Dag 1 Zaterdag

 

We maken een vlotte reis door Belgie naar Vailly sur Aisne wat een kilometer of 150 ten noordoosten van Parijs ligt. Onderweg is het prima weer, alleen als we het dorp binnen rijden barst een enorm noodweer met grote hagelstenen los en zet ik de auto maar even een tijdje onder een boom. Na een minuut of tien is het allemaal over en schijnt de zon weer vrolijk verder. De camping waar we naar toe moeten ligt aan de andere kant van de rivier de Aisne en het kanaal wat er naast loopt, maar de brug is voor auto’s geblokkeerd wegens herstelwerkzaamheden. Gelukkig kunnen we er wel lopend overheen want we moeten ruim vijf minuten omrijden om toch bij de camping te komen. Camping la Nature ligt tegen het kanaal aan en blijkt bijzonder rustig en vrij klein. Naast wat vaste gasten zijn er een paar huur accommodaties en nog wat plaatsen voor kampeerders. De camping is zeer naar ons zin en de eigenaren, een jong stel die de camping net een jaar runnen, zijn ook plezierig in de omgang. We zitten ergens halverwege de camping in MH 43 die niet nieuw is maar wel schoon met een behoorlijk stuk groen voor de deur en het grenst aan het kanaal.

 

 

Zowel ’s middags als ’s avonds wandelen we het dorp nog even in en ook nog een stuk langs het water. Het centrum is wel een aardige tippel maar niet al te ver van de camping zitten een kleine supermarkt en een barretje “Le Vailly Zinc”. We komen tot onze verrassing tot de ontdekking dat een drietal restaurants dicht zijn en een vierde een paar weken geleden is afgebrand. We houden één pizzeria en twee afhaaltentjes over waar we het deze vakantie mee zullen moeten doen. Het dorp zelf maakt een vriendelijke indruk maar het lijkt ook wel wat te leiden onder de recessie. Veel panden staan leeg en niet alles is in even goede staat.

 

 

’s Avonds is het behoorlijk fris en zitten we al vroeg binnen. We eten een zelfgemaakte en simpele maaltijd. Ons bed zoeken we vroeg op.

 

Dag 2 Zondag

 

Wat gedoe deze eerste dag met brood want de broodservice die hier volgens de eigenaar langs zou komen is er om 09:00 nog niet zodat ik het dorp maar in loop om daar wat te halen. Als ik terug kom rijdt de bakker net het terrein op, die blijkt toevallig net panne te hebben gehad deze ochtend. De rest van de vakantie is de dame die dit verzorgd inderdaad iedere dag stipt op tijd aanwezig. We ontbijten buiten en in de loop van de ochtend rijden we naar Coucy le Chateau waar we het dorpje, de vestingwerken en de restanten van het kasteel bekijken. Allemaal niet heel spectaculair maar lekker om rond en doorheen te wandelen met aangenaam weer.

 

 

Na dit bezoek in het dorpje zelf een pizza en een galetta genomen op het terras van restaurant “Saint Nicolas”. Gek genoeg zit iedereen binnen waar het stampvol zit terwijl buiten plek zat is en het weer wat ons betreft prima. Als we terug rijden naar Vailly komen we in het plaatsje Urcel terecht waar een groot spandoek hangt met “fete du bois” en kunnen we niet door het dorp rijden. Als ik mijn raampje open draai en eens informeer verteld een man me dat we in een weiland kunnen parkeren en dan met een klein busje van en naar het feest worden gereden. Na kort overleg besluiten we dat te doen. Een fete du bois blijkt over van alles te gaan wat met het bos en hout te maken heeft. We komen organisaties op bosbeheergebied tegen die zich profileren. Er worden allerlei snuisterijen van hout aangeboden, zowel subtiel als met een kettingzaag vervaardigd. En er staan diverse kraampjes en er zijn diverse activiteiten voor met name kinderen. Het is niet overdreven druk en het valt me alles mee, meestal ben ik niet zo van deze dingen. Als we een drankje willen nuttigen in een tent moeten we wel eerst een beker kopen voordat we die ingeschonken krijgen. Voor ons een nieuw fenomeen maar dat schijnt redelijk standaard in dit land te zijn begrijpen we later.

