Dag 1 vrijdag

 

De eerste stop deze reis is "Hotel du Commerce" in Houffalize voor een overnachting. Op de weg is het druk tussen Eindhoven en Maastricht maar verder gaat het op het gemak in lekker weer. Houffalize kennen we van een jaar of vijfentwintig geleden en is veranderd in een drukke toeristenplaats zonder veel uitstraling wat ons betreft en wordt overspoeld door mountain bikers en vooral door vrij veel kabaal makende Hollanders moeten we ook constateren. De kamers in het hotel zijn ook veranderd en voorzien van een moderne snit maar met nog steeds prima bedden en gelukkig vrijwel geluidsdicht naar buiten. In de namiddag rondgewandeld in het dorp en op een terras met uitzicht op de hoofdstraat een paar Belgische biertjes gedronken.

 

 

Het diner gebruikt in restaurant "Status Quo", klassiek ingericht met een kleine brigade die hard moet werken als het uiteindelijk helemaal vol loopt. We nemen beiden een menu du Terroir waarbij we beginnen met een prima aspergesoep met gerookte ham. Het hoofdgerecht is een paillotte van forel met kervel en sinaasappel en daarbij lekkere verse groenten en aardappels. Wat wel lastig is, is dat er behoorlijk wat graten in de paillotte zitten. Na patisserie wat een flink stuk taart is maar die is verrassend luchtig en licht verteerbaar. Alles vergezeld van een mooie Chablis 1er cru Fourchaume. Nog een kleine avondwandeling gemaakt en gezien het mooie weer bij een bar buiten nog neer gezakt in of op een lounge bank, je moet alles een keer voor het eerst mee maken, en nog een tweetal Belgisch bieren gedronken voor het slapen gaan.

 

Dag 2 zaterdag

 

Aan het ontbijt is het erg druk door een grote groep Engelse gasten en kost het wat moeite om de nodige elementaire zaken voor een ontbijt te vinden omdat die op zijn, maar met enig geduld wordt het toch een goed ontbijt. De reis naar onze bestemming verloopt niet helemaal vlotjes. In Luxemburg is er een omleiding in verband met weekend werkzaamheden aan een verkeersplein, bij Straatsburg is het druk en voor Colmar belanden we in de file zodat we de snelweg af duiken zodra het kan en we de route du vin binnendoor nemen naar Rouffach wat tussen Colmar en Mulhouse in ligt. Onze gite ligt tegen het huis van de eigenaren aan en frau Klinger heet ons welkom en geeft een korte rondleiding. De gite bevindt zich op de eerste verdieping boven een schuur en heeft meer dan voldoende ruimte voor 2 personen. Verder is de gite tamelijk basic en schoon. De bedden zijn goed, de keuken een beetje klein maar we eten toch voornamelijk buiten. De auto kan onder een afdak op het terrein van de eigenaren gezet worden, wat wel prettig is want we zitten in een oud stadsdeel waar de wegen erg smal zijn en niet veel parkeerruimte beschikbaar is.

 

 

Aan het eind van de middag het stadje wat verkend, wat wel een hoog Anton Pieck gehalte heeft. Het centrum en het deel waar onze gite staat zien er mooi uit in oude stijl. Het aantal vakwerkhuizen is ook niet heel groot vergeleken met een groot aantal andere plaatsen in deze regio. Het weer is niet echt geweldig zodat we binnen bij cafe "l'ours noir" aan de bar een paar biertjes drinken omdat het terras niet is uitgezet. Op de terugweg een paar pizza's mee genomen die prima smaken en vroeg naar bed wegens erg moe.

 

 

Dag 3 zondag

 

Een dag Rouffach die 's morgens bestaat uit een lange wandeling door het dorp langs een wandelpad/fietspad wat is aangelegd op de plaats van de oude stadswal. Een fijn pad langs mooie panden en panden waar nesten met ooievaars op te vinden zijn. Je wandelt zelfs langs een station waar men ooievaars fokt, prachtig om deze statige beesten weer een tijdje te bekijken. Zelfs een dermate groot genoegen dat ik later in de middag met mijn reisgezel nog een keer terug ga om een en ander samen te bekijken.

