Dag 1 vrijdag

 

Erg vroeg aangekomen bij hotel Chateau Cléry in Hesdin l'Abbée, wat dan weer in de achtertuin van Boulogne sur Mer ligt. Ook al verrassend omdat we vanaf Gent om zijn gereden via Lille en niet de kortste route via Oostende nemen omdat er nogal problematische wegwerken bij Aalter zijn, komen we de week voor vertrek achter. Het hotel is prettig, een mooi oud landhuis waarvoor de benaming chateau ons wat te veel eer lijkt, met een mooie parkachtige tuin. We komen terecht in een blauwe balzaal als kamer met een prima bed en uitermate vriendelijk personeel bij zowel in- als uitchecken. Wel verbazingwekkend is dat er geen lift in het landhuis zelf aanwezig is, mogelijk gaat men er van uit dat mensen die eventueel slecht ter been zijn een cottage nemen die ook op het terrein aanwezig blijken te zijn. Het lijkt een bekend overnachtingsadres voor Britten want het barst er van, als we later op de avond de nummerplaten op de parkeerplaats zien. De rest van de middag het dorp even door gewandeld wat weinig te bieden heeft en nog een tijd zonder jasje in de tuin met een drankje kunnen zitten.

 

 

Tegen acht uur aangeschoven voor het diner. De serre zit net vol zodat we in een mooi klassiek ingerichte binnenruimte neer worden gezet die ook al vlot helemaal vol loopt. Het eten is hier niet goedkoop maar ze maken de prijs wel waar, het is allemaal even lekker en ziet er ook allemaal prachtig uit. De wijn is even een gok omdat het nogal een dure petit Chablis is, maar de naam van het huis Fèvre doet wel iets goeds vermoeden en dat blijkt ook zo te zijn. Als voorgerecht voor mij ganzenlever met compote, vijgen, toast en kruidkoek wat lekker is. Het hoofdgerecht is super, tarbot met langoustinesaus en diverse groenten. Na een "dome" op biscuit zoals op de kaart staat van abrikoos, mango en citroen wat een lekkere combinatie van smaken is. Enige probleempje voor mij is dat ik nog wel iets lust als alles op is. Tafelgenoot heeft hier geen last van en heeft een ander voorgerecht, namelijk een krabsalade die subliem is als ik ook een hap mag proeven en een ander dessert, een chocolade karamel mousse.

 

 

Dag 2 zaterdag

 

Na een behoorlijk nachtrust worden we voor het ontbijt wel in de serre neer gezet waar het wat fris is zo 's morgens vroeg maar wel met een mooi uitzicht op de tuin. Het ontbijt op zich is prima met zelfs redelijke koffie alleen is een koud gekookt ei jammer en zijn de scrambled eggs meer melk als ei en dus wat slap. Na een bijzonder rustige reis ook nu weer vroeger als verwacht aangekomen op onze plek van bestemming: de gite "Le Vieux Moulin" in Courseulles sur Mer. Dit blijkt een oude schuur omgetoverd tot woning in de achtertuin van het plaatselijke kasteel en naast de oude watermolen waar de eigenaar van de gite, de familie Lavault woont. We kunnen er gelukkig vroeg in na een belletje met Madame en een korte rondleiding. De gite is mooi gerestaureerd met een prachtige balkenstructuur voor het dak en een meer dan ruime salon met slaapgelegenheid achter een kast op de begane grond. Beneden is alles wel een stuk kleiner maar keuken, slaapkamer en eethoek zijn nog van prima afmetingen. Alleen de douche is wel erg klein voor iemand die groter als een dwerg is. Ook is het terras waar we kunnen zitten wat tegenvallend wegens kunstgras en een lelijk hek waarvan ons de functie ontgaat. Verder blijkt de gite prettig koel te zijn als het wat warmer wordt in de tweede week.

 

 

Er blijft nog meer dan voldoende tijd over om het dorp te bekijken, wat we ook nogal uitgebreid doen gedurende een uur of twee waarbij we de hoofdstraat, strand met boulevard en haven uitgebreid bekijken onder het genot van eerst een ijsje en later een paar 1664's van de tap op het terras bij "L R du Port" wat op de haven uitkijkt. Na een plas-, rust- en douchepauze in de gite weer terug gewandeld naar dit etablissement om Moules Frites a la Normande met nog een paar biertjes weg te werken als diner. Heerlijk gegeten en nog buiten, wat prima te doen blijkt te zijn omdat het terras achter glas ligt en vrijwel helemaal overkapt is met uitvalschermen.

 

 

Dag 3 zondag

 

Lekker weer om buiten te zijn. Het wordt vandaag een wandeling van een uur of 3,5 heen en terug naar het oostelijk gelegen volgende dorp aan zee: Bernieres sur Mer. Een makkelijke wandeling die begint bij het havenhoofd in Courseulles sur Mer en dan langs de boulevard, een stukje fietspad en een dijk die eindigt in Bernieres. In Bernieres sur Mer de diverse oorlogsmonumenten bekeken waaronder ook het Canadese huis en een terrasje gepakt om een drankje te nuttigen. Dezelfde weg terug genomen en onderweg op het gemak een stuk stokbrood met kaas verorberd om de honger te stillen. Op de heenweg is het nog allemaal erg stil maar terug is het aardig druk op het strand en met name met flanerende mensen op de boulevard.

