Dag 1 vrijdag

 

Redelijk laat in de middag aangekomen in Harzé, wat iets voorbij Luik ligt, voor een overnachting in het plaatselijke hotel. Dat is een prachtig kasteel waar we mogen slapen in kamer A1 die prima is. Ik kan eigenlijk helemaal nergens iets over de historie van het pand vinden, behalve een plaquette die bij de entree hangt en waar op staat dat in WWII het kasteel gebruikt is door het geallieerde opperbevel en dat Montgomery en Eisenhower hier ook allebei langs gekomen zijn. De reis gaat niet erg vlot door grote drukte en regen op de Nederlandse wegen. Na Maastricht schiet het gelukkig op en wordt het weer ook stukken beter.

 

 

Later in de middag het dorp nog even bekeken, maar dat is niet erg veel en er is al helemaal nergens een terrasje te vinden om de vakantie met een traditioneel biertje te beginnen. 's Avonds om 19:45 aangeschoven in restaurant "Le petit Auberge" wat zich onder in het hotel bevindt. Als we na het eten aangeven dat ze de rekening op ons kamernummer kunnen zetten komen we er achter dat het kennelijk niet bij het hotel hoort want dat kan niet en we moeten meteen betalen. Het zit goed vol en we eten ook goed. Allebei een forse entrecote met bearnaissesaus, frites en salade, simpel maar prima. Na neem ik een sorbet en reisgezel een Irish Coffee. De enige dissonant is de wijn, een Costieres de Nimes die nogal tegenvalt.

 

Dag 2 zaterdag

 

Het ontbijt wordt ook geserveerd in het restaurant en is uitgebreid, de bediening is vrolijk en de koffie sterk. Met mooi weer de reis voortgezet richting eindbestemming Andlau. Omdat er weer eens blokkades van olieraffinaderijen in Frankrijk zijn besluiten we zo veel mogelijk via Duitsland te rijden en steken pas bij Saarbrucken de grens over om Frankrijk in te rijden. Andlau ligt in de buurt van Strassbourg en bereiken we vlot. Uitleg van het echtpaar Bohn over de gite duurt wel erg lang maar het is een bijzonder leuke gite met de naam "bubbestub" wat poppenhuis betekend. Het is inderdaad klein maar voor twee personen prima en van alle gemakken voorzien. In de master bedroom op zolder is zelfs koeling aanwezig.

 

 

Aan het eind van de middag het dorpje wat verkend wat we erg leuk en niet te toeristisch vinden. Gezien het lekkere weer neergezakt op een terrasje op het dorpsplein wat bij restaurant "au boeuf rouge" hoort en waar we een paar glazen Meteor van de tap drinken. Later op de avond als het iets koeler is nog een wat grotere wandeling door het plaatsje gemaakt en het blijft zeer bekoren, niet te groot en het komt in ieder geval authentiek over.

 

 

Dag 3 zondag

 

Een warme dag wat morgen over zal zijn volgens de weerberichten. We besluiten van het weer te gaan genieten in het dorp zelf wat begint met een lang ontbijt in de tuin. Om een uur of één maak ik een wandeling langs de twee grand cru wijngaarden van het dorp namelijk de "Biebelsberg" en de "Kastelberg".

 

 

Later in de middag, samen een stuk langs het riviertje de Andlau het dorp omhoog ingelopen via de hoofdweg en later langs een weg aan de andere kant van het riviertje weer terug, waar we prachtige tuinen tegen komen. Terug op het dorpsplein blijkt nu het terras van restaurant "Relais de la Poste" open te zijn waar we nog een paar biertjes drinken en gelijk maar reserveren om  vanavond te eten.

 

's Avonds blijkt de binneninrichting richting een berghut te gaan waar het wel wat warm en benauwd is omdat het ook vol blijkt te zitten. De man die vanmiddag op het terras bediende blijkt nu de kok te zijn en we komen er later achter dat hij ook de eigenaar is. Vooraf voor madame uientaart en voor mij een assiette Andlauvienne wat een mengsel van geraspte worst met emmenthal kaas is. Beiden als hoofgerecht kip met paddestoelensaus vergezeld van wat groenten en een paar aardappels en na merengue en fraise melba. Simpel maar goed eten vergezeld van en een flesje Riessling cru Moenchberg van Schlosser uit het dorp zelf. We zijn wel wat verbaasd over de miniscule wijnroemertjes die we erbij krijgen, maar we komen er al snel achter dat als we hier in de regio een fles wijn uit de Elzas bestellen dit gewoon de glazen zijn die je krijgt. Voordeel is wel dat de fles niet zo snel leeg is op deze manier.

