Het bespreken van het vervolgtraject met de cardioloog laat dermate lang op zich wachten dat we besluiten om nog maar een keer een paar dagen wat leuks te gaan doen. Het wordt wederom een oude bekend namelijk Doesburg. De keus valt hierop om redenen betaalbaar, gezien de uitgaven in Schuddebeurs mag het nu wel even wat minder, en in de buurt van Deventer wat ook dit jaar weer bezocht dient te worden vindt reisgezel, alleen besluiten we later dat Deventer maar even moet wachten en we dit keer Zutphen een dag onveilig gaan maken.

 

Dag 1 Donderdag

 

Met heel ander weer als de afgelopen tijd onderweg, dit maal fris en her en der een bui wat ik persoonlijk niet heel erg vind. De reis is rustig zeker het laatste stuk en inchecken gaat vlot bij 1 van de 3 eigenaren en is in dit geval een zij. We hebben kamer 33 helemaal aan het eind van de gang precies boven de toegangsdeur van de parkeergarage. Een goed bed en dit keer geen bad wat ongeveer in je bed staat maar een afgescheiden douche waar het wel koud is gezien de open verbinding met de kamer. Jammer dat het stopcontact bij de wastafel het niet doet, aan één kant van het bed een beddenlampje ontbreekt en het aantal haakjes en weglegruimte bij douche en wastafel wel wat meer had mogen zijn.

 

 

We lopen nog vrij vroeg in de middag het stadje in omdat we de Martinikerk en dan met name het zilvermuseum wat er in zit nog willen bekijken. De kerk zelf heeft nogal een roerig verleden met overstromingen, brand, blikseminslag en het opblazen in 1945 door de Duitsers van de toren komen we achter. Vooral dat laatste verbaasd ons en een reden wordt ook niet genoemd. Wel heeft HKH Wilhelmina meteen na de oorlog het dorp bezocht en aangegeven dat de kerk hoe dan ook hersteld zou worden wat ook gebeurd is. De kerk zelf is niet alleen in gebruik voor de eredienst maar er worden kennelijk ook exposities gehouden, 2^e hands boeken verkocht van overigens bedenkelijke kwaliteit en er zit dus een zilvermuseum in wat men gemaakt heeft in een soort glazen doos die men in de kerk heeft gebouwd. Het zilver blijkt vooral antieke zilveren mosterdpotjes te zijn wat je gek genoeg ook nog kan ruiken en verder heeft men nog wat azijnkannen. De collectie is niet heel groot maar wel leuk gerangschikt naar periode en diverse landen en je herkent wel meteen bijvoorbeeld de empire-stijl op die manier en ook de Duitse exemplaren zijn zeer herkenbaar omdat ze op een aardewerken bierpul voorzien van zilveren deksel lijken. Fraaiste exemplaren vind ik de ge-emailleerde stukken maar ik heb mijn vraagtekens bij een potje uit 1889 wat als art-deco omschreven wordt, en de stijl en het jaartal maken dat wat twijfelachtig.

 

 

Na een kort bezoek aan dit gebeuren het dorp wat doorgewandeld en winkels bezocht waarna we ook dit keer in de Waag terecht komen voor een drankje. Niets veranderd behalve het personeel wat in grote getalen aanwezig is net zoals bezoekers binnen en buiten. We vinden weer een plekje aan hetzelfde barretje als de vorige keer wat in ieder geval niet gereserveerd is en nemen een wijntje en een biertje, waarbij het wijntje duur maar zeer matig is. We hebben de indruk dat we toch met name tussen opvallend veel toeristen en her en der een paar winkelende locals zitten en houden het na een klein uurtje weer voor gezien.