 

 

De rest van de middag en avond rustig op de camping doorgebracht waarbij we ’s avonds opeens gezelschap krijgen van een klein zwart wit katje wat ons de rest van de vakantie nog regelmatig zal bezoeken.

 

Dag 3 Maandag

 

Vandaag hebben we rond negen uur inderdaad de bakker voor de deur zodat we met vers brood kunnen starten. In de loop van de ochtend rijden we naar Longpont waar een ruine van een abdijkerk te bewonderen is. Het dorpje blijkt bijzonder klein en de ruine met ontbrekend roosvenster is indrukwekkend, alleen hangt er een briefje op de abdijdeur dat men pas om 15:00 open gaat.

 

 

We besluiten daar niet op wachten en rijden door naar Septmonts wat een bijzonder fraai stadje blijkt te zijn met overblijfselen van een kasteel die bestaan uit een nog in takt zijnde donjon en het hotel de l’eveque. Verder staan er nog wat restanten van muren en andere ruïnestukken. Alle bouwwerken staan op een groot parkachtig terrein waar men een arboretum van heeft gemaakt met ook nog een ommuurde appelgaard met vijftig verschillende variëteiten. Je kunt de donjon zowaar geheel gratis beklimmen wat ik dan ook doe en een mooi uitzicht over het terrein oplevert.

 

 

Voor de lunch rijden we naar Soissons wat hier vlakbij ligt. We komen terecht op een terras vlakbij het station waar we allebei een half stokbroodje ham/kaas met een frisje bestellen. 's Middags gaan we naar het gehucht Ciry Valsogne waar de “Jardin du Moulin Quincampoix” is gelegen. We krijgen een rondleiding van de eigenaar die inmiddels vijfenzestig jaar is en het terrein jaren geleden heeft gekocht toen het een ravage was. Inmiddels woont hij er ook in een soort omgebouwde garage sinds hij gescheiden is. De man heeft in het artiestenvak gezeten maar vindt het nu heerlijk om planten te determineren en hij weet ongelofelijk veel van bamboe waar de tuin dan ook aardig vol mee staat. Op zich niet eens zo’n spannende tuin maar een zeer genoeglijke middag met de man gehad waarbij het gesprek vooral over levens beschouwende zaken gaat en niet over tuinieren.

 

 

Terug op de camping kunnen we in lekker weer aan een goed glas wijn. Als ik later nog een stuk ga wandelen kom ik op de camping een Nederlander tegen die daar een vaste verblijfplaats heeft. Binnen een kwartier weet ik zo ongeveer zijn hele levensverhaal waarin de hele wereld tegen hem is geloof ik en ik blij ben als ik van hem af ben. We koken zelf en het is helaas net te koud om ’s avonds nog buiten te eten. De kat wil mee naar binnen maar is onder het eten nogal lastig zodat we die maar buiten zetten na een tijdje.

 

 

Dag 4 Dinsdag

Vandaag moeten we zelf brood halen bij de Carrefour omdat de bakker op dinsdag vrij heeft. Ik loop heen in dichte nevel maar terug begint het al behoorlijk zonnig te worden. We gaan vandaag naar Laon en komen langs twee begraafplaatsen uit WWI, op de ene zien we witte kruisen en op de andere zwarte kruisen. Nogal verbaasd stoppen we om een en ander te bekijken en het blijken een Geallieerde en Duitse begraafplaats te zijn die in elkaar overlopen wat we nog nooit eerder hebben gezien.

 

 

Na een dagje Laon moeten we constateren dat het een geweldig mooi stadje is. We parkeren naast de Notre Dame die we uitvoerig bekijken en waar ook prachtige Middeleeuwse panden omheen staan. We wandelen door een leuke winkelstraat naar het stadhuis waar de Poma, het onbestuurde treintje, aankomt wat vanuit de benedenstad naar boven rijdt en weer terug. Nogal een vreemd gezicht als je dat ding zo zonder bestuurder aan ziet komen.

