Dag 1 Zaterdag

 

Om half elf vertrokken en we gaan, ondanks dat de snelweg bij Frasene door een ongeluk eerder deze week afgesloten is, toch via de Liefkenshoektunnel en niet over Antwerpen omdat er al vroeg in de ochtend files bij Breda en Brecht gemeld worden. We moeten dus op de een of andere manier door het havengebied van Antwerpen zien te komen en ik denk dat we dan wel weer vlot ergens op de snelweg terecht zullen komen. Niet dus. We zijn ruim een half uur aan het dwalen voor we de goede weg weer te pakken hebben. In Nederland is het ook al druk van Gorcum tot Roosendaal en bij parkeerplaats de Wouwse Tol waar we nog even stoppen en tanken staat het stampvol. In Belgie is het verder rustig maar zijn helaas de toiletten bij de derde stop in Kruishoutem defect maar gelukkig hoeven we allebei niet erg nodig. Het stuk Lille-Lens is dan weer erg druk en vervolgens is de A1 tot Peronne zo ongeveer uitgestorven.

 

In Peronne doen we eerst nog boodschappen bij de Intermarché waarna we rond vier uur de camping Port de Plaisance oprijden om in ons huurobject te trekken, maar de de receptie is dicht. Voor de deur van de receptie staat een bord dat men van 17:00 tot 20:00 open is. Wij hebben een bevestiging voor ons hutje waarin staat dat we om 16:00 terecht kunnen. Ondanks dat we de bui al voelen hangen bellen we toch nog maar wat telefoonnummers die in de papieren staan maar nergens wordt opgenomen. Tot 17:00 alle tijd om dan maar eens de camping te bekijken. Op zich helemaal geen verkeerde camping, veel groen, grote plaatsen en mooie hoge bomen voor schaduw. Een zwembad wat nog buiten gebruik is en een receptie waar in de zomer wat gegeten kan worden. Aan de ene kant ligt het aan een kanaal en aan de andere kant ligt een plezierhaventje. Ons bevalt het terrein de hele vakantie ook prima maar de meeste mensen gebruiken het alleen maar als overnachtingscamping, we zien het eigenlijk alle dagen aan het eind van de dag behoorlijk vol lopen met vooral Nederlanders, die de volgende dag meestal allemaal in de loop van de ochtend weer vertrekken. Iets voor 17:00 komt er een klein wit autootje aan scheuren waar een jongeman uitstapt die ons verder zonder veel woorden binnen twee minuten aan sleutels van onze accommodatie en een wifi-code helpt.

 

 

Het huurchalet is een forse tegenvaller, klein, slecht ingedeeld, weinig opbergruimte, maar 2 gaspitten, een douche waar de deur maar half van open kan en een onvoorstelbaar slecht en krakend bed. We hebben nummer twee die ligt met drie anderen in een rustig hoekje tegen een hek onder de nodige bomen. Wel hebben we een leuke veranda. Slechtste accommodatie die we ooit gehad hebben is al gauw wel duidelijk, maar dat mag de pret verder niet drukken. Na inruimen een stukje in de buurt van de camping gewandeld waarbij al snel op korte afstand een bakker en een krantenzaak gevonden worden waar we ’s morgens in ieder geval de noodzakelijke zaken voor het opstarten van de dag kunnen halen.

 

 

 

Na het eten samen nog het plaatsje ingelopen. Het is een redelijke tippel vanaf de camping naar het centrum, maar goed te doen. Het stadje maakt een aardige indruk op ons, alleen het eerste stuk vanaf de camping tot de eerste bewoonde bebouwing is wat groezelig, het centrum zelf ziet er goed onderhouden uit. Ook lijken er voldoende eettentjes aanwezig op het eerste gezicht. Als we wat willen drinken komen we terecht in bar "Le Lillois" met een ouder echtpaar achter de toog. Aan de toog dient gestaan te worden. Eens geen blerende tv aan de muur en op de achtergrond is wat muziek te horen. Er zijn nog wat oudere mensen aanwezig waaronder twee kirrende vrouwen aan een tafeltje waarvan mij reisgenoot het idee heeft dat het hier dames van lichte zeden betreft. Een overjarige hond met artrose die ook nog eens mega aan het verharen is, maakt het plaatje van deze dag wel compleet.

