Dag 1 Zaterdag

 

Ook deze vakantie brengen we uiteindelijk door in Nederland. We moeten het restant bedrag voor een gereserveerde vakantie in Gravelines op een moment betalen dat het allemaal nogal onzeker is wat overal in Europa nu precies de regels in verband met Corona worden. We besluiten deze reservering te annuleren, een klein verlies te accepteren en iets anders in Zeeland te boeken wat we nog tot 2 weken voor vertrek kosteloos kunnen annuleren. Annuleren blijkt niet nodig en we huren een huisje van particulieren op het park de “Oesterbaai” in Wemeldinge, een dorp vlakbij Goes wat prettig centraal ligt voor uitstapjes.

 

De reis er heen wordt ontsierd door een forse file omdat de A58 een weekendsluiting heeft in Zeeland voor onderhoud. Allemaal nogal knullig aangegeven en pas op het laatste moment te zien, dus een alternatieve route via bijvoorbeeld Rotterdam zit er dan al niet meer in. Ook nog eens baggerweer onderweg maar als we arriveren bij ons huisje is het wel droog en blijft het verder ook droog. Het huisje is een 2 onder 1 kap, waarbij het pand naast ons tijdens de weekenden bezet is en voor wat kabaal vanuit de tuin zorgt. Verder heeft het een prettige grote benedenruimte met 2 banken, een piano en een goed gevulde boekenkast waar we inderdaad ook nog wat, voor ons, geschikt leesvoer in vinden. De wc is helaas erg klein, zowel de ruimte als de pot en boven is het niet heel handig dat het 2-persoonsbed met het hoofdeinde precies onder de schuine kap eindigt wat bij mij een paar keer hoofdpijn geeft. De tuin heeft last van een volledige overwoekering door vooral klimop zodat er bij de diverse doorgangen vaak gebukt moet worden wat lichtelijk irritant is. Achteraf is de conclusie dat het om overdag in te leven een plezierig huisje is, de rest van het pand had wat beter gekund in onze ogen.

 

 

We blijken nog wat boodschappen vergeten te zijn zodat we het dorp inlopen en uiteindelijk bij de Spar wat aanvullende boodschappen doen en aansluitend verder wandelen richting de jachthaven. Het is de eerste keer wel even zoeken hoe het stratenplan in elkaar zit, zodat we wat extra onnodige meters maken.

 

 

We zakken neer op het terras van Hotel “Smits” waar inmiddels af en toe de zon door komt en het in een jasje buiten goed te doen is om een drankje te nuttigen, hier komen we ook de eerste en laatste volslagen dronken Zeeuwse tegen op een voor ons wel erg vroeg tijdstip maar mogelijk gelden hier andere tijden. Om te eten vinden we het wel te koud buiten dus vragen we of dat binnen kan, wat wel mogelijk is maar dat wel aan een hoge tafel met niet al te makkelijke stoelen omdat het wat betere spul allemaal gereserveerd is. We gaan door met Hertog Jan waar we buiten ook al aan begonnen waren en het wordt 2 keer vissoep vooraf, goed gevuld en pittig alleen jammer dat er geen broodje bij geserveerd wordt. Als hoofdgerecht voor mij mosselen met frites en tafeldame neemt een saté. Dessert voor mij een rood fruit dessert en voor reisgenote appeltaart 2.0. Dit laatste is een ijscoupe met onderin een verkruimeld stuk appeltaart, er op een bol ijs en dan slagroom. Al met al heel aardig gegeten en vrij vlot weer van tafel.

 

 

De rest van de avond vooral gelezen in een warme hut terwijl het buiten behoorlijk fris is als we aan het begin van de avond terug lopen.

 

Dag 2 Zondag

 

Rustig opstarten met een uitgebreid ontbijt en de zon begint al vroeg mee te doen. In de loop van de ochtend vertrokken voor een flinke wandeling langs de oost- en zuidkant van Wemeldinge wat in eerste instantie neer komt op veel langs de Oosterschelde op de dijk lopen en later over een pad langs het kanaal door Zuid Beveland. Hier loop je helemaal uit de wind en wordt het onplezierig warm zodat ik de dijk over steek en aan de andere kant van de dijk de wandeling voortzet nadat ik eerst een tussenstop bij Gasterij “Schoudee” heb gemaakt voor cappuccino met appeltaart. Als ik de wandeling vervolg loop ik door het industriegebied van Wemeldinge wat niet heel boeiend is, maar uiteindelijk kom ik weer aan de zuidkant van het dorp terecht waar ik langs de twee molens en zo her en der nog een paar leuke panden kom zoals het oude stadhuisje. Ook blijkt hier nog een camperplaats te zijn die stampvol staat. Uiteindelijk nog een behoorlijke tippel waarbij ik het serieus warm krijg en ook behoorlijk bezweet thuis kom.

 

 

De rest van de middag vooral liggend met een boek en soms de ogen even dicht doorgekomen voordat we ons klaar moeten maken voor het avondeten wat we bij “eetcafé Bobby’s” gaan doen. Dit blijkt een soort bruine kroeg met huiskameridee om te eten en ook nog eens stampvol te zitten met voor ons gevoel vooral locals. De bediening is supersnel en ongelofelijk geroutineerd in handen van drie jonge meiden. De wijnkaart blijkt een heel betaalbare Sancerre te hebben die we dan ook nemen en ook nog eens heel drinkbaar is. Tafeldame begint met een uiensoep en ik met gerookte paling. Hoofdgerecht voor haar saté en voor mij een entrecote met Stroganoffsaus, beide gerechten vergezeld van frites en een forse salade. Het smaakt allemaal prima, niet moeilijk doen gewoon lekker eten. Dessert voor mij een sorbet en madame noten-appeltaart met ijs. Als afsluiter nemen we buiten nog een Irish Coffee om even bij te komen en we hebben uitzicht op een grote groep familieleden die buiten koffie met zelfgemaakte taart weg aan het werken zijn. Kennelijk is er zo veel taart gemaakt dat iedereen die langs komt of naar buiten komt ook een stuk aangeboden krijgt. Geheel vol van al het eten wat hier gewoon ruim voldoende is, slaan we dit aanbod vriendelijk af.