 

Dag 4 maandag

 

Koud en regen als we wakker worden wat ook voorspeld was. We besluiten naar het musee d'Unterlinden in Colmar te gaan en misschien ook nog wat van de stad te bekijken als het weer een beetje mee wil werken. We stappen net voor twaalven het museum binnen waar het dan bij de entree mega druk is maar het wordt al snel rustiger zoals altijd in Frankrijk want er moet geluncht worden. Het museum bestaat eigenlijk uit twee delen, het Ackerhof met zeg maar moderne kunst en het klooster met oude kunst. Wijs geworden beginnen we met waar we het meest van houden dus de Ackerhof. het mooiste is de collectie 17e-20e eeuw met de nodige impressionisten en werken van Dufy, Bonnard, Vallaudon. Delaunay en Guillaumin. Ook een overzicht van 1900-1960 met onder andere Dix, Poliakoff, Dubuffet en De Stael en van deze periode mooi glaswerk van Daum en Gallé. In het klooster de nodige oude panelen en twee mooie werken van Cranach en Holbein. Maar topstuk is hier wel het Issenheimer altaar van Grunewald en tot mijn verbazing staan er nog een paar panelen van zijn hand die ik minimaal net zo indrukwekkend vind.

 

 

Na ruim 1,5 uur staan we weer buiten en zoeken eerst eens wat te eten op. Dat worden twee flammkuchen met een frisje. Ondanks de regen toch nog een tijdje door de stad gesjouwd die prachtige plekken heeft maar enigszins beïnvloedt door het weer zien we dat pas later als we de foto's nog eens op ons gemak bekijken. We worden het door het weer al vrij snel zat zodat we weer richting gite vertrekken en onderweg nog wat boodschappen doen.

 

 

Dag 5 dinsdag

 

Gisteren de dag afgesloten met het reserveren van de nodige restaurants voor de komende dagen, een avondwandeling en nog een paar biertjes voor het slapen gaan. Vandaag niet warm maar wel droog volgens de geleerden zodat we de route du vin maar eens afrijden tot we in Riquewihr zijn, waar we uitstappen en wat rondwandelen.

 

 

We worden niet heel enthousiast van de horeca voor een lunch en besluiten terug te rijden naar Bergheim waar we inderdaad een klein eettentje vinden "Le Mozaique" waar we een salade fraîcheur en een quiche met een frisdrankje nemen. Aansluitend door het dorp gewandeld wat ons meer aanspreekt als Riquewihr, ook al omdat er een koppel ooievaars op de kerk zit.

 

 

Op de terugweg ook nog in Dambach La Ville en Itterwiller gestopt en het een en ander bekeken.

 

 

Conclusie na een dagje route du vin is dat de dorpen onderweg wel allemaal op elkaar lijken. Gekleurde huizen, vakwerkhuizen, hotels, gites, wijnhuizen en toeristenwinkels. Wat ons betreft een soort Anton Pieck dorpen, maar daar zullen we wel niet heel origineel mee zijn. Het landschap is wel mooi met glooiende wijnvelden die overgaan in flinke beboste heuvels van de Vogezen met vaak ruines van oude kastelen op de toppen van die heuvels.

 

We zijn redelijk vroeg terug en besluiten om eens te kijken of we bij één van de wijnboeren in het dorp wat kunnen proeven en eventueel kopen. Het wordt Schlosser die open is en nog een paar andere klanten heeft. De zoon des huizes helpt ons en heeft de zaak sinds kort van zijn ouders overgenomen begrijpen we. Ze verkopen een groot aantal verschillende wijnen onder de naam "Vieux Pressoir". We proeven vrijwel alles waarbij er toch vaak een tendens naar zoet is en uiteindelijk kopen we een paar flessen Riessling grand cru Biebelsberg en een Cremant Brut, de laatste bevalt het best.