 

 

Dag 2 Zondag

 

Gisteravond na een tweetal Stella van de tap weer richting de camping vertrokken en vroeg naar bed. Ook weer vrij vroeg op vooral door wat keelpijn die gelukkig weer wegtrekt als we wat hebben gegeten. Halverwege de ochtend een grote wandeling langs de Avenue des Anglais en door Perronne gemaakt. De Avenue des Anglais ligt aan het water, waar veel vissers een lijntje hebben uitgegooid en uiteindelijk loop je ook nog tegen grote vestingwerken aan voordat je via een oude poort in het centrum van het stadje terecht komt. Als ik rond 12 uur weer terug de camping op loop vertrekken net de laatste twee campers en is deze volledig leeg.

 

 

Na de lunch rijden we naar de belvedère de Vaux aan de Somme wat hier vlakbij is. Dit is een leuk uitzichtpunt op Curlu en de Somme. Er is hier een wandelpad van 2,3 km maar ter plaatse blijkt dat we eerst een stuk heel erg steil naar beneden moeten klauteren om bij de Somme te komen en later dat stuk dus ook weer terug omhoog moeten, dat vergeten we dan maar even. We rijden door naar het vlekje Eclusiers-Vaux en wandelen daar wat rond maar vinden het niet veel zaaks. Uiteindelijk belanden we in Bray sur Somme op het dorpsplein en drinken bij de PMU op het terras een frisje. De kerk en het Musee Historique die in het dorp aanwezig zijn, zijn helaas dicht en dus niet te bekijken. Als laatste doen we nog een poging bij het Musee du train du Haute Somme maar dat blijkt ook niks te zijn want ook dat is dicht. We zijn overigens niet de enigen die daar voor Jan Joker naar toe zijn gereden en voor een dichte deur staan.

 

 

De rest van de middag in prettig weer met een boek en een glas wijn op de veranda zitten lezen. Rond 19:00 het stadje in gewandeld om wat te gaan eten. De eerste tent die we tegenkomen is "Auberge des Etang's" die ook open is. Het gebeuren trekt ons allebei niet zo dus lopen we door. Maar in het stadje blijkt verder alles gesloten te zijn zodat we uiteindelijk toch maar bij dit etablissement gaan eten. Later komt nog een stel binnen wat de totale bezetting voor deze avond op vier personen brengt. De tent is mediterraan aangekleed en de eigenaar en hulp in de bediening zijn eveneens mediterraan. Erg jammer dat de eigenaar meent te moeten roken terwijl er toch de nodige bordjes hangen dat dit verboden is. We nemen allebei een menu en de wijnkaart valt nogal tegen met alleen een vijftal rode wijnen, zodat we maar aan het bier gaan. Zelf neem ik vooraf Foie gras van eend met wat peper op geroosterd brood. De peper geeft het een lekkere bite. Tafeldame heeft een enorme bak sla met wat garnalen en rivierkreeftjes er over die zwemmen in een dressing, een beetje lomp gedaan allemaal. Hoofdgerecht voor mij Sole Meuniere met frites. Ik krijg er geen goed vismes bij en de vis heeft ook een halve minuut te kort in de pan gelegen volgens mij en is op een paar plekken niet helemaal gaar wat nogal ranzig smaakt. Reisgenoot heeft dan wel een topper te pakken als hoofdgerecht, heerlijke sappige lamsboutjes met een lekkere ratatouille van aardappels, groentes en paddenstoelen. Na allebei kaas wat bestaat uit een bepaald niet verfijnd bord met veel sla en 3 enorme hompen kaas uit de supermarkt. Nauwelijks brood en bevroren boter maken het helemaal af. Op de rekening word de kaas ook nog eens apart afgerekend terwijl dit onderdeel van het menu is. Dit wordt door de eigenaar wel meteen recht gezet na een opmerking van onze kant. Conclusie van deze avond, we gaan hier niet meer eten deze vakantie, wat er ook gebeurd.