 

 

Na de lunch in beduidend minder weer als vanochtend de sentier cru Vorbourg gelopen. Een wandeling van 3,2 kilometer door de grand cru wijngaard die tegen het dorp aanligt. Een pittige wandeling behoorlijk steil klimmen maar wel met een mooi uitzicht over het stadje en door wijngaarden wandelen heeft ook altijd wel iets. Door de overvloedige regen sta ik maar niet stil bij de diverse panelen langs de route met uitleg over de druiven die hier op deze helling zijn aangeplant.

 

 

's Avonds in restaurant "Haxakessel" gegeten, wat onder de tour des Scorcieres ligt. Volledig in hout ingericht en aan het plafond hangen allemaal heksenpoppen en een paar grote koperen ketels. Ik moet tot mijn schande bekennen dat het kwartje wel erg laat valt voor ik snap dat Haxakessel kennelijk Heksenketel betekend. De serveerster die ons bediend is ook een beetje een heksje vind ik.

 

Dag 4 maandag

 

Vandaag een stukje de Vogezen in, we beginnen met een bezoek aan Le Hartmannswillerkopf. Een begraafplaats en nécropole uit de eerste wereldoorlog waar zowel Fransen als Duitsers liggen. Achter de begraafplaats zijn nog stellingen te zien van de zware gevechten die hier hebben plaats gevonden. De nécropole zelf is grijs, grauw en kil en niet bepaald uitnodigend. Kennelijk is men met een helikopter ook bezig om hier te oefenen op reddingsacties. Wel leuk om te zien behalve als je te dichtbij komt en de stenen je om de oren vliegen.

 

 

Hierna doorgereden naar de abdijkerk van Murbach. Volgens de kaart kun je bij de col Atic via een binnenweg naar Soultz wat we ook doen, er staat alleen niets bij de betreffende weg aangegeven behalve dat je niet harder dan 45 km/u mag en niet zwaarder als 3,5 ton mag zijn. Ik twijfel even omdat het erg smal is maar duik er toch in en het gaat uiteindelijke goed. We komen niemand tegen wat maar goed is ook want de eerste 5 kilometer kun je elkaar gewoon niet passeren vanwege rotswand en afgrond. Een weg om niet nog eens te nemen. Murbach is een heel klein plaatsje waarvan je dan weer niet goed begrijpt dat daar zo'n grote abdijkerk staat. Het schip is verdwenen waardoor het een vreemde hele smalle vorm heeft en we vinden het van binnen niet heel bijzonder.

 

 

Iets buiten Murbach op een groot terras aan een klein artificieel meertje een late lunch genoten. Mijn tafelgenoot neemt een buitengewoon smakelijke lasagne en ik een salade Strassbourgoise met frites die ook al niet verkeerd is. Aansluitend naar Wuenheim gereden naar de cave Vieil Armand wat een cave cooperative is om mogelijk wat wijn aan te schaffen. Dat blijkt daar meer dan goed te kunnen en we nemen aan paar flessen Riessling Grand Cru Ollwiler mee. 

 

 

Dag 5 dinsdag

 

Mooi weer zodat we naar het musee d'Alsace in Ungersheim gaan. Een open lucht museum met vakwerkhuizen uit allerlei delen van de Elzas die men hier heen heeft verplaatst. natuurlijk lijken ze wel op elkaar na een tijdje maar toch een leuk uitje omdat het lekker weer is, er ook weer enorme hoeveelheden ooievaars te bekijken zijn en het ook nog eens niet druk is. Daarnaast is er ook nog een aardige collectie met oude tractoren te bewonderen en her en der wat klein vee. Wat me ook intrigeert is dat ik maar al twee torens ergens naast het terrein zie. Later kom ik er achter dat die van een Kalium mijn zijn die niet meer in gebruik is maar kennelijk hoog zomer wel te bezoeken is, nu helaas niet.

