Dag 1 Vrijdag

Niet gepland op het laatste moment een huisje in Nederland gehuurd omdat we het niet zien zitten naar onze originele bestemming Carnac in Bretagne te vertrekken. Frankrijk wordt weer eens geteisterd door allerlei stakingen met onder andere ook weer veel gedoe met benzine. Uiteindelijk krijgen we nog wel wat boekingsgeld terug maar leuk is allemaal anders. We willen alleen wel rustig op vakantie en niet steeds in de stress zitten over benzine, of mogelijk geconfronteerd gaan worden met gesloten musea of blokkades, besluiten we na lang wikken en wegen.

In heel slecht weer en druk verkeer redelijk vroeg in de middag naar Overloon gereden waar we een huisje hebben gehuurd op een Landal park een kilometertje buiten het dorp in de bossen. Het park is op zich nog ziet zo heel massaal maar bij de entree wel een speelterrein, restaurant en klein zwembadje zonder toeters en bellen. Het is allemaal tamelijk simpel maar heel aantrekkelijk voor gezinnen met kleine kinderen komen we wel achter als we er wat langer zijn.

Inchecken gaat megasnel, we krijgen twee paar sleutels met tag voor de slagboom en het zwembad, een heel klein beetje info over het park en de omgeving en een plattegrond met daarop aangegeven hoe we ons huisje met nummer 83 middels één richting verkeer kunnen bereiken. We blijken nogal centraal op het park te zitten, wat de indruk wekt uit een ouder en een nieuwer deel te bestaan als we er doorheen rijden. In het oude deel staan een soort Hans en Grietje huizen in het nieuwere deel moderne pandjes. Wij hebben een 4-persoonsbungalow in het nieuwere deel wat van buiten niet onaardig en van binnen prima is. Veel ruimte, grote bedden, grote bank een behoorlijke keuken en een overdekt terras waar het uit de wind in de zon goed toeven zal blijken te zijn ondanks het niet al te beste weer wat we gaan krijgen.

Normaal gesproken zijn we altijd wel in om na aankomst het bijbehorende dorp te ontdekken, maar dat laten we dit keer maar zitten gezien het slechte weer. We ruimen de boel in en lezen nog wat. Uiteindelijk moeten we toch de regen weer in omdat we bij de plaatselijke chinees “China” gaan eten waar het zoals een chinees betaamt ongezellig is. Er is nog één andere tafel in gebruik en het aantal afhalers is niet erg groot. Na een tijdje zoeken en wat overleg met de Chinese jongen die ons bediend, met een zachte g praat en een echte verkoper is, wordt het voor de dame Sha Siew en voor mij een zoutarm combinatiegerecht van rijst met sate, foe jong hai en tjap tjoy wat inderdaad duidelijk niet te veel zout heeft gehad. Erbij een frisje en we eten allebei helemaal niet verkeerd. Afsluiter wordt een potje Jasmijnthee voor ons beiden en na vijf kwartier staan we weer in de regen die wel een stuk minder is.

We lopen nog net in het einde van de schemering terug en als we weer in het huisje zijn is het precies donker. Verder een rustige avond met boek en om half elf naar bed.

Dag 2 Zaterdag

Na een behoorlijke nachtrust om half 8 wakker en aan de koffie op bed. Om 9 uur aan het ontbijt waarbij ik een blikje vis open maak en zo ongeveer alles onder de olie smeer inclusief mezelf. In koud en grijs, maar nog droog, weer het dorp in voor wat boodschappen. Het wordt de Plus waar ik ook de Gelderlander op de kop tik die ik de rest van de ochtend lees en waarin ik ook nog aan de puzzelafdeling begin.

Om 11:30 gaan we maar eens Hallo in Venray zeggen en wat winkelen, ondanks het bijzonder slechte weer willen we toch wel iets doen. Op zich is het prettig en overzichtelijk shoppen, men heeft twee pleintjes waartussen twee winkelstraten liggen zodat we na een rondje alles hebben gehad waarbij we de nodige schoenen, kleding en een boek rijker zijn. Op zich is het er rustig alleen als we wat willen gaan eten zit alles gek genoeg vol zodat het nog even zoeken wordt. We komen uit bij “Bufkes” waar we aan de koffie en Cola met een broodje gezond en een eigengemaakt pasteitje met kippenragout gaan. Dat eigengemaakt klopt volgens reisgezel niet en verder vragen we ons af wat bufkes in Godsnaam betekend. Wij komen niet verder als misschien een vertaling voor broodje of buurvrouwen? Later vinden we op internet dat het een Belgisch Limburgs woord voor een klein tussendoortje is. De zaak is in handen van wat ons Chinezen lijken en wordt vooral bevolkt door locals in bij voorkeur trainingsachtige kostuums. Naast ons zit een dergelijk stel met een klein kind wat lawaaierig is maar ze vertrekken gelukkig vrij vlot. Als we terug naar de auto lopen blijkt de kerk open te zijn voor gebed, zodat we naar binnen lopen om een kaarsje te branden. Er zitten inderdaad nogal wat mensen te bidden zodat we besluiten de rust verder niet te verstoren door eens uitgebreid rond te gaan lopen. Het gebied rond de kerk is wat ons betreft ook het enige aantrekkelijke stukje Venray wat we tegen komen, de rest worden we niet heel warm van.

De rest van de middag weet ik puzzels en cryptogrammen voor mijn doen vrij vlot op te lossen en lees een behoorlijk stuk weg in een boek van de Belg Rudy Morthier met de titel “de verscheurde Staten van Amerika”. Aan het eind van de middag nog een troosteloos rondje over het park gewandeld waar ik een kwartier over doe en wat toch nog wel wat groter is als ik in eerste instantie dacht. Het avondeten bestaat uit zalm met aardappels en een groenteprutje waarbij we even aan het knoeien zijn om de oven aan te krijgen maar het lukt. Later op de avond wederom een rondje in erbarmelijk weer over het park gemaakt waarbij ik er achter kom dat mijn favoriete wandelschoenen helaas nu net lek blijken te zijn. Uiteindelijk vroeg naar bed.