 

 

De rest van de dag buiten lezend doorgebracht met her en der een glas wijn en 's avonds gedineerd in "Le Catleya" een klein tentje wat we gisteravond een beetje achteraf gelegen in de haven tegen kwamen en er leuk uit zag. Die blijkt pas twee maanden open te zijn en is van de kok Benjamin Groussard, die 38 is en voor zichzelf is begonnen, na volgens zeggen in sterrenrestaurants in Parijs en Montpellier te hebben gewerkt. Hij heeft hier in Courseulles sur Mer in de keuken van Hotel de Paris gewerkt maar had het daar niet naar zijn zin vandaar deze stap. Hij runt het tentje samen met een jongedame. Het concept is vrij eenvoudig, een menu kost € 45,= waarbij uit 3 voor-. 3 hoofd- en 3 nagerechten gekozen kan worden. Het menu wisselt maandelijks en hij wil hiermee de bewoners van het dorp vooral lokken en niet de toeristen. Wij eten in ieder geval prima alleen zijn en blijven we de enigen wat natuurlijk wel een beetje te denken geeft.

 

We nemen een fles Sancerre en allebei vooraf licht gerookte verse makreel met quinoa en een soort pesto. De makreel smaakt meer gezouten als gerookt lijkt het wel en het hele gebeuren smaakt lekker fris en wat mij betreft stukken beter als de overbekende doorgerookte makreel. Ook allebei hetzelfde hoofgerecht van zeewolf op de wel klassieke combinatie van venkel, tomaat, olijven en olijfolie maar gewoon goed klaar gemaakt. Na heeft tafelgenoot een dessert op basis van hazelnoot en ik op basis van appel die zowel in sinaasappel als citroen gemarineerd is. De desserts vinden we wat minder als de rest maar nog steeds prima te eten. Tijdens het diner kunnen we zien hoe bij hoog water de vissersvloot uitvaart en we begrijpen van de eigenaar dat die zo'n twee tot drie dagen buiten blijven en ze hun vangst ook werkelijk op de vismarkt aan de haven verkopen maar dat dit wel aangevuld wordt met vis en schelpdieren vanuit visleveranciers die ze zelf niet vangen of niet gevangen hebben.

 

 

Dag 4 maandag

 

Het is wederom mooi weer en we besluiten om naar het vlakbij gelegen Arromanches te rijden om de pontons nog eens te bekijken, wat we 24 jaar geleden ook al eens gedaan hebben en het musee du débarquement te bezoeken. Dit blijkt allemaal erg populair te zijn, zowel het stadje is redelijk overspoeld door mensen als het museum. Bijzonder in het museum zijn de busladingen toeristen die er in no time doorheen gejaagd worden maar het voor ons wel lastig maken om de enorme maquette die uitlegt hoe de haven in elkaar zat te bekijken. Naast de maquette en panelen met uitleg over de noodhaven uit WWII zijn er nog diverse vitrines en hoekjes ingericht met kleding, gebruiksartikelen, insignes, foto's etcetera van soldaten van alle geallieerde landen die hier uiteindelijk tijdens en na D-day aan land zijn gegaan. Wij zijn vertegenwoordigd met een hoekje over de Prinses Irene brigade.

 

Om eerlijk te zijn is het kopen van een boekje handiger om de haven te begrijpen, als dit museum te bezoeken is onze conclusie. Het is natuurlijk een huzarenstukje geweest waarbij oude schepen afgezonken zijn om als eerste zeewering te dienen en daarbinnen op drie plekken grote hoeveelheden betonnen pontons met onder andere ook luchtafweergeschut om als tweede zeewering dienst te doen. Hier binnen werd de laad en loshaven uit stalen steigers opgebouwd die mee konden bewegen met het getij zodat men de haven vierentwintig uur per dag kon gebruiken. Naast het afweergeschut hingen er honderden ballonnen op verschillende hoogtes aan staaldraden om luchtaanvallen te voorkomen en om die reden zette men de haven gedurende de nacht in kunstmist zodat de verlichting niet te zien was. Volgens de overlevering zou Churchill zich persoonlijk veel bemoeit hebben met hoe een en ander uitgevoerd moest worden zodat het ook Port Winston werd genoemd. Nieuw voor ons is dat er een zelfde haven bij Omaha Beach is aangelegd maar deze al snel onbruikbaar werd door zeer slecht weer.

 

Op het plein voor het museum bij een wat groezelig snackbar achtig ding een broodje en een crepe als lunch genomen waarbij we gezellig kunnen genieten van de jaren veertig muziek van de Andrews Sisters en de big bands uit die tijd, wat op het hele plein uit luidsprekers te horen is en op de een of andere manier wel aanstekelijk werkt en ook wel een sfeertje geeft. Na het eten nog even naar boven geklauterd om van het uitzichtpunt bij de "Cinema Arromanches 360" te genieten. Dat valt wat tegen geeft geen overzicht over de hele haven en het is geen leuke klim. Op de terugweg naar ons eigen dorp nog de nodige boodschappen gedaan.

