle winkels open zijn ook al iets wat we in dit land niet gewend zijn buiten de supermarkten dan. Het centrum bevindt zich rond de kerk van waar een drietal uitvalswegen het stadje doorsnijden. Rondom het centrum liggen aan de noordkant vooral woningen en sportvelden en als je helemaal doorloopt richting het noorden kom je uit bij het station met niet al te veel keuze, er gaat ieder uur een trein naar Dreux of Gare Montparnasse in Parijs. De rest van de dag met name gevuld met kranten, boeken en wat info over de omgeving die in de gite te vinden is. Aan het eind van de middag wederom het terras bij de kerk opgezocht waar het gezien het weer nog behoorlijk te doen is en vooral veel motorrijders aanleggen voor een drankje.

 

 

Dag 4 maandag

 

In de loop van de ochtend naar Maintenon vertrokken om daar het gelijknamige kasteel te bekijken wat volgens de website van het kasteel open zou zijn om 12:00 uur. Niet geheel verbaasd, omdat we wel wat gewend zijn in Frankrijk, blijkt dit ter plaatse niet het geval te zijn. De plannen snel omgegooid en door gereden naar Chartres om daar de kathedraal te bekijken. Het is wederom een imposant exemplaar maar helaas is het glas in lood waar het beroemd om is slecht te zien door het toch wat donkere weer buiten. Wel prachtig en goed te zien is het beeldhouwwerk rond het koor. Aardig is ook dat men delen van de kerk helemaal schoon heeft gemaakt en delen niet zodat goed te zien is wat het verschil van een paar eeuwen gebruik is. 

 

 

Na het kerkbezoek een wat late lunch genoten in een brasserie waar ze een enorme verzameling theepotten hebben staan en om ons heen voornamelijk Engels wordt gesproken. Tegen twee uur het musee du vitrail vlakbij de kathedraal in gelopen waar het erg stil is behalve dan dat er later een reisgezelschap Engelsen binnenkomt, maar die worden naar een aparte ruimte gedirigeerd. Ik had hier verwacht wat meer te weten te komen over de manier waarop glas in lood gemaakt wordt en ook hoe men de kleuren in of op het glas krijgt maar het blijkt eigenlijk alleen maar een tentoonstelling te zijn die uit drie delen bestaat. Een afdeling met panelen van plaatselijke meesters uit Chartres uit de 14-18e eeuw. Een afdeling met allemaal afdrukken van de glas in lood ramen in de naast gelegen kathedraal zodat we die toch goed kunnen bekijken en wat toch wel een imposant bijbels verhaal verteld als je er de tijd voor neemt. En als laatste in de kelder een tentoonstelling van modern glas in lood waarbij de ouderwetse loden strips niet meer worden gebruikt maar andere technieken met bijvoorbeeld siliconen, glas wat op elkaar wordt geplakt, airbrush technieken en digitale fotoprints. Sommige stukken zijn werkelijk prachtig maar of je dit nou nog glas in lood kunt noemen lijkt ons toch wat twijfelachtig. Ook nogal twijfelachtig is dat de kelder niet met een lift te bereiken is.

 

 

De heenweg binnendoor naar Chartres was niet onaardig maar schoot niet erg op zodat we terug de snelweg via Dreux nemen wat twee keer zo snel gaat maar ook door een wel heel saai landschap loopt. Vlak voor we Houdan vanaf Dreux binnen rijden zit een Chinees die volgens bepaalde websites ook op maandag open zou zijn en waar we vanavond willen gaan eten. Na vanmorgen al een keer gefopt te zijn gebeurd dat nu wederom, de Chinees blijkt dus niet open te zijn. Op de terugweg bij de pizza afhaal firma nu maar afhaal kebab meegenomen die ook niet bepaald geweldig is maar het vult. In ieder geval zijn we weer een les wijzer, in Houdan zijn alle restaurants op zondag- en maandagavond dus gesloten.