 

 

We eten tussen de middag een salade in het winkelstraatje waar we later spijt van krijgen. Het smaakt niet bepaald geweldig en erger de eigenaar doet zeer kleinerend tegen de donkere dame in de bediening. We zijn blij als we weer buiten staan. Na het eten naar het musee departementale gewandeld. De collectie is slecht ten toon gesteld en slecht beschreven maar men heeft een werkelijk indrukwekkende collectie Griekse en Egyptische overblijfselen. Helaas is het als een soort massaopeenhoping neer gezet. Men heeft ook nog wat schilderijen waarvan de meeste matig zijn, behalve het concert van de gebroeders Le Nain. Een sanitaire stop moet je hier houden in een klein houten hokje op de binnenplaats.

 

 

Later in de middag nog naar de andere kant van de bovenstad gereden en kort de abbaye St Martin en de Porte de Soissons bekeken omdat we moe zijn en terug naar de camping willen.

 

 

’s Avonds bezoeken we het enige open restaurant in het dorp. Dit is pizzeria San Marino waar we naast wat afhalers de enige bezoekers zijn. De man des huizes kookt en de vrouw des huizes bediend en straalt een enorme desinteresse en verveling uit, maar we eten wel lekker. Ik neem een pizza Sicilienne en tafeldame een pizza l’Oceane en na voor haar profiterolles en voor mij ijs. Als afsluiter nemen we nog Irish Coffee en die is bijzonder lekker. We geven een stevige fooi en reserveren gelijk voor zaterdagavond en de vrouw des huizes reageert dan toch ook een keer wel enthousiast.

 

Dag 5 Woensdag

 

We zijn vroeg op en het gaat vandaag warm worden volgens de krant. We besluiten dan ook met een omweg naar het Lac de Chamouille te rijden om vanmorgen nog wat dingen te bekijken en vanmiddag lekker aan het water te zitten. De eerste stop is in Craonne, dit is een volledig weggevaagd dorp wat een paar kilometer verderop na de WW1 weer is herbouwd. De kerk is dan ook art nouveau stijl wat je hier in veel meer dorpen ziet aangezien er nogal wat plat geschoten is in die tijd. Het stadhuis is bizar groot voor dit kleine dorp en ik begrijp uit een toeristische gids dat dit komt omdat het een gift van de Canadezen is geweest na de oorlog.

 

 

Als we doorrijden komen we terecht bij het plateau de Californie waar zwaar gevochten is maar op ons in de vorm zoals het er nu bij ligt niet veel indruk maakt. Het is er prettig stil en het geeft een mooi beeld van het afwisselende landschap wat we hier tot onze verrassing in de Aisne aantreffen.

 

 

we slaan nog af naar de Abbaye du Vauclair. Dit zijn de ruines van een Sisterziencer abdij waar niet al te veel van over is. Achter de abdij heeft men nog een aardig tuintje met geneeskrachtige kruiden waar reisgezel in de vrije natuur weer eens een plas pleegt. Aan de zijkant van het terrein vinden we ook hier weer een gaard met de nodige variëteiten aan appelbomen. De restanten van de toren op het terrein mogen we niet van te dichtbij bekijken in verband met het risico van vallende stenen staat op een groot bord te lezen.

 

 

Tegen één uur zijn we bij het meer wat helaas voor een groot deel geconfisqueerd is door Centre Parcs en een hotel met golfbaan en zeilschool zodat we niet aan het water kunnen komen. Uiteindelijk vinden we na lang zoeken een klein meertje naast het grote meer waar twee man zitten te vissen. We rijden de auto het gras in en kunnen hier wel prima aan de waterkant een boek lezen en de ogen even dicht doen.

 

 

Om een uur of drie zijn we weer terug op de camping waar we besluiten een biertje bij “Vailly Zinc” te gaan drinken. Dat doen we wat langer als gepland zodat voor de avondmaaltijd maar brood en soep mee nemen van de Carrefour tegenover het café.

 

Dag 6 Donderdag

 

Ook vandaag staat ons een warme dag te wachten en wil ik wel weer naar het water. Maar reisgenote wil wel eens een stadje bezoeken wat we dan maar gaan doen. Het wordt Soissons wat op twintig minuten rijden ligt. We parkeren vlakbij de Notre Dame maar die is gesloten waardoor reisgenoot in ieder geval ruim de tijd neemt om een tas aan te schaffen.

