Dag1 Zaterdag

Op het laatste moment kunnen we dit voorjaar toch op vakantie, zodat we iets kiezen wat we al kennen, toen goed beviel en ook nog eens makkelijk te boeken is. het wordt weer camping des Dunes in de gemeente Gravelines en dan eigenlijk in het deel Petit Fort Philippe. De camping ligt vlak naast een enorm breed zandstrand en vonden we de vorige keer prettig rustig zonder veel toeters en bellen. Het ligt op een paar minuten lopen van de nodige restaurants en in een omgeving waar nog het nodige te zien is. Het enige nadeel zou kunnen zijn dat het naast een kerncentrale ligt maar dat is voor ons geen probleem.

We hebben slecht weer onderweg maar als we in Gravelines aankomen en bij de supermarkt vast wat boodschappen inslaan breekt de lucht open en gaat het zonnetje schijnen. Om 15:00 uur de camping opgereden waar we dit keer in het Engels te woord gestaan worden en MH44 krijgen. Verrassend genoeg blijkt die voor gehandicapten te zijn, wat als grote voordeel heeft dat ruimten en deuren een stuk groter zijn maar als nadeel een erg laag keukenblok en een gecombineerde douche met wc waarvan het vloertje lastig schoon te maken is. Wel staat het op een prima plekje met voor onze deur één van de weinige redelijk bomen van de camping zodat we ook eens in de schaduw kunnen zitten. Laat in de middag nog even met flink wat wind maar ook zon naar het riviertje de Aa gewandeld wat hier in zee uitmond en bij de PMU aan het dorpsplein een biertje gedronken, waar de eigenaar nieuw is.

’s Avonds bij l’Arlequin gegeten wat we hier de vorige keer het beste restaurant vonden. Helaas is het nu erg vol door een feestje waardoor we lang moeten wachten en het een behoorlijk kabaal is. De kaart is na twee jaar nog steeds hetzelfde wat toch ook een beetje tegen valt. We nemen een fles Pouilly sur Loire die niet best is, nogal slap en vlak wat ons betreft. Vooraf worden het drie ravioli’s gevuld met paddenstoel, gerookte eend en knoflook op een behoorlijk bed van groenten met een lekkere saus. Hoofdgerecht is een Lotte met verschillende puree’s en wat groenten en een sauce Homard. De Lotte is prima, de saus wat saai en de bijgerechtjes zo langzamerhand wel een beetje voorspelbaar en smaken ook minder als twee jaar geleden. Na een tuile van chocola met noga-ijs die lekker is maar wel erg zwaar op de maag ligt. Toch maar weer voor aanstaande vrijdag gereserveerd omdat het aantal etablissementen hier niet onuitputtelijk is en het eten in zijn algemeenheid nog steeds heel aardig is. We hebben de kachel in de MH gelukkig een beetje aan laten staan want het is ’s avonds gewoon nog koud hier. Redelijk uitgeput meteen naar bed als we weer terug zijn.