 

Dag 3 Maandag

 

Vandaag vrij laat wakker en geen keelpijn meer wel helaas een kriebelhoestje. We gaan in de loop van de ochtend naar Saint Quentin. We kijken een tijdje rond op het Grand Place en in de omliggende straten. Als je in je achterhoofd houdt dat deze stad in WO I zo ongeveer gelijk met de grond is gemaakt heeft men het heel aardig herstelt. Alleen de facade van de basiliek met wit pleisterkalk is geen pan in verhouding tot de rest van het gebouw, wat de oorlog wel aardig heeft doorstaan en gotisch is. De binnenkant is niet bijster spannend behalve een mooie muurschildering van de boom van Jesse en een paar aardige glas in lood ramen. Ook samen ons eerste kaarsje gebrand. De rue de l’Isle nog een eind afgelopen waar verdacht veel winkels leeg staan. We lunchen bij de “Super Pub” wat nogal aan de prijs is en we nemen maar aan dat dit is omdat het aan het Grand Place ligt, echt heel erg goed is het eten namelijk niet. Ik neem een omelette mixte en reisgezel een een pizza neptune.

 

 

Na het eten naar museum Antoine Lecuyer gewandeld, waar vlak voor ons de onvermijdelijke schoolklas naar binnen schuift. Het is wel een hele rustige klas die voor een tweetal schilderijen wordt neergezet waarna iemand van het museum daar een heel verhaal over vertelt en vragen stelt, zodat wij rustig ons rondje kunnen wandelen. Men heeft een leuke collectie, topstukken zijn een Renoir en het een en ander van de school van Barbizon (Corot, Tattegrain en Daubigny). Ook nog wat stukken van Watteau en Fragonard die aardig zijn. Verder enorm veel portretten van Quentin de Latour een portretschilder uit de 18e eeuw uit deze streek. Merkwaardig genoeg zien alle vrouwelijke portretten er min of meer hetzelfde uit en kijkt iedereen ook erg vriendelijk. Nog een paar mooie stukken van onbekende schilders onder andere het Atelier van Simon en iets wat een aanklacht is tegen WO I van Devambez die in deze oorlog vocht. Een Indrukwekkend drieluik wat we later ook nog een keer in een groter formaat in het Historial zien hangen. En nog wat moderns van Ozenfant waarvan één stuk wel aanspreekt. We vermaken ons een uur prima, alleen worden we wel continu irritant gevolgd door twee vrouwelijke suppoosten.

 

 

Om 15:00 terug in Peronne waar we eerst wat boodschappen doen bij de Intermarché. Inmiddels schijnt er ook weer een zonnetje waar het vanmorgen nog erg grijs was. We kunnen op de camping met een overhemd aan prima in de zon zitten. Als we een tijdje zitten te lezen worden we opeens verrast door een vrachtwagentje met zes man er in dat parkeert bij chalet nr.1. Werklui die kennelijk naast ons logeren. Later stopt ook nog een busje bij chalet nr.4 hier zitten vier werklui in die ons aan de andere kant gezelschap houden. We hebben van beide groepen de gehele vakantie nauwelijks last, prima buren. De maaltijd wordt aardappels met lof en biefstuk en kersenyoghurt na. Na het eten uitgebreid afgewassen en nog een stuk langs het water bij de Port de Plaisance gewandeld. De rest van de avond binnen zitten lezen met een biertje en tegen 23:00 naar bed.

 

Dag 4 dinsdag

Vroeg wakker maar pas laat op pad. We willen de bronnen van de Somme en de Schelde bekijken die hier vlakbij liggen en ook nog eens vlak bij elkaar. Via allemaal leuke binnendoor weggetjes vinden we met wat moeite die van de Somme. Op zich niet heel spectaculair, wel heel mooi helder water en schoon. We krijgen ook niet de indruk dat hier erg veel mensen komen kijken. We rijden door naar de bron van de Schelde die wel op de borden is aangegeven. Hier zullen wel meer bezoekers langs komen, want het is er bepaald niet schoon en het water is ook minder helder. We besluiten om in Le Catelet wat te gaan eten omdat dat op de kaart een redelijke plaats lijkt. In de praktijk is het niet meer als wat lintbebouwing langs de RN waar we bar brasserie "Le Chalet" bezoeken. Geen al te uitnodigende plek maar ze hebben in ieder geval nog een tafeltje vrij. Ik neem omelet frites en tafeldame vraagt een plat du jour, maar die is op. Dan maar een dubbele portie kaas met brood. De omelet is erg saai en de frites niet al te best. Conclusie matige hap op een matige plek.