 

 

Dag 5 dinsdag

 

Gisteravond allebei redelijk gesloopt thuis en vroeg naar bed. Vanmorgen dan ook vroeg wakker wat goed uitkomt omdat er markt is, die groot en druk blijkt te zijn. Gezien de prettige wandeling van eergisteren en het zelfs nog wat betere weer van vandaag valt het besluit om nu eens naar het westen langs de kust te gaan wandelen richting Ver sur Mer. Dit plaatsje ligt wat te ver om helemaal naartoe te wandelen voor een versnapering zodat het eindpunt een bunker wordt die langzaam uit elkaar aan het vallen is en langzaam in zee lijkt te schuiven. Het is aan deze kant meer langs het strand en door duinen wandelen wat toch wel wat inspannender is en het is gewoon ook warm met nauwelijks wind en geen schaduw. Aan het strand een tijdje uitgebreid stokbrood met kaas gegeten en flink gedronken en verder genoten van het afwisselende wandelen waarbij ik het Croix de la Lorraine tegen kom wat een herdenking is van het feit dat De Gaulle hier in Courseulles aan land is gegaan na D-Day, een zeilschool, grote camping en ook nog bloeiende yuca's.

 

 

 

Na terugkomst even de oogjes gesloten en de rest van de middag buiten zitten lezen met een fles Quincy. Voor het eerst dat we iets uit deze AOP drinken en is wel te herkennen als een Loire wijn. Sauvignon Blanc, droog, fruitig en zelfs iets kruidig. Lekker flesje waarvan we er later nog maar een paar halen.

 

Het avondeten genoten bij "La Crémaillere" aan het strand waar we gistermiddag een biertje hebben gedronken en de kaart er leuk uit zag. Waar het biertje drinken prima was wordt het eten één keer en nooit meer. De secundaire voorwaarden willen al niet erg meewerken, de tent is vol we kunnen nog wel buiten zitten maar als de verlichting aan gaat zitten we in een paar halogeenlampen van 1000W, hoe gezellig. Al vlot komt er een jong stel met een baby naast ons zitten die niet stil te krijgen is, werkelijk de enige baby in de wijde omtrek volgens mij. De bediening is helaas toe bedeeld aan een wat oudere dame die alleen maar haast heeft en vooral desinteresse en irritatie uitstraalt. Maar de primaire voorwaarde, het eten is helemaal waardeloos. Flesje Quincy, onder het mom laten we maar doorgaan waar we mee gestopt zijn, kan niet tippen aan die van vanmiddag. Het voorgerecht van tafelgenoot avocado met krab, is de krab overheen gevlogen en erger er zitten nog stukjes van een krabschaar in. Zelf neem ik een tateki van tonijn die goed smaakt maar na een minuut of 10 voel ik me niet lekker worden en is de conclusie dat er ve tsin in gezeten moet hebben iets waar ik allergisch voor ben. Hoofdgerecht allebei een vispannetje met kabeljauw en zeewolf, aardappels en groente die helemaal nergens naar smaakt, grote irritatie van onze kant dat de deksels mee genomen worden en niet op de pannetjes terug worden gelegd, terwijl we er twee keer om vragen, om een en ander warm te houden. Tijdens de kaas voel ik me dermate slecht dat ik het etablissement verlaat en bij het strand een bankje op zoek voor het geval dat. Tafelgenoot rekent af en voegt zich later bij me. Ik knap, onderuit hangend op het bankje, weer aardig op gelukkig en we zitten daar uiteindelijk nog een tijdje in heerlijk weer en alle rust wat te genieten van lichtjes om ons heen en gekabbel van de zee. Uiteindelijk terug in de gite gelukkig weer helemaal de oude en zonder problemen een goede nachtrust genoten.

 

 

Dag 6 woensdag

 

Weer eens een dagje wat in de omgeving doen besluiten we en we gaan eens in Deauville kijken. Dat ligt niet echt ver weg maar de route binnendoor doen we ongeveer zeventig minuten over hangend achter trage bejaarde Britten en Campers. In Deauville is het prachtig weer en de auto bij de jachthaven geparkeerd zonder dat we eigenlijk weten waar het centrum is, maar dat blijkt daar dus zo ongeveer naast te liggen. Voor ons is Deauville een beetje over de top, dure mensen, dure huizen en dure winkels. Wel een prachtig strand waar de oude badhokjes met namen van filmsterren ook wel iets hebben en her en der staan prachtige panden met mooie tuinen of parkjes zoals hotel Normandy, het stadhuis en het Casino. Bij het strand vinden we nog wat resten van het filmfestival wat het afgelopen weekend beeindigd is.