Dag 2 Zondag

Er staat nog steeds veel wind bij het halen van de krant en het bezoekje aan de zondagmorgenmarkt in het dorp. Het blijft weliswaar droog maar ook grijs zodat we besluiten toch maar iets binnen te gaan doen vandaag en we kiezen voor een bezoek aan la Coupole in Helfaut Wizernes. We zijn om 12:00 ter plaatse, waar het dan nog erg rustig is en we worden aan de balie door een Nederlandse dame te woord gestaan die al zevenentwintig jaar in Frankrijk woont. De toegangsprijs bedraagt € 10,= p.p. en je gaat de Coupole, wat een enorme bunker was, gelukkig met de lift in. De bovenkant van de koepel bestaat uit vijf meter dik beton om in de koepel ongestoord V2 raketten af te kunnen monteren. De raketten zelf werden in allerlei gangen in de berg opgeslagen als ze uit de fabriek in Nordhausen kwamen. In de koepel moest de kop met lading nog op de raket gemonteerd worden en de raket met brandstof gevuld. Uiteindelijk is er nooit één ter plaatse ge-assembleert en is het complex ook diverse malen zeer zwaar door de Engelsen gebombardeerd. Ondanks al die bombardementen is de koepel zelf nooit echt beschadigd. Het museum bestaat uit twee delen die beide een film en tentoonstelling omvatten. Eén gaat over hoe de oorlog in Picardie is verlopen en de ander vooral over de V1- en V2-raketten. De tentoonstellingen zijn eigenlijk een herhaling van de films. Ook veel aandacht voor de productie fabriek van de raketten in Nordhausen met alle ellende daar en het feit dat Duitse raketgeleerden niet alleen in de VS maar ook in Rusland en Frankrijk belangrijk zijn geweest voor raketprojecten in die landen. Picardie was voor de Duitsers te belangrijk, gezien de mogelijk landing vanuit Engeland of het zelf veroveren van Engeland, om onder het Vichy regime te laten vallen en is dan ook altijd bezet gebied geweest wat onder bevel stond van het Duitse opperbevel in Belgie. De bevolking had hier dan ook veel meer last van voedselproblemen en er werden veel meer mannen gedeporteerd om in Duitsland te werken als in de rest van Frankrijk. De kust was verder volledig verboden gebied in verband met de Atlantikwall. Ook is er veel aandacht voor de rol van Von Braun in de VS. Jammer dat men niet wat meer aandacht besteed aan het Franse raketproject in relatie tot de gevangen genomen Duitse raketgeleerden door de Fransen. twee uur later zijn we weer terug bij de entree en is het inmiddels een stuk drukker aan de balie waar rijen staan. Bij het cafetaria delen we twee warmgemaakte broodjes, één met tonijn en één met kaas met allebei een Cola erbij.

Alles bij elkaar wel een indrukwekkend bezoek en we zijn bijna 2,5 uur bezig. Terug op de camping kunnen we zelfs nog een tijdje uit de wind in het zonnetje zitten met een glaasje wijn tot het tegen 17:00 allemaal te koud wordt. Als diner macaroni en verder nog een vrij koude avondwandeling langs het strand gemaakt en wat gelezen.

Dag 3 Maandag

We worden wakker met regen maar na het ontbijt is het opeens droog en blijft dat verder de hele dag ook zo. Vandaag gaan we naar Bailleul wat in WWl zwaar is gebombardeerd en een centrum heeft wat in Vlaamse stijl is terug gebouwd. Op zich met een aantal mooie panden, alleen vinden we de watertoren geheel uit de toon vallen en is de betonnen toren van de kerk ook wel wat minder fraai in onze ogen. Verder een prettig plaatsje waar we rondwandelen en een lunch nemen in “le Concept”. Dit is een redelijk modern eethuisje met vooral werkvolk en vaste eters over de vloer. Zelf een omelette fromage genomen waar een gepofte aardappel met een soort bieslookyoghurtsaus bij zit en een san Pellegrino om een en ander weg te spoelen. Tafelgenoot neemt een plat du jour, wat een kippenbout met Monts de Cats kaassaus met Tagliatelle en salade betekent met erbij een cola zero.

We willen de middag naar musee Benoit de Puyd maar dat blijkt niet alleen op dinsdag gesloten zoals in de toeristische gidsjes staat maar ook op maandag zoals op de voordeur staat. Dan maar door gereden naar het Conservatoire National Botanique wat net buiten Bailleul ligt. Dit zijn twee tuinen, een jardin sauvage en een jardin medicinale die bedoeld zijn om alle in Frankrijk voorkomende planten te laten zien, zowel gecultiveerd als in het wild en ook de beschermde soorten. Ook is aangegeven welke niet inheems van oorsprong zijn geweest. Probleem is een beetje dat er dus niet gekeken is om de tuin mooi te maken of aantrekkelijk op te bouwen en dat er vaak maar een paar planten van een soort staan. Wel leuk is dat bij een groot deel ook de Nederlandse namen staan. we komen in de tuinen zelf niet veel mensen tegen behalve de onvermijdelijke schoolklas die rustig wat gaan zitten drinken en een hork van een leraar bij zich hebben die niet terug kan groeten als we langs hem lopen en bonjour zeggen.