 

 

We nemen de lunch bij “Cafe de Paris” waar we binnen moeten zitten omdat het terras al helemaal vol zit. Ik neem een omelet met sla en een perrier, tafeldame aardappels met Maroilles uit de oven met sla en een Cola Light. Na nog twee kopjes koffie en we betalen € 26,40. Na de hap wandelen we naar de abbaye St Leger  waar het plaatselijke museum zich in bevindt. Dit blijkt een mooi gebouw met een leuke gevarieerde collectie kunst die ook nog eens gratis te bekijken is. De mooiste stukken zijn een Renoir, Courbet en Albert Cuyp.

 

 

We rijden nog naar de beroemde Abbaye Notre Dame de Vignes. Een groot deel is verwoest en op de plek van het roosvenster zit een gapend gat net zoals in Longpont. Het bijbehorend arsenaal wat gebruikt wordt als tentoonstellingsruimte is dicht.

 

 

Vanavond eten we voor de tweede keer naar “San Marino”. Waar we dit keer wel vriendelijk en enthousiast worden ontvangen en als we vragen of we aan een tafeltje aan het raam mogen gaan zitten in plaats van het voorgestelde tafeltje is dat zelfs goed. Ik neem vooraf een Petit salade nicoise, die helaas het gekookte ei ontbeerd en daarna een entrecote San Marino met tagliatelle. San Marino wil in deze zeggen dat de entrecote is ingesmeerd met mosterd met er bovenop ham en een ei en even in de pizza-oven wordt gezet. Goed te eten maar het is wel bloedheet. Erbij nemen we een halve liter Tavel omdat tafeldame even geen alcohol wil. Dit is niet dezelfde als de vorige keer maar ook weer erg smakelijk. Na worden het weer een ijsje en een Irish Coffee. Als afsluiter krijgen we allebei nog een glas cognac van het huis die we buiten op ons gemak opdrinken. Terug op de camping nog een tijd buiten kunnen zitten waarbij een egel vrolijk het kattenvoer op zit te eten wat we af en toe neer zetten voor onze vaste bezoeker.

 

Dag 7 Vrijdag

 

Een moeizame nacht door vooral de warmte in de caravan en ook vandaag wordt het weer bloedheet. We gaan naar Axo-plage aan het lac de Monampteuil wat op zo’n vijftien minuten rijden ligt. Dit is een mooi aangelegd park met zandstrand maar heeft nog nauwelijks schaduw. We vinden een plekje in de schaduw naast het huisje van de reddingsbrigade die toch gesloten is. We moeten wel de hele dag schuiven om in de schaduw te blijven. Het strand is ’s ochtends redelijk bezet en wordt in de loop van de middag steeds drukker met vooral locals met kleine kindertjes. We zijn in ieder geval de enige kaaskoppen durf ik wel te stellen. Naast ons gaat om een uur of één een buvette open waar wat frisdrank en ijs te krijgen is. Gedurende de dag halen we twee ijsjes, diverse drankjes en ook nog twee broodjes tonijn als we er later achter kom dat men wel iets te eten verkoopt maar dat dit niet op de kaart staat. Verderop op het terrein staat nog een brasserie waar we in eerste instantie een poging doen om wat te eten mee te nemen maar daar doen ze niet aan mee.

 

 

Om 15:30 vertrekken we en doen we in Vailly de nodige boodschappen waarbij het inmiddels 29grC is onder een strak blauwe lucht. We zijn moe en suf en in de caravan is het erg warm. We hebben dan ook sla en biefstuk en tartiflette mee genomen zodat we nauwelijks hoeven te koken en buiten kunnen blijven. ’s Avonds wordt het gelukkig wat minder warm zodat er nog een prettige wandeling te maken is en uiteindelijk de kat en familie egel ook weer tevoorschijn komen en ons gezelschap houden.

 

Dag 8 Zaterdag

 

We slapen een stuk beter en wederom wordt het vandaag warm en is er discussie. Dit keer wil reisgenoot naar het water en ik eigenlijk naar Chateau de Pierrefonds en het bos daarom heen omdat het me daar ook wel koel lijkt met dit weer. Dit keer krijg ik mijn zin en ben achteraf maar matig blij. Het dorp blijkt bijzonder toeristisch te zijn en eerlijk gezegd valt het kasteel ook wel wat tegen, met een tentoonstelling met koperen kunstwerken wat niet helemaal mijn ding is. Het valt wel op dat er enorm veel Britse bezoekers zijn. Het kasteel is mijns inziens wat te netjes gerestaureerd door Violet Le Duc, de bouwmeester die restaureerde volgens zijn fantasiewereld en niet op basis van hoe het er ooit werkelijk uit zag.