 

 

Gezien de prijzen in de restaurants, pizzaatje € 21,=, maar een half stokbroodje met saucisson, een zak chips en 2 fris bij een stalletje gekocht voor € 9,70 en op een muurtje in de schaduw op zitten peuzelen. Doorgereden naar Trouville waar we Villa Montebello willen bezoeken wat waarschijnlijk hemelsbreed vier kilometer verderop is. Dat gaat niet vanzelf, het verkeer die kant op zit muurvast en we worden door de gendarmes een weg in gestuurd waardoor we het hele dorp door moeten rijden en later maar weer terug gaan en met heel veel moeite inderdaad het museum wat er zit weten te vinden.  Men heeft een kleine collectie met op de begane grond vooral tekeningen en schilderijen vanaf de 18e eeuw van Trouville en omgeving, die helaas kwalitatief matig zijn. Op de verdieping de vaste collectie die klein maar fijn is. Mooie werken van Issabey en bekenden namen als Boudin, Dali, Dufy en van Dongen. Veel kleurrijk werk van Hambourg en een leuk hoekje over strandcultuur aan het begin van de 20e eeuw. Helaas is er wel net een groep artistiekelingen, denken we, een film aan het maken in het museum. Zij lopen ons en wij hun in de weg hebben we de indruk.

 

 

Dag 7 donderdag

 

Het weer werkt vandaag niet erg mee zodat we besluiten naar Falaise te gaan.  De reis er naar toe is nat, chaotisch op de rondweg van Caen en saai maar we zijn er vlot. Falaise is tijdens de slag om Normandie zwaar beschadigd en deels herbouwd. Wel staat er nog een stuk van de oude stadswal en is een deel van de kerk overeind gebleven. Toevallig is het centrale plein een bouwput en het is misschien niet zo vreemd dat de stad wel iets heeft van de architectuur van Abbeville en Amiens die ook deels herbouwd zijn na de oorlog. Het centrum is compact en heeft naast de oude stadswal en de kerk, die weinig decoraties aan de binnenkant kent niet heel veel te bieden of je moet van winkelen houden. In de kerk branden we ons eerste kaarsje van deze vakantie. Een lunch genomen bij brasserie "Au Duc Normand" waar het goed vol zit. Een energieke kleine man achter de toog die ons aan een omelette jambom/fromage en een gratin van tonijn met ei vergezeld van frites en sla helpt. De gratin smaakt beter als dat ie ruikt maar alles bij elkaar is het eten wat matig.

 

 

's Middags gaan we naar een apart museum, het musee "automates avenue". Nogal lastig te vertalen maar het zijn eigenlijk elektrisch aangedreven marionetten die men vooral tussen 1920 - 1950 als grote genrestukken in de etalages van de grote warenhuizen als Lafayette in Parijs opstelde rond de kerstdagen om de mensen naar de winkel te lokken. Men heeft kennelijk nog een stuk of 15 etalages uit de boedel van het bedrijf Decamps weten te redden en tentoongesteld. Daarnaast nog een kort overzicht van het ontstaan van het bedrijf in 1865 wat eigenlijk geboren is uit een poppenmakerij waar men dus elektrisch aangedreven bewegingen aan toe voegde. Een en ander is in 1979 gesloten en zal inderdaad wel geen markt meer voor zijn geweest want de bewegingen zijn simpel en houterig en niet meer van deze tijd. Als uitje absoluut geslaagd vooral omdat het eens iets totaal anders en onverwachts is.

 

 

Als we terug rijden naar de kust wordt het weer steeds beter al blijft het wel tamelijk fris. Het plan is om vanavond in "Le Mattelie" te gaan eten omdat de recensies erg goed zijn, maar helaas is men vol gereserveerd. Een beetje vreemde zaak die meer niet als wel open is merken we als we er toch vrij regelmatig op zoek naar wat te eten langs lopen, kennelijk kunnen ze zich dat veroorloven gezien hun bijzondere kwaliteit nemen we dan maar aan. Drie pandjes verderop zit een creperie "Au comptoir Gourmand" waar men ook een diner aanbiedt en waar nog voldoende plaats is en we dus maar aanschuiven in een kleine maar leuk ingerichte ruimte waar naast ons nog vijf tafels bezet zullen zijn tijdens het eten. We nemen een fles Menetou Salon die leuk is en daarnaast allebei een menu du terroir. Voorgerecht is salade St Jacques die wat tegen valt. Een berg sla met Balsamico azijn aanmaken en daar een aantal warme coquilles opleggen maakt niet zo heel veel indruk. Hoofdgerecht is wel super, allebei een prima sole meuniére met prei en champignons, alleen merkwaardig dat de dienster bij bestellen vraagt hoe we deze willen hebben, ik kom niet verder als bien cuit en vraag of ik haar wel goed begrepen heb. Er wordt wat lacherig gedaan waarna ze wegloopt, ik vraag me af of ze soms in de war is met de Tournedos Rossini die ook op de kaart staat. Merkwaardige dame overigens ze stelt zich haast slaafs op maar straalt ook arrogantie uit. Dessert van tafelgenoot is een chocola moelleux en zelf heb ik een crepe Normand die ik lekker vind. Dit is een crepe met gekookte frisse appel en daar overheen Calvados waar de vlam in gaat. Leuke combinatie. Nog een thee na en tevreden vertrokken na ongeveer 1,5 uur.

 

 

Dag 8 vrijdag

 

We kunnen weer eens buiten ontbijten met een jasje aan en brengen de ochtend verder door op de markt die ook op vrijdag plaats vindt en zo mogelijk nog drukker is als op dinsdag. We drinken een kop koffie op het terras bij L R du Port aan de haven en bekijken aansluitend nog een enorme winkel in de haven met een merkwaardige combinatie van wijnen, kleding, regionale specialiteiten en toeristenrommel. Na al dit geweld in de gite wat huishoudelijke activiteiten ontplooit, nog een broodje gegeten en een siësta gehouden.