Terug op de camping kan er wederom nog even buiten gezeten worden en ’s avonds eten we bij “Au retour d’Islande” die we ook van twee jaar geleden kennen en waar misschien nieuwe eigenaren in zitten, want het is er een stuk schoner en het eten ook veel smakelijker wat ons betreft. We zijn in eerste instantie alleen maar uiteindelijk zijn er nog drie tafels bezet als we weg gaan. We nemen moules a la crème met frites en een fles Chablis. Smaakt bijzonder goed. Na voor tafeldame profiterolles en voor mij een coup gourmande wat perzik-, framboos- en pistache-ijs is met slagroom. Allebei erg veel en gewoon ook lekker. We krijgen ook nog een Frans/Nederlands vragenlijstje om onze mening over het restaurant in te vullen. We vullen bij alles goed in omdat we dat ook werkelijk vinden.

Dag 4 Dinsdag

Als we opstaan is het nog grijs. Maar uiteindelijk in de loop van de dag toch weer veel zon. Binnendoor naar Calais gereden wat niet erg op schiet. Vooral Marck passeren duurt lang en we zijn ruim een uur onderweg voordat ik in de buurt van het stadhuis van Calais parkeer. Hier wat rond gekeken en het beeld van Rodin “De Burghers” bekeken. Daarna wat door winkelstraten gestruind waar veel dicht of failliet is. Dit valt helemaal op als we een soort winkelcentrum inlopen waarvan de helft van de panden leeg staat, ik word er niet erg vrolijk van. Bij het station wat vlakbij het stadhuis ligt wat gegeten. tafelgenoot spaghetti Bolognese en ik een omelette frites met cola en perrier voor € 30,30 wat nog al aan de prijs is maar je krijgt ook wel heel veel moet ik eerlijk zeggen en het smaakt ook niet verkeerd. Na het eten de auto opgehaald en naar de parkeerplaats bij de haven gereden waar het totaal veranderd is ten op zichtte van 2006 toen we hier ook waren. De parkeerplaats was toen een verzakte asfaltbende en is nu een strak natuurstenen plein met daaromheen appartementen van vier verdiepingen hoog.

Er hangt ook een vreemde sfeer in deze stad, veel donkere mannen op straat waarvan je aanneemt dat het vluchtelingen zijn die alles kunnen gebruiken dus ook je geld. Je blijft blijf hier continu opletten en rondkijken verder is het inmiddels een rommelige half verpauperde stad vinden we, die niet erg uitnodigt voor een gezellig bezoek wat we dan ook wel nooit meer zullen doen in de toekomst. Als we later via de haven de stad uitrijden komen we ook een plastic tentenkamp met vluchtelingen tegen, allemaal een groot menselijk drama wat je ziet maar dat doet niets af aan het feit dat het toch enigszins bedreigend overkomt.

In de middag het musee des beaux arts bezocht waar ook weer een schoolklas rond struint. De collectie bestaat uit een stuk uitleg en maquettes en gipsen afdrukken van de Burghers van Rodin en een maquette en foto’s en uitleg van en over de kerk in Bourbourg waar Caro het een en ander gemaakt heeft en wat we twee jaar geleden bekeken hebben. Daarnaast vrij veel oudere schilderkunst met een paar Hondhorsten, een aardig overzicht van schilders uit Calais van de 18e t/m 20e eeuw met waarschijnlijk als belangrijkste vertegenwoordiger l’Hotelier die van de Bauhaus/Stijl generatie was. Wat stukken van Rodin, Carpaux, deVos en Fragonard en verder nogal wat onbekenden. Wel gewoon leuk. Ook is er een afdeling moderne kunst die we zoals wel vaker niet begrijpen. Op de terugweg even stevig inkopen bij de supermarché in Gravelines gedaan en er is zelfs prima buiten te zitten als we terug op de camping komen. Bij het koken is opeens het gas op en het duurt even voor we een nieuwe gasfles krijgen omdat de receptie al gesloten is. Maar na een half uur kunnen we weer verder en alsnog een warme bonenschotel weg werken. ’s Avonds nog een lange wandeling langs het strand en door het dorp gemaakt waarbij de terrassen waar je uit de wind zit nog goed vol zitten.