 

 

Na het eten rijden we naar de Souterraine de Riqueval, wat een tunnel voor de scheepvaart is. We wandelen eerst maar eens naar beneden naar de tunnel, waar ook twee kettingslepers voor de tunnel liggen. De tunnel is nog steeds in gebruik, gemiddeld gaan er per jaar vijftienhonderd schepen doorheen. Vooral pleziervaart maar ook nog wel wat beroepsvaart ondanks dat de meeste schepen inmiddels het Canal du Nord nemen. Boven is een klein museumpje waar een filmpje te zien is over de geschiedenis van het kanaal en een museumpje in een afgedankte sleper die op het droge ligt de “Ampere 1”. We bekijken genoemde film in een Franstalige uitvoering. De tunnel is in 1810 door Napoleon in gebruik genomen en heeft een lengte van 5,6 km. De eerste passerende boot was van een Vlaming die er door mensen doorheen getrokken werd. Later gebruikte men paarden die met behulp van een carroussel op een sleper voor voortstuwing zorgden. In 1865 ging men over op stoom, alleen gaf dit verstikkingsverschijnselen omdat de tunnel onvoldoende geventileerd was en er zuurstofgebrek ontstond. Toen men de tunnel bouwde had men uiteraard geen enkel idee dat dit in de toekomst ooit een probleem zou kunnen worden. In 1910 is men overgegaan op elektrische aandrijving met behulp van katrollen op een ketting waarlangs de boot wordt voortgetrokken, zo werkt het nu nog. Per sleep werden maximaal 30 boten mee getrokken, een en ander gebeurde in vol continu bedrijf dus er werd ook op de sleper geslapen. De elektra wordt 600V extern aangeleverd zoals bij een trollybus. Als noodvoorziening stonden er ook twee elektromotoren op de slepers voorzien van accu’s die ook op de katrollen aangesloten waren. Als ketting brak of stroom wegviel kon men nog 15 minuten varen en de snelheid langzaam afbouwen zodat men voorkwam dat de boten die gesleept werden bij een abrupte stop op elkaar zouden klappen. De ketting brak nog wel eens dus men moest zo af en toe wel eens met een duikerspak het water in om deze weer op te hijsen en te repareren. De besturing van de ketting/katrollen is omkeerbaar zodat men de slepers buiten de tunnel niet steeds hoeft om te keren. Ik vind het allemaal heel aardig om te bekijken alleen mijn reisgenoot niet zo helaas.

 

 

Terug op de camping is het geen weer om buiten te zitten dus binnen nog wat gelezen tot we tegen 19:30 naar “le St Vincent” aan de boulevard des Anglais wandelen om te gaan eten. Die blijkt dicht maar er hangt wel een briefje dat ze over twee dagen weer open gaan. Doorgelopen naar het centrale plein waar we bij “Le Central" naar binnen lopen. Die zit behoorlijk vol met ook nog wat mensen aan de bar en afhalers. Er is nog een tafeltje vrij wat op de bekende Franse manier vlak tussen allerlei andere  twee persoons tafeltjes is geplaatst. Aardig gegeten, tafeldame neemt rumpsteak frites wat een goed stukje vlees blijkt te zijn. Ik een pizza Calabrese met ui, tonijn en Chorizo. Met een beetje pimentolie goed te eten. Een paar flesjes 1664 erbij omdat ook hier de wijnkaart weer het ondergeschoven kindje blijkt te zijn. Madame neemt na nog profiterolles. Zelf neem ik een coupe Dijonaise. Dit is vanille- en cassisijs met bevroren braampjes en crème de Cassis. Goed te eten maar met een beetje meer alcohol waarschijnlijk nog beter.