Dag 3 Zondag

Na wederom een aardige nacht tegen half tien aan de gebakken eieren terwijl het eindelijk eens droog is en blijft. Ik besluit dan ook om nu behalve boodschappen te doen ook maar eens het dorp wat te verkennen waarbij het wel grijs en koud is, met name door de forse wind die er nog staat. Overloon is niet erg interessant, wat blijkt te komen lees ik op informatieborden, omdat het bij de bevrijding in WWII zo ongeveer compleet aan puin geschoten is wat ik niet wist. Wat wel bijzonder is, is dat in het dorpshuis “de Pit” waar volgens mij iets van danswedstrijden plaats vinden het beduidend drukker is als in de naastgelegen kerk en in plaats van het gegalm van psalmen hoor ik een bak techno boem-boem-boem als ik langs de panden loop. Het meeste indruk maakt de militaire begraafplaats net buiten het dorp waar ik ook nog heen loop en 139 Britten begraven liggen die hier tijdens de oorlog om zijn gekomen. Het is een vrij klein ereveld wat er niet al te strak bij ligt maar dat komt misschien ook wel door het troosteloze weer. Een mooi verhaal is dat de inwoners van Overloon de diverse graven na de oorlog geadopteerd hebben om deze te onderhouden en daarbij ook familieleden van overledenen die langs wilden komen onderdak gaven.

De middag brengen we door in Helmond waar we naar de “Kunsthal” willen. Dit is een fraai nieuw gebouw en men heeft een tentoonstelling van de fotograaf Alex Webb waar de dame achter de balie bijzonder trots op is. Ik lees later een interview met deze man in de Volkskrant wat uiteraard allemaal heel diepzinnig uitlegt wat wij hier moeten zien. Wij zien toch wat anders, namelijk best een aantal mooie foto’s maar veel lijkt geposeerd en bepaald niet spontaan en daarnaast straalt het her en der een enorme verveling uit. Er is ook een kleine tentoonstelling van de Russische schilder Aleksei Roiter die we eigenlijk beter vinden als het gebeuren van Webb. De man kan schilderen en doet dat in een soort surrealistisch realisme.

We willen eigenlijk niet naar het Kasteel wat ook bij het museum hoort maar er blijkt een tentoonstelling te zijn van Linda Nieuwstad die grote bloemenobjecten maakt zodat ik besluit toch naar binnen te lopen. Helaas begint het in het Kasteel in de kelder met wat geneuzel over kastelen wat voor kinderen bedoeld is en reisgenote haakt opeens af. Al snel wordt het beter en krijg je een beeld van het ontstaan van het kasteel en de diverse bewoners die het in hun bezit hebben gehad, waarbij het is geeindigd als stadhuis en nu dus museum. Uit de diverse tijden van die families en uit de stadhuistijd zijn ruimtes ingericht die niet onaardig zijn, ook kun je er nog steeds trouwen. Het kasteel zelf zou rond 1325 zijn ontstaan en je kan wel duidelijk zien aan de kozijnen dat een en ander aan het begin van de 20^e eeuw gerestaureerd is op een niet heel briljante manier. Het meest opmerkelijke vind ik eigenlijk dat de adel die het kasteel bewoonde gedurende de complete 80-jarige oorlog trouw aan Spanje is gebleven, op zich waarschijnlijk niet onlogisch gezien de geloofsverdeling in Nederland in die tijd. Waarom ik het vooral opmerkelijk vind is omdat men er haast trots op lijkt te zijn. Ik moet zeggen dat de enorme bloemen bouwsels van Linda die in een paar ruimtes staan echt wel wat hebben en knap gemaakt zijn.

We zijn met beide panden ongeveer 1,5 uur bezig en daarna lopen we het centrum nog even in om wat te drinken. Het is koud in de stad en we vluchten een soort winkelgalerij in waar we bij “de Stadskamer” op een binnen terras een drankje en een appeltaartje nuttigen. Er zit nog een C&A naast die we even bezoeken en we aan de andere kant verlaten waarbij we terecht komen in de drukte van een kermis. Hier hebben we allebei geen zin in en we gaan terug naar de auto. Inmiddels is het overal druk en staan er diverse auto’s te wachten die willen parkeren want alles is vol. We hebben dus in ieder geval iemand blij gemaakt met ons vlotte vertrek.

Op de terugweg komt ook eindelijk de zon door. De rest van de middag nog een wandeling, veel lezen en een tijdje naar de Ronde van Vlaanderen gekeken. Na een douchebeurt vertrekken we rond half zeven, in een heerlijk zonnetje naar restaurant “Boompjes”. Deze blijkt zowel in de Gault Millau als de Michelingids te worden genoemd komen we achter als we binnen lopen. Het pand is van binnen groen geschilderd en er hangen berkenboomstammetjes op diverse plekken wat wel de reden voor de naam zal zijn nemen we maar aan. Het ziet er alleen niet briljant uit wat ons betreft. De bediening is in handen van drie jongedames waarvan er eentje duidelijk de leiding heeft en eentje net nieuw is. Deze laatste komt onze bestelling opnemen en begint wat te hakkelen als we vragen wat er dan zoal op de kaart staat. Het blijkt toch vooral dat het idee is dat we uit een verrassingsmenu kiezen wat in totaal zeven gangen kan hebben, onze keuze wordt 5 vijf gangen. We beginnen met een fles water en nemen een bob-wijnarrangement bij de gerechten. We zijn zo dom om te denken dat we dan halve glazen krijgen maar voor ons gevoel is het hier de helft van de helft dus wel heel erg weinig helaas.

Er volgen diverse kleine amuses en uiteindelijk de echte amuse die bestaat uit een op 66grC gegaard ei met knolselderie creme. Ik word wel een beetje moe van dat gedoe met die eieren de laatste twee jaar maar de creme is wel leuk en lekker. De eerste gang zijn diverse groentes op een bruine bonenpuree die goed smaakt. Gezuurde, gerookte en zoete smaken wisselen elkaar af. De wijn is een Viognier uit de pays d’Oc, die is zoals die moet zijn kruidig en vol. De tweede gang is een coquille st Jacques met een schuim van Bisque, schijfjes van diverse radijssoorten en spaghetti van koolrabi. De coquille en Bisque bevallen zeer, de slierten koolrabi zien we de meerwaarde niet van. De erbij geschonken Rivaner van Hoeve Nekum valt gek genoeg wat tegen in de afdronk. Wel eens Riessling van dit huis gehad die stukken beter was. Inmiddels is de jongste bediende naar huis omdat het kennelijk al een stuk minder druk is. De nummer twee komt nu het meest langs en houdt nogal wat prietpraat over de wijnen waar we niet zo veel mee kunnen. Derde gang is een mooi stukje kabeljauw met een gerst en kervelsaus. De kabeljauw met kervelsaus is fijn maar de gerst die op zich niet vies is zorgt voor een onprettig mondgevoel bij ons allebei. De witte Cote du Rhone van Grenache Blanc druiven past wel goed bij het gerecht. Het hoofdgerecht is voor de gewone stervelingen entrecote maar voor tafelgenote sukade. Erbij opperdoezen met mosterdzaad en gegrilde lente-ui. Smaakt goed en is gelukkig wat meer als de vorige gangen. Erbij een hele fijne Portugese rode wijn van de Touriga National druif. Als dessert neemt Madame kazen van Nederlandse bodem met een Australische Port erbij die niet erg lekker smaakt. Ik krijg een “lactose” dessert zoals de dienster het noemt. Het bestaat uit kwark, gekaramelliseerde melk, gerookte melk en bruine boter ijs. Een wat merkwaardig gebeuren met een iets te aanwezig zuurtje van de kwark. Erbij een Riessling 2018 uit Thorn die verrassend zoet is en fijn smaakt in tegenstelling tot een eerdere Riessling die we ooit van deze club hebben gedronken. We sluiten af met een kop thee en rekenen na drie uur iets meer als € 180,= af. Al met al een 8- wat mij betreft.