 

Dag 5 dinsdag

 

Vanochtend zou het nog redelijk weer moeten zijn zodat we besluiten om eens twee stadjes in de buurt te bekijken. Het eerste ligt vlakbij en is Anet waar een mooi kasteel staat waarvan we weten dat het vandaag dicht is maar ik eigenlijk hoop dat de tuin wel gewoon open is. Niet dus, kasteel en tuin dicht maar het kasteel staat vlak langs de doorgaande weg en is van buiten goed te bewonderen. Op de entree staan een aantal beeldhouwwerken van een hert en honden waarvan ik later begrijp dat het verwijst naar de godin van de jacht Diane en dat verwijst kennelijk weer naar Diane de Poitiers die het kasteel van koning Hendrik de 2e kreeg. Het stadje Anet zelf is niet bijster interessant maar we kunnen er wel een lunch genieten in een brasserietje dat open is.

 

 

Dag 6 woensdag

 

De weersvoorspellingen zijn met name voor de middag en de avond dermate slecht dat we besluiten een dag thuis te blijven. 's Morgens is het nog droog en reserveer ik als ik de krant haal bij restaurant "Saveurs des Saisons" voor de vrijdagavond. Inderdaad wordt het weer in de middag zeer slecht met zware regenval zodat de dagindeling eigenlijk bestaat uit lezen, siësta, internet en lunch. Om een uur of drie lopen we wel naar een bar a vin "au part des anges" waar je achter in de zaak een wijntje kan drinken en een kaasje kan eten. We vinden hier niet helemaal de gezelligheid die we in Nederland gewend zijn want we zijn en blijven alleen. We nemen een Sauvignon Blanc uit Reuilly die prima smaakt en bestellen ook een vijftal kaasjes naar keuze van de man achter de toog. We houden wel van wat sterkere kazen maar dat hadden we beter even kunnen zeggen want wat we krijgen is eigenlijk allemaal nogal tam. Als tweede wijntje proeven we nog een Vermentino uit de Languedoc die wat meer vegetaal is en ons en niet echt onze smaak. Gezien de tamelijk sfeerloze omgeving houden we het hierna maar voor gezien en nemen nog wel een fles Reuilly, die we gedronken hebben, en een fles Sancerre mee terug naar de gite.

 

 

Dag 7 donderdag

 

Eerst maar eens bij de eigenaar van de gite langs gelopen om te melden dat we lekkage hebben. Hij geeft aan iemand langs te sturen maar dat zal dan wel na onze vakantie gebeurd zijn want wij hebben verder niemand gezien. Ondanks de niet al te geweldige voorspellingen besluiten we een dagje naar het vlakbij gelegen Dreux te gaan. Dreux blijkt een heel leuk plaatsje te zijn met een compact centrum, veel oude panden en veel bloemen en planten. In de kerk staan om ons onduidelijke redenen ook grote hoeveelheden planten en liggen zelfs plaggen gras her en der, maar maakt het op zich wel zo gezellig eigenlijk. De ochtend doorgebracht met het verkennen van het stadje en wat winkelen waarbij het opvalt dat het erg stil op straat is en de mensen die rondlopen vooral scholieren zijn. Een plekje voor de lunch vinden valt niet mee omdat we eigenlijk alleen maar restaurantjes tegen komen waar een dagmenu geserveerd wordt en wij eigenlijk iets kleins willen. Uiteindelijk bij "Columbus" naar binnen gelopen wat erg op Starbucks blijkt te lijken waar we een kop koffie met een panini kunnen krijgen tussen de nodige scholieren.