 

 

We eten tussen de middag ergens in een tuin wat goed te doen is in de schaduw en delen samen een bord ham met meloen. Na het eten zoeken we een plekje in het bos waar we hopen dat het koel is, maar kunnen niets aardigs vinden om met een boek te gaan zitten. We kijken nog of we dan misschien aan een meertje kunnen zitten vlakbij Soissons waar we op de heenweg langs kwamen, maar daar is het kabaal van de naast gelegen RN dermate irritant dat we maar terug gaan naar de camping. Het is de rest van de dag onplezierig benauwd en ik heb te doen met de nodige kinderen die bezig zijn met een viswedstrijd aan het kanaal in de volle zon.

 

Vanavond weer uit eten en eerst even een tussenstop in de Vailly Zinc gemaakt voor een drankje. Het eten valt vanavond wat tegen, het is veel drukker als anders met vooral een hoop kabaal van een grote tafel. We zitten in een kleiner zaaltje vandaag met nog twee dames waar het warm is maar we wel heel snel de ramen dicht moeten doen als er buiten opeens een kort noodweer losbarst. Het eten valt tegen en de bediening is traag. Vooraf een stoofpotje van mosselen in een soort roomsaus. We hebben sterk de indruk dat de mosselen uit en potje zure mosselen zijn gehaald, een tijdje in water geweekt en vervolgens opgekookt. Ik neem een pizza San Marino, niet slecht maar mist pit. Na een ijscoupe San Marino, simpelweg niet geweldig, de smaken passen gewoon niet bij elkaar. Als klap op de vuurpijl blijkt de koffiemachine kapot en kunnen we ons dus niet eens troosten met een Irish Coffee. Wel kunnen we terug op de camping waar het eindelijk ook eens wat afgekoeld is nog een tijdje heerlijk buiten zitten met een biertje.

 

Dag 9 Zondag

 

In de caravan is het nog steeds benauwd, waardoor het slapen niet geweldig gaat en zelfs de volgende ochtend is het nog klef. Buiten is het echter nat en koud zodat we toch maar binnen ontbijten. Vandaag naar Reims waar we het musee des beaux-arts in ieder geval willen bezoeken. Het blijkt nog een behoorlijke rit naar Reims en als we de auto strak achter de kathedraal parkeren is het inmiddels een uur of één zodat we eerst maar eens wat gaan eten in het centrum. Het wordt iets buiten bij een Mexicaans ding wat niet geweldig blijkt te zijn. Het broodje hamburger en frites hebben we wel eens beter gehad. We lopen nog een Provencaals marktje over voordat we het museum bezoeken.

 

Het museum bestaat uit twee verdiepingen, beneden moderne schilderkunst met voor Frans begrippen een redelijke hoeveelheid. Vrij veel Denis, twee stuks Gauguen en verder vooral abstract en art deco. Boven een zaal met veel Foujita en een zaal met 16e/17e eeuws Frans, Italiaan en Nederlands werk. De collectie is rommelig tentoongesteld in een mijns inzien te donkere zaal, daarnaast wordt erg veel toegeschreven aan “anonym”. Al met al geen superervaring dit museum.

 

Omdat we sneller klaar zijn als verwacht de auto gepakt en naar de chapelle Foujita en het champagnehuis Mumm gereden wat vlak bij elkaar ligt. We bekijken eerst de kapel die gratis te bezoeken en indrukwekkend is. De volledig kapel is voorzien van fresco’s met verhalen uit de bijbel die Foujita hier in 3 maanden tijd heeft neergezet waarbij hij tien uur per dag werkte. Er tussen kom ik een grappig stukje reclame voor Reims en Champagne tegen, een madonna met kind die op een houten wijnvat zitten met veel druiven en op de achtergrond de notre dame van Reims. De man ligt ook samen met zijn vrouw in de kapel begraven. De ontwerpen voor de glas in lood ramen zijn ook van zijn hand en vervaardigd door een glas in loodmaker in Reims.