We lopen in doodse stilte terug en komen tot aan het park ook geen hond tegen. We zijn rond tien uur terug en wat wel opvalt is dat kennelijk al veel mensen vertrokken zijn en niet wachten met uitchecken tot morgenochtend. Ik lees het boek van Rottier tot laat in de avond uit. Het begin was nog aardig en ging vooral over een aantal swingstates als Kentucky en West Virginia waarvan hij duidelijk maakt dat die vooral om Economische redenen op Trump hebben gestemd, maar hoe verder ik kom hoe meer moeite ik met het boek krijg, erg veel van hetzelfde en ook nog pogingen tot duiding van het woke gebeuren en de Alt right beweging in de VS die veel te ver uitweiden en wollig worden. Als laatste hoofdstuk een Europeaan die het fenomeen Trump in relatie tot zijn communicatie inclusief miscommunicatie uit gaat leggen, ik weet niet maar bij mij komt het niet echt over en gooi het snel weg. In bed nog begonnen aan “het schaduwspel” van Simone van de Vlugt.

Dag 4 Maandag

De ochtend doorgekomen met boodschappen, waarbij files met vertrekkers voor de slagboom staan als ik rond half elf het dorp in loop, en de krant lezen. Vandaag aan de wandel in de Overloonse duinen aan de hand van een topografische kaart. Het eerste stuk vooral langs de bosrand tegen de wind in en dat is niet echt lekker wandelen. Ik ga het bos weer in op de plek waar ik hoogspanningspalen en dus -lijnen tegen kom die dwars door het bos lopen en het haast een idee geven alsof er een stuk bos geamputeerd is. Hoe meer ik door blijf lopen naar het oosten hoe meer ik de A73 hoor wat uiteraard ook zal komen door de stevige oostenwind. Uiteindelijk kom ik bij een heideveld uit wat zo vroeg in het jaar nog niet erg gezellig kleurt. Hierna loop ik naar het Schaartven waar ik moeilijk bij kom maar aan de overkant wel campers en bankjes zie staan in het zonnetje. Ik loop er omheen om daar wat te gaan rusten en eten alleen blijkt het alleen toegankelijk voor camperaars die daarvoor een telefoonnummer kunnen bellen. Dan maar even zitten op een kei voor de ingang. Terug kom ik nog langs het oorlogsmuseum en ben uiteindelijk 2 uur en een kwartier bezig in een niet erg spannend gebied waarbij ik weinig mensen tegen kom. Wel lekker om bezig te zijn en de kop leeg te maken.

Een tijdje buiten in de zon uit de wind gelezen waarna we naar het parkrestaurant broer en zus lopen voor een drankje. Dat is even schrikken, het terras zit helemaal stampvol en binnen is het ook druk maar vinden we nog wel een tafeltje. Vier hardwerkende dames regelen de boel en we nemen een koffie en chocolademelk met abrikozenvlaai die goed smaken. Vrij snel weer vertrokken en buiten nog een tijdje zitten puzzelen. We eten kip-kerrie die niet geweldig is. Na het eten de afwasmachine maar eens aan de praat geholpen en nog een tijdje buiten kunnen zitten met een boek. Wat later op de avond nog een rondje over het terrein gewandeld en het is nu werkelijk vergeven van de Duitse nummerborden, we hoorden vanmiddag iemand van het personeel in het restaurant al zeggen dat Duitsland deze week vrij heeft en dat lijkt dan ook wel te kloppen. Ik lees het boek van Simone van de Vlugt uit, die is wel in de bekende wat zoetige geromantiseerd stijl geschreven waar ik na een tijdje wel genoeg van krijg. Het gaat over de vrouw van J.P. Coen waardoor ik ook eindelijk eens wat meer over dit heerschap te weten kom. Hij stichtte Batavia en schijnt zich nogal misdragen te hebben op de Banda-eilanden. Dan begrijp ik nu ook wat beter waarom diverse organisaties zijn beeld een tijd geleden uit Hoorn verwijderd wilden hebben, iets wat de inwoners niet wilden en wat mij ook wel een wat onzinnig actie lijkt. Het boek verdwijnt in de vuilnisbak en in bed begin ik nog aan “Bonita Avenue” van Peter Buwalda.

Dag 5 Dinsdag

Matige nacht maar een fijne ochtendwandeling om boodschappen te doen met een strak blauwe lucht en weinig wind. Gek genoeg geen Gelderlander vandaag bij de Plus wat tot het weekend zo blijft, zodat we maar overgaan op de Volkskrant.

Om 11:30, na de voorruit nog te hebben moeten krabben, vertrokken naar Essen waarbij we dwars door het Ruhrgebied mogen waar het niet erg druk is maar we wel last hebben van wegwerkzaamheden bij Duisburg en het even niet opschiet. In Essen parkeer ik achter het museum “Folkwang” waar plek zat is en we € 1,30 per uur moeten betalen. Het museum is een modern wit gebouw met nog een wat ouder deel wat er aan vast zit. Van binnen licht en ruim en het blijkt een bijzonder fraaie collectie te hebben. Een en ander is gratis inclusief de garderobe omdat men geen tentoonstellingen heeft begrijp ik van de dame achter de balie. Van de 4 grotere gebieden met zalen zijn er 2 in gebruik voor de vaste collectie. Ons maakt het niet uit, het is een mooie collectie gegroepeerd rond thema’s waarbij dan schilderwerken, foto’s, affiches en beeldhouwwerk uit diverse periodes tentoongesteld worden. Men heeft vooral prachtige schilderijen uit de periode 1850-1940 wat ons betreft. Verrassend veel Frans en niet zo verrassend ook veel Duits werk. Top stuk is voor mij een Renoir, normaal ben ik niet zo’n fan van zijn pastelschilderijen van zijn modellen maar deze is zeer fraai. Verder prachtige stukken van van Gogh, Chagall, Dix en Monet en heel veel interessant en ook mooi spul van Kirchner, Nolde, Liebermann, Leger, Daubigny, Delaunay, Matisse, Miro, Gauguen, Derain, De Vlaeminck, Klee, Marc, Rodin en Paillol. Na dit geweld een stop in het museumcafé gehouden voor een kop koffie met appeltaart die verrassend fris smaakt en goed bevalt. Om ons heen horen we veel Nederlands. Na deze pauze de 2^e zaal bekeken, hier komen we vooral modern werk tegen waarbij een bijzonder installatie met Stroboscopen vooral intrigeert, altijd weer leuk wat je er in ziet, ik namelijk een sneeuwstorm metgezel iets met geesten, zou aardig zijn om te weten wat de kunstenaar precies bedoeld heeft maar dat halen we er niet uit. De winkel is ook nog eens rijk gesorteerd maar uitsluitend met Duitse boekwerken wat we toch niet handig vinden dus er wordt niets gekocht. Na ruim een uur en 3 kwartier weer in de auto naar ons huisje waar ik eerst maar eens een boswandeling achter het vakantiepark langs maak wat me beter bevalt als de rondjes over het park.