 

 

 

Na het eten naar plaatselijke museum gewandeld waarbij we ook nog midden in het centrum langs de Salle d'Expositon komen waar kunstwerken hangen van patienten van het plaatselijk psychiatrisch ziekenhuis die ze gemaakt hebben na een bezoek aan dit museum. De eerlijkheid gebied te zeggen dat de kwaliteit minimaal zeer matig is. Het museum zelf, dat in een oud kapelletje is ondergebracht, is verrassend leuk heeft een aardige collectie schilderijen met een paar prachtige stukken van o.a. Monet, Le Sidaner en De Vlaeminck. Daarnaast wat stukken uit de oude kapel, een pijpenverzameling en een tentoonstelling over de duc d'Orleans en dan specifiek Louis Philippe III die nog een aantal jaren koning van Frankrijk is geweest. Ik neem aan dat dat te maken heeft met het feit dat de familie d'Orleans hier in Dreux een necropole heeft in de Chapelle Royale de Dreux die hij heeft laten bouwen en wij overslaan om te bezoeken. Toch bijna een uur bezig om alles te bekijken.

 

 

Dag 8 vrijdag

 

Markt voor de deur, niets van gemerkt dat deze 's morgensvroeg opgebouwd is maar het valt nog niet mee om vanaf de voordeur de straat op te komen. Na bekijken van Meteox nemen we de gok dat het een tijd droog en zonnig blijft en besluiten naar de tuinen van Monet in Giverny te gaan. We willen hier om een uur of 12:30-13:00 zijn zodat de gemiddelde medemens zit te lunchen en we geen lange rijen voor de entree verwachten. Is ons een jaar of tien geleden toen we hier op een zondagmorgen naar toe gingen overkomen, waarna we onverrichter zake weer zijn vertrokken gezien de enorme rijen voor de deur. We gokken goed, zowel qua weer als qua drukte bij de kassa. Als we tegen 13:00 aankomen staan er precies twee personen voor ons. 

 

Uiteraard een zeer toeristisch trekpleister en met name de tuin is werkelijk prachtig, zelden zoveel verschillende planten nog in bloei zien staan in september, ook de beroemde vijver mag er zijn al valt het aantal bloeiende waterlelies in dit jaargetijde natuurlijk wel tegen. Het huis is fris geschilderd leuk ingericht en in een aantal ruimtes zijn de muren geheel behangen met reproducties van andere impressionistische meesters om kennelijk een sfeertje op te roepen. Gelukkig is het niet al te druk en kunnen we overal rustig rondkijken en is het vooral echt genieten van de tuin in eens een keer prachtig zonnig weer. Zo'n ingericht huis van een beroemdheid is altijd lastig. Is dit nou de werkelijkheid of heeft hier de conservator zijn of haar werkelijkheid verzonnen? Maar alles bij elkaar een zeer geslaagd bezoek wat eindigt in een mega museumwinkel met de nodige prachtige kunstboeken die we allemaal net wat te duur vinden. Wel redelijk bizar is dat diverse volwassen toeristen bij de vijver over een afrastering klimmen om in of net voor een platbodem te gaan zitten die in de vijver ligt om zich dan te laten fotograferen. We horen opvallend veel Italiaans, Engels en Amerikaans om ons heen.

 

 

Terug naar de gite barst vrijwel meteen een behoorlijk noodweer los dus we hebben geluk gehad. Weer even wat boodschappen gedaan en we vinden eindelijk een aantal potten vissoep die we al een tijdje mee willen nemen omdat die hier in dit land nou eenmaal erg smakelijk is. Het avondeten nuttigen we bij "au saveurs des saisons" gespecialiseerd in voornamelijk eten uit de Savoye en ook een beetje ingericht op die basis. We nemen samen een Mont d'or Chaud wat eigenlijk een soort kaasfondue in een korst uit de oven is waarbij je gekookte aardappels en vleeswaren krijgt om hier in te dopen. Met name het vlees smaakt mij prima en vult ook nog flink. We nemen een coupe Irlandais na, een beetje naief denken we dat dit wel een variant op een Irish coffee zal zijn maar nee is een kopje espresso met er naast een bol vanille-ijs die in een glas Bayley's drijft. Hier zijn we niet zo enthousiast over. Als troost krijgen we een glaasje Génépi uit een enorme fles die vlak bij ons staat en waar we de eigenaar van vragen wat het is. Het blijkt een eau de vie van allerlei alpenplantjes te zijn die smaakt als een fris soort hoestdrank en prettig is na zo'n zware maaltijd. Volgens de man is het zeer goed voor de spijsvertering.