 

 

We lopen aansluitend bij Mumm naar binnen om Champagne te proeven en eventueel mee te nemen maar dat kan volgens de goed Engels sprekende dame achter de toonbank alleen als we aan een rondleiding mee doen die betaald moet worden. Heel bijzonder kennelijk hebben de grote wijnhuizen in de grote stad andere regels als wijnhuizen buiten de stad. Dit is ons nog niet eerder overkomen en hebben we ook geen zin in dus verlaten we Reims dan maar zonder een paar flessen bubbels voor thuis.

 

We rijden terug via Braine waar we nog een enorme kruiskerk tegen komen die naast de Vesle ligt. Het ziet er allemaal mooi uit zodat we nog even uitstappen maar de kerk is gesloten. Verder een rustige avond in de caravan waar de temperaturen inmiddels weer aangenaam zijn.

 

 

Dag 10 Maandag

 

Een foute ochtend, de croissants bij de bakker zijn op en het koffiezetapparaat blijkt overleden. Na een uurtje weer opgelost door aan de toog van de Vailly Zinc als ik de krant haal een paar croissants en koppen koffie te nuttigen. Inmiddels schudt de barman me al de hand als ik binnen kom. Omdat het gisteren met de bubbels niet gelukt is gaan we richting het zuiden vandaag om in de omgeving van Chateau Thierry nog een nieuwe poging te doen. De eerste stop wordt de ruine van Chateau la Fere die deels Middeleeuws is maar voorzien van een brug over de gracht die uit de Renaissance is. Al met al wat tegen vallend.

 

 

We rijden naar het kort bij gelegen La Fere en Tardenois voor eventueel een lunch. Behalve een mooie oude markthal heeft het plaatsje weinig te bieden en een fatsoenlijk eethuisje komen we ook al niet tegen.

 

 

Maar doorgereden naar Chateau Thierry waar we als we bij het stadhuis parkeren meteen een aardig eettentje tegen komen en dan ook maar vlot naar binnen lopen. Tafelgezel neemt steak tartare en ik een hotdog waar ik nog wat extra mosterd op smeer. Dat had ik niet moeten doen, af en toe brand de boel mijn neus uit en schieten de tranen in mijn ogen. Na het eten nog wat rondgewandeld door het voetgangersdeel van de stad en een stuk langs de Marne. Een grote stad met her en der mooie panden maar ook veel rommel langs de weg.

 

 

We trekken langs de noordkant van de Marne naar Barzy sur Marne waar we bij het Champagnehuis Leveque Dehan zonder rondleiding gewoon kunnen proeven. Een rondleiding kan niet want men is te druk met oogsten en persen, goh wat akelig. We proeven vier verschillende Champagnes en nemen uiteindelijk alleen een doos van de Blanc de Blancs mee met wat moderne Champagneglazen.

 

 

Dag 11 Dinsdag

 

Het weer is niet geweldig zodat we ook vandaag maar weer in de auto stappen en we in noord westelijk richting vertrekken. De eerste stop is Septvaux, een gehucht met een grote kerk.

 

 

Doorgereden naar Saint Gobain waar vroeger de glasfabriek onder koninklijk zegel van Lodewijk de 14e stond. Alleen de entree blijkt nog overeind te staan en het dorp zelf is nogal oninteressant. Overigens Bestaat het bedrijf Saint Gobin nog steeds als glasleverancier maar niet meer op deze plaats.

 

 

We rijden door naar La Fere waar we naar het musee Jeanne d’Aboville willen maar eerst nog wat rondkijken en willen eten. Op zich een verrassend leuk stadje en we eten goed bij brasserie “St Jacques” waar het stampvol zit. Het lijken ons twee oudere zussen die hier de scepter zwaaien en ook prima koken. Ik heb een omelette Royale met frites en sla en mijn vakantiepartner faux filet met frites.

 

 

Helaas blijkt het museum gesloten zodat we maar doorrijden naar Tergnier naar het musee de la guerre en resistance Picardie wat wel open is. Men heeft een indrukwekkende collectie over de oorlog in Frankrijk en dan vooral in Picardie en daarnaast aandacht voor het regime van Pétain. Ook is er een hoekje over het verzet in Picardie wat veel geallieerde piloten heeft gered maar ook grote verliezen heeft geleden volgens de informatie hier. Naast een kleine klas met middelbare scholieren zijn we de enige bezoekers.