 

 

De rest van de middag de noodzakelijke boodschappen maar eens gedaan en buiten met een boek doorgebracht. Diner bij "Chez Julien" Wat de brasserie is van hotel restaurant "Philippe Bohrer". Deze man is de persoonlijke chef geweest van Miterrand en Giscard d'Estaing lees ik ergens maar schijnt hier wel zijn michelin ster verloren te zijn die hij kennelijk gehad heeft. Op de een of andere manier spreekt het hotel restaurant ons niet zo aan en kiezen we voor de brasserie waar we aan het eind van de avond heel tevreden over zijn.

 

We kunnen de hele avond prima buiten zitten op een niet al te druk terras met professionele bediening en een lekkere kaart. We beginnen met een fles Sancerre van Joseph Mellot die top is. Als voorgerecht twee keer een Carpaccio van zalm met vinaigrette en mierikswortelroom, heel fijn. Mijn disgenoot neemt nog een voorgerecht als hoofdgerecht namelijk zalmtartaar met frites. Zelf heb ik zeebaarsfilet met zuurkool en aardappelpuree overgoten met een sauce Bearnaisse. Top gerecht, het had alleen iets meer saus mogen hebben. Als dessert een cafe Gourmand voor de reisgezel en zelf een "Buoffe" genomen. Dat blijkt een grote schaal met daarin mascarpone, aardbeien en beurre salée te zijn, lekker maar het ligt wel wat zwaar op de maag zo aan het einde van de maaltijd. Ik neem nog een dessertwijn Gewurztraminer vendanges tardives na, die lekker fris is en weer even wat ruimte schept. Tafelgenoot sluit af met een Irish Coffee.

 

Dag 6 woensdag

 

Een dagje rust in verband met verwachte hoge temperaturen die er ook komen. Vroeg in de ochtend nog even één actie uitgezet, naar Domaine de l'Ecole dat is de wijnwinkel van de wijnschool in het dorp. We worden geholpen door een student en proeven een paar wijnen maar vinden die eigenlijk allemaal wat te zoet. Stom genoeg toch drie Riessling grand cru Vorbourg mee genomen die we thuis gekomen eigenlijk niet lekker vinden. Ook nog een fles dessertwijn van gisteravond mee genomen die hier dus vandaan blijkt te komen.

 

 

 

Een groot deel van de dag lezend en rustend door gebracht en om een uur of drie eens richting het station gewandeld waar ook een terrasje zou moeten zijn. Dat klopt wel maar die is pas om 17:00 open dus onverrichter zake in toch wel heel warm weer terug gewandeld en op het terras van café "L'ours noir" neer gezakt waar het ondanks de parasols gewoon heet is. We hebben uitzicht op het grote plein en zien tegen half 6 een paar vrachtwagentjes staan waar het enorm druk wordt met mensen die wat kopen. Dit blijkt een bio-markt te zijn en we kopen zelf de nodigde kaasjes die we later met een paar glazen wijn buiten bij de gite verorberen.

 

Dag 7 donderdag

 

Beetje onduidelijk wat het weer vandaag doet en we twijfelen een tijdje wat te gaan doen. Uiteindelijk besloten om naar Ronchamp te rijden om de beroemde kapel van Le Corbusier eens te bekijken. Dit is een behoorlijk stuk rijden maar dan zien we ook eens wat landschappen van de Haute Saone. De Notre Dame en Haute die op een heuvel boven Ronchamp staat blijkt beneden in het dorp een zusje te hebben staan die Notre Dame en Bas heet. 