 

Dag 4 woensdag

 

Ik slaap slecht heb weer last van de keel en ook hoestbuien. ’s Morgens rustig aan gedaan en alleen een wandeling aan de andere kant van het stadje gemaakt, waar ook nog wat vestingwerken liggen maar die zijn niet zo indrukwekkend als wat ik zondag heb gezien. Wat later op de dag voel ik me wel beter en besluiten we naar het Historial hier in Peronne te gaan. Dat zit in een tamelijk vreemd pand, de voorzijde is van een oud kasteel waarvan men vier torens en de facade op een niet al te beste manier heeft hersteld. Er achter ligt een witte betonnen klomp die hier tegen aan gebouwd is met vrij veel glas aan de achterzijde die uitkijkt op een waterpartij. Het museum zelf is wat verwarrend maar wel indrukwekkend. Heel veel materiaal over begin, verloop en eind van de 1e wereldoorlog en heeft betrekking op alle partijen die er bij betrokken waren. Daarbij ook nog eens van iedere natie een zeer uitgebreide soldatenuitrusting die verdiept in de vloer zijn neergelegd. We krijgen een audiofoon mee en ik moet zeggen dat de informatie zo onvoorstelbaar uitgebreid is dat ik er op een gegeven moment mee stop en alleen de dingen beluister die ik sta te bekijken. Ook heeft men de nodige kunst van soldaten die aan het front lagen. Ook hier hangt weer het drieluik van Devambez waar reisgezel in St Quentin zo van onder de indruk was. Deze is beduidend groter en ook minder donker. Volgens het verhaal van de audiofoon zou Devambez tweemaal hetzelfde stuk hebben geschilderd, wat me verbaasd maar laten we er maar van uitgaan dat het klopt. Ook hangt er een grote collectie tekeningen van Otto Dix. Een bekende naam waar ik wel eens iets van in boeken gezien heb. Hier hangt echter een complete collectie die enorm vervreemdend overkomt en wel heel duidelijk een aanklacht tegen WO 1 was. Ik begrijp uit een aantal zaken dat hij na WO 1 in Duitsland uiteindelijk leraar op een kunstacademie is geworden. Niet verrassend is dat hij in 1934 onder het regime van Hitler uit die functie verwijderd is wegens het verspreiden van entartete kunst. Het museum wordt bezocht door een zeer behoorlijk aantal bezoekers mag je wel zeggen waarvan de meesten Britten zijn. Op zich denk ik dat de collectie nog niet eens zo heel groot is, alleen is de verstrekte info zo enorm veel dat als je alles wil zien, horen en begrijpen je misschien wel meer als vier uur bezig bent. Ik besluit een Engelstalig boek van € 29,50 in de museumwinkel te kopen om het allemaal eens op mijn gemak na te lezen.

 

 

Als we na vijf kwartier weer buiten staan schijnt het zonnetje en zakken we neer op het terras van "Louis XI" voor een drankje, wat aan het pleintje voor het Historial ligt. Terug op de camping kunnen we de rest van de middag prima buiten in het zonnetje zitten met een kaasje, worst en een wijntje. ’s Avonds macaroni gemaakt en nog wat gewandeld en gelezen.

 

Dag 5 Donderdag

 

Een grijze dag zodat we naar Amiens gaan om rond te kijken en te winkelen. Parkeren valt niet mee, het wordt een parkeergarage die eigenlijk te krap is voor een grotere auto maar met veel gedoe lukt het net. Eerst even wat gedronken bij cafe “Ad-Hoc” net buiten de garage omdat we allebei nodig moeten plassen. Daarna wat door de wijk St Leu gewandeld en vervolgens de Kathedraal uitgebreid bekeken. Wat opvalt is dat rondom de kathedraal heel veel nieuwbouw staat wat er heel aardig uitziet. Ook zit er een vreemd niveauverschil in om van St Leu naar de kathedraal te komen. De kathedraal is imposant en vooral aan de buitenkant erg mooi. De binnenkant valt wat tegen, waarschijnlijk ook omdat het glas in lood niet erg bijzonder is. Veel mensen lopen het labyrint van 234 meter, sommigen zelfs op blote voeten. Toch wel een beetje erg makkelijke manier om een bedevaart te doen vervangen spookt er door mijn hoofd. Ook vreemd zijn vrij veel vrouwen die in trance lijken te verkeren en die her en der in de kerk staan alsof de heilige geest elk moment over hun uitgestort gaat worden. Nog nooit eerder gezien. Na het bezoek aan de kathedraal een tijdje door het centrum gewandeld op zoek naar een lunch. Dat valt niet mee want alles zit stampvol. Wat opvalt terwijl we zo rondlopen is dat sommige delen op Abbeville lijken. Het lijkt dat men na WO II de boel enigszins in dezelfde stijl heeft herbouwd in beide steden. We lopen uiteindelijk een tentje tegenover het stadhuis in waar we boven kunnen zitten. We nemen allebei een plat du jour. reisgenoot Bavette en ik kip curry met rijst en gekookte courgette. Hierna onze wandeling door de stad vervolgt langs de Beffroi, die me ook al niet 100% origineel lijkt en daarna een klein uurtje gewinkeld.