Ook deze middag weer buiten in de zon afgesloten met de krant en een puzzel, waarbij ik moet constateren dat die in de Volkskrant toch wel wat lastiger is als in de Gelderlander. Nog wat rusten, lezen en een douche en om 19:00 weer naar Broer en Zus gewandeld waar het redelijk vol zit en we natuurlijk weer het tafeltje naast een Duitse familie krijgen waar een kind van een jaar of 1 als enige in de zaal herrie maakt. Uiteindelijk vertrekken de moeder en oma met de peuter en blijven pa en opa zitten voor dessert. Wel prettig dat we van het kabaal af zijn maar ook interessant om te zien hoe de Duitse emancipatie zich nog niet erg ontwikkeld heeft. Ik hou het bij Spa vanavond en Madame gaan aan de Kwak. Na wat zoeken op de kaart en schoolbord besluit ik een menu te nemen. Vooraf salade met eendenborst en een Portsaus, wel lekker maar erg weinig. Het hoofdgerecht is mul met gewokte groenten, wortelceme, gebakken aardappels en een langoustinesaus. Ik eet niet zo heel slecht maar vind de kwaliteit van de mul niet geweldig. Tafeldame heeft vooraf paling in het groen die erg lekker is en daarna spare-ribs. Ik pik er ook een paar mee en die zijn niet verkeerd. Na voor de dame een capuccino en ik krijg nog panacotta met mousse en abrikozensaus. Die is gewoon prima en als dit zelf gemaakt is een compliment voor de keuken die me toch behoorlijk mee valt, waarschijnlijk omdat ik vlak voor de vakantie van een collega die ook wel eens op dit park is geweest te horen kreeg dat het eten hier niet zo best zou zijn. Geen haute cuisine maar niet slecht. Na twee uur afrekenen, het gaat allemaal niet heel snel en de bediening staat ook nog wel eens met bekenden te ouwenelen, kennelijk toch ook behoorlijk wat volk uit het dorp zelf dat zit te eten. Terug in het huisje nog een uurtje gelezen en daarna naar bed.

Dag 6 Woensdag

Prima nachtje slapen en buiten uitstekend weer, vandaag nog minder wind. De ochtend aan krant inclusief puzzels besteed en tegen 12 uur brood gesmeerd en de rugzak ingepakt om te gaan wandelen. Vandaag hoeven we niet te krabben en de auto geparkeerd op een pleintje in Vierlingsbeek naast de kerk. Vanaf hier naar het pontje gewandeld die oversteekt naar Bergen en vanaf daar een flink stuk langs de Maas naar Maashees gelopen. De Maas is hier breed lijkt behoorlijk hoog te staan en aan de kant waar ik loop geen echte dijk te vinden tot mijn verrassing, wel zie je op een paar 100 meter afstand van de Maas het land uit zichzelf stijgen. Aan de overkant lijkt het alsof de kant wat aan het afkalven is. Ik loop volgens een bord een stuk over de vroegere Romeinse weg van Maastricht naar Nijmegen en onderweg kom ik nog een klein kapelletje in niemandsland tegen waar doden uit WWII herdacht worden.

Maashees lijkt nogal oninteressant als ik er doorheen loop maar heeft wel een verhaal kom ik achter als ik wat informatieborden lees. Waar Overloon aan het eind van de oorlog in puin is geschoten is dat hier deels bij het begin van de oorlog gebeurd. Maashees was onderdeel van de Maaslinie die als verdediging diende wat niet erg gelukt is. In ieder geval zijn de kerk die uit de 14e eeuw stamde en de graansilo’s van "Havens" die langs de Maas stonden toen plat geschoten. "Havens" heeft er inmiddels weer een moderne mega-fabriek staan voor diervoeders begrijp ik, waarbij de zoetige lucht vrij komt die ik herken van de oude Sojafabriek waar we vroeger in Utrecht in de buurt woonden. Verder barst het rond het dorp van de boomkwekerijen wat volgens een bord al een oorsprong in het begin van de 20^e eeuw heeft. Enige horeca weet ik niet te vinden zodat ik maar eens een rust- en eetpauze op een bankje houdt. Als ik later rondom de oostkant van het dorp wandel kom ik nog iets bijzonders tegen namelijk een “luchtwachttoren” uit de jaren 50. Deze deden in die tijd dienst als luisteroren om binnen komende vliegtuigen op te merken. Tegenwoordig niet meer nodig maar het ding is in 2015 toch nog gerestaureerd en ik vraag me af of dit het enige nog bestaande exemplaar is.

Als ik Maashees achter me laat loop ik ergens verkeerd en wandel ik op eens Holthees in waar ik dan maar een stukje van het Pieterpad verder volg naar Vierlingsbeek. In Holthees staat nog een klein wit kapelletje waar je een kaarsje kan branden maar wat je ook af kan huren voor festiviteiten. Het Pieterpad loopt hier een stuk langs de Molenbeek waarna ik weer uitkom in het centrumpje van Vierlingsbeek. Ik kijk hier nog wat rond maar ook hier is de originele kerk verdwenen en nu eens simpelweg door sloop en heeft men op die plaats een klein kapelletje neer gezet naast het oude gemeentehuis lijkt me. Wat verderop is de nieuwe kerk neer gezet die niet bijzonder fraai is. Terug naar huis nog even getankt in Overloon en als ik binnenloop vertelt mijn eega vol trots dat ze bij een wandelingetje in het bos voor het park een ree tegen is gekomen op 4 meter afstand. Ik ben jaloers ik heb eigenlijk alleen een reiger van dichtbij gezien.