 

Wel een beetje jammer dat we een entreeprijs moeten betalen voor een kerk, maar toch maar gedaan. Zeker een interessant verhaal rond dit bouwwerk. Tijdens WWII is de bestaande kapel die op deze plaats stond plat gebombardeerd en die wilde men na de oorlog weer opbouwen. Le Corbusier wilde in eerste instantie niet omdat hij een agnost was. Waarom hij uiteindelijk wel is gaan bouwen is me niet duidelijk geworden maar kennelijk hebben ze hem toch zo ver gekregen. Ik had altijd begrepen dat het een betonnen pand is maar dat blijkt toch iets genuanceerder te zijn. Zowel wanden als dak zijn voor een groot deel uit holle staalconstructies opgetrokken en afgewerkt met beton wat je dus eigenlijk een vreemd soort skelet bouw zou kunnen noemen. Naast de kerk staat nog een gebouwtje waar nu de pastoor in woont, maar origineel neer was gezet voor de bewaker tijdens de bouw, alleen weigerde die om er in te gaan wonen. Een ander pand verderop op het terrein wat gebruikt is door de bouwvakkers in die tijd is nu ingericht voor pelgrims. En helemaal nieuw voor mij is een modern pand van Renzo Piano wat uit twee lagen bestaat en half in de heuvel gebouwd is en een klooster blijkt te zijn. Het is prettig rustig tijdens ons bezoek zodat we een en ander uitgebreid kunnen bekijken en wat vooral opvalt is het enorme aantal kansels binnen en buiten de kerk waar een preek vanaf gehouden kan worden.

 

 

De terugweg compleet binnendoor genomen en bij een bakker nog een paar belegde stokbroodjes gegeten. Vrij lang onderweg om weer in Rouffach te arriveren waar we de rest van de middag in alle rust doorbrengen.

 

's Avonds met de auto naar het Hotel d'Issenbourg gereden wat net boven het stadje ligt maar voor mijn reisgezel een wat te steile klim zou kunnen zijn. Het restaurantgedeelte heet "La Tommerie". Het eten zal buitengewoon prijzig blijken te zijn en we gaan er maar van uit dat dat deels komt door het feit dat we heerlijk de hele avond op een overdekt terras kunnen zitten met een geweldig uitzicht. Ook als later op de avond langzaam overal de lichtjes aan gaan in Rouffach is dat een prachtig gezicht.

 

 

De prijs is wat overdreven achteraf maar ook hier weer goed gegeten. Wel interessant is dat ik tot twee keer toe een menukaart met prijzen krijg en mijn metgezel een menukaart zonder prijzen. Een fantastisch wijn genomen een Riessling Cru Steinert van Riefle uit Pfaffenheim, oftewel goed gegokt. Als voorgerecht coquilles st Jacques maar dan verrassend genoeg koud geserveerd met bietjes en een saus die ik niet thuis kan brengen maar het smaakt prima. Als hoofdgerecht neem ik een tarbot met een smakelijke niet helemaal thuis te brengen saus en vrij weinig puree met kool. Op zich goed te eten maar niet heel speciaal. Mijn reisgenoot heeft wel een topper, wilde zalm in een aspergesaus met asperges, een mega zware saus maar het smaakt allemaal heel speciaal. Na "le Chocolat" voor reisgezel, een bord met allerlei chocolade dingetjes als dessert, ik "le souffle", dus allemaal souffle achtige dingetjes maar niet erg spannend en de combi met mango en vanille ijs vind ik ook niet heel bijzonder. Enige dissonant is een tafel waar men vooral luidruchtig zit te bellen vrij dicht bij ons in de buurt en jawel het zijn Nederlanders. Tegen tien uur op ons gemak naar huis gelopen wat vlot gaat omdat we eigenlijk alleen maar af hoeven te dalen.