 

Dag 9 zaterdag

 

Een koude start van de dag maar wel droog. Naar aanleiding van een artikel in de plaatselijke krant over het kasteel van Rambouillet wat na jaren restauratie deze zaterdag gratis te bezichtigen is besluiten we daar naar toe te gaan. Het kasteel is van de staat en wordt nog steeds voor officiele gelegenheden gebruikt. We blijken zeker niet de enigen te zijn maar zijn na het bezichtigen van acht ruimtes wel verbijsterd. Van de acht ruimtes zijn er zes duidelijk helemaal niet gerestaureerd, plafonds en houten wandbekledingen zijn gewoon in slechte staat. Ik hoop maar dat als je hier een officiele rondleiding krijgt, die ook bestaat, je toch echt andere ruimtes te zien krijgt. Als we buiten staan zien we gelukkig een mooie waterpartij met de nodige bloemperken met een parkachtige achtergrond dus dat vergoed nog iets. Het stadje Rambouillet nog even ingelopen waarvan het centrum zo ongeveer tegen het kasteel aan ligt en de zaterdagmarkt druk bezocht wordt. We willen eigenlijk op een terras een kop koffie nemen maar die zitten vol zodat het bij een bakker binnen wordt.

 

 

Als we terug rijden naar Houdan krijgen we weer de nodige regen. Vroeger terug als verwacht en eerst maar eens een broodje gegeten en nog wat gelezen. Ik loop rond een uur of twee in mijn eentje naar de donjon die in de weekenden en woensdagmiddag te bezoeken is. Ik wil vooral het uitzicht even tot me nemen en dat is leuk. In de donjon zelf nog een kleine tentoonstelling over gebruiken en eten in de middeleeuwen, maar de logica ontgaat me, er is geen enkele structuur in te ontdekken. Ook blijkt het gebouw nog een jaar of zeventig dienst te hebben gedaan als watertoren, waar je inderdaad nog wat oude gietijzeren leidingen van ziet lopen. Tien jaar gelden is een en ander gerestaureerd naar ik aanneem voor een fors bedrag als je ziet hoe de staat van het pand toen was op een aantal foto's. Mij is niet helemaal duidelijk waarvoor eigenlijk, misschien dat je de grote zaal kan huren en men daar inkomsten uit haalt.

 

 

Na de klimpartij mijn reisgezel nog even opgehaald en samen nog een biertje op het terras voor de kerk gedronken en mensen gekeken. De dag besloten met een diner bij restaurant "La Poularde". Die ligt een beetje buiten het centrum van het plaatsje en is een minuut of twintig wandelen. Is echt zo'n restaurant waarvan je als je binnenkomt al weet dat je minimaal twee uur aan tafel gehouden wordt. De inrichting is prima we krijgen een ronde tafel naast het haardvuur en de bediening doet haar best om alles chique over te laten komen. Wel jammer dat het in de toiletten een puinhoop is, waarbij de heren wc op slot zit en de handen afgedroogd moeten worden met servetjes die neergelegd zijn. Maar goed we komen hier voor het eten en daar blijkt weinig mis mee te zijn. We openen met een fles Sancerre en nemen allebei hetzelfde menu wat begint met gravlax, die valt een beetje tegen wegens weinig smaak, wordt alleen opgepept door wat mierikswortelsaus. Maar het hoofdgerecht maakt alles goed, kip met een werkelijk fantastische paddenstoelensaus. De kip ook nooit beter gehad, mals en vol van smaak doet absoluut de naam van het restaurant eer aan. Na een dessert van chocoladetaartjes en ijs wat niet helemaal mijn ding is maar dat ligt meer aan mij. Afgesloten met een kopje thee die hier gewoon geserveerd wordt met een zakje Darjeeling en geen doos met 20 soorten waarbij ik toch nooit weet wat te kiezen, wel zo makkelijk. We eten samen met nog een viertal andere stellen en dat lijkt ons niet erg druk voor een zaterdagavond. Over het algemeen hebben die veel moeite om de 2-2,5 uur vol te praten valt wel op, op één stel na maar die zitten dan ook al na een half uur aan de tweede fles wijn. Na twee en een half uur staan we weer buiten en is het niet verkeerd om even naar huis te moeten lopen en een beetje bij te komen van dit geweld. 