Een tijdje buiten gezeten en tegen vijven een tijdje gaan liggen om bij te komen. Enigszins moe na deze wandeling die overigens wel leuk was, veel afwisseling en ik ben gekke en onverwachte dingen tegen gekomen. Redelijk vroeg aan het diner wat dit keer Kip Teryaki is en beter smaakt als de kip kerrie. Om een uur of 8 nog een rondje bos gedaan en daarna een bak koffie gedronken. Om 22:30 na nog wat leeswerk naar bed.

Dag 7 Donderdag

8 uur van de wereld mogelijk door wandeling. Om kwart voor acht aan de koffie en het is buiten grijs. Volgens buienradar gaan we in de loop van de dag behoorlijk wat regen krijgen. We zijn laat op en besluiten naar het DAF museum in Eindhoven te gaan en daarna samen maar eens uitgebreid boodschappen te doen want we hebben zo langzamerhand wel wat meer spullen nodig als dat ik lopend mee kan zeulen.

Onderweg naar Eindhoven begint het inderdaad te regenen. Het museum ligt gelukkig niet in het centrum van Eindhoven maar blijkt geen parkeerplaats te hebben, parkeren kan wel makkelijk vlakbij in de wijk. Buitengewoon aardig museum wat op een enorme hoeveelheid vrijwilligers lijkt te draaien. We komen er achter dat DAF betekent “van Doorne’s aanhangwagen fabriek”. Er is een grote variatie aan personenwagen dafjes, vrachtauto’s, bussen en militaire voertuigen te zien. Ook is er een tentoonstelling van Tatra auto’s, het Tsjechische merk wat nu vooral bekend is van vrachtauto’s maar vroeger ook personenwagens maakte en nog fraaie ook. Tijdens het communisme werd Tatra opeens verplicht om alleen nog vrachtwagens te maken en Skoda alleen nog personenwagens. Na 4 jaar tekende Tatra kennelijk protest aan en mochten ze kennelijk opeens ook weer fraaie luxewagens bouwen.

Het blijkt dat DAF in het verleden ook echt begonnen is met het leveren van aanhangwagens en later onderstellen met motoren er in waar andere partijen dan de carrosserie op bouwden. Meest merkwaardige is toch eigenlijk dat men een toch tamelijk lullige familie autootje bouwde en de rest van de vloot toch imposante wagens waren en zijn. Na vooral de geschiedenis en de vrachtwagen en bussenbranche bekeken te hebben aan de koffie met voor mij een appelflap en voor reisgenote een broodje kaas. Hierna de personenauto afdeling doorgenomen waarbij ook de sportwagengeschiedenis aan de beurt komt. Ik wist wel dat men mee had gedaan aan de vroegere London-Sydney rally maar niet dat ze bijvoorbeeld formule 3 auto’s hebben gebouwd die ook nog succesvol waren. Meest opmerkelijke verhaal is het feit dat de F1 stal van Williams op een gegeven moment de transmissie van “van Doorne” in hun auto heeft gezet waardoor ze opeens 3-5 seconden sneller waren als de overige auto’s. De FIA was er als de kippen bij om het gebruik te verbieden. Ook heef men kennelijk her en der door Italiaanse ontwerpers prototypes laten maken die een stuk flitsender waren als de standaard oude vrouwen straaljager, alleen zijn die nooit in productie genomen omdat men verwachtte er onvoldoende van te verkopen om rendabel te zijn. En helemaal verrassend men heeft ook een tijdje scheepsmotoren voor de pleziervaart geleverd. Helaas is in de museumwinkel geen fatsoenlijk boek met een overzicht van van de geschiedenis van DAF te vinden dus maar zonder iets vertrokken.

Op de terugweg rijden we Nuenen nog even in, het dorp van Vincent van Gogh. Op zich ziet het er niet oninteressant uit en wil ik wel even stoppen om met name eens even het beeld van de aardappeleters wat ik zie staan te fotograferen. Maar de vrouw heeft geen zin en het is ook wel klote weer inmiddels zodat we maar doorrijden en uitgebreid boodschappen in Overloon doen.

In de hut een tijd gelezen en vrij vroeg even gestrekt omdat we bij “Museumzicht” gaan eten wat niet al te laat dicht gaat volgens de website. In bedroevend weer om kwart voor zes de tent binnen gelopen die verrassend vol zit en we zien verder overal bordjes gereserveerd. Uiteindelijk blijken we nog wel aan een tafeltje in een hoekje te kunnen waar we met de nodige haringen in een ton zitten voor mijn gevoel. Duidelijk een favoriet eetding voor gezinnen met kleine kinderen en ouderen, waarschijnlijk omdat het simpel van kaart en verhoudingsgewijs goedkoop is. We zitten naast een stel waarvan de man in zijn neus zit te peuteren. We nemen een pannenkoek appel/rozijn en spek/kaas. Beide zijn goed te eten. Na allebei nog een coupe softijs, ik iets met banaan en madame met ijskoffie die ze niet geweldig vind. Snel, best aardig en goedkoop gegeten voor 43,20 inclusief nog een aantal flesjes fris, alleen heb ik geen ander woord als, excusez le mot, kuthok voor de inrichting en ambiance. Terug hebben we ook nog eens wind tegen en is het echt grafweer en nemen we thuis allebei nog maar eens een warme kop koffie.

De rest van de avond Bonita Avenue uitgelezen. Bijzonder boek, beste pil, goed geschreven, goede plot, verveelt zelden op een paar wat langdradige stukken na. Laat wel wat open eindjes over die je zelf in mag vullen lijkt het. Vrij laat in bed en nog even begonnen aan het boek “Johanna en Margareta” gravinnen van Vlaanderen en prinsessen van Constantinopel van de Belgische Thera Coppens.

Dag 8 Vrijdag

Goede nachtrust. Om 08:15 aan de koffie en om 09:30 uit bed. De buurman is al vroeg bezig om zijn auto uit te zuigen en in te ruimen voor vertrek maar slaagt er toch niet in om het park om 11:00 te verlaten wat wel gewenst is. Zijn dat soort mensen nou zo ongeorganiseerd of voelen die zichzelf boven alle regels verheven vraag ik me dan af. Bij de Plus is het veel drukker als andere dagen, het zullen wel mensen zijn die paasinkopen aan het doen zijn.

Aan het eind van de ochtend naar Horst gereden waar we naar “Mind Mystery” gaan en waar het behoorlijk druk is met, niet geheel onverwachts, kinderen. We mogen een huis in wat compleet met inhoud op zijn kop staat en waarbij de vloeren ook nog scheef liggen. Geeft het gevoel alsof je aan boord van een schip bent. Eega is zelfs bang dat ze zeeziek wordt en staat nog steeds met haar rug tegen een muur in een hoekje als ik na een bezoek aan de bovenste verdieping weer naar beneden kom. Op zich allemaal wel grappig maar ik mis de wc. Hierna mogen we door een halletje lopen waarbij het hemelruim om je heen draait wat madame maar overslaat en vervolgens mogen we door een spiegeldoolhof wat ik dan maar oversla. Verder wat lachspiegels en de bekende en minder bekende afbeeldingen van zaken waar je 2 personen in kan zien, diepte in kan zien, 3D kan zien als je het bekende groen rode brilletje op zet en hologrammen en reproducties van Escher. Allemaal niet helemaal mijn ding weliswaar grappig maar na een kleine drie kwartier staan we weer buiten.