 

 

Vrij laat terug in Peronne waar we eerst nog boodschappen doen. Het weer is wel wat opgeknapt inmiddels zodat we nog buiten kunnen zitten voor we gaan douchen en bij “Le St Vincent” gaan eten.

Tegen 20:00 uur lopen we daar naar binnen en er staan nogal wat mensen te wachten in de entree die later boven gaan zitten. Wij worden in een zijkamer met vier tafels op de begane grond geplaatst waar we de enigen zijn en blijven, behalve een rode kat die ons regelmatig komt bezoeken en zelfs bij de tafeldame op schoot belandt en een hond die een keer heel voorzichtig even binnen komt kijken. De bediening gaat enigszins met horten en stoten omdat er voornamelijk boven uitgeserveerd moet worden. We nemen een lekkere fles Chablis uit 2009 en allebei een menu touristique. Vooraf gerookte zalm met linzen en daar bovenop een gepocheerd ei met een bieslooksaus. We piekeren ons suf over de diepere gedachte achter deze combinatie maar komen er niet uit. Op zich is het niet vies maar we vinden het gewoon niet bij elkaar passen. Als hoofdgerecht heb ik een filet mignon met mosterd, dit is een goed stuk vlees maar er zit te veel mosterd op. Erbij gestoofde groentejulienne en wat gebakken aardappels. Metgezel heeft een werkelijk fantastisch stukje rundvlees wat op de tong smelt. Na krijg ik zelfgemaakt sorbetijs in 3 smaken. Aardbei is bijzonder omdat het echt naar aardbei smaakt, citroen is me iets te zuur en perzik erg lekker. Kennelijk heeft men niet of nauwelijks suiker gebruikt waardoor de smaken absoluut echt zijn maar ook wel erg wennen. Reisgenoot heeft een lekkere chocolade fondant. We staan pas laat buiten en reserveren voor aanstaande dinsdag omdat we het gevoel hebben dat het hier beter kan. We zijn laat thuis en na nog een paar biertjes ook laat naar bed vandaag.

 

 

Dag 6 vrijdag

 

Toch vroeg op vandaag en het weer lijkt redelijk te blijven. We gaan naar Noyon en stoppen onderweg in Ham omdat volgens een niet nader te noemen reisgids hier een prachtig schilderwerk in het station te vinden is en ook nog overblijfselen van een oud kasteel. Beide vallen wat ons betreft zeer tegen. Om 12:15 in Noyon zelf gearriveerd en eerst maar eens wat gegeten bij een kebab-tent “The Best”, waar we allebei een assiette kebab met een colaatje nemen. We eten de boel buiten op omdat het ons binnen veel te lawaaiig is, in eerste instantie zijn we alleen, maar later wil iedereen zo’n beetje buiten zitten. De kebab smaakt heel aardig en wordt vergezelt van sla, rijst en frites. Vervolgens maar eens een rondje gelopen door het centrum van Noyon en we komen verrassend veel oude panden tegen inclusief de kathedraal. De entree van de kathedraal moet er enigszins uitgezien hebben als in Amiens alleen is hier geen enkel beeld meer heel. De kappen van de torens lijken verdacht modern en geven de kathedraal een iets vreemde uitstraling. De binnenkant vinden we niet erg bijzonder en ook de kloostertuin is niet bepaald indrukwekkend. Op een bankje naast de kerk even rustig zitten wachten tot het museum Noyonnaise om 14:00 uur open gaat. Dit bevindt zich in het palais episcopal naast de kathedraal. Van de dame achter de balie krijgen we veel uitleg over een museum wat maar weinig heeft. De kosten bedragen € 3,50 p.p.. De collectie bestaat uit vrij veel frutsels van de kathedraal, wat opgravingen uit het centrum en een aantal middeleeuwse beslagen kisten, wat een redelijk uniek iets schijnt te zijn, maar ons niet echt kan boeien. Verder nog een aantal beelden van ene Pimenon die nogal theatraal en zeker niet onze stijl zijn en vrij veel schilderijen van Bouchor die op zich wel aardig zijn. Hij schilderde kennelijk veel in Egypte en Italie en was onder andere in dienst als schilder van het leger. We kunnen met ons kaartje ook nog een gratis bezoek aan het musee Calvin brengen maar dat doen we toch maar niet.