 

Dag 10 zondag

 

Een luie zondagmorgen en we vertrekken rond 13:30 naar Chartres om het musee des beaux arts te gaan bezoeken. Dit blijkt vlak naast de kathedraal te liggen en wordt druk bezocht omdat we dit weekend jour de la patrimoine hebben en een en ander gratis toegankelijk blijkt te zijn. Een klein museum met wel verrassende namen buiten een zaal met allemaal Maurice de Vlaeminck's die deels geleend zijn van andere musea. Bekende namen als Teniers, van Loo, Daubigny en Corot. Ook nog wat Afrikaanse kunst. Een kleine collectie maar mooi en in een ruimte hangt een plaquette dat Napoleon hier in 1812 met zijn eega een tweetal dagen door gebracht zou hebben. Wel verbazingwekkend voor een museum is de slechte staat van het pand en het feit dat er nauwelijks fatsoenlijke klimatisering aanwezig is.

 

 

We staan vrij snel weer buiten en we lopen het atelier du vitrail naast de kathedraal in, Een winkel in glas in lood die afgelopen maandag niet open was en niet te verwarren met het museum. Hier hangt dus echt prachtig spul, zowel modern als zaken die men kennelijk uit art deco huizen heeft gehaald. Bijzonder is een stuk uit de oceaanstomer s.s. France wat daar in de kapel heeft gehangen. Prachtig spul geeft ook prachtige prijzen komen we al snel achter en iets aanschaffen zit er voor ons niet in. Wel brengen we hier geloof ik meer tijd door als in het museum afgelopen maandag wat ook wel iets zegt. 

 

 

Terug in Houdan maar weer even het terras voor de kerk bezocht wegens droog en als avondmaaltijd de nodige toastjes met kaasjes en een paar glazen wijn in de gite genuttigd.

 

Dag 11 maandag

 

Rustdag die bestaat uit wat wandelen, wat kleine boodschappen lopend te doen, veel lezen, wat internet en een middagdutje. ook de fles Champagne die de eigenaren in de koelkast als welkomstgeschenk neer hebben gezet deze dag maar eens soldaat gemaakt en die smaakt helemaal niet verkeerd. Zorgt nog een beetje voor een zonnetje als we aan het eind van de middag ook nog een enorme hagelbui over krijgen. Als ik bij één van de wandelingetjes aan het eind van de middag een mobiele pizza wagen naast de kerk zie staan besluit mijn reisgezel niet te koken en hier twee exemplaren te gaan halen. Deze zijn beduidend beter als die van de afhaal in het dorp.

 

Dag 12 dinsdag

 

De morgen rustig opgestart en aan het eind van de ochtend naar Maintenon vertrokken waarvan we nu in ieder geval zeker weten dat het kasteel ook geopend zal zijn. Het stadje eerst een beetje bekeken wat geen verpletterende indruk achter laat, wel komen we in de kerk wat mooi modern glas in lood tegen. Als we wat willen eten lijkt alles vol te zitten zodat we maar besluiten bij een kebabberie "Cappadocce" naar binnen te lopen. Dit ziet er als een cafetaria uit maar we worden uitgenodigd verder te lopen en komen in een aardig eetzaaltje terecht die half vol zit en waar we dus nog makkelijk bij kunnen. We nemen een kebab en moussaka met een frisje waar we wel even op moeten wachten maar heel aardig smaakt allemaal.

