Dag 1 vrijdag

 

Een reisdag die grijs begint maar zonnig eindigt. Onderweg wel vrij veel oponthoud, file bij Eindhoven, wegwerkzaamheden bij Luik die beide de nodige vertraging geven en op het laatste stukje snelweg vanaf Luxemburg stad naar de Franse grens staat alles vast zodat het lang duurt voor we de afslag naar Bivange kunnen nemen om in Roeser uit te komen. Hier hebben we een kamer in hotel Re’ser Stuff geboekt. Zowel de buitenkant van het hotel, de kamer, als het dorpje maken geen heel gezellige indruk op ons. Nergens is er een mogelijkheid om een drankje of een terrasje te pakken, ook niet in het hotel. Er zit niet veel meer op als een ongezellige wandeling te maken en de rest van de tijd tot het avondeten op de kamer rond hangen met een boek. Het is niet de eerste keer dat we in Luxemburg verblijven maar we waren wel even vergeten dat we dit land vroeger al onpersoonlijk, saai en clean vonden en dat het uitstraling mist, wat ook nu weer bevestigd wordt.

 

 

Maar het eten is wel fijn, leuke zaal, goede bediening en redelijk wat gasten om ons heen. Mooie Sancerre van het huis Jolimet bij de dis. Vooraf uitstekende coquilles st. Jacques die alleen wel worden begeleid door een millefeuille met kaas er in en een vrij pittige ratatouille waardoor de coquilles helaas niet helemaal tot hun recht komen. Als hoofgerecht zeebaars met diverse groenten en knol-achtigen zowel gekookt, geroosterd als gebakken. Met een mooie botersaus erbij heel lekker allemaal. Dezelfde botersaus zat ook bij de coquilles maar viel toen in het niet bij de andere smaken. Het dessert is voor tafeldame een entremet van chocola en voor mij een café gourmand. Allebei lekker behalve de koffie, dat wordt nog wat met het ontbijt ben ik bang. Goed gegeten in een redelijk hoog tempo. Op de kamer komen we er laat op de avond achter dat het hier toch redelijk gehorig is zo dicht bij de snelweg en het vliegveld van Luxemburg stad.

 

 

Nog alle tijd om het dorp te bekijken, de vvv te bezoeken en op het terras van de plaatselijke PMU “brasserie des pecheurs” een paar Kronenbourg van de tap weg te werken. De rest van de avond onszelf in de gite ge-installeert en nog een simpele maaltijd gebruikt.

 

 

Dag 3 Zondag

 

Een dag met veel regen, vooral in de morgen, en laag hangende bewolking. In de ochtend het dorp nog wat verkend en de plaatselijke krant op de kop getikt en doorgelezen. In de middag een wandeling gemaakt naar de Statue de Notre Dame die boven het dorp uit torent en op een steile rotswand staat waar de Via Ferrata die men hier gemaakt heeft onderlangs loopt. Allemaal behoorlijk steil maar wel een leuke wandeling door bos en open veld en ik kom ook nog een proefveld met wijnstokken tegen. Al met al pittig om hier te wandelen is wel duidelijk.

 

 

Tijdens het wandelen is het nog redelijk droog maar als we ’s avonds bij “Le Chavot” het diner gebruiken met uitzicht op de Loue, komen er weer de nodige buien over. Het eten is wat matig. Beide pizza’s die we bestellen zijn smakeloos ondanks dat er aardig wat ingredienten op liggen. Ik neem vooraf nog gerookte forel wat echter gerookte zalm blijkt te zijn. De café Gourmand na is wel prima. De fles Rosé de Jura is dan weer wel een voltreffer, stevig en fruitig, een leuke wijn. Het is er wel erg warm allemaal omdat we met zijn allen in een zaaltje aan het water worden gepropt met om de hoek ook nog een behoorlijk groot vuur waar de pizza’s op worden gebakken. Als we terug wandelen is het gelukkig droog en mogen we genieten van blauwe verlichting op het water van de Loue.

 

 

Dag 4 maandag

 

Vandaag weer zon wat de rest van de vakantie ook zo zal blijven. In de loop van de ochtend naar Arc et Senans gereden om de Salines Royale te bekijken. De rit gaat door een mooi groen afwisselend landschap. De saline is een bijzonder uitje waar je makkelijk een halve dag door kan brengen, wij houden het na 2,5 uur voor gezien. Het complex zelf is indrukwekkend en stamt uit het eind van de 18e eeuw naar een ontwerp van Claude Nicolas Ledoux. Er is ook een tentoonstelling met foto’s hoe verwaarloosd het complex aan het begin van de 20e eeuw was, uiteindelijk is het toch weer opgeknapt. Daarnaast een tentoonstelling over zout, hoe het gewonnen wordt, waar het te vinden is enzovoorts. Een tentoonstelling over de boeken van Jules Verne met daarin opgenomen fraaie tekeningen, bijzonder en roept de vraag op wie die tekeningen maakte, ik vind er alleen geen antwoord op. En een tentoonstelling over Woodstock en daarop gebaseerd ook een 18-tal tuinen ontworpen door diverse tuinarchitecten. De samenhang zien we niet altijd maar er zitten wel mooie ontwerpen tussen.