We rijden door naar Tegelen naar het “keramiekcentrum” wat daar in de Tiendschuur zit. De Tiendschuur staat voor een groot hotel en even denken we dat we verkeerd zijn maar het is inderdaad een pand wat niet bij het hotel hoort. We beginnen maar eens met een kop gratis koffie met een plak cake erbij die we dan weer wel moeten betalen. We drinken die tussen allerlei apart serviesgoed wat te koop is maar we net allemaal wat te duur vinden. Het centrum is ontstaan om de keramiekindustrie die in Tegelen al sinds de Romeinen bestaat te promoten. In de Romeinse tijd heette het hier Tiglia wat dan Tegelen is geworden volgens de suppoost. In de jaren 60 zaten hier 20 keramiekbedrijven met iets van 1400 man personeel nu zijn er nog drie bedrijven over. Het centrumpje geeft wat uitleg over de verschillende kwaliteiten klei die er bestaan en die je onder kan verdelen in geschikt voor porselein, steengoed en aardewerk in aflopende kwaliteit. Ook hoef je niet altijd alles met een draaischijf te maken, maar zijn er ook technieken waarbij je de vorm duwt, allemaal kleine ringetjes op elkaar kan leggen, gieten of met een 3D-printer werkt. De technieken van het aanbrengen van het glazuur en afbeeldingen lijken wel oneindig met soms verbluffende resultaten qua kleur. Er is een kleine tentoonstelling met heel mooi spul en een expositie “keramische signalen” van verschillende artiesten uit Europa die ook te koop zijn maar niet het niveau van de collectie halen. Ook hier staan we na een drie kwartier weer buiten wat eigenlijk meer komt omdat het erg klein is en je dus gewoon vrij snel klaar bent want het is verder een heel leuk en interessant centrumpje wat ons betreft.

In het museum komen we een folder tegen over het “Kloosterdorp Steyl” wat tegen Tegelen aan ligt waar ik ook nog wel even heen wil voor een wandeling. We vinden een parkeerplaats aan de rand van het dorp bij café restaurant “t Vaerhoes” bij de pont waar ik Madame achterlaat zodat ze een versnapering kan nemen en ikzelf een rondje doe langs 3 enorme kloosters en ook nog een botanische tuin tegen kom. Het zijn panden uit de laat 19^e begin 20^e eeuw vooral ontstaat vanuit de missiegedachte. Er is dan ook woonruimte voor de zusters maar ook een missiemuseum en het wereldpaviljoen. De, niet zo verrassend, bakstenen gebouwen stralen niet echt veel vreugde uit maar zijn wel imposant en indrukwekkend. In het missiehuis bevindt zich de Arnold Janssen kerk. De man blijkt een Duitser te zijn die heilig is verklaard en heeft drie congregaties opgericht. Ik dacht altijd dat je een wonder verricht moest hebben voor een heiligverklaring die kom ik alleen nergens op internet tegen als ik later eens naar hem zoek. De man ligt er zelf ook in een tombe maar interessanter is het prachtige moderne glas en lood waar de kerk vol mee zit. Aan het eind van het rondje vlak bij “t Vaerhoes” zie ik een bordje “Jochemhof” wat een botanische tuin blijkt te zijn die is opgericht door pater Peter Jochem met het doel om tropische planten aan te planten zodat de missionarissen hiermee op voorhand al kennis konden maken. Bijzondere reden, inmiddels draait het volledig op vrijwilligers en ziet het er leuk uit alleen loop ik net in het verkeerde jaargetijde rond er valt nog niet heel veel groens te genieten. Na drie kwartier reisgezel weer in het restaurant gevonden en samen nog een versnapering genomen voor we terug rijden naar Overloon.

Vrij laat terug en nog wat keutelen met een boek en puzzels voor we vroeg aan tafel gaan voor een lekkere verse tomatensoep. De vaatwasser weer aangezet nog een rondje gewandeld waarbij blijkt dat het terrein inmiddels weer volgelopen is met Nederlanders voor het paasweekend. Met een glas rosé en een boek de rest van de avond doorgekomen.

Dag 9 Zaterdag

Om 8 uur op voor koffie en dan is het mistig. Bij de ochtendwandeling weet ik eindelijk weer eens de Gelderlander te scoren naast een paar kleine boodschappen. Flink stuk in de krant zitten lezen en de crypto weer opgelost waarna ik nog een kop tomatensoep neem voor ik de deur zonder mist uit ga voor een wandeling en de zon mee begint te doen. Via de brug bij Wansum steek ik de Maas over om bij het bezoekerscentrum Maasduinen te gaan wandelen rond het Reindersmeer. Dit meer is ontstaan door het afgraven van zand in dit duingebied en begon in 1971. Wat grappig is, is dat men een sluis heeft gemaakt tussen het meer en de Maas om het meer leeg te kunnen halen en dat daar nu het bezoekerscentrum in en op zit met een leuk terras. Begin 2000 zijn de werkzaamheden stil gelegd onder druk van protesten van natuurorganisaties en heeft men het meer en de oevers zodanig achtergelaten dat het een recreatiegebied is geworden waar je niet mag zwemmen. Je kunt er een wandeling omheen maken van 8 kilometer en die ook halveren door halverwege een voetpontje te nemen. Ik ga voor de 8 kilometer die ik uiteindelijk wel wat eentonig vind. Er is weinig variatie in landschap, veel berken, water, zand, hei en dennenbomen die steeds weer terug komen en daarbij is het ook nog druk met vooral veel Duitsers en loop je nogal eens door mul zand wat het nou niet meteen een plezierwandelingetje maakt. Het weer wordt ook langzaam steeds slechter en halverwege is de zon weg, als ik terug ben bij de auto is het gewoon weer koud. Er zijn een paar plekjes waar ik toevallig even geen mensen tegen kom dan is het wel prettig stil behalve op de momenten dat er vliegtuigen opstijgen in het Duitse Weeze wat zo ongeveer tegen het gebied aan ligt. Na ruim twee uur sta ik weer bij de auto en wat mij betreft is een wandeling in dit gebied niet voor herhaling vatbaar. Terug neem ik het pontje bij Bergen wat € 2,40 kost om weer bij ons huisje te komen.