 

Om 15:00 oud Courseulles in gelopen waar we eerst het kerkje eens bekijken die nogal donker en droefgeestig is. Hierna het naastgelegen musée de Courseulles bekeken, wat een allegaartjes met van alles blijkt te zijn maar dan wel een leuk allegaartje. Een eerbetoon aan de gevallen soldaten in WWI uit het dorp. Een verhaal over het schip La Combattante wat in WOII voor de geallieerden vocht met een Franse bemanning en generaal de Gaulle hier na de bevrijding op het strand heeft afgezet. Het nodige over kantwerk van kleding en hoofddeksels van de dames in deze regio door de eeuwen heen. De scheepsbouw van kleine scheepjes en de touwslagerij die hier vroeger allebei plaats vonden. Het kweken van oesters en de ontwikkeling van Courseulles als haven en badplaats wat beide voor mijn gevoel geen enorme vlucht heeft genomen. De nodige schilderijtjes van plaatselijke kunstenaars die niet geweldig zijn en het een en ander over kerk en clerus en burgemeesters in het dorp door de eeuwen heen. Na een dik half uur toch wel klaar en op het terras van de bar du Marché neergezakt waar we allebei twee Fischer van de tap drinken. Het wordt alleen steeds frisser en er vallen zelfs een paar spatten regen zodat we ons terug trekken in de warmte van de gite.

 

 

Dag 9 Zaterdag

 

Laat op en het mooie weer is weer helemaal terug. Laat in de ochtend naar het vlakbij gelegen Douves la Délivrande vertrokken om het musée du Radar te bekijken wat zich deels in de open lucht en deels onder de grond in oude betonnen bunkers bevindt. Het complex deed in WOII dienst als Duitse radarpost om inkomende vliegtuigen te signaleren en fungeerde ook als geschutsleiding van het afweergeschut. Op het terrein staan een paar types radar die de Duitsers gebruikten en om meerdere redenen inferieur aan die van de geallieerden waren. Onder andere daarom konden de geallieerden deze dan ook storen door aluminiumsnippers rond te strooien. Een woonbunker die het een en ander laat zien over het dagelijkse leven van de Duitsers en aandacht besteed aan de eerste geallieerde krant die in het dorp vrijwel meteen na D-day werd gedrukt als tegenwicht voor de kranten van het Vichy regime. En de bunker waar de gegevens van de radarinstallaties werden verzameld, waar men een overzicht geeft van de ontwikkelingen van de radar vanaf het prille begin tot op heden op een technisch zeer hoog niveau. Leuk voor de kenners maar een beetje over de top voor een argeloze toerist. Wat ook opvalt is dat er kennelijk veel Duitse vrouwen op het complex bij de verbindingen werkten.

 

 

Na het museum het stadje ingereden omdat we de Basilique graag nog een keer willen bekijken wat vorig jaar niet gelukt is en nu weer niet blijkt te lukken want we moeten bijna 1,5 uur wachten voor deze weer open gaat. Daarom als troost maar een doner patat als lunch weg gewerkt, die niet weg te werken valt wegens overmatig veel. Terug de nodige boodschappen gedaan waaronder ook de nodige kaasjes en olijven om morgenavond als borrelplank te dienen in plaats van een diner.

 

's middags nog uitgebreid op de boulevard rond gewandeld en gekeken naar vooral de enorme hoeveelheden bootjes die bij de havenmond rond dobberen. De rest van de middag weer prima buiten zitten met een glas wijn en een boek. Vanavond weer eten bij "Le Catleya" en zelfs op deze zaterdagvond is maar één andere tafel bezet naast de onze. Na alle vis van de afgelopen tijd wil ik wel eens een stukje vlees. Vooraf gebakken fois gras voorzien van druiven in wijnsaus die superlekker is. Als hoofdgerecht onglet de veaux, die in mooie malse stukjes is klaar gemaakt met gekookte knoflook, lof en een worteltaartje in een heerlijke jus die je zelf nog wat op kan leuken met verse tijm wat mooi combineert. Tafelgenoot gaat wel voor de vis zodat we maar besluiten samen een fles rosé te nemen die niet heel bijzonder is. Vooraf voor haar langoustinestaarten en als hoofgerecht weer de lotte van vorige keer. Na neemt ze wederom het hazelnoot dessert, voor mij een dessert van aardbei en grapefruit in een coulis van beiden en nog wat gelei met aardbeismaak. Valt wat tegen, op sommige plekken overheerst de grapefruit smaak te veel, wat kan zijn door slecht mengen of te veel grapefruit. Maar over het geheel genomen zeker weer lekker gegeten.

 

 

Dag 10 zondag

 

Al vroeg in de morgen worden we gewekt door geweerschoten in de omgeving want vandaag is het jachtseizoen geopend. Kennelijk zijn er een hoop Fransen die met hun geweer onder hun kussen hebben geslapen en per se vandaag al vroeg op jacht moeten want het geknal gaat de hele ochtend door. Wij zijn er laat uit en bij de bakkers en de presse is het druk als we brood en een krant halen. Het weer is weer prima en we besluiten om 13:00 uur eens wat dingetjes in de omgeving te gaan bekijken. We rijden eerst langs de Seulles naar Fontaine Henry en Thaon waar we wat kerkjes en een kasteel tegen komen. Het landschap is groen en gevarieerd waar het hier verder vooral een wat kale vlakte in deze omgeving is.

