Dag 1 Vrijdag

Voor de tweede keer voor een culinair weekendje naar het Zeeuwse Schuddebeurs. Weliswaar nogal aan de prijs maar de vorige keer genoten van en lekker eten en een hele fijne hotelkamer bestaand uit een slaapkamer en woonkamer in een bijgebouw. Helaas blijken niet alle hotelkamers hetzelfde want nu hebben we opeens gewoon een hele grote kamer met een enorm bed en een leuke zit met een bank en prima stoelen, ook niet verkeerd. De reis gaat verder vlot wel is het druk rond Rotterdam en met prettig warm weer voor de tijd van het jaar.

Na de bagage in de hotelkamer te hebben gegooid mijn partner met een boek op het terras voor het hotel gezet en maak zelf een wandeling door één van de weinige bossen die Zeeland rijk is aan de overkant van het hotel. Je kan er een leuk rondje lopen en je komt nog eens mooie panden tegen wat wordt veroorzaakt door het feit dat Schuddebeurs in de gouden eeuw is ontstaan als woonstee voor de happy few van Zierikzee. Na de wandeling ook neergezakt op het terras voor een paar versnaperingen wat prima te doen is in een overhemd.

Na nog wat lezen en badderen rond 19:00 uur aangeschoven voor het diner in het restaurant waar het al redelijk vol zit maar het niet veel voller meer wordt. We hebben sterk de indruk dat we toch wel het jongste koppel zijn wat aanwezig is. De bediening, die we de vorige keer formeel maar prettig vonden, is nu in handen van een drietal personen waar we niet heel warm van worden. De leiding is in handen van een vrij jonge haaibaai maar vooral een pedante arrogante jongeman werkt op mijn stoorzenders. Je kent ze wel van die artiesten met uitspraken als “ik heb hier een bordje voor u met….” Of erger “ik heb altijd voldoende van de wijnen die op de kaart staan en anders altijd een goed alternatief”. Wat moet je er mee hij spreekt zichzelf tegen en wij hebben niet om dit soort info gevraagd.

We hebben vandaag het  vier gangenmenu en we besluiten er een flesje Chablis bij te nemen ondanks dat het hoofdgerecht vlees zal zijn. Dit is een fles van het huis Chanson uit 2017 en fijn, niet al te uitgesproken en een prettig zoetje. De amuse is een buitengewoon geslaagde rillette van makreel met sesam die ik zo als voorgerecht zou bestellen, Het voorgerecht zelf is tartaar van huis gerookte zalm met een mayonaise en saus van eigeel, wat gezuurde biet en een stuk wassabi kroepoek. Op zich niet slecht maar de kroepoek voegt niets toe en de mayonaise en saus zijn dermate aanwezig als smaak dat je de rokerigheid van de zalm niet meer mee krijgt. De tweede gang is hier de onvermijdelijke bisque van Noordzeekreeft waarin cognac is gebruikt. Voor vanavond zijn daar nog eens speciaal aan toegevoegd wat creme fraiche, korreander en citroengras voor een Oosterse touch wordt ons verteld. Helaas zijn ze nergens in de smaak te herkennen en merken we alleen een Oosterse touch door een nogal overvloedig toegevoegde hoeveelheid peper. Het hoofdgerecht laat lang op zich wachten maar is dat wel waard. We krijgen lamsbout met tijmsaus en daarbij gebakken asperges, courgette-creme en een hele grote erwt gemaakt uit erwtenpuree met olie. Prima hap waar de Chablis ook prima bij past. Het dessert is de topper van de avond en bestaat uit cheesecake met cranberries en huisgemaakt sorbetijs van bloedsinaasappel met daarbij wat hangop, mandarijnpuree en stukjes merengue. Na 2,5 uur gezeten te hebben zijn we het wel een beetje zat en slaan de koffie of thee over en trekken ons terug op onze kamer met een boek en een tablet.

Dag 2 Zaterdag

Geen briljante nachtrust genoten en vrij vroeg aan het ontbijt wat weer uitgebreid is. Aan de tafel naast ons dan toch een jonger stel als ons maar daarna blijven we voor ons gevoel een goede tweede in de rangschikking. Bijzonder is het behang wat men veranderd heeft en bestaat uit een intrigerend landschap van bomen en mij doet denken aan de schilder Rousseau ook wel bekend als le Douanier. Na het ontbijt naar Goes vertrokken waar we wederom de boekwinkel van de vorige keer willen bezoeken wat ook nu leidt tot een paar leuke aankopen. Het weer is al dermate lekker dat we zonder jassen op het terras van Stadhotel Goes een kop koffie in de schaduw kunnen nemen. Aansluitend nog twee boekenzaken bekeken maar die halen het niet bij onze favoriet en gekocht wordt er ook niet meer.

We rijden terug naar Zierikzee om dat eens te bekijken en ook de lunch te gebruiken en het plaatselijke museum te bezoeken. Ik ben eigenwijs en rij het stadje in voor een parkeerplaats maar dat lukt gewoon niet zodat we uiteindelijk op een grote parking nabij de haven terecht komen. Leuk om langs de haven met diverse schepen het plaatsje in te lopen en bij de vvv scoren we een plattegrond. Het centrum zit behoorlijk vol met toeristen merken we al snel en uiteindelijk eten we op een soort balkon bij de Hema een broodje gezond met een frisje waar het niet al te druk is.