 

 

Dag 3 Maandag

 

Gisteravond lang gelezen en eigenlijk wat te laat naar bed zodat de nachtrust vrij kort is omdat we kaarten hebben gereserveerd bij Neeltje Jans voor een dermate vorstelijk bedrag dat we hier echt wel heen willen. We hadden begrepen dat we hier een expositie zouden gaan zien van de deltawerken en dan met name de Oosterscheldekering en dat klopt. We zien een film en een stuk tentoonstelling in het hoofdgebouw en ook is een bezoek aan de kering zelf mogelijk die zeker indrukwekkend te noemen is gezien de hoeveelheid beton, techniek en omvang van een en ander. Wat we niet hadden begrepen is dat het inmiddels ook een soort pretpark voor kinderen is waarbij wij vooral een beetje onpasselijk worden van de kleine bassins en aquaria waar zeehonden, zeeleeuwen en vissen hun leven mogen slijten. Wel leuk voor de kinderen is een waterspeelpark. Dan hebben wij natuurlijk ook nog eens de pech dat de rondvaart op de Oosterschelde helaas vandaag niet plaats zal vinden wegens een technisch mankement. Al met al best lang rond gekeken, nog een boek over de stormramp aangeschaft, maar de conclusie voor ons is, dat dit leuk is voor een schoolreisje maar niet echt meer voor onze leeftijd.

 

 

De rest van de dag lezen, wandelen, wijn drinken en een warme maaltijd in elkaar draaien wat niet helemaal perfect gaat doordat we hier opeens elektrisch moeten koken.

 

Dag 4 Dinsdag

 

Volgens de meteorologen gaan het vandaag slecht weer worden maar zou het ’s ochtends nog wel aangenaam moeten zijn wat ook klopt. We besluiten naar Goes te gaan voor de aanschaf van boeken, een horloge en om op de grote markt een kop koffie te gaan drinken. Dat lukt allemaal alleen is er ook markt op de grote markt waardoor het koffie drinken wat minder aangenaam is als normaal op deze plek. Helaas hebben we pech, want een parkeerbon voor het belachelijke bedrag van € 55,= wegens 20 minuten te laat terug bij de auto

 

 

We rijden door naar “De kleine Schorre” om wijn te halen en eventueel te proeven, hier kunnen we buiten echter ook uitgebreid lunchen komen we achter, wat we dan maar doen. Het idee is dat je gewoon kan lunchen maar dit ook kan doen in combinatie met proefglaasjes van 5 wijnen die men in de verkoop heeft. Proefglaasje wil zeggen een half glas en dat keer 5 lijkt ons toch wat te veel voor de gemiddelde automobilist. Ik doe er dan ook niet aan mee maar verbaas me wel over het grote aantal andere bestuurders wat dit kennelijk geen probleem vindt. De lunch is fantastisch, zowel de vissoep van reisgenote als mijn “plank van de chef” met allerlei vlees, kaas, schelpdieren, tappenade enz enz smaken overheerlijk. Tafeldame neemt ook 2 glazen wijn die we van deze wijnboer nog niet kennen; pinot gris en pinot blanc en ook die worden goed gekeurd, naast de druiven die we hier al wel kennen. Ook deze zijn vooral fruitig wat wel een beetje een handelsmerk van deze wijnmaker is.

 

 

We kopen nog 2 dozen wijn en als we het dorp uit zijn begint het te regenen dus ook nog een keer geluk vandaag. Het blijft regenachtig de rest van de middag zodat het binnen lezen wordt. We eten vanavond bij hotel restaurant “Opium”. De binnenkomst in de eetzaal is wel schrikken, verschrikkelijk ongezellig en donker ingericht. Ook de kaart is schrikken want we begrijpen er niet zo veel van. Uiteindelijk wordt ons verteld dat het idee is dat we een 3 of 4 gangen menu nemen waarbij we per gang steeds 2 gerechtjes van de kaart bestellen. De gerechtjes zijn dan een streetfood mix van de westerse en oosterse keuken. De drankenkaart is zeer beperkt zodat het Weizen van de tap en Cola wordt. Na veel zoeken en eigenlijk allebei niet helemaal zien hoe je voor- en nagerechten moet interpreteren in dit systeem, nemen we allebei 6 gerechtjes en proeven ook van alles van elkaar. Conclusie is in eerste instantie dat we het niet echt slecht vinden maar dat het allemaal te veel is met weinig finesse en aandacht, waarbij veel lauw is en overvloedig overgoten met niet zelf gemaakte sausjes die het een en ander lijken te maskeren. Als we echter bij de laatste ronde aan de sushi gaan is dat wat ons betreft gewoon niet te vreten, geen smaak, klef en veel te veel vette saus er overheen. Achteraf de enige echt slechte eetervaring deze vakantie en ook het enige pand waar het gewoon echt ongezellig is, ook als je naar de wc moet kom je door allerlei ruimtes die erg donker zijn en zie je opeens een wand vol met goudkleurige Garfields of goudkleurige wasbakken in de wc. Als het de bedoeling is geweest om een oosterse touch aan te brengen dan begrijp je dat nog maar als je ergens in een interview met de eigenaar leest dan het concept kleurrijk moet zijn dan begrijp je dat dus niet.