 

 

Het meest indrukwekkend vinden we het museum over Ledoux zelf wat in één van de panden gevestigd is. De architect van het complex was architect van koning Lodewijk XIV in een neo-klassieke periode. Zijn eerste ontwerp voor de Salines Royale werd door Lodewijk afgeschoten als te luxe, het tweede ontwerp is uiteindelijk half neer gezet, het volledige ontwerp had een ronde vorm, het is uiteindelijk als een boog gebouwd. Ledoux heeft ook de nodige panden ontworpen voor concubines van de koning en andere edelen die inmiddels niet meer overeind staan. Een nog wel bestaand ander pand van Ledoux is Chateau de Bénoueville in Normandie wat we kennen en niet heel fraai vinden, ook zijn er nog een aantal oude tolpoorten van zijn hand in Parijs te zien. Door madame du Berry werd hij opzichter van de zoutwinningen en kwam daardoor ook met het ontwerp voor Arc et Senans waarbij hij ook maar meteen een ontwerp voor een complete stad “Cite de Chaux” maakte. Interessant om te zien is dat daar al Bauhaus elementen in zitten en hij veel met een bol deed. Er zitten opmerkelijke ontwerpen tussen en men heeft ook een opmerkelijke hoeveelheid maquettes voor het museum gemaakt van zijn getekende ontwerpen en ook zijn bijdrage aan de verbouwing van de opera in Besancon. Als architect van de koning had hij het tijdens de revolutie zwaar. Hij kreeg in die 10 jaar nauwelijks werk en heeft ook nog een tijdje in de gevangenis gezet. Toen hij daar uit kwam heeft hij alleen nog maar een boek over architectuur geschreven.

 

 

In een heel klein hoekje komen we ook nog een tentoonstelling over “Compagnons du tour de France” tegen. Kennelijk een club in deze regio met ook vertakkingen over de Zwitserse en Duitse grens, van vaklieden die prachtige meesterwerken maken. Lijkt op de prestige objecten die “les meilleurs ouvriers de France” maken, alleen is dit duidelijk een vereniging met ook eigen kleding voorschriften.

 

 

Nog redelijk vol van het middagmaal pas erg laat een zelfgemaakte bonenschotel op gegeten en tijdens een avondwandeling nog even met de eigenaresse van onze gite aan de praat geraakt. Het huis waar zij in woont dateert van het einde van de 18e eeuw, de gite van een veel latere leeftijd.

 

Dag 5 dinsdag

 

Vandaag naar Besancon om te winkelen en het musee du temps te bezoeken. Besancon is een grote levendige stad. Het heeft wel veel oude panden maar niet hele beroemde. Wij slaan de citadel over en blijven in de benedenstad waar aan twee lange brede straten parallel aan elkaar heel veel winkels aanwezig zijn. Duidelijk een studentenstad wat ook bevestigd wordt als we onder de citadel langs de universiteit komen waar we ook de opera en kathedraal bekijken. We kopen tussen de middag aan een rustig pleintje een broodje hotdog en hamburger bij een kraampje wat er wel allemaal wat groezelig uit ziet inclusief de man en vrouw achter de toonbank. Maar het smaakt lekker en we zijn er niet ziek van geworden.

 

 

Na de lunch naar het musee du temps gewandeld wat gevestigd is in een mooi oud pand met prachtig dak en hotel Granvelle heet. Leuk museum met het nodige over de productie van horloges in de regio rond Besancon en in de stad zelf, wat inmiddels allemaal verdwenen is. In die tijd allerlei merken die in huiskamers zijn begonnen en uiteindelijk in kleine fabriekjes eindigden. Ook een ontwikkeling waarbij sommigen zich toelegden op levering van onderdelen zoals wijzers, wijzerplaten, glazen afdekplaten, gereedschappen en dergelijke. In de 18e eeuw was er ook een grote industrie die bestond uit het vervaardigen van de omkastingen rond de horloges met mooie deksels. Verder aandacht voor de horlogeschool die in Besancon heeft gezeten in het verleden. Ook veel te doen rond de exacte tijdsbepaling die voor een horloge natuurlijk tamelijk relevant is. Om die reden heeft men in het verleden een observatoire in de stad gehad die men daarvoor gebruikte. Later kwamen de atoomklokken waar men een paar voorbeelden van heeft staan. Kwarts kristallen waren uiteraard ook een belangrijke ontwikkeling voor een juiste frequentie en dus tijd en bekend bij diverse horlogemakers alhier. Één horlogemaker uit de stad maakte stopwatches die ook afgenomen werden door de marine en de luchtmacht van dit land. Tamelijk onverwacht lopen we opeens ook een zaal in met vooral schilderijen en wandtapijten uit een ver verleden, dit onder het motto verleden is ook een vorm van tijd nemen we maar aan. Er wordt de nodige aandacht besteed aan Philips II de Spaanse koning die niet alleen de Nederlanden onder zich had maar ook de Comtois in die periode komen we achter. Waar wij een landvoogd Alva hadden die zijn beleid uitvoerde hadden ze hier ene de Granvelle die dezelfde rol vervulde. Er hangt ook een schilderij waar naast Philips II en Alva diverse vertegenwoordigers van de zeven provincieen zijn afgebeeld waaronder onder andere Egmond. Schept toch een band zo’n verleden zou je zeggen, wij hadden er in ieder geval nog nooit van gehoord. Ook hangen er een paar hele grote wandtapijten uit de 14e eeuw van de Bruggeling Quint waarvan het verhaal is dat Goering deze in het verleden gekocht heeft en een en ander weer via het 7e Amerikaanse leger is terug gekomen. Helemaal achteraf is er nog een klein rariteitenkabinet te bekijken waarbij vooral de schilderijen opvallen waarin een uurwerkje is verwerkt, nooit eerder gezien.