Dag 5 Woensdag

Een uitslaapdag zodat we pas laat in de ochtend richting Arques rijden waar mijn reisgenote graag eens in de winkel van glasfabriek Arcinternational wil rond kijken. Ze hebben veel maar een deel is wel erg duur en een deel erg oubollig zodat het uiteindelijk vier moderne wijnglazen voor een redelijke prijs worden. Hierna naar het centrum gereden waar een mooi stadhuis en een klein wit kerkje staat waarvan de buitenkant meer indruk maakt als de binnenkant. Bij een brasserie die erg groot is eens een specialiteit van het huis genomen, namelijk een poitrine van saucisson en lardon met mosterdsaus, vergezeld van frites en kapot gekookte haricotverts uit een blikje. Het valt me nogal tegen, de saus mankeert iets aan en heeft een wat vreemd bijsmaakje voor mijn gevoel en de worst kan ik niet thuis brengen en is in het beste geval matig voor mijn smaakpapillen. Het ligt allemaal ook nog eens superzwaar op de mag zodat ik 1/3 laat staan. Tafeldame neemt een americaine met kaas en frites oftewel een stokbrood belegt met kaas en frites die wel goed is.

Na het eten naar de Ascenseur des Fontinettes gereden, wat een oude scheepslift is. De lift is te bezoeken als je € 4,= bij een wat morsig mannetje betaald die wat Frans en Engels door elkaar brabbelt en vier euro zelfs in strak Nederlands weet te melden. De prijs is beetje overdreven voor het mogen kijken naar een oud filmpje in het Engels wat nauwelijks te volgen is, een oud stukje werkplaats met wat apparatuur die niet super speciaal is en een zaal met een overzicht van het sluizengebeuren en de techniek er achter. Kort samengevat was hier een vijftraps sluis om dertien meter hoogteverschil te overwinnen. Om hier doorheen te komen nam 1,5 uur in beslag en toen het scheepvaartverkeer in de 19e eeuw fors begon te groeien lagen schepen soms wel een week te wachten om er door te kunnen. Om de wachttijd terug te brengen werd de ascenseur de Fontinettes gebouwd waarmee een schip in tweeentwintig minuten werd geschut waarbij de lift zelf in vijf minuten boven en beneden was. In 1967 werd een nieuwe sluis op de plaats van de oude vijftraps sluis gemaakt waarmee in één trap de dertien meter wordt overwonnen en in totaal zes peniches tegelijk in tweeentwintig minuten kunnen worden geschut, zodat de scheepslift overbodig werd. De werking van de lift is redelijk simpel op basis van wat hydrauliek en pompen en het gewicht van de 2 bakken. De ene bak die wat zwaarder werd gemaakt duwde de andere bak omhoog en zakte zelf dus naar beneden. Het hele gebeuren bestaat uit staal met klinknagels en baksteen. Het bleek dat het draaien van de scheepsmotoren om de bakken in en uit te varen schade aan deuren en bakken veroorzaakte zodat men kleine locomotiefjes op rails ging gebruiken om de schepen in en uit de bakken te trekken zoals nu nog steeds bij het Panama kanaal gebeurd. Leuk om te zien allemaal, alleen jammer dat je het complex zelf niet in mag en het ziet er allemaal wel erg verwaarloosd uit.

Het weer is nu toch zo goed aan het worden dat tot het eind van de middag in korte broek in het zonnetje een wijntje weg gewerkt kan worden. Voor ons doen vrij vroeg naar bar-restaurant “Le Palmbeach” gewandeld waar we binnen allebei een pizza speciale met een biertje nemen die prima smaken. Helaas wordt de tv opeens aangezet op standje maximaal voor een voetbalfinale zodat we het dessert maar vergeten en vluchten. Onderweg naar huis bij een soort snackbar nog twee ijsjes gekocht en op een bankje als dessert tot ons genomen. Terug op onze stek vroeg naar bed.