 

 

Dag 5 Woensdag

 

Gisteravond en vannacht dan toch serieus regen maar vandaag overdag blijkt het in Zeeland mee te vallen, een paar keer wat druppels, grijs en fris maar wel overwegend droog. Vandaag naar Bergen op Zoom waar we eerst museum de Markiezenhof bezoeken. Apart museum een soort allegaartje met van alles wat, waarbij vooral in positieve zin bij zijn gebleven iets over het gulden vlies en schilderijen van Maurits en Spinola, de Italiaanse krijgsheer aan de kant van de Spanjaarden. Een schilderij van Gerard van Hondhorst, een groot wandkleed uit de 14^e eeuw, de werkelijk schitterende blauwe kamer met zowel een prachtig beschilderd klavecimbel als de wanden. Aandacht voor industrie, stokerijen met “drankorgel” en visserij in het verleden van Bergen op Zoom en een ruimte met allerlei miniatuur kermisattracties. In negatieve zin blijven helaas wat sterker bij, het werkelijk bijzonder kinderachtige gedoe waarmee je de stijlkamers door wordt gestuurd waarbij in een soort toneelstukjes van een blaartrekkend slecht niveau de geschiedenis van de laatste markies van Arenberg inzichtelijk wordt gemaakt, terwijl je dit ook gewoon in een paar minuten op een uitlegbord in 1 van de kamers kan lezen. De stijlkamers wil ik graag in stilte genieten wat op deze manier niet mogelijk is. Nog erger is het geneuzel rond het eerste brilletje wat kennelijk in NL in BoZ is gevonden, een totaal nergens op slaand gebeuren en het bewuste brilletje zelf is niet eens te zien. Toch 70 minuten rond geneusd in het oudste stadskasteel wat Nederland nog rijk schijnt te zijn, wat er met name van buiten nog fraai uit ziet.

 

 

We lunchen aan de overkant van het kasteel bij “Casa di Franco” een volledig Spaans etablissement waar zelfs een Spaanse radiozender staat te galmen, maar de bediening gewoon met een zachte g praat. De broodjes tonijnsalade en Chorizo met Manchego zijn uitermate smakelijk en we sluiten af met 2 cappuccino vervaardigd van een Spaans merk koffiebonen die dan een wat minder smakelijke indruk achterlaat. Leuke tent zouden we hier in ons eigen dorp ook wel willen hebben.

 

 

De rest van de middag is ingepland om Bergen op Zoom te bekijken en nog wat te winkelen maar uiteindelijk neemt dat niet zo veel tijd in beslag. Mooie panden zijn er niet te veel, het oude stadhuis en de kerk aan de markt zijn wel blikvangers maar daar blijft het wel bij naast de enige nog bewaarde stadspoort die zo ongeveer naast de parkeerplaats ligt en we later op de terugweg nog meepikken. En het winkelaanbod is ook nogal beperkt, mede omdat er nogal wat panden leeg staan. Mogelijk dat we de grootte van het centrum ook wat overschat hebben op voorhand, in de praktijk is dat eigenlijk maar erg klein en voor ons gevoel valt er in Goes meer te winkelen.

 

 

Vroeg terug en gezien het weer vooral weer binnen zitten lezen en zelf een maaltijd in elkaar gedraaid. Als er ’s avonds na het eten nog wat gewandeld wordt is het wel wat aangenamer aan het worden kennelijk neemt de wind weer af.

 

Dag 6 Donderdag

 

Geen plannen vandaag en wat later op maar dan schijnt de zon inmiddels ook al uitbundig. Besloten om dan vandaag toch maar weer een flinke wandeling te maken en dit keer langs de west- en zuidkant van Wemeldinge. De westkant kent zelfs een stuk bos en de nodige fruitboomgaarden maar het meest in het oog springend is de Maartenskerk die op een terpje staat. De kerk staat nu eigenlijk buiten het dorp maar is vroeger wel het centrum van Wemeldinge geweest, alleen is de bebouwing richting de sluis naar het kanaal door zuid Beveland verplaatst omdat de bevolking daar haar geld begon te verdienen, met name als parlevinkers. Ook nu kom ik langs de beide molens in het dorp en bekijk die eens van dichtbij, waarbij blijkt dat er ook een klein hertenkampje onder de molens aanwezig is. Ik stap door naar hotel Smits waar ik op het terras koffie met appeltaart 1.0 neem en loop via de dijk langs de haven en Oosterschelde weer terug. Een minder spannende wandeling als de vorige maar wel even goed om het luie zweet er weer eens uit te werken, ik ben ook gewoon moe als ik terug kom en doe even de ogen dicht.

 

 

’s Middags nog een tijd buiten met een glas wijn kunnen lezen voordat we naar restaurant “de Oude Sluis” vertrekken. Dit blijkt van binnen een veel groter pand als dat je van buiten verwacht en is ook redelijk sfeervol ingericht. De bediening is in eerste instantie in handen van een man die me qua uiterlijk en gedrag nogal aan Johan uit Das Boot doet denken en later steekt de eigenaresse ook een handje toe. De kaart en wijnkaart zien er al meteen prima uit en we bestellen een Grunerveltliner wat een Gobelsberger blijkt te zijn die we kennen en heel fijn is. We kiezen uiteindelijk voor het menu “de Oude Sluis” wat begint met een amuse en als eerste gerecht dun gesneden koude coquilles met als basis een bloemkool pasta erbij en dan nog wat wortel en andere dingetjes. Ernaast wordt een kleine tortilla met scampitartaar geserveerd. Heerlijke smaak combinaties alleen overheersen sommige smaken de coquilles iets te veel. We moeten lang wachten voor de eerste gang afgeruimd wordt en de 2^e volgt, die bestaat uit een Bisque van Oosterscheldekreeft waarvan ik op dat moment denk dat het de beste is die ik ooit gehad heb. Het hoofdgerecht is een prachtig stuk kabeljauw met grijze garnalen met een beurre noisette met daarbij nog een wortel, artisjokcreme, puree en prei. Erbij  nog een los bakje met frites wat van mij niet had gehoeven, past er niet echt bij. Het dessert is te veel moeilijke dingen bij elkaar die gewoon niet bij elkaar passen. Witte chocolade panacotta die ik te massief vind en niet prettig luchtig met daarbij chocolademousse en snickersijs, deze laatste herken ik niet altijd als snickersijs. Er naast nog een los bakje met koffieachtige zaken gecombineerd met sinaasappel en stukjes kletskop wat gewoon geen bijzondere combinatie is. Uiteindelijk vinden we het na 2 uur en een kwartier zitten wel genoeg en besluiten we de koffie maar te vergeten en af te rekenen. Toch prima gegeten en we lopen in lekker weer terug naar huis.