We dineren vanavond bij eetcafé "Effe". Dat is wel een bijzondere ervaring, als we binnen komen is het halfvol wel is alles gereserveerd en vanaf 7 uur druppelen er eerst allerlei mannen uit het dorp binnen die zich verzamelen rond een paar hoge tafels en aan het bier gaan, later gebeurd hetzelfde met stellen die aan een lange tafel aan het bier gaan. Wij denken bij die mannen nog dat ze kennelijk ff gezellig met elkaar een drankje doen terwijl moeder en de kids thuis zitten maar nee ze gaan ook nog allemaal eten net zoals de stellen. Het zorgt er in ieder geval wel voor dat het zo ongeveer helemaal vol zit. Wij hebben een tafeltje naast de bar en het duurt vrij lang om zowel een frisje te krijgen en om later wat te bestellen terwijl er toch 5 meiden in de bediening rond lopen. Nou hebben wij ook de pech voor mijn gevoel dat we worden geholpen door een exemplaar wat het wel met zichzelf getroffen heeft maar nog wel aan het zoeken is naar het buskruit. We nemen allebei het een en ander van het keuzemenu, vooraf scampi met asperges, hoofdgerecht ik kalfsmedaillons met een korst, asperges en een honing tijmsaus en eega zalm met een korst, asperges en hollandaisesaus. Na beide een bavarois met aardbeien. Ik maak de fout een flesje Sauvignon Blanc uit de Pays d’Oc van € 21,= te bestellen. Helaas nauwelijks afdronk en wat te bitter, geen feestje. Voorgerecht is wat aangezet met sojasaus denken we en op zich wel te eten maar wel vreemd in combinatie met de asperges die nogal ondersneeuwen op die manier.

Wachten op het hoofgerecht duurt veel te lang omdat de grote groepen opeens geholpen moeten gaan worden. Enig overleg met onze buskruitdame op dat vlak lost verder weinig op, ze doet geen enkele poging om ons hoofdgerecht sneller uit de keuken te krijgen. Als we het dan krijgen is het niet slecht, nog behoorlijk wat garnituur erbij zoals witlof, boontjes in spek gerold, wortel, een mengsel van aardappel met kool en frites zonder zout. De saus is ook heel aardig en ik denk niet eens uit een pakje wel zijn de asperges net te lang gekookt wat mij betreft. Een ouder stel naast ons zit ook al heel lang te wachten en als bij hun dan eindelijk wat op tafel komt is het niet wat men besteld heeft. De dame geeft aan dat ze het op zich wel op willen eten maar dan niet gaat betalen, dat vindt de bediening kennelijk geen goed plan en uiteindelijk komen na een tijdje de juiste gerechten bij hun ook op tafel. Het dessert komt wel vlot maar is dan weer niet wat op de kaart staat, ik vind geen bavarois op mijn bord maar een gebaksbodem met daarin wat aardbeienmousse een bol vanille-ijs en wat aardbeien. Wat moet je er van zeggen, het eten is nog niet eens zo beroerd een 7+ maar de tent is een 5 en dat zit hem niet in de uitstraling maar in het personeel. In totaal loopt er 10 man rond die die toch makkelijk aan moeten kunnen maar het loopt niet. De communicatie tussen keuken en bediening gaat niet lekker en de chef geeft op een verkeerde manier leiding. Je voelt dat de sfeer onderling niet goed is. Wel heeft men nog een leuke restauranthond waar moeders helemaal gelukkig van wordt. Na twee uur weer buiten en 120,= armer.

Dag 10 Zondag

Gisteravond nog vrij lang liggen lezen en ik slaap voor het eerst echt slecht. Gezien Pasen voor het ontbijt eitjes gebakken en gekookt. Vroeg het bos in voor een wandeling waar het dan nog heerlijk stil is en ook heerlijk weer met veel zon. Later, onderweg naar Dusseldorf ook voor het eerst het gevoel dat de bomen en struiken om ons heen ook denken dat het voorjaar is want opeens heeft alles een groene waas.

We gaan in Dusseldorf naar museum “Kunstverein Nordrhein Westfalen” pand K20. Hier hebben ze kunst van rond 1850 tot 1960. Er is ook nog een pand K21 in de stad met nog meer modernere kunst maar daar hebben we niet echt behoefte aan en slaan we over. Op de heenweg is het nog heel stil op de weg en worden we in Dusseldorf via allerlei tunnels naar het museum geleid waaronder we in een parkeergarage parkeren waar dan nog heel veel plaats is. Ook dit museum is wederom wit en modern en kent 3 verdiepingen. Als we binnen lopen is het al redelijk druk. We beginnen op de 2^e verdieping waar de collectie ook chronologisch begint. Hier minder Franse meesters maar veel Picasso, Klee, Nolde, Kirchner, Braque en Modigliani en wat losse werken van Bonnard, Matisse, Leger en Dix om de bekende namen maar te noemen. Dit komt nog redelijk overeen met wat we in Essen gezien hebben, waarbij Essen wel mooiere stukken had vinden we, maar hier is de collectie dan breder en gaat verder met, wat Essen niet had, surrealisme van Miro, Dahli, Tanguy, en Rene Magritte en moderner werk van Kandinsky, Beuys, Pollock, Bacon, Roy Lichtsteiner en Andy Warhol. Waarbij we dan inmiddels aan zijn beland op de 1^e verdieping.

In het pand zit helaas geen cafe of iets dergelijk dus maken we eerst maar het hele museum af voor we wat gaan drinken. Op de begane grond hebben we nog 2 tentoonstellingen, eentje is van “der Mucha” een Duitser die grote installaties neer zet die vooral een jaren 50 sfeer uitstralen waar we snel klaar mee zijn ook al omdat de tentoonstelling klein is. De tweede is van Etel Adna een oudere dame uit Libanon die heel veel met kleurvlakken doet waardoor je misschien een verband met Paul Klee zou kunnen zien want ze hangt ook in de gelijknamige tentoonstellingszaal. Ook hier zijn we vrij vlot klaar alles heet “ohne titel” en maakt verder dan ook weinig indruk. Conclusie hele leuke brede collectie waar we van genoten hebben alleen in Essen hebben ze de mooiere stukken.