 

 

Terug op de kamer eerst een kop koffie genomen en na een tijdje lezen de douche geprobeerd die het naar behoren doet. Om zeven uur het restaurant in gewandeld waar we nog net een tafeltje in het lage deel kunnen krijgen zodat we leuk naar buiten kunnen kijken en de zon gezellig in het landschap zien zakken. We zijn verbaasd als we voor ons 3 gangen verrassingsmenu uit een kleine kaart voor en hoofdgerecht moeten kiezen, maar navraag bij de wat nerveuze garcon leert dat dat toch echt de bedoeling is. We beginnen allebei met een Carpaccio met een frisje erbij die prima is. Hoofdgerecht voor tafelgenote koolvis met groenten en saffraan saus en ikzelf diamanthaas met dezelfde groenten en een rozemarijnjus waarbij we ook nog een portie frites en salade nemen. Erbij een Verdejo voor madame en voor mij een Merlot die allebei tegen vallen. Het eten is wel smakelijk en gaat schoon op. Als dessert krijgen we volgens de spontane dienster, die het zenuwachtige mannetje kennelijk af is komen lossen, wegens het overlijden van Queen Elizabeth bread and butter met caramelsaus en vanille-ijs. Best lekker zeker omdat de bread and butter warm is. Afgesloten met een Irish Coffee en een thee en na 2 uur weer terug op de kamer.

 

 

Dag 2 Vrijdag

 

Gisteravond vroeg naar bed voor een lastige nacht erg vaak wakker. Al vroeg aan het ontbijt en het zonnetje schijnt in ieder geval waar deze dag geen al te best weer voorspeld is, maar dat blijkt achteraf gelukkig heel erg mee te vallen. Het ontbijt is nog steeds prima verzorgd alleen vind ik nu ook de espresso niet meer zo lekker wat de vorige keer nog wel het geval was. De gewone koffie is ook nog steeds matig. Na uitgebreid getafeld te hebben wandel ik in fris weer naar de vispassage die men gemaakt heeft bij de stuw tussen de oude ijssel en de ijssel zodat vissen toch in hun paaigebied kunnen komen en er ook weer uit kunnen. Wel een bijzonder kunstwerkje met veel uitleg alleen is helaas de ruimte waarbij je ondergronds in het water kan kijken niet open. Ik zie dan ook geen enkele vis gebruik van het ding maken. De wandeling er naartoe gaat langs de camperplaats en plezierhaven waarbij vooral de camperplaats verdacht vol staat.

 

 

Rond half elf naar Zutphen vertrokken waar we aan de zuidkant van de stad naast het museum parkeren en vervolgens een behoorlijke tijd het stadje doorkruizen waarbij diverse winkels bezocht worden, de nodige fraaie panden bekeken worden en we zelfs nog in een hofje terecht komen. Al met al is de conclusie dat Zutphen fraaier en prettig compacter is als Deventer en zelfs hier slaag ik er in bij een boekhandel nog de nodige boeken aan te schaffen.

 

 

Na anderhalf uur hebben de voeten het wel even gehad en zakken we neer in een pizzeria “Vaticano” met een bijzondere inrichting van prachtige bijpassende stoelen en diverse christelijke elementen aan de muur. De bediening is internationaal en omdat we denken allebei iets met brood besteld te hebben vragen we ons na een minuut of 40 toch wel af hoe moeilijk het is om dat klaar te maken. Alleen blijkt mijn “panne” een kleine pizza calzone te zijn met daarin zalm met mascarpone die wel buitengewoon goed smaakt. Tafelgenote heeft een soort “brood mix” besteld wat 7 zelf klaar gemaakte bolletjes met 4 verschillende dips zijn. Ik eet er maar 2 mee met 2 verschillende dips op basis van tomaat die ook al prima smaken. Na 2 capuccino van een Italiaans merk die dan toch wat tegenvallen en na lang tafelen de rekening contant betaald omdat er problemen met de internetverbinding van de pinapparaten zijn.

 

 

Als we terug wandelen naar het museum krijgen we ons enige buitje van deze dag over dus we mogen zeker niet klagen. Het museum bestaat uit 2 delen namelijk museum Henriette Polak en Stadsmuseum Zutphen, wij doen ze allebei voor € 15,= per persoon. We beginnen met Henriette Polak wat op de 1^e verdieping zit en een collectie moderne kunst blijkt te zijn van kunstenaars die ze op latere leeftijd leerde kennen via de kunstenaar Sjollema die haar ook zo ver heeft gekregen dat ze als een soort Maecenas deze collectie op heeft gezet. We komen er ter plaatse achter dat ze een nazaat is van een rijke vader met het bedrijf IFF (Vroeger Polak & Schwarz) en dat ze in de oorlog haar man en diverse andere familieleden heeft verloren is in concentratiekampen. De collectie is op zich leuk, geen ultra modern onherkenbaar gedoe maar veel portretten en landschappen. De voor ons bekende namen zijn Oepst, van Pallandt en Constant. Maar de topper vind ik Wim den Ouden een ons totaal onbekende kunstenaar met een prachtig zelfportret en ook een bijzondere manier van het schilderen van luchten.