 

Dag 8 vrijdag

 

De dag gestart met ophalen van de auto en daarna naar Mulhouse gereden. Gezien de voorspellingen die neer komen op de hele dag regen besloten om naar het Cité de la train te gaan oftewel het spoorweg museum. We kennen het museum in Utrecht maar dit is wel andere koek. Groot complex met heel veel treinen en ook redelijk bezocht door vooral wat oudere stellen. We denken toeristen die hier gezien het weer net zoals wij voor gekozen zullen hebben. De collectie is indrukwekkend niet alleen de nodige stoomlocs maar ook elektrische treinen die ook op diesel konden uit de jaren 60 tot 80. Uiteraard aandacht voor de TGV die als ik het goed begrijp het wereldrecord heeft staan op 574 km/u voor een gewone trein. Daarnaast ook aandacht voor de inrichting van maar liefst vier klassen waarin de reizigers vervoerd konden worden en ook een tentoonstelling over reiswagons van Franse presidenten. Er staan meerdere wagons uit de tijd van Napoleon de 3e tot en met de Gaulle en wat opvalt is dat eigenlijk alle voorzieningen en de inrichting niet heel anders is geworden. Nog een soort tentoonstelling over slaapwagons van vervlogen tijden tot nu en daar geldt eigenlijk hetzelfde voor met als uitzondering dat de vroegste modellen prachtig inleghout als afwerking hadden en volgens mij de nachtrust uiteindelijk behoorlijk moeten hebben verpest want dat gaat natuurlijk kraken. Aardig is ook om te zien dat tot WWII alle spoorlijnen in dit land van commerciele bedrijven waren maar dat dit door de oorlog en een groot aantal onrendabele lijnen over gegaan is in de SNCF die nog steeds bestaat en de grootste werkgever van Frankrijk is maar ook zeer gevoelig voor stakingen.

 

 

Ook na het bezoek is het slecht weer, de wolken hangen zo laag dat zowel de Vogezen als het Zwarte woud niet te zien zijn. Op de terugweg nog maar wat boodschappen gedaan en verder de dag lezend en wat babbelend met een paar glazen wijn doorgebracht.

 

Dag 9 zaterdag

 

Vandaag in ieder geval droog en we besluiten naar Guebwiller te gaan wat het grootste stadje in de buurt is met ongeveer 10.000 inwoners. Dit komt doordat het al in de 18e eeuw een echt industriestadje was met een groot aantal weverijen ontstaan in de Napoleonitische tijd door de Manufacture nationale.  Laat in de ochtend wat rond gewandeld en rond gekeken en bij een Konditorei een soort pasteitjes gevuld met champignons gegeten waar we wel erg lang op moeten wachten.

 

 

Na het eten nog wat door het stadje geslenterd en uiteindelijk museum Theodore Deck ingelopen. Deck ontwierp en produceerde porselein en tegels, porselein met een speciale blauwe kleur en de tegels waren ook complete tegeltableau's voor badkamers met planten en dieren er op. Bijzonder fraai en lijkt wel een beetje een voorloper van de Art Deco. verder in het museum nog aandacht voor met name de industriele geschiedenis van het stadje waar de textielindustrie in de 19e eeuw furore maakte. Ook de firma Schlumberger zat in de textiel maar maakt hier ook nog steeds meetinstrumenten. Ik dacht dat veel Nederlanders nog steeds een gasmeter van dat bedrijf in huis hebben hangen. Als laatste nog een klein hoekje over de historie van de fiets en hoe men in WWI oplossingen met ijzeren aanpassingen aan de velgen in verband met het niet hebben van rubber verzon. Doet denken aan de fietsen die bij ons in WWII vaak van houten oplossingen werden voorzien. Heel aardig museumpje.

 

 

Terug naar de gite nog een stukje van de route du vin genomen. We zijn vroeger terug als verwacht en hebben noch de gelegenheid voor een iets verlate siësta en wat leeswerk tot we tegen achten bij restaurant "Aux Trois Colonnes" binnen lopen. Dit is een mooie schone zaak inclusief schone toiletvoorzieningen. Ook opvallend is de muziekkeuze, er wordt vooral jaren 40/50 muziek gedraaid die zichzelf wel zo ongeveer ieder half uur herhaalt. De chef heet René Biche en hij voert de zaak samen met zijn vrouw die de bediening van tien tafels voor haar rekening neemt. Nadeel is wel dat de chef alleen in de keuken staat en de tijd tussen de gangen net iets te lang wordt voor ons. Negen van de tien tafels bezet vanavond en onze reservering is kennelijk niet helemaal vlekkeloos gegaan want Madame komt tot twee maal toe vragen wie we nou precies zijn maar we mogen wel blijven zitten.