 

 

Terug in de gite is het weer zodanig dat we de rest van de middag prima buiten kunnen zitten met een boek en een glas wijn. Vanavond diner bij “l’Exquis”, een kleine zaak waar de dienster en kok het alleen moeten doen, de dienster houdt het wel bij de kok niet echt. Wij hebben nog redelijk vlot eten waarschijnlijk omdat we geen voorgerecht nemen maar een fondu comté bestellen met charcuterie erbij. Die staat relatief vlot op tafel smaakt prima maar brand wel de bek uit. Het uitzoeken van een wijntje levert meer problemen op, de kaart is niet best en we willen eerst maar eens een Savagnin proberen maar die blijkt op, dan maar een Chardonnay uit Arbois maar die is slap en zurig. Uiteindelijk maar Chablis genomen die helaas ook niet van superieure kwaliteit is. Het dessert wordt 2 keer koffie met appelgebak, omdat de dienster eerlijk zegt geen Irish Coffe te kunnen maken ondanks dat het wel op de kaart staat. Prima koffie deze keer maar wel wat weinig.

 

 

Dag 6 woensdag

 

Het weer wordt steeds beter en ondanks dat het vandaag tamelijk grijs wordt is het warm. Een rustige ochtend in de gite doorgebracht en na de lunch op pad voor een wandeling naar wat restanten van een kasteeltje boven het dorp. Wederom is de wandeling pittig vooral het dal uit omhoog. Onderweg nog twee Alpaca’s tegen gekomen en boven bij het kasteel zes Duitsers. Het uitzicht is weer fraai maar scheelt niet zo heel veel van de wandeling naar de Notre Dame. Bij het kasteel staat nog een kapelletje uit de 12e eeuw wat in de 15e eeuw opnieuw opgebouwd zou zijn volgens een bord en er nu eigenlijk ook wel uitziet alsof het een opknapbeurt kan gebruiken. Als ik verder wil wandelen en een pad wil nemen wat volgens de IGN kaart de bedoeling zou moeten zijn is me dat te link om af te dalen en besluit ik dezelfde weg terug te nemen omdat ik anders weer helemaal via de Statue de Notre Dame moet lopen wat me toch wat te ver wordt.

 

Dag 7 donderdag

 

Tegen onze vakantiegewoontes in vroeg op want we willen om 10:30 met een boot naar de Saut de Doubs. Opstappen is in Villers sur Lac waar we ruim op tijd arriveren, omdat de route er heen stukken sneller gaat als verwacht. Het blijkt dat het water nogal laag staat zodat we op een andere plek op moeten stappen als bij het verkooppunt, waar we dan ook in colonne met knipperlichten aan en met 20 km/u naar toe tuffen. Het is fris op het water maar een leuke tocht. Eerst over een meertje, waarvan wordt gezegd dat het in de winter altijd dicht gevroren is met 10-30 cm ijs. Ook zitten er opvallend veel reigers aan de oever te vissen. Dan de gorges in en die is imposant maar al snel bereiken we een aanlegplaats waar we te voet verder moeten naar de waterval. Dat is nog een redelijk pittige wandeling naar twee uitzichtpunten, eentje naast de waterval en eentje boven de waterval die het mooiste is. Helaas is de waterval wat verschrompelt door de lage waterstand maar nog wel mooi. Nog indrukwekkender zijn twee mannen die vanaf de waterval dertig meter naar beneden duiken. De Doubs is hier de grens met Zwitserland en vanaf de Zwitserse kant in Les Brenets varen ook bootjes, iets wat nergens in de toeristenfolders aan deze kant te vinden is. Langs het wandelpad staan nog drie hutjes waar frisdrank, prullaria en ijs verkocht worden. Commercie en toerisme zullen we maar zeggen. We zoeken een leuk plekje aan het water en eten meegebrachte broodjes op tot de boot ons weer mee terug neemt.

 

Omdat het nog vroeg in de middag is nemen we een route binnendoor naar de Source de la Loue. Een tamelijk overweldigend natuurfenomeen wat je op een foto niet over kan laten komen. Een grote oprijzende stenen wand in de vorm van een kom met ergens als een soort muil een gat waar indrukwekkend schoon water uitkomt. Een en ander moet bij hoog water nog vele malen imposanter zijn. Wel heel jammer dat EDF hier allerlei lelijke bouwwerken heeft neer gezet waar je echt omheen moet kijken en her en der een oogklep op moet doen om er van te genieten. Bij het restaurant naast de parkeerplaats als we terug lopen een versnapering genomen en het toilet bezocht.