 

 

 

Na de lunch naar het kasteel gewandeld om te bekijken. Eerste de tuin in gelopen, dit is een kleine Franse tuin maar wel mooi gemaakt met een paar kleuren die steeds terug komen. uiteraard groen gras met buxusboompjes maar ook twee soorten planten met blauwe en paarse bloemen en paden met twee kleuren gravel beige en richting oranje, staat heel leuk bij elkaar. Buiten de tuin ligt verder een park waar je niet maar zo in kan en In de verte is ook het oude aquaduct te zien waarmee water van de Eure naar Sceaux en Versailles werd gebracht om de waterwerken aldaar van water te voorzien. Gezien de staat waar het in verkeerd moet de bouwkwaliteit toch een stuk slechter zijn geweest als van het aquaduct in Nimes wat zo'n 1700 jaar ouder is en in een beduidend betere staat verkeerd.

 

 

In het kasteel zijn ruimtes met 17e eeuwse en 19e eeuwse inrichtingen te bekijken. De 17e eeuwse inrichting is uit de tijd van de bewoonster Mme de Maintenon, die het heeft het geschopt tot tweede vrouw van Lodewijk de 14e en dit stulpje cadeau kreeg. Ik ben enigszins verbaasd als ik haar schilderijen zie omdat ik altijd in de veronderstelling leefde dat de vrouwen van de koningen in die tijd kindvrouwtjes waren. Madame de Maintenon duidelijk niet, zij moet een struise al wat oudere dame zijn geweest en schijnt een belangrijke invloed op de koning te hebben gehad, wel was vast gelegd dat eventuele kinderen van haar geen aanspraak op de troon konden maken. Het 19e eeuwse deel is uit de tijd van de familie de Noailles die het pand uiteindelijk geerfd hebben omdat Mme de Maintenon geen directe erfgenamen had. Gezien de vele schilderijen met militaire uniformen nemen we maar aan dat deze familie kennelijk het leger versterkt heeft. Opmerkelijk detail in dit deel zijn twee ruimtes met behang uit de 19e eeuw wat gerestaureerd is en ik prachtig vind met planten en bloemen. Op het terrein bevindt zich ook nog een kapel waarin een tentoonstelling met wandkleden te zien is van Manessier die wij eigenlijk meer kennen van glas in lood.

 

 

's Avonds wederom gedineerd in "Le Donjon" wegens succes van vorige week en het is dit keer een stuk drukker. De maitre himself komt nu toch maar eens een praatje maken en denkt dat we Engelse toeristen zijn wat we al eerder mee hebben gemaakt. We helpen hem uit de droom en als we vertellen in het stadje op vakantie te zijn kan hij enige verbazing niet onderdrukken. Hij zit hier al 31 jaar met zijn restaurant is duidelijk trots op het stadje en geeft aan dat we toch echt dit weekend het fete van Houdan mee moeten maken, volgens hem het oudste fete van Frankrijk. We hebben al een paar aankondigingen van dit feest gezien met ook de nodige aankondigingen dat auto's vanaf aanstaande vrijdag niet of nauwelijks meer in het centrum geparkeerd mogen worden, samen met de vrijdagmorgenmarkt de reden dat we besluiten niet op vrijdag maar op donderdag naar huis te gaan.

 

We nemen dit keer een fles Pouilly Fumé die van hetzelfde huis is als de Sancerre van de vorige keer maar nog wat beter smaakt. Mijn reisgezel neemt exact dezelfde gerechten als vorige keer, waarschijnlijk om tegenvallers te voorkomen. Zelf ben ik een stuk avontuurlijker en neem vooraf de coquilles van de vorige keer, als hoofdgerecht een super stuk tarbot met een fantastische groene botersaus met de nodige groentes en een aardappeltaartje. Na wordt fruit in Champagne. Dit heb ik ooit eerder gehad en was toen geen succes maar hier is het zoet fruit in een roomsaus met een bol ijs en smaakt heerlijk in combinatie met de wat zurige Champagne. Persoonlijk nog beter gegeten als de vorige keer.