 

De keuze op de kaart is redelijk beperkt maar ziet er lekker uit. Weer een Riessling cru Steinert uit Pfaffenheim genomen maar nu van Zink. Toegegeven iets minder als die van Chateau d'Issenbourg maar wel een mega prijsverschil en ook deze weer heel fijn. Vanavond eens allebei exact dezelfde gerechten genomen. Begonnen met gerookte zalm gesneden uit een moot gezien de dikte en voorzien van fijngehakte gepeperde komkommer en een pittige dressing. Pittige hap met uitgesproken smaken die zeer bevalt. Hoofdgerecht klassieker bestaand uit kabeljauw met tomaat en olijven, alleen heeft de chef gekozen voor gedroogde tomaten en aangevuld met venkel en wat ansjovis. Geeft het een zeer uitgesproken smaak waarbij ook rijkelijk olijfolie is toegevoegd. Ik vind dit dus geweldig, klassiekers in een ander jasje. Een soort koken met ballen noem ik het maar. Doordat een en ander wel erg lang op zich laat wachten besluiten we geen nagerecht te nemen en te eindigen met een kop thee waarbij een aantal koekjes worden geserveerd, die wederom zeer uitgesproken zijn. Deze moeten wel van de chef zelf zijn, ze zijn niet helemaal mijn smaak maar vele malen leuker als de platgetreden koekjes die normaal geserveerd worden. Als we afrekenen nog kort wat woorden met Madame gewisseld, we staan om 22:30 weer buiten.

 

Dag 10 zondag

 

Niet al te vroeg op en na het bekijken van de weerberichten besloten om naar het Parc de Wesserling  in Husseren Wesserling te gaan. Dit is een soort complex, wat in de Val de Thur ligt, waar vroeger textiel werd vervaardigd en waar nu een tuin en een textielmuseum zijn ingericht. Eerst maar eens getankt en het blijkt ongeveer een vijftig minuten rijden te zijn door een niet al te interessante vallei. Bij het parc staan nogal wat auto's geparkeerd. Het parc is eigenlijk een groot complex met dus een tuin en museum maar ook een restaurant met winkeltjes en een feestzaal komen we uiteindelijk achter. We beginnen met de tuin en die is kort gezegd helemaal niets, zal er misschien ook mee te maken hebben dat men pas in 2010 begonnen is met iets op te zetten. We zien wel in de tuin allerlei vreemd verklede en uitgedoste figuren rond lopen die zich uitgebreid laten fotograferen.

 

 

We hebben bij de toegangskaart wel een extra blaadje gehad met daarop de activiteiten in de "grand chaufferie" waar onder andere een cosplay festival plaats vindt. Dat zegt ons helemaal niets dus daar toch maar eens heen gewandeld en we komen er achter dat hier dus allemaal verklede mensen rond lopen en straks de mooiste creatie gekozen gaat worden. Mensen verkleed als figuren uit Star Wars, als dieren, als Chineze of Japanse assepoester look alikes, Jules Verne achtige types, verzin het en je komt ze tegen. Bizar, leuk en vaak razend knap gemaakte kostuums en het is duidelijk dat gezien worden voor de deelnemers belangrijk is. Een leuk ontspannen sfeertje en in de chaufferie speelt een steampunk bandje, een voor ons geheel nieuwe muziekstroming maar het klinkt lekker en we blijven een tijdje kijken. Rond de chaufferie nog een markt waar de deelnemers allerlei attributen voor hun kostuums kunnen kopen. dit lijkt alles bij elkaar toch wel een beetje op een sub cultuurtje wat wij niet kennen maar aanstekelijk is en voor een hele verrassende en geslaagde middag zorgt.