 

 

Terug naar Ornans langs de Loue blijkt een prachtige tocht te zijn. Het eerste stuk gaat door de Gorges de Noailles waar je hoog in rijdt en redelijk vlot naar beneden zakt. Het laatste stuk gaat langs de Loue en komt door het prachtig gelegen Lods waar we als ware toeristen ook maar de nodige plaatjes schieten.

 

 

We gaan vanavond eten bij restaurant “Le Courbet” We moeten een trap op naar boven en krijgen dan een mooi plekje aan het open raam, boven de Loue. Later op de avond moet het raam dicht omdat wat oudere gasten om ons heen het koud krijgen. Opmerkelijk is dat er beneden wat foto’s staan van Macron die hier kennelijk een keer heeft gegeten. Dat blijkt een goed teken want het eten is hier fijn. Weer eens een fijne fles Pouilly Fumé van het huis Bourgeois genomen en allebei een menu du plaisir. Tafeldame heeft vooraf een brochette van garnalen op een taartje van aardappel, aubergine en tomaten. Ik flan pommes de terre wat een soort paddenstoelensoep met flan van aardappel is, lekker maar zwaar. Als hoofgerecht allebei een forel in een soort bladerdeeg met spek en een linzenbotersaus met wat aardappelflensjes en een ratatouille van o.a. biet en tomaat. Wederom prima. Als tussengerecht kazen uit de streek, we kiezen Cléron die saai is, een stuk Comté en een stuk bleu de Gex. Fijne combinatie met de wijn deze laatste twee. Als we de kaas op hebben wordt gevraagd of we nog meer willen, dat hebben we nog nooit mee gemaakt en willen we niet. Het dessert is voor reisgezel een fondant van peer met chocola waarbij je de peer nauwelijks proeft. Ik heb een parfait van aardbeien met een rode vruchtencoulis, de parfait zit in cake die in de rum gelegen heeft. Het dessert vinden we wat minder maar prima gegeten en uiteindelijk ook nog twee koppen thee na genomen. Bijna 2,5 uur gezeten net te lang eigenlijk maar we reserveren wel voor volgende week woensdag gezien de kwaliteit van het gebodene.

 

 

Dag 8 Vrijdag

 

We blijven vandaag een dagje in ons dorp zodat we ook meteen maar wat later opstaan. Aan het eind van de ochtend boodschappen gedaan bij de superU die we wat prettiger en beter uitgerust vinden als de Atac. In de gite wat opgeruimd en afgewassen en na de lunch naar musee Courbet gewandeld. Het is hier druk en er is ook een tentoonstelling van de Japanse schilder Yan Pei-Ming die schilderijen maakt door een soort vlakken te schilderen in vooral diverse schakeringen grijs. Er zitten op zich mooie werken tussen en men heeft schilderijen van hem naast schilderijen van Courbet gehangen die hetzelfde thema hebben. Het meest opmerkelijke van het museum is dat er in iedere zaal wel een suppoost te vinden is, wat gezien het forse aantal zaaltjes tot een bizarre hoeveelheid leidt. We hebben wel vaker musea mee gemaakt waar het aantal fors is, maar dit spant echt de kroon en is allemaal wat overdone voor 75 werken van Courbet. Een fors deel van wat er hangt is erg donker en de vraag is of dit nou zijn stijl was, door de kwaliteit van de verf in die tijd komt of dat er het een en ander ook eens schoon gemaakt zou moeten worden. Veel valt ons wat tegen maar er hangen uiteraard ook een paar hele fraaie werken, Op zijn zelfportretten uit zijn jonge jaren komt hij erg pedant over en hij was natuurlijk ook eigenwijs. In 1871 werd hij lid van de commune in Parijs in de rol van leider van de kunst of iets dergelijks waardoor hij later na het opheffen van de commune naar Zwitserland heeft moeten vluchten. Al met al een wat vreemd museum, waar men deze collectie van Courbet net wat te graag heel belangrijk wil laten zijn, terwijl er geen topstuk te vinden is.

 

Dag 9 Zaterdag

 

Na een nacht in coma in de loop van de ochtend naar Pontarlier vertrokken waar we vlot zijn, alleen is het lastig om een parkeerplek te vinden maar uiteindelijk op de parking des Remparts wat gevonden. Pontarlier is een levendig stadje, veel winkels, niet veel echt oude gebouwen en de Doubs kabbelt er rustig doorheen. De kerk St Benigne ziet er aan de buitenkant niet zo spannend uit maar is dat van binnen wel. Mooi glas in lood van Le Manessier en heeft veel van het moderne glas in lood wat we in een kerk in Abbeville hebben gezien. Niet zo vreemd want daar is het glas in lood ook van zijn hand. Wel merkwaardig is dat er ook vreselijk ordinaire kroonluchters hangen. Na nog wat winkelen op een terrasje bij “Samara” een broodje giros en een bakje patat gegeten met een colaatje erbij. Aansluitend naar de Doubs gewandeld en nog een tijdje aan het water gezeten voordat het musee municipal om 14:00 uur open gaat.