Vroeg in de middag naar het Stadhuis gewandeld om het museum a € 7,50 per persoon te bekijken. Wat ons betreft niet heel bijzonder behalve een mooie trouwzaal, een aantal geslaagde schilderijen, wat knappe schaalmodellen van oude schepen en wat interessante info over meekrap. De uitleg is verder erg beperkt en de overige ten toon gestelde zaken kunnen we niet zo waarderen. We staan vrij vlot weer buiten en drinken ergens in een klein achteraf straatje, buiten het toeristengeweld, aan een gammel tafeltje op zo nodig nog gammelere stoelen een kop koffie en een kop thee.

Ons derde bekende uitje wordt Dreischor waar we bij de Kleine Schorre weer wat wijn willen halen om mee te nemen. Als we aan komen rijden begint net een rondleiding van de eigenaar Johan himself en kunnen we nog net mee voor € 5,50 per persoon. We lopen langs wat proefstokken van druiven waar ze nog niet veel mee doen naast vooral de Rivaner, Auxerrois, Pinot Blanc en Pinot Gris die ze gebruiken. Allemaal witte druiven en specifiek voor wit gekozen vertelt hij omdat er in Zeeland nou eenmaal veel vis, mosselen en kreeft op de kaart staat. Interessant is toch vooral dat ze niet met slootwater kunnen sproeien omdat dit brak water is. Grondwater tot 1,5 meter is zoet water waar druiven prima bij kunnen, grondwater op drie meter is dan weer brak. Bemesting gebeurd met compost, snoeiafval en natuurlijke mest. Door de wind en zilte lucht hebben ze nauwelijks last van schimmels maar waar anderen wel 25 keer per jaar moeten spuiten met kopersulfaat, moet hij dat toch ook nog 4 keer per jaar doen. Plukken gebeurd met vrijwilligers waar een wachtlijst van twee jaar voor is. In een loods staan diverse RVS vaten om de druiven te laten rijpen en ze beschikken over een eigen pers- en ontsteelmachine van € 100.000,= die maar 8 dagen per jaar gebruikt wordt. Bottelen doen ze met een loonwerker die een machine mee neemt omdat ze die maar drie dagen per jaar nodig hebben. Aan het eind van de rit proeven we de Rivaner en Auxerrois 2018 die al heel vroeg gebotteld zijn omdat de druiven door de warme zomer ook al heel vroeg geplukt zijn. We nemen uiteindelijk zes flessen Auxerrois en drie flessen Rivaner mee want ze smaken weer fijn.

Redelijk vroeg terug in het hotel waar we nog een tijdje op onze kamer keutelen maar uiteindelijk ook nog even het hotelterras bezoeken voor een Orval en twee warme chocolademelk. Na een wasbeurt om 07:00 uur aan tafel in dezelfde ruimte als gisteren waar het wel beduidend minder druk is voor het 6 gangen diner waar we een wijnarrangement bij nemen. Vanavond worden we bediend door een meisje wat dat twee jaar geleden ook al deed en die wij een stuk prettiger in de omgang vinden als het personeel van gisteravond, daarnaast weet ze ook behoorlijk wat van de wijn wat we ook altijd wel op prijs stellen.

De amuse is een gelei van pompoen die er knap uit ziet maar nergens naar smaakt. De glazen deux Sevres et Maine sur lie die we bij de amuse krijgen worden nog een keer bijgevuld omdat het wat lang wachten op het voorgerecht is. We krijgen een salade van hompen grove sla met koude stukjes Oosterscheldekreeft, rettich en wat mayonaises. Los van elkaar lekker maar ik snap de smaakcombinaties niet erg. Tweede gang is een mooi bordje met een rolletje tong met daarin een stukje kreeft en verder asperges en zeekraal in een kruidensaus. Smaakt lekker en we krijgen er een leuke Chardonnay uit Chili bij die in het restaurant de kreeftenwijn van dit jaar is. Niet al te dol op Chardonnay is deze ronduit lekker en fruitig en zal komen omdat het uit een hoger gelegen gebied komt.  Als derde gang krijgen we een papillotte met kabeljauw, zeekraal en een of andere mousse. Op zich lekker, basic smaken, maar wel heel erg weinig en bloedheet. Hierbij een glas Viognier uit Australie die fris is en wat minder kruidig als dat wij gewend zijn maar leuk. Hoofdgerecht is een heel mooi stukje ossenhaas met een superlekkere rode wijnsaus en daarbij diverse groentes, een rosti en witlof met zeeuws spek. Mooi gerecht waar we een Montepulciano bij krijgen die aardig is maar niet helemaal mijn smaak waar ik normaal gesproken wel iets heb met Montepulciano. De volgende gang is kaas met een glas Sherry. De kazen zijn een oude bok, bleu d’Ambert en Epoisses, leuke mix en lekker met de Sherry samen. Wederom een prachtig dessert bestaand uit panacotta met vers rood fruit, ingelegd rood fruit en rabarber en daar bovenop nog yoghurt sorbetijs wat ik super vind smaken. Erbij een glas Duitse Rivaner uit de Pfalz die heel fijn is, fris maar ook fors in het zoet en de zuren . Na nog een kop thee en we zitten met 3 uur nog langer aan tafel als gisteren maar de tijd lijkt vandaag veel sneller te gaan en we babbelen de tijd ook makkelijk vol.