 

 

Aan het eind van de middag uiteindelijk ook het textielmuseum nog bezocht. Dat gaat met name over het bedrukken van stoffen met patronen wat hier vanaf de 18e eeuw druk gedaan werd. Dit gebeurde eerst met houten vormen die op de stof gelegd werden en waar dan de inkt mee in de stof geslagen werd en later met rollen zoals ook bij papier. Ook een tentoonstelling over wandkleden en allerlei jurken en attributen die met cosplay te maken hebben en de deelnemers aan het festival kunnen hier workshops volgen en zich omkleden. Op het dak van het museum bevindt zich nog een uitzichtpunt. We zijn vrij vlot klaar omdat op de een of andere manier al die figuren in hun bijzondere pakjes erg afleiden en het museum ook niet erg spannend is opgezet hoewel het niet oninteressant is. Buiten het museum eerst eens een bankje opgezocht om eens wat te drinken en ook uit te rusten voor we de terugreis aanvangen.

 

 

Dag 11 maandag

 

Vandaag 25grC en daarna iedere dag 1 a 2 graden erbij dus het gaat warm worden volgens de meteorologen. Uiteindelijk besloten om vandaag naar het Cité de l'Automobile in Mulhouse te gaan. Een groot complex met mooi uitgestalde en glimmende bolides van zeg 1890 tot nu. Heel veel Bugatti's, Mercedessen en Rolls Royce's en verder alle al dan niet nog bestaande Franse en veel Duitse en Italiaanse merken. Daf heb ik er toch niet gezien. Het grootste deel bestaat uit personenwagens maar ook een hele forse collecte racewagens voor zowel Formule 1 als Le Mans races. Allemaal niet erg druk met bezoekers en al helemaal geen kinderen tot onze verbazing, wel relatief meer mannen als vrouwen. Voor autoliefhebbers wel een must denken we.

 

 

Na een redelijke overkill aan auto's in de kantine van het pand wat gedronken en allebei een stuk taart genuttigd. Vroeg terug bij de gite en de middag buiten met een paar glazen wijn doorgebracht. Deze avond voor de tweede keer bij Chez Julien gegeten waar we wederom heerlijk buiten kunnen zitten en het nog wat rustiger is als de vorige week. Andere bediening vanavond en een andere plek wat meer naar achteren op het terras. Wederom de fles Sancerre van Mellot wegens groot succes de vorige keer herhaald. Mijn reisgezel neemt aspergesoep vooraf met daarin een gepocheerd ei waarbij de soep verrassend genoeg koud blijkt te zijn en wederom de zalmtartaar als hoofgerecht. Zelf neem ik weer de carapaccio van zalm vooraf en nu als hoofgerecht asperges met gerookte en gekookte ham en twee heerlijke sausen. Als de hoofdgerechten op zijn even gevraagd of we pas na een kwartier de dessertkaart kunnen krijgen wegens allebei wat vol. Als dessert voor reisgenoot een coupe Liegeoise die niet op komt en ik een sorbet met marc de gewurztraminer, die laatste komt in een klein glaasje en als ik vraag of ik die over de sorbet moet gieten of op moet drinken blijkt beide te kunnen. In de sorbet ook klein gekrompen druifjes die denk ik in de marc hebben gelegen zoiets als bij ons boerenjongens. Op zich lekker alleen zitten de pitjes er nog in wat het niet echt heel prettig doet eten. na nog twee koppen thee en laat thuis maar wel in heerlijk wandelweer.