 

 

Dag 7 Vrijdag

 

Gisteravond het tweede boek uitgelezen en begonnen aan “de ramp” een boek over de watersnoodramp van 1953 waar ik eigenlijk maar weinig van weet en wat me wel toepasselijk leek om hier in Zeeland te lezen. Na een prima nachtrust worden we wakker in een mistige wereld wat de eerste paar uren ook zo blijft. Vandaag naar Yerseke waar we het Oosterscheldemuseum en dorp willen bekijken. Het museum is klein, goedkoop en eigenlijk heel leuk. Het heeft maar 2 zalen, eentje over het hoe en wat van de mossel- en oestervisserij wat met heel veel foto’s. attributen en filmpjes duidelijk wordt gemaakt. Bij beide teelten komt het er toch eigenlijk op neer dat je het broedsel op laat groeien en als het volgroeit is bewaar je het in de Oosterschelde om het te verkopen op een moment dat je uitkomt. Met de mosselen is dat letterlijk in de Oosterschelde met de oesters is dat in de oesterputten die buiten de dijk liggen. Leuke weetjes zijn dat het broedsel van oesters vroeger op dakpannen werd gezet om aan te hechten, waardoor er nog zo veel dakpanresten in de Oosterschelde rondspoken. Tegenwoordig doet met het op de lege schelpen van mosselen. Ander leuk weetje is dat de jeugd van Yerseke vroeger in de zomer met mooi weer in de oesterputten zwom maar dat mag wegens hygiene regels niet meer, dan vraag je je toch af hoe schadelijk dat nou kan zijn geweest en welke oester er geklaagd zal hebben. Het tweede zaaltje gaat over de verdronken dorpen van Zeeland door de diverse overstromingen gedurende een groot aantal eeuwen. Dat zijn er meer als honderd geweest waarbij vooral Reimerswaal in het oog springt omdat Yerseke onder de gemeente Reimerswaal valt. Daar blijkt dan wel een klein verhaaltje extra aan vast te zitten. Reimerswaal koos in de 80-jarige oorlog de kant van de Spanjaarden waardoor het uiteindelijk plat gebrand is door de Geuzen. Het opnieuw opbouwen is daardoor nooit meer van de grond gekomen dan lijkt het me ook niet zo vreemd dat er kennelijk ook niets meer aan dijken gebeurd en je uiteindelijk onder loopt.

 

 

Na het museum dan maar eens naar de waterkant gewandeld om de oesterputten te bekijken. Hier kom je op de “mossel en oester boulevard” terecht waar een enorme hoeveelheid horeca je naar binnen probeert te lokken om een en ander te proeven. Het uitmelken van de toerist zullen we maar zeggen en daar voelen wij nooit zo veel voor naast het feit dat ik oesters niet te vreten vind.

 

 

Daarom maar weer terug gewandeld om ergens anders te lunchen en dat wordt bij “t Anker” wat naast de kerk ligt. We kunnen er nog net bij op het terras want het is druk, waarschijnlijk mensen die zijn blijven hangen na de markt van vanochtend waar we nog een stukje van mee hebben mogen pikken. Naast een frisje worden het voor mij 2 kroketten met brood en tafelgenoot neemt een vissoep met stokbrood en kruidenboter.

 

 

Voor we terug gaan naar Wemeldinge rijden we nog even naar de industriehaven van Yerseke wat een stukje buiten het dorp ligt en waar de zon inmiddels weer hard aan het schijnen is. Ik strek hier nog even de benen terwijl madame even in het zonnetje ontspant.

 

 

De middag komen we door met wat wandelen, lezen en een bezoek aan het terras van "Casco" wat het dichtst bij ons huisje ligt. Alleen is het er ongezellig en erg warm uit de wind zodat we na 1 versnapering weer vertrekken. Het diner wordt soep met brood en de avond raakt gevuld met lezen en het nuttigen van nog wat biertjes.