 

 

Het museum zit in een mooi pand, zowel van binnen als van buiten. Men heeft kleinere tentoonstellingen die allemaal leuk zijn opgezet. Eén tentoonstelling gaat over twee zonen uit de regio die in het leger van Napoleon hebben gediend en opgeklommen zijn tot generaal. Van beide zijn ook portretten gemaakt in die tijd. De tentoonstelling gaat vooral over kleding, hoofddeksels en geweren in het leger van Napoleon. Beide heren hebben Rusland overleeft en je ziet dat na de val van Napoleon beiden probleemloos als generaal door gingen in het leger van Lodewijk de 18e. De tweede tentoonstelling zijn schilderijen van kunstenaars uit de regio vanaf ongeveer 1900. Onbekende namen, het meeste is ook niet erg bijzonder maar zoals altijd zijn er toch ook wel weer een paar mooie stukken te bewonderen. Een derde tentoonstelling gaat over Absinth, hoe het gemaakt werd en waar het gemaakt werd. Prachtige oude affiches voor zowel reclame, waarschuwing en verbod van dit goedje. Leuk weetje is dat de firma Pernod die we kennen van de Pastis ooit begonnen is in Zwitserland en later in Pontarlier terecht is gekomen en volgens de gegevens hier als eerste Absinth op de markt heeft gebracht en dat ook jaren is blijven doen. Nog een zaal met porselein die we wel kennen zo langzamerhand en als laatste een bijzondere collectie archeologische zaken. Gek genoeg lag Pontarlier op de route aan een Romeinse weg en er is dan ook aardig wat spul uit die tijd opgegraven, maar bovengronds in de stad vind je er niets van terug. Vlakbij is ook een dodenakker uit 500 voor Christus gevonden met heel veel mooi en gaaf wapentuig en sieraden wat met de doden mee de grond in ging. Gewoon een leuk museum zoals zo vaak in dit land. Terug nemen we wederom de mooie route langs de Loue.

 

 

Voordat we vanavond uit eten gaan eerst nog even op het terras van de PMU een biertje gedronken en genoten van de prima temperatuur zo vroeg in de avond. Aansluitend doorgelopen naar restaurant “Le ptit Comtois”. We nemen bij het eten een fles Tourraine 2018 Sauvignon Blanc die niet top is maar wel bizar goedkoop. Allebei een menu genomen, Madame vooraf meloen met Macvin en ham. Macvin is een versterkte wijn die je over de meloen laat lopen. Smaakt prima alleen is de meloen nogal hard en wordt het een serieuze slachtpartij. Ik heb ganzenlever in vin Jaune met wat groenvoer en brood. De vin Jaune vind ik niet terug maar het smaakt verder prima. Hoofgerecht Madame forel en ik kip met morielles en allebei een top saus op basis van Vin Jaune erbij. Ook nog vergezeld van wat rijst, groentes, aardappel en een groentetaartje. Smaakt heel lekker behalve dan de grote hoeveelheid graten in de vis. Na een creme brulee en een coupe Pontarlier, dat laatste is citroenijs met vin jaune ijs en een alcoholisch groen drankje. Niet helemaal mijn ding. Afgesloten met thee en een cafe creme. Op zich best lekker gegeten en ook nog eens leuk ingericht, maar we gaan hier niet nog een keer eten. Het is er warm en er zitten ook irritant veel vliegen, maar het grootste probleem is dat we ons op de een of andere manier niet welkom voelen, de gastheer slaagt er in ons geen gast te laten voelen en we hebben de indruk dat we daarin niet alleen zijn. Terug in de gite kunnen we nog een tijdje buiten zitten wat de eerste keer is zo laat op de avond.

 

 

Dag 10 Zondag

 

De dag in Frankrijk dat het leven ongeveer stil staat, waar we ons maar bij aansluiten. Laat op en laat buiten aan de brunch die vooral bestaat uit gebakken eieren met spek. We besluiten om een bezoekje te brengen aan de source de Lizon die hier niet ver vandaan ligt en door Madame Pina werd aanbevolen als leuk uitje. Bij de bron is het druk en de parkeerplaats staat vol. De bron is 5 minuten lopen over een vlak pad en aan het pad zitten veel motorrijders en gezinnen te picknicken. Het is hier ook prettig koel door alle bomen en vermoedelijk ook wel het water uit de bron. We vinden nog een vrije picknicktafel waar we een tijdje zitten en ik hobbel naar boven naar de bron. Je blijkt zelfs over een aardedonker glad paadje de bron een stukje in te kunnen lopen wat ik ook doe maar niet op al te handige schoenen merk ik al gauw. Gelukkig loopt er iemand terug met een zaklamp waar ik achteraan kan zodat het niet al te gek wordt allemaal. Het is allemaal wat minder imposant als de Source de la Loue maar wel leuk dat zo veel mensen uit de omgeving dit kennelijk als een zondagmiddaguitje zien en het eigenlijk niet toeristisch te noemen is. Een versnapering is bijvoorbeeld nergens te krijgen.