 

Dag 12 dinsdag

 

Rustdag gezien de warmte die steeds meer toe begint te nemen. Tot 15:30 de bekende dingetjes met dit soort dagen. Een krantje halen, een wandelingetje hier en daar, lezen en een uiltje of twee knappen. Daarna toch maar weer even naar het terras gewandeld en een paar biertjes gedronken, we zitten er volledig weg te suffen en ik ben blij als we weer terug zijn. De dag afgesloten met soep en wat gebakken eieren om het simpel te houden en de avond verder lezend door gebracht en vroeg naar bed.

 

Dag 13 woensdag

 

Vandaag voor de derde keer naar Mulhouse maar nu om het centrum eens te bekijken en als we nog zin hebben naar het musee des etoffes et des peintres te gaan. Als we weg gaan nog even met Frau Klinger staan praten die verteld dat Mulhouse de stad van de werklieden is wat wij ook al wel vermoedden en Colmar de stad van de Bourgondiers. Mulhouse heeft een modern centrum, heeft ook geen grote historie en maar een paar oudere gebouwen zoals de kerk, die hervormd blijkt te zijn, en het stadhuis wat wel heel fraai gedecoreerd is. Verder een groot voetgangersgebied met veel winkels, Ik haal nog een plattegrond bij de VVV die net wat buiten het centrum ligt wat wel makkelijk blijkt te zijn om het museum te vinden. Na de nodige winkelstraten te hebben gehad ergens op een terras in de schaduw de lunch gebruikt.

 

 

Uiteindelijk ook het genoemde museum bezocht wat deels lijkt op het museum in Husseren Wesserling. Het blijkt dat in Mulhouse zes manufactures voor het bedrukken van stoffen stonden waardoor de stad tussen 1758 en 1838 enorm gegroeid is en voor die tijd weinig voorstelde. verder heeft men een ontzettend leuke tentoonstelling over het bedrukken van stoffen gedurende de laatste 100 jaar. Ik neem aan dat ieder bezoeker ook hier de oranje bruine periode van de jaren 70 herkent. Op de terugweg nog de nodige boodschappen gedaan waarbij het megadruk is, het duurt even voor we ons realiseren dat het morgen Hemelvaartdag is en dus de winkels gesloten zijn. Soms moet je ook een beetje geluk hebben.

 

 

De avondmaaltijd genoten bij Pizzeria "La Toscana" wat eigenlijk nogal klein, lawaaiig,  ongezellig en warm blijkt te zijn. Dat laatste voornamelijk omdat elke ventilatie ontbreekt. Ook hier een man in de keuken en een vrouw voor de bediening wat hier wel vlot gaat wat ook wel te begrijpen is gezien het aanbod op de kaart. Ik neem zelf een pizza en reisgenoot lasagne en we spoelen een en ander weg met een half karafje Lambrusco. Na ik een arrosé citron, wat citroenijs met marc de gewurz is, en een dame blanche voor metgezel. Op zich prima gegeten maar gezien alle ongemakken zo snel mogelijk vertrokken en niet meer afgesloten met een drankje in welke vorm dan ook wat normaal gesproken wel onze gewoonte is.

 

Dag 14 donderdag

 

Hemelvaardag dus en onze laatste dag hier. Het wordt weer een warm dagje en we besluiten eerst maar eens een beetje in te pakken en op te ruimen en daarna te kijken wat we eventueel nog gaan doen vandaag. We kiezen er uiteindelijk voor om nog even naar het vivarium in Lautenbach te rijden wat hier een half uurtje vandaan ligt. Wat we ons precies bij een vivarium voor moeten stellen weten we eigenlijk niet, maar het blijkt hier om allerlei verschillende friemelende beestjes te gaan. Apart en leuk met allerlei spinnen, wandelende takken, torren en andere vreemde wezens. Ook is er een groot doorzichtig mierennest en een terrarium met allerlei bedrijvig veldmuisjes te zien. Het lijkt ons voor kinderen nog leuker als voor ons, het enige nadeel is dat als ik buiten sta ik overal kriebel heb. Zowel onderweg als in het museum erg rustig ondanks dat het Hemelvaart is.