 

Tegen achten bij restaurant "Au Boeuf Rouge" naar binnen gelopen waar we in de kleine zaal, de winstub, aan de voorkant neergezet worden. De wijn wordt een topper: Riessling grand cru Kastelberg 2011 van letterlijk onze buurman in het dorp André Durmann. Later als ik denk bij deze buurman nog wat van dit kwaliteitsspul te gaan halen voor een leuke prijs, blijkt de fles in het restaurant ongeveer net zo duur als wat we bij hem moeten betalen. Dat wordt ons toch wat te gortig en doen we niet. Ik neem een menu Anna Kiefer, wie dat ook moge zijn. Vooraf foie gras waar wat peper bij had gemogen voor een bite. Hoofgerecht zijn quenelles oftewel visballen in een soort boter-vis-melksaus met daarin garnalen, prei en wortels vergezeld van 3 aardappelen. Verrassend, lekker en goed op smaak wat met vis nog wel eens mis gaat. Na een soufflé au kirsch, die smaakt fantastisch maar ligt wel zwaar op de maag. Mijn reisgezel treft het wat minder. De start met gerookte zalm wordt wat verpest door een smakeloze yoghurtsaus. Het hoofdgerecht is kalfsvlees met paddenstoelensaus wat prima is maar de enorme berg spaetzle erbij smaakt naar niets. Na nog overdreven grote profiterolles met een chocoladesaus die niet helemaal kan bekoren. Als we het pand verlaten valt ons pas op dat het onderdeel is van "maitre cuisinier" dan valt de prijs ons achteraf mee want we hebben wel eens een veelvoud betaald bij een ander lid.

 

Dag 6 woensdag

 

Een dagje gite vandaag, waarbij ik alleen een flinke wandeling van 7,5 km maak naar de ruine Chateau Haut Andlau langs goed bewegwijzerde paden van de club Vosgienne. De paden zijn behoorlijk stijl en de diverse uitzichtpunten zijn een beetje dicht gegroeid met struiken en bomen zodat die nogal tegen vallen. Bij de ruine zelf eet ik een mee gebracht broodje en neem het nodige leesvoer tot me wat hier ligt en hangt. Dit zijn geschriften van de vrijwilligers die de boel aan het opknappen zijn. Ik krijg wel het idee dat het wel eens heel lang kan gaat duren voordat dit ooit af is. 

 

 

Aan het eind van de middag samen nog even gekeken of er nog een wijnboer open is. Helaas niet gevonden, dus maar een flesje in de gite open getrokken en de rest van de dag verder in alle rust doorgebracht.

 

Dag 7 donderdag

 

We krijgen een mooie dag en besluiten om via de Vogezen naar de Mont Saint Odile te rijden. Dit is een klooster met uitzichtpunt waar het mega druk is met schoolbussen en kennelijk autoclubs die hier ook naar toe willen, we zien o.a. een grote groep Maserati's en een grote groep Range Rovers. Ondanks dat er allerlei borden met "silence" staan is het een soort pandemonium en begrijpen we niet hoe je hier fatsoenlijk in retraite kan waar wel mee wordt geadverteerd. Het uitzicht zal hier normaal gesproken fantastisch zijn maar het is vandaag dermate heiig dat het nogal tegen valt. Wel staan er twee kapelletjes met mooi mozaiekwerk en een bijzondere boom die het bekijken waard zijn.

 

 

Na het eten Obernai bekeken. Druk stadje, veel toeristen schatten we zo in en absurd veel modewinkels. De kerk heeft een mooi beschilderd plafond en her en der komen we nog wat mooie panden tegen.

 

 

Voordat we terug naar Andlau rijden nog in Boersch naar het atelier Spindler gereden, waar ze al een eeuw lang ingelegd houtwerk maken. Het atelier blijkt in St Leonard te liggen maar dat mag de pret niet drukken. We worden door de meester zelf ontvangen die de laatste vakman van een generatie van drie is. Volgens hem is hij ook de laatste professional op de wereld. Hij maakt werkelijk prachtige stukken die wel richting onbetaalbaar gaan voor een gewone sterveling. Al het hout verzameld hij nog zelf van verschillende bomen en struiken waar verrassende kleuren van af komen en waar verder niets mee gedaan wordt en alleen nog een laag vernis over heen gaat voor het eindresultaat.