 

Dag 8 Zaterdag

 

Na een prima nachtrust vrij laat op met mooi weer. We besluiten dan ook naar Domburg te gaan en daar strandbedjes te huren om aan het strand te liggen. Het idee is om eerst nog even naar het museum Marie Tak van Poortvliet te gaan maar het blijkt dat je daar in de buurt niet kan parkeren en het ook nog eens megadruk is in Domburg. Ik ben al blij dat er nog een paar plekjes zijn op de parkeerplaats bij strandtent Oase omdat daar bedjes te huur zijn. Parkeren mag wat kosten € 5,20 per uur en als het dan ook nog eens druk is sta je lang te wachten voor de betaalautomaten die al niet bepaald snel zijn maar ook nog eens bediend worden door een paar Belgische dames van middelbare leeftijd die het allemaal niet helemaal begrijpen. Bij Oase kunnen we inderdaad strandbedden en parasols huren wat we maar doen omdat de zon toch redelijk onbarmhartig aan het schijnen is. Achteraf zijn we daar heel blij mee want de wind komt uit het oosten en wordt tegen gehouden door de duinen zodat je op het strand in de zon echt weg zit te bakken. De strandbedden wel eens beter gehad maar het ligt er lekker met een krantje, boek en frisdrankje en bij Oase kun je bij een uitgiftepunt wat eten halen wat in ons geval een broodje zalm en een broodje tonijn wordt. ’s Ochtends voor de tijd van het jaar al best redelijk druk op het strand in de middag wordt het gewoon druk. Opvallend veel Duitsers en die zijn vaak nogal stevig in omvang valt mijn reisgenote niet onterecht op. Ik loop nog een stuk door de duinen en ook naar het uitzichtpunt wat zich schuin achter ons bevindt. Al met al een geslaagde ontspannen dag maar wel om half 4 weer vertrokken om de drukte een beetje voor te zijn wat ook prima lukt.

 

 

Terug even bijkomen met een biertje, alle tassen ontdaan van zand en zelf ook uitgebreid gebadderd en schone kleren aan om dit fenomeen aan te pakken. Vanavond gaan we eten bij "Bom Dia" wat midden in de plezierhaven ligt en relatief wel een stukje verder wandelen is. We hebben gereserveerd wat ook maar goed is want het zit stampvol en veel gasten vertrekken weer onverrichter zaken. We krijgen een rustig plekje tegenover de bar waar het gelukkig ook niet warm is en we prima zitten. De bediening is vooral in handen van een wat arrogante deerne die alleen zelf de kurk van de fles Sancerre kennelijk niet kan scheiden want dat komt de über-ober doen. We zijn dit keer weer eens uniseks en bestellen dezelfde gangen. De vissoep vooraf is gewoon slecht, slap en alleen voorzien van een stuk zalm. Even bekruipt ons het gevoel dat het hier misschien gewoon een dure tent is en het eten niet wat we hadden gehoopt maar het hoofdgerecht logenstraft dit gelukkig. Een heerlijk en goed gevuld bord met noedels met pesto, lamsoor en zeekraal rijkelijk drijvend in de olijfolie met daar boven op gebakken zeebaars met tomaat en olijven. Wederom alles vergezeld van een totaal zinloze bak patat. Het dessert is een zeer geconcentreerd stuk chocola vergezeld van kersenijs en room. Hierna zitten we serieus vol. Beetje triest is dat er 2 glazen kraanwater voor € 2,= per stuk op de rekening staan als we die krijgen, wij begrijpen dat nooit een keer naar de wc wat vele malen meer water kost is altijd overal gratis. We zijn redelijk vroeg thuis en de rest van avond wordt het nog vrij lang lezen met een paar biertjes. Ik kom er ook achter dat als je veel noedels eet dit een soort voetbal in je maag wordt, ik voel me dermate opgeblazen dat het naar bed gaan vrij laat wordt. In bed kunnen we ook nog genieten van kennelijk een soort strandfeestje verderop maar als we de ramen sluiten is dit probleem ook weer verholpen.

 

 

Dag 9 Zondag

 

Na een prima nachtrust en een heerlijk kopje koffie op bed een stevig ontbijt met gebakken eieren genoten. Een flinke ochtendwandeling langs de Oosterschelde gemaakt in nogal heiig weer wat het de rest van de ochtend ook wel blijft maar met een aangename temperatuur. Om 12 uur stappen we het watersnoodmuseum binnen waar het niet bepaald druk te noemen is. Bij de entree zijn 2 films te zien, eentje met uitleg van Erwin Krol over de rol die het weer tijdens de ramp speelde en eentje met een polygoonjournaal vanaf het begin van de ramp tot het sluiten van het laatst gat. Prima informatieve films alleen is het niet handig dat je ze vlak bij elkaar afspeelt en je dus als je zit te kijken het geluid van beide films hoort. Na de films komen we een werkelijk onvoorstelbare hoeveelheid ordners met info over de ramp tegen, wat dan met name ontelbare krantenknipsels zijn. Indrukwekkende informatieborden en foto’s met persoonlijke verhalen van mensen die de ramp overleeft hebben en ook ervaringen van de volgende generatie hoe hun ouders met de gevolgen van de ramp tijdens hun verdere leven omgingen. We komen langs een gedenkwand met alle namen van verdronken mensen waar je toch stil van word en daarna kun je een complete noodwoning die na de ramp neer zijn gezet als schenking vanuit Zweden en Denemarken bekijken in de sfeer van de jaren 50. Mooi dat van de 585 noodwoningen die ooit geplaatst zijn men er uiteindelijk 14 zodanig grondig heeft gerestaureerd een jaar of 10 geleden dat deze nu nog steeds bewoond zijn. Hierna een afdeling over het weer bewoonbaar maken van de polders na de ramp en de apparatuur die men daar voor gebruikte.

 

Precies op dit punt is ook een uitgiftepunt voor een hapje en een drankje waar we maar eens gebruik van maken en het geziene eens laten bezinken. Het vervolg gaat dan opeens over de strijd tegen water over de hele wereld, stijging van het water door klimaatveranderingen en wat spielerei voor de jeugd met wat water apparaten. Ik begrijp later dat het museum dit soort zaken is mee gaan nemen om klaar voor de toekomst te zijn. Het zal wel nodig zijn maar op het moment ter plaatse geeft bij mij een wat katterig gevoel. Ik ervoer het museum tot op dat moment als een indrukwekkend eerbetoon en eigenlijk een soort herdenkingsplek voor de overledenen en overlevenden en opeens wordt dat compleet te niet gedaan door dat soort info, bijzonder jammer. Helemaal aan het einde van het museum komen we dan in een imposante museumwinkel terecht waar we nog wat leesvoer aanschaffen. Als ik buiten sta en nog eens naar de gebouwen kijk wordt het me pas duidelijk dat het museum in de 4 caissons is gemaakt waarmee het laatste gat van de ramp in de dijk bij Ouwerkerk indertijd is gedicht. Al met al een bijzonder museum en een bijzondere ervaring.