 

 

Terug bij de picknicktafel nog een tijdje zitten lezen en vrij vroeg weer terug bij de gite waar het inmiddels buiten 29grC is zodat we de rest van de middag in alle rust wat lezend en liggend doorbrengen. We eten vroeg zodat we nog buiten kunnen zitten en het wordt Hollandse pot van aardappels, groente en vlees. Ook de avond verder in alle rust doorgebracht en vroeg naar bed.

 

Dag 11 maandag

 

Vandaag voor de verandering eens vroeg op en we krijgen prachtig weer volgens alle voorspellingen. We besluiten dan ook om eerst naar de fromagerie Mont d’Or in Metabief te rijden om wat kaas te kopen en daarna een plekje aan het water van het daar vlakbij gelegen Lac St. Point te zoeken. We zijn maar net op tijd bij de fromagerie want die blijkt tussen de middag te sluiten, we kopen er voor een habbekrats een fors stuk Morbier en een fors stuk Blue de Gex. Aan het meer vinden we een prima plekje aan het water in St. Point au Lac naast een camping met een kiezelstrandje en een grasveldje met bomen en picknicktafels. Ook heel prettig is dat er een wc aanwezig is. We eten flink wat van de gekochte kaas en voeren brood aan de mussen die gezellig op ons tafeltje komen zitten. Het is redelijk druk met wat zonnende die hards maar vooral wat oudere stellen uit de omgeving die hier lekker in de schaduw gaan zitten en uitgebreid lunchen. Ook veel fietsers die even stoppen en wat eten. We lezen wat en uiteindelijk neem ik een duik in het meer wat koud blijkt te zijn zodat ik een seconde of 10 naar adem lig te happen en er ook weer vlot uit ga. Nog lang zitten lezen en om 15:30 toch maar vertrokken omdat we op de heenweg al merkten dat het rond Pontarlier druk is. Dat blijkt nu ook het geval en zelfs nog drukker, we vermoedden dat je hier in de spits vast staat. Terug in de gite zijn we serieus moe van een dag niks doen en houden we een late siesta.

 

 

Om 18:30 richting “la table de Gustave” gewandeld. Het blijkt hier uiteindelijk vol, warm en chaotisch te zijn, diverse malen worden verkeerde gerechten naar verkeerde tafels uit geserveerd. Wij krijgen te horen dat de fles Chablis die we besteld hebben op is, als ik nogmaals de Chablis 1er cru Montmains van Bichot aanwijs die we gevraagd hebben, blijkt men een andere opgeschreven te hebben. Dus uiteindelijk krijgen we onze gewenste fles en die is lekker. Het blijkt hier een familiebedrijf. Ma doet de tap en heeft de supervisie, de dochter neemt de bestellingen op en blijkt in de loop van de avond aardig en vriendelijk te zijn. Oma serveert uit en ook één van de koks doet dit terwijl er soms bedienend personeel niets staat te doen. Heel merkwaardig allemaal. De Chablis is zeer betaalbaar en mooi. Ik neem wat van het keuzemenu La Vallee. Vooraf salade de la Loue met forel en zalm en ingelegde tomaten die prima te doen is. Hoofdgerecht een lasagne van forel en zoetwaterkreeftjes. Bloed verziekend heet maar niet echt slecht. De derde gang is een soort proeverij van smeerkazen uit de regio, Niet bepaald erg lekker is onze conclusie en niet echt iets om als derde gang in een menu te stoppen. Na heb ik een cafe gourmand die lekker is maar wel iets van 3000 kilocalorieen oplevert. Reisgenote neemt wat keuzes uit het menu de la Loue. Vooraf een terrine van forel die smakelijk wordt genoemd. Hoofdgerecht is gebakken forel met botersaus en daarbij andijvie en een soort omeletjes. De kop van de forel kijkt je nog vrolijk aan vanaf het bord en veroorzaakt bij tafeldame enige paniek, zodat niets van het bord meer goed kan doen. Toegegeven de forel zit nauwelijks smaak aan en is dus slecht, maar de andijvie en het omeletje vind ik weinig mis mee. Na een vacherine wat ijstaart blijkt te zijn met meringue. Ook hier gieren de calorieen de pan uit. Al met al geen plek om meteen terug te gaan.

 

 

Dag 12 Dinsdag

 

Vandaag wordt het wat minder warm en besluiten we dan toch maar eens naar Arbois te gaan vooral om dan eindelijk eens wat van de Jura wijnen te proeven. De rit naar Arbois is sportief te noemen maar het stadje zelf maakt weinig indruk. Supertoeristisch met om de twee panden een verkooppunt van een wijnhuis. We snuffelen wat rond in de kerk waar een heel merkwaardig stuk glas in lood in zit, we bekijken het oude deel waar we ook nog naar een gite gekeken hebben om eventueel te huren voor deze vakantie. Als we deze nu eens van dichtbij bekijken zijn we blij dat we die toch niet gekozen hebben. We eten bij een bakkerij een salade en een broodje. We bezoeken het wijnhuis Tissot waar we dan de beroemde Savagnin druif proeven die we niet lekker vinden, het heeft de oxiderende smaak van Madeira. De Madame die ons inschenkt kan dat nog wel begrijpen wegens de gout specifique, maar als we vervolgens ook de Sauvignon Blanc afschieten wegens te vlak en te zuur is dat onmogelijk. Volgens haar vindt iedereen die van droge wijn houdt dit een heerlijk wijntje. We vertrekken uiteindelijk met een fles Macvin. Bij het verlaten van Arbois nog boodschappen bij een supermarkt gedaan en onderweg in Salins les Bains getankt.