 

 

Na wat zoeken komen we uit bij het kasteel in Creully waar het druk is en wat ik eigenlijk een nogal lelijk bouwwerkje vind. Het is vandaag weekend du patrimoine zodat een bezoek gratis is. In het kasteel zit een klein radio museum wat gewoon een hoop bij elkaar geraapte speakers, oscilloscopen, zenders en radio’s zijn zonder enige vorm van documentatie en verder is er nog de ruimte te bezoeken die als studio door de BBC is gebruikt om vlak na de D-day landingen uitzendingen te kunnen doen. In de ruimte vooral de nodige foto’s waarvan ik me afvraag wat ze nou precies met de studio te maken hebben. Conclusie slecht gedocumenteerd, oninteressant en veel te druk. Aardiger zijn de andere ruimtes waar twee tentoonstellingen plaats vinden, in de ene hangen allemaal quilts die mijn reisgenoot zeer fraai vindt en in de andere hangen allemaal schilderijen van een schilder met de naam Lefranc. De man leeft nog en schijnt niet onbekend te zijn in Frankrijk want er ligt een fors en duur boek van zijn werken. Wat ons betreft wel leuke schilderijen maar uiteindelijk een beetje veel van hetzelfde zo wel qua compositie als kleur.

 

 

Na nog veel meer zoekwerk vinden we uiteindelijk ook min of meer het doel van de reis "Jardin de Brécy". Een prachtige tuin en schitterend onderhouden. Volgens overlevering is deze Franse tuin al in de 17e eeuw door de bekende tuinontwerper Mansart aangelegd, maar ergens lees ik ook dat men dit niet zeker weet. Een deel is gebaseerd op de Middeleeuwse tuinen en de rest vooral op de Renaissance met ook veel stenen ornamenten die inderdaad wel oud zijn. Vrij weinig bloemen maar wel veel mooi snoeiwerk, wel een kleine tuin maar dat geeft het juist ook iets prettig intiems. Naast het kasteel staat nog een kapelletje maar die is niet erg fraai van binnen en lijkt ook last van vochtproblemen te hebben gezien een groene aanslag op veel plekken aan de binnenkant. 

 

 

Terug naar de gite besluiten we toch nog even Douves la Délivrande in te rijden om nu eindelijk eens het glas in lood in de Basilique te bekijken en drie keer blijkt inderdaad scheepsrecht te zijn. Het is druk in de kerk en het glas in lood is qua kleuren prachtig. We komen er later achter dat het glas in lood in het schip uit de 17e eeuw is en de rest uit de jaren 60 omdat het originele glas in lood op die plaatsen tijdens de bombardementen van WOII zwaar beschadigd is. Wie het ontworpen heeft kan een oudere dame die kennelijk als vrijwilliger in de kerk werkt ons niet vertellen.

 

 

Ik heb ergens gelezen dat in Douves la Délivrande ook glaswerk van Lalique in een kerk aanwezig is maar kan dat hier niet vinden. Als we de dame vragen waar dat dan te zien is, blijkt dat in een ander kapelletje te zijn waar zich nog een nonnen gemeenschap bevindt en wijst ze ons vriendelijk de weg. Dit blijkt nog niet zo makkelijk te vinden totdat we een oudere non ergens bij een poort zien staan. Die neemt ons mee een flink stuk het terrein op naar de "notre dame de fidélité" die je zelf echt niet maar zo gaat vinden. Onderweg verteld ze dat het complex bestaat uit drie scholen waar ook 65 kinderen intern zijn en men ook mensen opvangt die door officiele instanties worden door verwezen. In het verleden heeft men ook een paar jaar vluchtelingen uit Libanon opgevangen. 

 

De stukken van Lalique zijn o.a. drie vensters, diverse ornamenten een lamp en de tabernakel. Allemaal doorzichtig glas met her en der wat chroom wat uit de jaren 30 is en inmiddels al een keer gerestaureerd ook. Als ik een stukje Franse uitleg, wat ik in handen geschoven krijg goed begrijp, heeft Lalique er nauwelijks geld voor gevraagd maar was de opdrachtgever ook niet helemaal tevreden over het stuk. Ik vind het wel mooi in zijn eenvoud alleen maar doorzichtig glas maar ik weet niet zeker of ik het helemaal bij de rest van het kapelletje vind passen en dat stond er toch al 100 jaar toen hij aan zijn stukken begon. Maar alles bij elkaar een bijzondere ervaring ook door de aanwezigheid van de nodige vriendelijke en zeer hulpvaardige nonnen die er volgens ons plezier in hebben om onder de mensen te zijn.

 

 

Terug naar de gite rijden we langs de kust omdat we nog even in Bernieres sur Mer langs de camping willen rijden waar we 24 jaar geleden met de tent stonden. Als we door Saint Aubin sur mer rijden is er nog een kleine vide grenier bezig waar mijn metgezel toch ook nog even heel graag rond wil neuzen. De camping blijkt er ook nog steeds te zijn maar met een andere entree en wat we ervan kunnen zien groter en volgestouwd met stacaravans. 