 

Dag 13 woensdag

 

Eindelijk eens een dag waarbij 24 uur droog weer voorspeld wordt zodat we besluiten een dag buiten door te brengen en de tuin van Versailles te gaan bekijken. Versailles is behalve een groot kasteel ook gewoon een grote drukke stad met een parkeerprobleem valt ons voor de tweede keer op. Een paar jaar geleden hier ook al eens geweest maar door omstandigheden niet toegekomen aan kasteel of tuin. Vandaag arriveren we in een prettig zonnetje en gaan we alleen de tuin doen. De slang voor de entree van het kasteel valt deze keer mee en als we de tuin uiteindelijk tegen een uur of half twee verlaten is deze rij verdwenen. Ook hier is het kennelijk zeer zinvol om onder etenstijd te arriveren als je het kasteel wil bezoeken. Het originele plan was om een golfkarretje te huren en dan over het hele domein maar eens op ons gemak rond te zwerven en te wandelen waar we het mooi of leuk vinden. Echter een bedrag van € 34,= huur per uur is ons toch wat te gortig. Als we zien dat er ook nog een treintje rijdt van het kasteel naar het grand trianon, petit trianon, grand canal en weer terug wat € 7,50 p.p. kost besluiten we die te nemen en dan bij het grand canal uit te stappen en op ons gemak terug te lopen. Het blijkt wel een bumpy ride te zijn.

 

 

 

Aan het grand canal bij een stalletje eerst maar eens twee broodjes en twee frisjes gekocht en opgegeten op de steiger aan het grand canal zelf. Gezien de wat bedenkelijke kwaliteit van de broodjes deze deels opgevoerd aan de enorme karpers die hier in het water liggen. Op ons gemak terug gewandeld naar het kasteel door dit Franse deel van de tuin. Indrukwekkend hoe groot alles is en ook de symmetrie die er in zit. Wel jammer dat de diverse fonteinen, om ons niet duidelijke redenen, allemaal uit staan waardoor de diverse waterpartijen toch wat minder fraai zijn. Mijn reisgezel heeft wat minder oog voor dit soort zaken en is blij als we weer terug bij het kasteel zijn waar de nodige bloembedden te bekijken zijn.

 

 

Op de terugweg begint het helaas weer dicht te trekken maar we houden het inderdaad droog zodat we aan het eind van de middag besluiten ook nog maar een afscheidsbiertje op het terras bij de kerk te gaan drinken. 

 

 

Dag 14 donderdag

 

Na de files uit Houdan vertrokken. Geen controle van de eigenaren gehad en we hoeven alleen de sleutel maar door de brievenbus van de gite te gooien. Als we het stadje uit rijden zien we al diverse stellages die opgebouwd worden voor het feest en veel plaatsen waar niet meer geparkeerd mag en kan worden. Vertrekken na de files blijkt een relatief begrijp want het passeren van Parijs gaat toch wel met horten en stoten en pas na twee uur zitten we op de A1 naar Lille. Verder een zeer voorspoedige reis met veel zon wat toch wel een beetje zuur is zo onderweg naar huis en geen oponthoud. Ik ben het als we Nederland in rijden alleen behoorlijk zat om 15:30 en heb ook niet veel zin om het laatste stuk naar huis weer door de spits in Nederland te rijden wat altijd weer druk is als we van vakantie terug komen. Niet helemaal gepland nemen we voor de nacht een kamer in "grenshotel de Jonckheer" in Ossendrecht. Een hotel in een groot nieuw pand met niet veel uitstraling en geen al te grote hotelkamer maar functioneel en we slapen er goed zal blijken. Het uitzicht is ook meteen weer typisch Nederlands. Waar wij vooral toeristenhotels kennen blijken hier ook veel werklui in de kost te zitten waaronder veel Duitsers, ik neem maar aan dat die ergens in de haven van Antwerpen of op een bouwplaats in de buurt bezig zijn.