 

 

Op de camping maken we er verder een rustige middag van, er valt goed buiten te zitten met een boek en een drankje. Later maken we nog een uitgebreide wandeling over de camping en langs de jachthaven voordat we zelf wat kokkerellen. Vanavond vroeg naar bed.

 

Dag 7 Zaterdag

 

Nogal grijs vandaag en we gaan naar Arras. In het centrum is het vreselijk druk omdat er markt is en daardoor ook moeilijk een parkeerplaats te vinden. We sjokken langs grote hoeveelheden marktkramen op het grand Place en het Place des Heroes. Aan het einde van de markt de kerk st Jean de Baptiste nog even ingewandeld. Een tamelijk betonnen geval en niet echt mooi, maar wel met een paar aardige muurschilderingen. Vervolgens vast richting de Abbaye st Vaast gewandeld en bij “le Bailly” naast de schouwburg wat gegeten en gedronken. Ik een stokbroodje tonijn en Madame een tosti zalm-kaas. Het Musee des Beaux Arts is in de St Vaast gevestigd wat een enorm pand is. Het heeft deze dagen een tentoonstelling over rijtuigen uit Versailles en heel veel oude klokjes en horloges. De vaste collectie bestaat uit religieuse kunst, vlaamse en Hollandse meesters met als toppers voor mij een Wtewael en Breughel. Verder een grote collectie franse schilders, vooral uit Arras en als bekendere namen Watteau, Corot en Daubigny. Conclusie veel van hetzelfde zonder echte topstukken, dan was het museum in St Quentin toch een stuk beter. Om 16:00 uur weer op de camping met veel keelpijn zodat ik maar eens flink wat alcohol als medicijn nuttig wat ook wel helpt.

 

 

We eten bij Louis XI naast het kasteel waar we eerder al een drankje op het terras hebben gedronken. Het is allemaal nogal gericht op de toerist maar valt uiteindelijk alles mee. Weliswaar kleine porties maar redelijk betaalbaar en goed eetbaar. Vooraf salade met toast met warme geitenkaas en ingelegde tomaten. Een pave de boeuf als hoofdgerecht met uiensaus, gebakken aardappels en sla. Na sorbetijs en helemaal na een Irish Coffee. Erbij een fles Bourgogne Aligoté die lekker is. Bediening door een jong donker meisje die wat bazig en stuurs begint, vermoedelijk omdat we toeristen zijn. Maar in de loop van de avond ontdooit ze wel en wordt ze steeds vriendelijker. Om 21:40 weer op de camping, de keelpijn is wel een stuk minder maar nog niet weg. De rest van de avond gelezen en om 23:00 naar bed.

 

Dag 8 Zondag

 

De keelpijn is weg maar ik voel me nu opeens echt beroerd zodat ik een groot deel van de dag in bed lig en alleen even met mijn vakantiegenoot mee het dorp in loop naar de fete de printemps die al sinds gisteren gehouden wordt. Ik ben blij als we weer terug zijn want voel me gewoon beroerd en duik meteen mijn bed weer in. Aan het einde van de middag als ik wat geslapen heb gaat het wel weer en voel ik me in ieder geval een stuk beter als ik buiten in de schaduw op mijn gemak met een glaasje wijn zit. Ik ben wel moe maar voel me geen zombie meer in ieder geval. We eten macaroni die stukken beter smaakt als de eerste keer en we kunnen voor het eerst buiten eten. De afwas gedaan, de boel even schoon geveegd en nog een rondje over de camping en langs het haventje gemaakt. En daarna weer vroeg naar bed.

 

Dag 9 maandag

 

Na een redelijke nacht besloten weer wat te gaan doen vandaag. We beginnen met een bezoek aan Corbie wat een beetje tegen valt. De abbatiale is tamelijk lomp en gesloten. Het stadhuis is werkelijk een architectonische draak. Nieuwbouw van iets wat op een kasteeltje moet lijken. 