 

 

Op de terugweg is het enorm druk met vooral recreerende Belgen langs de Oosterschelde. Wij zijn de rest van de middag wat minder actief, na een paar broodjes als lunch is het de rest van de middag vooral lezen in de tuin met een goed glas wijn. Ook vanavond gaan we maar weer buitenshuis eten en dat wordt bij brasserie “iets anders”, ook hier is het weer groter van binnen als het van buiten lijkt en het zit goed vol. We krijgen een plekje helemaal achterin de zaak, naast de openstaande achterdeur tegen het biljart aan op ruime afstand van de andere tafels. Wat ons betreft een prima plek, lekker klimaat, rustig en een Coronabesmetting van een andere tafel is in ieder geval onmogelijk. De dame in de bediening informeert later nog wat we van de plek vinden en als we positief reageren blijkt dat ze nogal eens gasten heeft die het helemaal niet fijn vinden en het idee hebben dat ze in het verdomhoekje zitten.

 

Na een korte studie van de diverse kaarten is al snel beslist dat we voor de onbekende Tongerlo Lux van de tap gaan wat een prima biertje blijkt te zijn. Vooraf voor mij een prima carpaccio, hoofdgerecht een black angus steak met pepersaus frites en salade en na een vanillepanacotta met aardbeien voor een koopje. Als er dan wat te zeuren moet zijn over dit menu dan alleen dat ik de vanille in de panacotta eigenlijk niet zo proef maar deze is wel lekker luchtig. Tafeldame heeft vooraf een garnalencocktail, als hoofgerecht heel veel spare-ribs met frites en salade en na koffie met lekkers. Hier moeten we helaas wel constateren dat de spare-ribs tamelijk smakeloos zijn en ook niet echt van het bot vallen. Maar al met al relatief goedkoop en lekker gegeten. Vanavond dan eens vroeg naar bed maar nog wel vrij lang in bed liggen lezen.

 

 

Dag 10 Maandag

 

Lang lezen mond uit in ook wat later op, waarna uitgebreid boodschappen worden gedaan en als ik over het park wandel lijkt het voor het eerst eens wat rustiger met bewoners te worden. Vandaag gekozen voor een wandeling waarbij het in de ochtend wel behoorlijk fris is door een harde wind en veel bewolking maar het later met de zon erbij wel wat lekkerder wordt allemaal. Ik zet de auto neer bij Kattendijke en wandel in eerste instantie naar het haventje van Sas waar een sluisje ligt en waar het haventje klein maar fijn, deels in een oude sluis ligt die kennelijk door een nieuwe dijk een stukje vanaf het water is komen te liggen. Ik besluit hierna nog een stuk verder langs de Oosterschelde te lopen waarbij je langs de dijk heel veel oesterschelpen en delen van dakpannen ziet liggen en stop uiteindelijk bij de radarpost die denk ik de entree van het Veerse meer in de gaten houdt. Ik loop weer een stukje terug en ga dan achter de dijk uit de wind zitten om eens even te fourageren waarbij het dan in de zon gelijk bloedheet wordt. Na een rustpauze door de polder via een pad over een binnendijk terug naar het haventje gelopen waar net een dame in Zeeuwse kledendracht wordt vereeuwigd, een grote zwerm plevieren op de beschoeiing bij de sluis is neer gestreken en er naast de sluis een groot complex ligt waar op ecologische wijze visvoer wordt gekweekt. Terug bij de auto heb ik last van mijn poten en besluit Kattendijke wat ik eigenlijk ook nog wel even had willen bekijken over te slaan.

 

 

De rest van de middag, weliswaar lezend en met een glas wijn, in de rusthouding doorgebracht. Vanavond is het weer eens zelf wat eten koken en kennelijke raken we wat meer gewend aan het elektrisch kooktoestel want er gaat niets mis en het smaakt ook nog eens helemaal niet verkeerd. Na het eten kennelijk weer helemaal de oude want na de afwas het glaswerk weer eens afgevoerd en daarna nog een behoorlijk stuk over de dijk gewandeld. Ook vanavond vroeg naar bed.

 

Dag 11 Dinsdag

 

Dit keer wel een prima nachtrust en een rustige zonnige opstart van de dag. Voor vandaag staat Veere op het programma waar parkeren streng gereguleerd is en mensen kuddedieren blijken en graag zo dicht mogelijk bij elkaar parkeren. Wij rijden wat verder door en vinden een zee aan ruimte vlakbij het havenhoofd wat wij maar even als het centrum beschouwen. We zijn wel verrast door de enorme drukte als we het plaatsje in lopen. Veere is een schattig plaatsje maar we schrikken wel enigszins van die enorme drukte op een doordeweekse dag. Dit soort taferelen zijn we in Frankrijk in september toch niet gewend.