Dag 6 Donderdag

Prachtig weer zodat we maar eens op de camping blijven. Laat in de ochtend een lange strandwandeling richting Duinkerken gemaakt die nogal vermoeiend is omdat het vloed wordt en er dus terug door het mulle zand gewandeld moet worden. Later in de middag samen nog de pier opgelopen die ongeveer twee kilometer lang is en weer terug waarna we op het terras van “Le Palmbeach” neer zakken en een paar biertjes drinken. Buiten op onze veranda soep met brood gegeten en wederom vrij vroeg te kooi.

Dag 7 Vrijdag

Na kort beraad naar Duinkerken getrokken via de dijk omdat er gewinkeld moet worden en ikzelf een kerkje in de wijk Rosendael wil bekijken. We starten met winkelen waarbij ik vooral een tijd een krant lees op een terras met een kop koffie waarna we een broodje eten bij een Subway, wat mij niet zo bevalt. Later naar het kerkje Notre dame des Dunes gewandeld. Dit is een kerk waar zeelui herdacht worden. Van binnen voor een groot deel beschilderd en voorzien van de  nodige hangende schaalmodellen van schepen aan het plafond. Maar het meest opvallend zijn toch de enorme hoeveelheid danktegels die aan de wanden hangen.

Eigenlijk niet helemaal gepland belanden we omdat het vroeg en mooi weer is ook nog op de rondvaartboot door de haven. De boot heet verrassend genoeg “Texel” en blijkt ook nog eens op een Nederlandse werf in Maasbracht te zijn gemaakt. We hebben een vrouwelijke schipper en uitleg in het Frans wat redelijk goed te volgen is. Wat ik er uit opmaak is dat vrijwel alle grote bedrijven en complexen die nog in gebruik zijn in de haven niet meer in Franse handen zijn. Onder andere rederij Damen heeft een stuk in gebruik en ook BP en een grote suikerfabrikant waarvan ik de naam niet meer weet zijn grote spelers naast een werkelijk enorm complex van Arcelor Mittal. De haven is de op twee na grootste van Frankrijk na Marseille en Le Havre en kent geen getijdeverschillen door het gebruik van diverse sluizen. Maximaal kunnen schepen van ongeveer 130.000 ton door de grootste sluis. Na een uurtje weer terug en zijn we behoorlijk verbrand zo in de volle zon op het water.

Dag 8 Zaterdag

Het weer blijft goed en het wordt steeds warmer. We gaan naar Hazebrouck voor een bezoek aan het musee des Augustins. Het stadje zelf is nogal lelijk komen we achter. Behalve het gebouw waar het museum in gevestigd is en de kerk, die wel ontzettend donker is, is er weinig fraais te zien. Wat neo-classisistische lelijkheid meer niet. Het is dermate warm dat we de lunch binnen nemen bij “Le President” Ik voel me niet 100% en neem een salade Nicoise die ik in ieder geval op krijg en binnen weet te houden.

Het museum is klein maar fijn en toevalligerwijs vandaag ook nog eens gratis. Men heeft een aardige collectie hollands/vlaamse schilderijen uit de middeleeuwen inclusief een werk uit de Jeroen Bosch studio. De nodige plaatselijk artiesten waarvan Jonas mij wel bevalt en verder wat beelden en een zogeheten Vlaams interieur met meubels en veel tegels. Voor we het stadje verlaten nog wat boodschappen gedaan bij een Carrefour en bij Zeeman voor petten gekeken omdat de zon wel erg onbarmhartig is de laatste dagen. Helaas is mijn hoofd te groot. Terug op de camping eens normaal gekookt, wat neer komt op aardappels met bloemkool en een biefstukje. Prima weer om de rest van de avond nog een keer lekker langs het strand te wandelen en buiten te lezen.