 

 

Terug in Ornans nog een wandeling gemaakt en verder uitgerust. We eten vroeg in de avond een uitgebreide kaasplank met een fles Menetou Salon erbij in de tuin waar het dan nog lekker zitten is. In de loop van de avond wordt het dan opeens weer snel kouder en moeten we naar binnen. De avonden zijn hier wel snel kouder als het overdag niet tegen de 30grC is merken we wel.

 

Dag 13 Woensdag

 

’s Ochtends een boek uitgelezen en tegen lunchtijd naar Besancon vertrokken waar we na een tijdje zoeken in cafe “Le Morand” de lunch gebruiken. Kennelijk een vrouw vriendelijke zaak want ik ben één van de weinige mannen. Een frisse tent waar we een plat du jour nemen die lekker en betaalbaar is, Tagliatelle carbonara met kipfilet. Colaatje erbij en afgesloten met een koffie en een warme chocolademelk. We gaan aansluitend naar het musée des beaux arts wat even zoeken is omdat er een grote tent voor staat en het in een ander pand zit als in onze oude Michelingids staat. Als we het museum gevonden hebben zien we op de entree staan dat het pas sinds 2018 hier gevestigd is dus dat kan wel kloppen. Het is een indrukwekkend museum zowel qua collectie als qua gebouw. Men heeft de binnenkant van het pand gestript en hier een volledig nieuw betonnen vloerenstelsel in gemaakt en alleen de grote trappenhuizen in de hoeken van het pand in tact gelaten. Men heeft een enorme collectie schilderijen en artefacten uit de Romeinse tijd wat allemaal hier uit de grond onder de stad is gevist. Het mooiste zijn een paar mozaieken. Ook heeft men nog een klein afdelinkje met wat spul uit de Egyptische tijd en nog een zaal met werken van een moderne kunstenaar. De collectie schilderijen is waar wij voor komen en we worden op onze wenken bediend, een enorme collectie soms op naam, soms op persoon, soms op onderwerp en soms op periode tentoongesteld. De meeste schilderijen zijn van Franse meesters zoals Vouet, Montfaucon, Bonnard, Seurat en Courbet als bekendste namen en verder heel veel onbekende namen voor ons. Van Courbet zes stukken en ook hier weer niet de echte topstukken. Diverse werken van Rubens en Cranach. Stukken van Titiaan en Tintoretto, Een grote hoeveelheid Hollands meesters met onder andere van Ruysdael, Moreelse en van Ooyen. Ondanks dat er misschien geen topstukken hangen toch ruim anderhalf uur genieten van heel veel moois. De toegang is ook nog eens gratis omdat men aan het verbouwen is, waardoor kennelijk ook de museumwinkel even niet aanwezig is. Na het bezoek vlot de stad weer uit en terug naar Ornans.

 

 

We gaan vanavond voor de tweede keer bij “le Courbet” eten. Dit keer zit het niet helemaal vol maar het is nog steeds druk. We zitten weer op dezelfde plek op het balkon maar nu met het raam dicht wat van ons nog niet had gehoeven. We nemen het iets duurdere menu en dat is nog beter als het menu van de vorige keer. Vooraf coquilles St Jacques in een boter-saffraan-saus met schijfjes aardappel en stukken artisjok. Een mooie combinatie die de delicate smaak van de schelpen nog steeds uit laat komen. Reisgezel heeft als hoofdgerecht een dorade met een fijne botersaus waarin je de peterselie en mosterdzaadjes ook prima proeft. Ik heb een prachtig stuk rosé lamsvlees in een honing tijmsaus met groentes, een superlekker gerecht. Na allebei een Paris-Brest met vijgen. Dit is een langwerpig soezendeeg met chocolademousse er in. Lekker maar zeer voedzaam. De witte wijn is een St Joseph van Guigal die heel fijn is en goed past bij het eten. Achter ons zitten twee Duitse stellen gezamenlijk aan één tafel en daar vallen de gesprekken al na drie minuten stil dat hebben we nog nooit mee gemaakt. Ook hier is het weer erg warm binnen en we zijn blij als we buiten staan waar het dan helaas nu wel echt te koud is om nog even buiten zittend de avond af te sluiten.

 

 

Dag 14 Donderdag

 

De laatste dag hier die we in het stadje doorbrengen. Ik maak nog een wandeling over een educatief pad voor kinderen aan de zuidkant van het plaatsje. Het is weer steil om het dal uit te komen en simpelweg gevaarlijk om aan het eind van de wandeling het dal weer in te zakken. Of ik heb een afslag gemist of ze hechten hier niet aan een kinderleven. Afdalen via ijzeren bouwwerken, touwen aan paaltjes die soms los blijken te staan en balkenpaadjes die bizar steil zijn zonder dat je je ergens aan vast kan houden wil ikzelf eigenlijk al niet overheen, maar terug gaan gaat zoveel tijd kosten dat ik het toch maar doe.