 

 

Albert waar we daarna terecht komen is dan juist weer heel leuk. Een buitengewoon interessante kerk die van top tot teen vol zit met mozaiek en fresco’s. De kerk is in de 19e eeuw neer gezet door een architect die veel in de arabische wereld had rond gezworven wat ook wel te zien is. In WO I is het pand volledig plat gebombardeerd en in de jaren 20 door de zoon van de architect als replica herbouwt. Boven op de toren staat een wat vreemde Maria met kind. Maria is 5 meter lang en het kind 1,75 meter. Het beeld is volledig bedekt met bladgoud en tijdens de restauratie van zo’n 20 jaar geleden zijn 40.000 vellen gebruikt. Nog langs het raadhuis gewandeld en uiteindelijk in een brasserie bij de basiliek wat gegeten. We nemen een broodje hamburger met een flesje Badoit. De hamburger is een stuk beter als de McDonalds rommel. Wel erg veel allemaal en ik krijg de frites niet op.

 

 

We lopen nog even de andere kant op om het eten wat te laten zakken en komen bij het station uit. In de vertrekhal blijkt een vliegtuig te hangen. Dit is een Potez die in de jaren 50 in fabrieken die in de gemeente Albert stonden werden gemaakt. Kennelijk is men er erg trots op of zo want het is wel een wat vreemd gezicht. Daarna weer terug gewandeld naar het Musee 1916 naast de Basiliek wat uitsluitend gaat over de slag aan de Somme die twee jaar duurde. Die slag kostte 1,2 miljoen mannen het leven en was één grote hel. Minder indrukwekkend als het Historial, maar het maakt wel het verloop van de strijd veel duidelijker. twee jaar lang nutteloze aanvallen om de frontlijn een paar kilometer te verleggen. Allemaal erg zinloos. Het museum bevindt zich onder de grond en je komt zo’n 200 meter verderop weer boven in een mooi parkje met wat water en beesten. Aan het eind van het museum bevindt zich de gebruikelijke shop waar ik niet vrolijk van word. Men verkoopt er restanten van de oorlog zoals helmen en messen en dergelijk die men kennelijk heeft gevonden en weer opknapt en vervolgens verkoopt. Vind ik niet passen in deze setting. Bezoek met zo’n vijfenveertig minuten afgerond en de overige bezoekers zijn allemaal ouderen en voornamelijk Britten.

 

 

In Peronne weer boodschappen gedaan vooral ook wat flessen wijn om mee naar huis te nemen. Op de camping is het onrustig door langs rijdende vrachtwagens die binnenschepen vlak naast de camping aan het laden zijn. Die schepen draaien ook nog eens op noodgeneratoren die heel veel kabaal maken. Na zessen wordt het gelukkig rustig. Ik bak eieren met spek, uien en champignons en maak een pak soep warm. We zitten de rest van de avond buiten wijntjes te drinken en te babbelen tot het om 22:00 te koud wordt.

 

Dag 10 dinsdag

Ook vandaag weer veel kabaal van vrachtverkeer en het laden van schepen als we opstaan. Ik reken eerst om 10:00 maar eens af bij de receptie en we hoeven minder te betalen als op de voucher staat. Geen idee waarom maar we vinden het uiteraard prima. Het is eerst wat grijs maar het wordt al snel zonnig zodat we besluiten naar het Cité des bateliers te gaan in Longeuil-Annel wat vlakbij Compiegne ligt. Volgens wederom de niet met name te noemen reisgids een topper en om 11:00 uur open. Dat laatste klopt maar het blijkt echt helemaal niets te zijn. Voor € 3,60 p.p. krijgen we een lullig filmpje te zien met wat algemeenheden over de ontwikkeling van de binnenvaart en het sluiswezen. Een bezoek aan een peniche waar je de kajuit in kan die voor dwergen is en je kan een blik in het woonvertrek werpen. Verder nog een tentoonstelling met wat algemeenheden in het ruim die niet erg interessant zijn. Hier hebben we helaas ruim een uur voor gereden. We lopen nog even naar de sluis die vlakbij het museumpje ligt waar ook een café zit zodat we even wat kunnen drinken en plassen voor we het hele stuk weer terug rijden.