 

Voor ons doen erg laat terug bij de gite en omdat we van het mooie weer willen genieten besluiten we meteen maar een mooie borrelplank te maken en buiten te gaan zitten met een paar glazen wijn erbij. Lekkere afsluiter van een zeer geslaagde dag.

 

Dag 11 maandag

 

Volgens alle sites en kranten wordt het vandaag 28grC, reden om niet op stap te gaan maar weer de wandeling van afgelopen zondag naar Bernieres sur Mer te maken omdat die goed beviel. Ondanks de herhaling toch een paar grote verschillen, het is dermate warm en windstil dat het nog een behoorlijke inspanning wordt. Waarschijnlijk door het gebrek aan wind overal libellen en ander gefladder rondom tijdens het stuk over de dijk en de horeca is helaas dicht zodat een verfrissende versnapering er even niet in zit deze keer.

 

 

Bij terugkomst in de gite eerst een tijd buiten zitten lezen en besloten om aan het eind van de middag ergens wat te gaan drinken en aansluitend mosselen te gaan eten. Om 17:00 naar het strand gelopen waar we eerst een ijsje eten in de bloedhete zon en we al snel besluiten om een terras met schaduw te gaan zoeken. Dat wordt "Hotel de Paris", alleen is de bediening dermate vervelend dat we vlot besluiten om maar naar de haven te wandelen en op het terras van L R du Port te gaan zitten waar het helaas weer erg warm in de zon is en de 1664 dus ook erg snel opwarmt. We blijven maar meteen zitten om weer mosselen a la Normande te eten die nog beter zijn als de eerste keer. Dit keer ook een dessert, mousse au chocolat en een glace pomme, poire, Calvados en Chantilly weg gewerkt.  Wederom heerlijk allemaal.

 

Dag 12 dinsdag

 

Weer marktdag en we komen wat laat op gang. Vandaag iets minder warm zodat we besluiten om een dagje te winkelen in Caen wat mijn reisgenoot erg op prijs stelt. Caen is een grote stad die toevallig ook net een bouwput is door de aanleg en onderhoud van tramrails. Met meer geluk dan wijsheid weten we een parkeerplek vlakbij het centrum te vinden want de tomtom slaat helemaal op hol. Caen heeft een uitgebreid centrum met veel winkels en veel hotels valt op. Het is behoorlijk druk ook door horden scholieren. Het winkelen even onderbroken voor een klein hapje en koffie op een terras en ook nog kort de eglise Saint Pierre in mogen lopen. Maar al met al een vermoeiend uitje.

 

 

De rest van de middag wat uit zitten puffen met een boek en een drankje in de tuin, wat telefoontjes gepleegd en een simpele maaltijd van soep en gebakken eieren weg gewerkt. Weliswaar grijs vandaag maar wel warm en nog tot laat buiten kunnen zitten.

 

Dag 13 woensdag

 

Vandaag weer een stuk warmer en de keus valt op een middag strand. Even wat moeite om een plekje uit de wind te vinden want er staat zodanig veel wind dat je her en der gezandstraald word maar dat lukt uiteindelijk. Tja wat doet een mens op het strand, even de oogjes dicht, boekje lezen, mensen kijken, eens naar de zee sjokken, en dat is hier met eb een behoorlijk stuk, en dan vaststellen dat het water toch wel koud is, schelpen zoeken en meeuwen voeren. Dus eigenlijk niks, maar de middag vliegt voorbij en het is gewoon het echte vakantiegevoel op de een of andere manier. Heerlijke middag gehad.

 

Als we het strand af komen blijkt het op de boulevard heel druk te zijn wat op het strand nog wel mee viel. Onderweg naar huis bij bar du Marché nog een paar pilsjes gedronken en thuis eerst eens gedoucht en tassen leeg gegooid want alles zit wel onder het zand uiteraard.

 

We eten vanavond bij "quai l'est" wat aan de haven ligt. Conclusie het beste restaurant waar we gegeten hebben en ook nog eens zeer betaalbaar. Ook hier trouwens maar één tafel naast de onze bezet. We nemen een fles Riessling uit de Elzas om eens even wat anders te proeven als al die strakke droge wijnen van de laatste tijd. Als voorgerecht allebei een fantastische tartaar van zalm met anijs. Hoofdgerecht prima gebakken zeebaars met een zware maar mooie botersaus en grote hoeveelheden verschillende heerlijke groentes met ook onbekendere zoals pastinaak. Reisgenoot na een moelleux in witte chocola waar ze tevreden over is en ikzelf citroenmousse met pistachekoekjes en frambozencoulis. Klinkt simpel maar hele mooie combinatie van zoet en zuur en toch lekker fris. Na nog een kop thee en helemaal blij naar huis.