 

In het museum is het dan weer niet druk wat we eerst maar eens gaan bezoeken. We komen het eerst langs de Schotse huizen waar we naar binnen gaan en onze kaartjes kopen die ook geldig zijn voor het oude stadhuis. De naam komt kennelijk van Schotse hoogwaardigheidsbekleders die hier woonden in een prachtig pand en veel rechten en privileges hadden, omdat de Schotten in Veere het recht hadden om wol te stapelen wat over het algemeen in Vlaanderen verwerkt werd. Beneden is het pand nog mooi ingericht en op de verdieping is een grote overzichtstentoonstelling van de schilderes Lucie van Dam van Tillert te zien, die een groot aantal jaren in Veere heeft gewoond en leefde van eind 19^e tot midden 20^e eeuw. Wij kenden haar niet en volgens diverse uitlegborden is ze beroemd geworden door haar stillevens van bloemen. Toegegeven er hangen 2 werkelijk schitterende doeken met bloemen maar de rest lijkt toch zo’n 13 in een dozijn. Haar kracht lag ook zeker niet in aquarellen, waarvan er diverse van vakanties in Spanje en Frankrijk hangen, die gewoon tegenvallen en een aantal portretten is niet echt slecht maar ze komen niet echt over wegens te flets in kleur en uitstraling. Lucie blijkt 2 keer gescheiden te zijn waarbij ze door de scheiding van haar eerste man haar kinderen bij hem achter moest laten, ik kom er later als ik dat eens uitzoek achter dat dit in die tijd bij scheiding standaard was, dan is de emancipatie op dat vlak gelukkig flink gevorderd. Ze komt op de foto’s die er hangen ook wel over als een lastige wat pedante dame dus misschien daarom wel een tweetal mislukte huwelijken. Na Lucie komen we nog een ruimte tegen met kledendracht van Walcheren waarbij het opvalt dat die in een ver verleden nog erg fleurig was maar langzaam maar zeker allemaal richting zwart is gegaan. De vraag bekruipt me dan toch of dit mogelijk met het orthodoxe geloof in dit landsdeel te maken heeft. Op zolder nog wat uitleg over welke privileges en welke rol de Schotten precies hadden in Veere en aandacht voor de walvisvaart die vanuit Veere werd opgepakt nadat de wolhandel uit de gratie was geraakt. Voor ons een onderwerp waar we nooit zo warm voor lopen.

 

 

Om de hoek staan we dan meteen voor het oude stadhuis waar we boven de oude raadszaal en beneden de oude rechtszaal kort bezoeken. In de raadszaal hangen opvallend veel schilderijen van het koninklijk huis en dan met name Willem III en ook 2 bustes, eentje van Beatrix en eentje van Willem Alexander, die allebei wel heel matig zijn. Kennelijk een oranje gezind volk de Zeeuwen. In de rechtszaal wat uitleg over de vroegere rechtspraak en mogelijkheden tot afkoop van een straf en verder nog wat schilderijen. Ik raak nog even aan de praat van de man van de vvv die ook in dit pand zit en hij vertelt dat de waterput die bij de kerk staat is neergezet om water van het dak van de kerk op te vangen om de Schotten aan schoon water te helpen wat ze toegezegd was om hun wol te kunnen wassen.

 

 

Na beide panden uitvoering bekeken te hebben wandelen we wat door Veere, wordt her en der een winkeltje bezocht, komen we langs de enorme kerk die alleen tegen betaling te bekijken is, wat we maar niet doen omdat nergens duidelijk wordt wat er te zien is en uiteindelijk komen we weer uit op de Kaai waar de Schotse huizen ook staan. Ik loop nog even een stuk over de vestingwerken aan de westkant van het stadje terwijl reisgenote eens even op een bankje uit rust.

 

 

Als ik terug kom willen we eindelijk wel eens wat eten maar dat valt niet mee, terrassen zitten stampvol en binnen is het weliswaar leeg maar wordt niet geserveerd. Na wat omtrekkende bewegingen van een kwartier vinden we aan de kaai toch een tafeltje op het terras van Italiaans restaurant 1611. Allebei aan de Cola en tafeldame neemt broodjes met ham en ik een salade met ham, meloen, geitenkaas en Balsamico azijn met brood erbij die me prima smaakt. Om half drie hebben we het wel gezien omdat we het gewoon te druk vinden, we vragen ons serieus af hoe ze dat hier allemaal hoog zomer doen en regelen. Op de terugweg in Kapellen nog fruit bij een stalletje langs de weg ingeslagen.

 

 

Terug in Wemeldinge in grote rust nog een wandeling langs de Oosterschelde gemaakt en een boek gelezen tot we bij restaurant “Casco” gaan eten. We hebben niet gereserveerd, leek ons niet zo nodig op dinsdag maar dat is toch niet helemaal goed ingeschat, we kunnen aan de bar of buiten zitten verder is het vol. Het wordt de bar wat op zich een prima plek is. We begrijpen later van de chef ober dat het dinsdag altijd maar afwachten is en het toevallig vandaag hollen is. We hebben daar eigenlijk alleen maar last van als de wijn wel erg lang op zich laat wachten maar verder loopt het allemaal redelijk vlot door. De wijn is een muscadet van Drouart die gewoon leuk is. Tafeldame heeft vooraf een Carpaccio en ik een kreeftensoep, dit is dus uiteindelijk de beste kreeftensoep die ik ooit heb gegeten en de wijn gaat er fantastisch bij. Hoofdgerecht is voor reisgezel zalm met amandelen en voor mij een mixed grill en daarbij voor beiden weer de onvermijdelijke frites en salade. Allemaal erg lekker en net wat te veel maar we krijgen het op. Te vol voor nog een dessert wordt dat een Irish en een Spanish coffee. Lekker gegeten, leuk gezeten en eigenlijk wel een beetje gelachen om de wat chaotische bediening waarbij vooral opvalt dat het personeel gewoon rustig blijft en totaal niet in de stress schiet ondanks alle drukte. Terug op het honk nog kort gelezen en vroeg naar bed.