Buiten maar eens op zoek naar wat te eten en drinken. Het is inmiddels enorm druk op straat en voor veel café’s staat men op straat naar schermen te kijken waar net de wedstrijd Arminia Bielefeld tegen Fortuna Dusseldorf is begonnen. Iets kleins eten lijkt een utopie als we op de diverse kaarten kijken zodat we maar ergens in het zonnetje op het terras van “Mississippi” gaan zitten waar ze alleen maar een hamburger van de dag serveren wat vandaag een cheeseburger is. We bestellen er eentje voor madame en nemen allebei een colaatje. Na een half uurtje op zich wel lekker in het zonnetje te hebben gezeten besluiten we de auto maar op te zoeken. De stad verder bekijken trekt niet erg, weinig fraais te zien, erg druk, veel bedelaars en in zijn algemeenheid publiek wat niet het onze is. Parkeren blijkt 6,= te kosten en als we de garage uit rijden is die nu wel stampvol en cirkelen er allerlei auto’s rond op zoek naar een plekje. We weten Dusseldorf vrij vlot te verlaten maar onderweg naar Nederland is het druk en chaotisch door bijzonder rijgedrag van Duitsers zelf waarbij we zelfs stil komen te staan bij Monchengladbach. In Nederland is het dan weer heel rustig op de weg.

Om drie uur weer terug en heerlijk op het terras met een boek in het zonnetje gezeten. Ik loop aan het eind van de middag nog even naar de Plus. Gek genoeg is het hier op 2^e Paasdag gewoon druk en dan vooral met Europese werkers. Terug nog een uurtje Parijs-Roubaix gekeken met Mathieu van de Poel als winnaar. Uiteindelijk tot bijna 6 uur nog lekker buiten kunnen zitten met een wijntje en een boek waarna het toch wel fris wordt en we naar binnen gaan waar we ook vroeg eten.

Dag 11 Maandag

Fijne nacht. Als we op staan voor koffie schijnt het zonnetje nog maar als we later aan het ontbijt zitten is het al serieus grijs. Het ochtendwandelingetje is fris maar wel lekker om even wakker te worden. Terug de afwasmachine uitgeruimd en vast de nodige reistassen ingepakt en nog wat gelezen tot een uur of 11 waarna we een uitje dicht bij huis gaan doen namelijk het plaatselijke Oorlogsmuseum.

Ondanks dat we vroeg zijn is het al druk. We beginnen met een zaal over wat WWII nou precies voor Nederland betekend heeft door uitleg over de periode tussen WWI en WWII in Duitsland, rol NSB, Jodenvervolging, schaarste, dagelijks leven, regering in ballingschap, arbeitseinsatz, verzet en bevrijding. Het lijkt wel iets op het museum in Groesbeek wat we kennen maar men heeft hier beduidend meer over de complete oorlog en het is veel drukker vooral met gezinnen met jonge kinderen wat ons educatief een heel goed plan lijkt. Wat dan wel opvalt is dat we geen allochtone gezinnen zien. Na deze zaal eerst maar eens een kop koffie met gebak genomen waarvoor je het museum uit moet en later maar weer moet zien hoe je er in komt wat dus niet erg handig is geregeld. Na de koffie lopen we een hal in en overvalt ons de gedachte “Hoeveel oorlogstuig kun je in een hal proppen” Werkelijk een indrukwekkende hoeveelheid Duits en geallieerd materiaal bestaand uit tanks, vliegtuigen, vrachtwagens, Jeeps, motoren, artillerie en ook nog een hoek met “bommen en granaten”. Ook opvallend veel materieel om te kunnen werken, ons nooit zo gerealiseerd maar men had allerlei trucks met werkplaatsen er in voor reparaties, maar ook met materialen en voorzieningen om bijvoorbeeld palen te plaatsen met verbindingskabels voor telefoonlijnen. Bijzonder is de neergestorte Britse bommenwerper die op ware grootte in kleine platte stukjes is ten toon gesteld zoals deze uit de Belgische grond is gekomen.

Als afsluiter krijgen we het verhaal van Overloon in de oorlog mee wat bij ons geheel onbekend was. Na operatie Market Garden die uiteraard niet goed afgelopen is had men wel een smalle corridor naar Arnhem. Men wilde die breder maken en trok bij Overloon naar het oosten waar de Duisters zich in eerste instantie in Overloon ingegraven hadden en later terugtrokken op Venray. Het verzet was zo stevig dat men 12 dagen bezig is geweest om Overloon te veroveren wat dus geheel in puin lag. Men heeft het over de grootste tankslag die op Nederlands bodem in de oorlog plaats heeft gevonden. Ik vind niets terug over het aantal tanks wat er dan bij betrokken was, kan mogelijk wat overtrokken verwoord zijn, maar het verbaasd ons wel dat we hier allebei nog nooit iets over gehoord of gelezen hebben. Na Overloon moest men dus ook Venray nog veroveren en ook daar is het nodige verwoest en is het meest opmerkelijke verhaal dat de burgers de schuilkelders in moesten met een enorme hoeveelheid psychiatrische patienten die in Venray bij 2 instellingen zaten. De suggestie ligt er in dat dit ook geen feestje was. Ik was al op de begraafplaats in Overloon geweest maar leer hier dat er ook bij Venray nog een begraafplaats met ruim 700 geallieerden ligt en dat in Ysselsteyn wat hier ook in de buurt is grote hoeveelheden Duitsers liggen.

Na 2,5 uur weer buiten in nog droog weer en als we terug lopen is er een drukbezochte damesvoetbalwedstrijd bezig op het sportpark. We nemen een wat verlate lunch en komen de middag door met internet, boek en puzzel. Als ik tegen 6 uur nog een wandelingetje maak in inmiddels wel regen blijkt dat toch veel mensen niet wachten met vertrek tot morgen maar al weg zijn en er is inmiddels ook geen hond meer op straat. Om 7 uur weer bij "Broer en Zus" naar binnen waar het volle bak is maar we een aardig tafeltje aan het raam krijgen op een rustige plek. Na ons komt nog één stel binnen en uiteindelijk gaan we als één na laatsten weer weg omdat een aantal broers en zussen met aanhang naast ons wel heel lang blijven hangen en borrelen. Reisgenoot gaat weer voor de paling in het groen die ze dit keer minder vindt en ook de Sate valt tegen. Vooraf heb ik gamba’s met knoflook en een lente-uitje wat prima smaakt. Hoofdgerecht neem in eendenborst met sinaasappelsaus met de bekende garnituur alleen hebben we nu frites in plaats ven gebakken aardappel. Wel eens beter en wel eens slechter gehad. Dessert wordt voor mij een appelcrumble met kaneelijs en mevrouw gaat voor een chocoladetruffel. We buiken uit met een kop thee. Bij het eten dame weer aan de Kwak en ik neem flesjes 0.0 van de Zwarte Ruiter waar ik nog nooit van gehoord heb maar te drinken is. Eens even op ons gemak de vakantie ge-evalueert en we zitten wel op één lijn. Prima huisje leuke dingen gedaan, weer viel ook nog wel mee, alleen de massaliteit van een park spreekt ons nog altijd niet erg aan. De eerlijkheid gebied ook te zeggen dat ik wel een stuk beter in mijn vel zat als de vorige vakantie.