 

 

Dag 14 donderdag

 

We worden wakker met harde wind zodat strand, ondanks het verder mooie weer, geen optie is. Na wat inpakken en opruimen vroeg in de middag naar het "Centre Juno Beach" gewandeld wat vlakbij zee naast de havenmond ligt waar vroeger een Duits bunkercomplex lag. Het centrum begint met een totaal onduidelijk en slecht filmpje als je naar binnen gaat maar daarna is het een indrukwekkend eerbetoon aan de Canadezen die in WWII hier op Juno beach geland zijn en hard hebben gevochten in de slag om Normandie waarbij ik de indruk krijg dat 60% van de 90.000 ingezette mannen om gekomen is. Naast dit eerbetoon is er ook een interessant deel wat over het ontstaan van Canada als natie gaat, wat niet zo heel gek vooral door immigratie is gekomen aan eind 19e begin 20e eeuw van vooral Oekraieners, Duitsers en Amerikanen. Het land was in die tijd volkomen afhankelijk van export van landbouwproducten waar in 1919 zwaar de klad in kwam en toen al voor een enorme recessie in Canada zorgde. Door de crash van 1929 werd het nog dramatischer en was 2/3 van de bevolking op een of andere manier afhankelijk van hulpverlening. Ook bijzonder is dat Canada als lid van de gemenebest meteen met Engeland de 2e wereldoorlog binnen stapte maar werkelijk nauwelijks troepen en materieel bezat. Men heeft tijdens de oorlog een enorme productie van marineschepen en munitie verzorgd. 

 

Misschien nog wel het meest indrukwekkende is een klein hoekje waar nabestaanden van omgekomen soldaten handgeschreven berichten met soms een foto hebben achter gelaten van mannen die ze terug gevonden hebben zowel met als zonder hulp van dit centrum. Ook vind je er berichtjes hoe het soldaten die het wel overleeft hebben verder is vergaan, van een man die omgekomen is bij een auto-ongeluk tot een man die getrouwd is met een Nederlandse en in Canada een groot gezin hebben gesticht. Buiten staan dan ook nog een groot aantal vijfhoekige kolommen met de namen van de Canadese soldaten die zijn omgekomen en de namen van mensen of instanties die geld gedoneerd hebben aan het centrum. De namen van de soldaten zijn op de zijden richting het kanaal geplaatst de rest op de andere zijden. Als ik daar sta bekruipt me het gevoel dat ik die andere namen toch niet bij de namen van de soldaten zou hebben geplaatst.

 

 

Bij creperie du port op de terugweg nog een salade en galette kunnen krijgen ondanks dat het eigenlijk al na lunchtijd is. Anderen die niet eerst even vragen of er nog besteld kan worden, wordt op een onvriendelijke manier duidelijk gemaakt dat men niet meer kan bestellen. De rest van de middag de laatste zaken opgeruimd en ingepakt waarna het nog prima lezen in de buitenlucht is. Het laatste diner hier doen we bij "la Pergola" een pizzeria in de straat parallel aan het strand waar het druk is en een kleine brigade het eten toch vlot op tafel krijgt. Vooraf tafeldame gerookte zalm met toast en ikzelf een plank met vleeswaren, augurken, kappertjes en brood. pittig en lekker. Als hoofdgerecht een pizza 4 formaggi en een 4 stagioni waarbij de eerlijkheid wel gebied dat op de laatste wel iets meer groenten hadden gemogen maar smaakt niet verkeerd. Na wat bollen ijs en een café gourmand die prima smaken. Bij het eten en karafje rosé voor mij en een biertje voor tafelgenoot en eigenlijk wel prima gegeten. Na het eten nog een stukje over de boulevard gewandeld als laatste groet aan de zee.

 

 

Dag 15 vrijdag

 

Vroeg op en om 07:30 vertrokken richting Nederland. Prima reis alleen even wat druk in de ochtendspits bij Caen en er staat nog meer wind als gisteren wat met name op de Pont de Normandy wel opletten geblazen is. Bijzonder dat we een fietser lopend de brug zien nemen, zelfs lopend hadden we dat met dit weer niet gedaan. We overwegen nog om via Amiens terug te rijden en zo Aalter weer te vermijden maar volgens Verkeersentrum.be valt het allemaal wel mee en rijden we gewoon relaxed via Boulogne en Dunkerque naar Gent. Bij Aalter inderdaad niets aan de hand vanaf Frankrijk maar de andere kant op zware files dus waarschijnlijk op de heenweg wel goed gegokt. Vroeg in Nederland waar we toch weer een overnachting nemen in het "Grenshotel De Jonckheer" omdat we 's middags op familiebezoek in Zeeland gaan en geen zin hebben om in de spits dan nog naar huis te moeten rijden.

 

Het blijkt dat men ook superior kamers heeft die een tientje meer kosten en wel een veel groter bed hebben tot onze vreugde. Ook is men kennelijk met een fors stuk nieuwbouw bezig naast het hotel. Het eten is weer prima en het restaurant volledig vol gereserveerd, om ons heen horen we toch vooral Vlaams. We nemen een fles Chablis van huis Drouhin die lekker is, als voorgerecht zoals gewoonlijk de vissoep en dit keer als hoofdgerecht een trio van vis met langoustinesaus en diverse groenten. Vis is kabeljauw, zeebaars en zalm en mist alleen een klein beetje een bite. Na voor het eerst van ons leven aardbeien Romanoff gegeten wat zeer bevalt.