 

 

Dag 12 Woensdag

 

Niet al te vroeg op en omdat het de laatste mooie dag lijkt te worden gaan we nog een keer naar het strand bij Domburg. De wind staat nu anders waardoor het toch met name in het begin behoorlijk fris is en we de parasol maar als windscherm gaan gebruiken. Later als de zon wat meer kracht krijgt wordt het allemaal wat aangenamer. Het is een stuk rustiger als zaterdag maar nog steeds verrassend druk zo laat in het jaar. Volgens de man ven de verhuur zijn het 90% Duisters wat ons wel lijkt te kloppen als we zo om ons heen kijken en luisteren. Uiteindelijk een uur of 3,5 op het gemak wat lezen, rondkijken, een stuk langs de waterlijn gewandeld en tussendoor een broodje zalm en kroket gescoord en uiteraard ook opgegeten. Bijzonder is ook dat een toiletbezoek wat dit keer plaats vindt gratis is, terwijl wij toch echt de indruk hebben gekregen dat hier in Domburg voor alles betaald dient te worden.

 

 

Vrij laat in de middag weer thuis waar we voorzichtig de eerste opruim- en schoonmaakpogingen beginnen te ondernemen voordat er nog even in een boek gedoken kan worden. We zijn er gisteren achter gekomen dat we de hut zelf op moeten ruimen en schoonmaken. We hadden dat niet helemaal begrepen maar het staat wel in het contract inderdaad. Een interessante verrassing wat op zich geen probleem is maar normaal boeken we eigenlijk de laatste jaren altijd inclusief een bedrag voor de eindschoonmaak door de eigenaar.

 

Een beetje lui wordt er besloten toch maar niet zelf te koken vandaag en bellen we met Hotel “Smits” of ze nog een tafel hebben vanavond. Dat kan en dit keer zitten we aan een lage tafel met een stuk prettiger stoelen. We houden het simpel, flesje Verdejo, vooraf weer de vissoep en allebei mosselen als hoofgerecht. Een en ander smaakt niet anders als de eerste keer alleen moeten we wel erg lang wachten op de mosselen, een gerecht wat toch normaal uit blinkt in snel klaar te maken. Als we de mosselen op hebben raken we nog aan de praat met de dame in de bediening en komen we er achter dat men gewoon een probleem heeft, de kok is vertrokken zodat de eigenaresse van het hotel nu achter de plaat staat en het tweede punt is dat het zo laat in het seizoen normaal gesproken nooit zo druk is als nu, maar de scholieren die normaal in de vakantie bij springen niet beschikbaar zijn. Het dessert wordt wel in no time geserveerd en is voor mij de appeltaart 2.0 en voor madame het cheesecake dessert. We zijn wel bizar laat thuis waar we na nog 2 biertjes met een boek vrij laat naar bed gaan.

 

 

Dag 13 Donderdag

 

Vrij laat op en het weer is opeens grijs met veel wind en lijkt om te slaan, maar als we uiteindelijk in Vlissingen aankomen waar reisgenoot graag wil winkelen begint toch de zon weer te schijnen wel blijft het hard waaien. Het winkelen lukt in eerste instantie niet erg, diverse winkels worden bezocht maar er is geen reden tot aanschaf. Uiteindelijk belanden we bij de Westerschelde waar het heerlijk rondkijken is in het haventje en over de Westerschelde naar schepen en loodsboten wat meer mijn interesse heeft. Maar daar komen we niet voor dus na een tijdje weer terug het centrum in waarbij we eerst aan het Bellamyplein bij “Eat & Joy” waar we prima uit de wind buiten kunnen zitten een hapje eten. We bestellen allebei brood met kroketten wat even op zich laat wachten omdat de frituur nog uit staat tot onze verbazing. Na een smakelijke hap weer het winkelgebied ingelopen maar dan het iets modernere deel waar madame de schade in begint te halen en toch nog de nodige zaken aan worden geschaft. Als we na een uur of 3 Vlissingen verlaten is de conclusie dat we het geen geweldige stad vinden, rommelig, deels zelfs wat verpauperd en nieuwbouw die ons niet zo aanspreekt, daarnaast een aantal enorme lege kale vlaktes waar men kennelijk nieuwbouw neer gaat zetten.

 

 

Terug in de hut is het ondanks de wind toch weer prima weer om in t-shirt en korte broek een wandeling te maken en nog een tijd een boek te lezen. Aan het eind van de middag dan maar eens even de handen uit de mouwen gestoken en de keuken, wc en badkamer even flink gereinigd en voor de laatste keer gedoucht. We eten vanavond weer bij “Bobby’s” waar het weliswaar minder druk is als de eerste keer maar wederom goed vol zit. De bediening is duidelijk een andere brigade en heeft het nog niet helemaal onder de knie. Na het opnemen van de drankjes nooit meer langs komen om te vragen wat we willen eten is wat lastig en als we wederom de fles Sancerre nemen ergens halverwege de avond komen vragen of we nog wat willen drinken terwijl de fles nog niet leeg is vonden we wel wat verrassend. Ook het eten is wat minder, de gerookte paling vooraf kenden we al en is weer prima maar we nemen als hoofdgerecht het vispannetje met 3 stukken vis in een wat onbestemde saus uit de oven. Ik vind de saus niet geweldig en ook zit er een stuk vis in waarvan ik denk dat het schelvis is die me niet helemaal bevalt. De anders 2 stukken, zalm en kabeljauw zijn op zich prima. Ook vanavond sluiten we af met 2 Irish Coffee in de buitenlucht en raken nog even kort aan de praat met Bobby die een prima reclamemaker voor Zeeland blijkt te zijn. Vanavond wel vroeg thuis en ik lees nog lang zowel beneden als in bed omdat ik eigenlijk het boek wat ik aan het lezen ben uit wil hebben maar dat lukt niet als ik om 12 uur het licht uit doe.