 

 

Het stadsmuseum bevindt zich in de kelder en op de begane grond en is een overzicht van de historie van Zutphen. Die is lang en begint met de nodige opgegraven kleinoden uit de diverse periodes tot en met de Vikingen wat ons niet zo boeit. Daarna wordt het leuker met aandacht voor de tachtigjarige oorlog en de strijd tussen katholieken en protestanten in de stad zelf en vooral het stuk pracht en praal wat laat zien hoe de burgers er kennelijk in de tijd van de Hanze bij zaten. Waarbij vooral veel zilverwerk wordt ten toon gesteld en er kennelijk zo veel geld in het stadje aanwezig was dat men gedurende diverse eeuwen de nodige zilversmeden over de vloer had. Leuk museum met van alles wat.

 

 

Terug in het hotel even een rustmoment ingelast, daarna nog een wandeling langs de ijssel gemaakt en aansluitend in het hotel een drankje en een streekplankje tot ons genomen, deze laatste is onderdeel van het arrangement. Het glas rosé wat ik bestel is helaas weer van inferieure kwaliteit en partner doet het met een Brand Weizen van de tap beter. We vragen hoe het precies zit met het logo "Logis de France" wat op het hotel aanwezig is en er blijken inderdaad 13 hotels in Nederland lid van deze Franse organisatie te zijn. Alleen gaat men er mee stoppen aan het einde van het jaar omdat er wel contributie betaald moet worden maar er verder erg weinig ondersteuning voor de Nederlandse tak is.

 

Ook vanavond redelijk laat naar het restaurant gewandeld wat nu zowel boven als beneden stampvol zit. We staan eerst een paar minuten te wachten en dan mogen we aan de leestafel gaan zitten waar we ook weer even mogen wachten. Uiteindelijk kunnen we dan toch wat te drinken bestellen en vraag ik dus maar weer wat we gaan eten in verband met de mogelijke keuze van de wijn. Weer wordt het menu-tje zoals gisteren voor ons gelegd wat ik nu meteen terug schuif en aangeef dat ik een 4-gangen verrassingsmenu verwacht en niet dit. De jongen herstelt zich en dreunt op ossenworst, zwaardvis, rib-eye en bread and butter. We spreken onze verbazing uit dat we hetzelfde dessert als gisteren gaan krijgen maar als er verder geen reactie komt bestellen we maar een fles Grunerveldliner die dan ook nog even op zich laat wachten. Uiteindelijk arriveert die en is heel aardig vergeleken met de andere wijntjes die we hier tot nu toe hebben genoten. Dan komen er opeens 2 mensen tegenover ons zitten en meldt de garcon dat deze mensen hier gaan zitten en wij aan hun tafeltje boven moeten gaan zitten om te eten. We vinden het allemaal onzin, zitten inmiddels prima maar de eigenaar is kennelijk een neuroot en we moeten en zullen aan een eettafeltje. De mensen die tegenover ons zitten blijken buren in het gebouw te zijn en alleen een drankje te komen drinken, kennelijk vindt de eigenaar dat je dit dus zo met je buren regelt. We verplaatsen ons met een hoop trammelant zetten tafeltje en stoelen eerst wat anders neer en moeten het er verder maar mee doen. De eerste gang ossenworst is een zelf gemaakt iets wat matig smaakt met wat kartoffelsalat en cayenne mayonaise. De tweede gang is inderdaad zwaardvis met noedels, avocado en ik denk iets van bonenkruid wat me wel aardig bevalt. Hoofgerecht is rib-eye van de green egg met wat groenten en lekker. Dessert inderdaad weer bread and butter en dan helaas ook nog lauw dit keer. Vanavond kom ik niet verder als een 7. We sluiten allebei af met thee en dit keer zijn we na 2 uur en 20 minuten klaar met tafelen.