Dag 9 Zondag

We komen vrij laat op gang en het weer is prachtig, zodat de zondagsmarkt opeens ook druk bezocht is. Daarnaast is het in het dorp druk omdat er kennelijk in het kapelletje aan zee de eerste communie gehouden wordt. Laat naar Clairmarais gereden voor een rondvaart door de Audomarais. Wel even zoeken waar de ticketverkoop zit, dit blijkt achter een cafe te zijn en is nogal matig aangegeven. Zoals wel vaker zijn de Fransen op dit tijdstip nog aan het eten en is het rustig en plek zat, de rest van de middag zal daarna helemaal vol zitten hoor ik later iemand zeggen als we weer terug zijn. De rondvaart doet denken aan de Loosdrechtse plassen, ook niet zo vreemd want ook hier werd veel turf gestoken. Een meisje geeft commentaar tijdens het tochtje maar is bijzonder moeilijk te volgen. Het gaat vooral over turf, bloemkool, andere groenten, irrigatie en dat veel transport over water moet. Ik vind het allemaal niet geweldig we hadden beter zelf een bootje met motor gehuurd en wat rond gedobberd zodat we ook eens ergens kunnen stoppen en wat eten of drinken in de schaduw. Op de terugweg op zo’n tien minuten van het eindpunt stopt de motor er mee en krijgt de schipper die ook niet meer aan de praat. Uiteindelijk komt na lang wachten een andere boot om ons terug te slepen en moeten we ook allemaal overstappen op de nieuwe boot. Als de boot kapot gaat drijven we net naast een woning die verhuurd is waar iedereen buiten zit dus we hebben nogal wat bekijks. Ook divers bootjes die langs varen vinden het allemaal heel grappig. Ik vind het helemaal niet grappig we liggen in de brandende zon en ik heb het gevoel dat ik een halve zonnesteek oploop en ben blij als we weer terug zijn.

Na allebei een tijdje de ogen hebben gesloten weer helemaal fit en naar “Le 116” binnen gelopen die als enig restaurant open is naast le Palmbeach waar het echt druk is. 3 diensters rennen rond maar hebben het op zich goed voor elkaar we krijgen alleen een vervelende plek half in het looppad van het binnendeel naar het overdekte terrasdeel waar het onrustig zitten is. Omdat de plek ons niet zint besluiten we moules frites te nemen zodat we snel klaar zijn, uiteindelijk wordt het toch ook weer snel rustiger zodat we toch ook een dessert nemen. Bij de moules frites nemen we een muscadet de sevre et maine. De moules frites zijn niet al te best, erg klein met weinig saus en ook veel uitval. Als dessert eten we wel een lekkere coupe fraicheur en het wijntje smaakt ook goed. Na een uur staan we weer buiten wat wel lekker is na alle drukte die we deze vakantie nog niet zo gewend waren. Terug bij de MH nog drie kwartier prima buiten kunnen zitten terwijl een vogel- en kikkerconcert plaats vindt.

Dag 10 Maandag

Het wordt vandaag nog warmer namelijk 30grC, daarnaast voel ik me toch niet helemaal topfit zodat we een dag rust inlassen met wel wat boodschappen doen en vast wat opruimwerkzaamheden in de MH. Maar verder vooral lezen, wat wandelen en hier en daar een dutje. Wel moet er nog een keer gepind worden zodat we wat later in de middag toch ook nog even een biertje in de PMU nemen maar niet op het terras omdat je er gewoon weg kookt.

Dag 11 Dinsdag

De laatste dag hier en we hebben geen zin om erg ver met de auto wat te gaan doen dus willen we naar het musee des etampes in Gravelines zelf. Verrassing, ze zijn vandaag gesloten terwijl in de gidsen staat dat ze maandag gesloten zijn, niet dus. Uiteindelijk besloten om dan maar eens in Ardres te gaan kijken waar een meertje ligt. Dit is een leuk stadje met een leuk meertje maar opeens begint het weer slechter te worden en gaat het vreselijk regenen, helaas staat er nog tuinmeubilair en wat was op de veranda die dan ook doorweekt blijken te zijn bij terugkomst.