 

 

Na alles opgeruimd en ingepakt te hebben lopen we naar het museumpje “la costume et traditions Comptois” wat volgens de website door de week om 14:00 open is. Niet dus het is dicht en alleen open in de maanden juli en augustus staat op de deur maar helaas dus niet op de website. Dan de middag maar gevuld met een colaatje op het terras van “le table de Gustave”, een bezoek aan een doe het zelf zaak en een tweetal biertje op het terras van de PMU waar we de vakantie ook mee begonnen zijn.

 

 

Na de laatste dingetjes in de gite gedaan te hebben en een laatste douche het dorp weer ingelopen. We willen eigenlijk weer een couscous gaan eten maar l’Oriental blijkt dicht staat op de deur. Dan is het idee om een pizza bij “O Plato” te gaan eten wat volgens de website zou moeten kunnen. Maar aldaar aangekomen blijkt men in de praktijk alleen maar Kebab, Burgers en Taco’s te serveren. We besluiten dan maar weer naar “Le Chavot” te gaan. Het zit er redelijk vol en het eten is stukken beter als de vorige keer stellen we vast. Vandaag eens geen wijn omdat we de wijnkaart hier niet zo geweldig vinden, het worden voor ons allebei de nodige glazen Kronenbourg van de tap. Reisgenote neemt dit keer de gerookte forel vooraf wat weer zalm blijkt te zijn, heel bijzonder. Ik neem een salade la Vallee met worst uit Morteau, gerookte zalm en walnoten. Daarna Madame een pizza Thon en ik een Pizza Pizzaiola met een klein beetje piment. Smaakt op zich goed met ham, artisjokken en champignons alleen is er weer het bekende rauwe ei overheen gegooid waar ik niet zo dol op ben. Madame een cafe gourmand na en ik een coupe Comtesse wat vanille-, frambozen- en cassisijs is met slagroom, coulis en een stuk merengue. Buiten is het nu ronduit koud als we terugwandelen. Vroeg naar bed.

 

Dag 15 Vrijdag

 

Niet overdreven vroeg op en de auto om 08:15 al vol geladen. Nog wat croissants voor onderweg gehaald en om 08:45 afscheid genomen van mevrouw Pina en vertrokken. Mooie reisdag een graad of 19 en veel zon. De reis gaat tot Nancy over de peage in een en al rust, daarna is het wel druk tot aan de Belgisch-Luxemburgse grens en hebben we zelfs een hele kleine file in Luxemburg. We overleggen kort voor Houffalize, waar een ons bekend hotel zit, of we daar gaan overnachten of dat we doorrijden. We besluiten door te rijden en bellen hotel kasteel Elsloo waar we een kamer en diner voor vanavond reserveren. We gaan vlak voor Luik bij Sprimont de snelweg af en rijden een stukje binnendoor via Theux naar de snelweg bij Viviers zodat we de wegwerkzaamheden van Luik omzeilen. Dit blijkt een goed plan want we rijden bijzonder vlot door naar Nederland waar we dan wel opeens als we tunnel bij Maastricht uit komen de file inrijden en echt stil staan. We kunnen er nog af en rijden binnendoor naar Elsloo waar we dan toch weer later zijn als verwacht. We hebben een grote kamer in de toren op de tweede verdieping waar helaas geen lift aanwezig is. We zitten nog een tijdje buiten met een lekker biertje voordat we ons op gaan knappen voor het diner.

 

 

Tegen half acht aan tafel in een redelijk klassiek ingerichte eetzaal. De wijnkaart is bizar duur maar ik vind een Riessling 2018 Apostelhoeve voor een redelijke prijs die gewoon top is. Ik neem een menu bib gourmand. Tafeldame wil wat losse gerechten wat uiteraard allemaal kan hier. Ik heb vooraf zwaardvis, koud gerecht met mooie stukje vis maar niet zo heel spannend als je dat op wat witte rijst presenteert, Beetje te simpel. Als hoofdgerecht twee pietermanfilets met een fantastische saus op basis van mosselen en nog wat dingetjes er doorheen. Hele mooie puree en lekkere groenten. Topgerecht en vult ook nog prima. Na een rode fruitsoep met ijs. Lekker maar de fruitsoep had van mij nog wel iets verder ingekookt mogen worden. Disgenote heeft vooraf een Portobello met groenten en geitenkaas die ze lekker vindt. Hoofdgerecht is ook eigenlijk een voorgerecht namelijk Coquilles op een soort oosterse wijze met noedels. De coquilles op zich zijn super maar de oosters touch die vooral op kerry lijkt gebaseerd overheerst de coquilles te veel. Na heeft ze een ouderwetse Dame Blanche in een wat moderner jasje. We eten gewoon lekker en gaan om 21:40 van tafel en hebben allebei geen zin meer in koffie of thee omdat het ons te lang gaat duren. Op de kamer nog een biertje gedronken en kort gelezen.