 

 

Terug in Andlau besluiten we nog een poging te doen om ergens in het dorp wat wijn te proeven en dat lukt bij Wohleber, die een winkeltje in de hoofdstraat hebben, wat ons kennelijk gisteren is ontgaan. We proeven drie Riesslings waarvan de cru Moenchberg absoluut de beste is en ook beter als die van Schlosser volgens ons, zodat we daar het een en ander van mee nemen. Mijn reisgenoot vindt dat we hier ook nog een paar Cremants mee moeten nemen die ik minder vind als van Schlosser maar het zei zo.

 

 

Dag 8 vrijdag

 

Een warme dag en na wat overleg toch besloten wat te gaan doen en wel een bezoek aan het centre de reintroduction des cygognes et loutres in Hunawihr. In eerste instantie zijn we wat huiverig omdat er ook iets met een zeeleeuwenshow is maar het wordt een groot succes. Wat je namelijk niet wil bekijken hoef je niet te bekijken. Wij vermaken ons tijden met het kijken naar diverse ooievaarsparen die hier op hun nesten zitten en daarnaast kun je in diverse stadia qua leeftijd jonge ooievaars twee aan twee zien zitten. Tot onze verbazing is het allemaal niet erg druk bezocht en eigenlijk alleen maar door mensen met kleine kinderen en dan vooral Duitsers.

 

 

Na nog een tijdje met een drankje en een paar croissants aan een picknick tafel genoten te hebben toch maar eens vertrokken naar Selestat waar we het centrum bekijken. Dat blijkt een halve bouwput te zijn maar er is genoeg moois te zien. We sluiten af met een drankje op een terras in de schaduw voordat we boodschappen gaan doen en terug rijden naar de gite.

 

 

We hebben een wat onrustige nacht omdat alle buren om ons heen een fete des voisins houden vanaf acht uur 's avonds. Ziet er op zich gezellig uit met z'n allen aan een paar lange houten tafels met, zo te zien, lekker eten en drinken. Alleen zijn we niet uitgenodigd en ontaard het later op de avond in een behoorlijk aangeschoten lallende bende die pas tegen drie uur tot bedaren komt.

 

Dag 9 zaterdag

 

De weersvoorspellingen zijn wisselend, toch maar besloten om de Vogezen weer wat in te trekken en bij de cascade de Nideck en de Rocher d'Abo te gaan kijken. Voor we vertrekken komen we nog wat buren tegen die er niet al te fris uit zien. Het pad naar de waterval blijkt afgesloten te zijn omdat kennelijk de boel te gevaarlijk is dus maar door naar Rocher d'Abo met af en toe een drup regen. De rots ziet er apart uit vanuit de verte. Eenmaal ter plaatse blijk je dan nog wat te moeten betalen ook om een en ander te bekijken. Beetje jammer maar het uitzicht is prachtig, het kerkje zelf is niet zo heel interessant.

 

 

Als we wegrijden van de rots begint het net te spetteren en wordt het bijzonder slecht weer, zelfs zo slecht dat we min of meer beslissen om terug naar de gite te gaan omdat het niet bepaald aanlokkelijk is om ergens in een stadje te stoppen. Maar als we Molsheim inrijden is het opeens toch weer droog en besluiten we het toch maar te gokken en hier eens rond te kijken. Molsheim blijkt een leuk stadje te zijn met een levendig marktplein en een mooie lichte Jezuitenkerk met vlak daarnaast een heel donker kapelletje, vreemd contrast.

 

 

We eten vanavond bij restaurant "Val d'Eleon" wat we net droog tussen de buien door weten te bereiken. We hebben geen zin in weer een fles Elzasser wijn en nemen een Pouilly Fumé die goed smaakt en gewoon even een prettige afwisseling is. De kaart is wat lastig te volgen maar uiteindelijk vinden we allebei wat. Mijn reisgenoot neemt asperges met gemarineerde zalm en ik choucroute. De choucroute zit spek doorheen is niet al te zuur en wordt vergezeld van 7 stukken vlees en 3 aardappels. Waarom er ook nog een pot mosterd bijgezet wordt is me niet duidelijk. We eten allebei smakelijk, stevige wat boerse kost die ik niet elke dag zou hoeven maar smaakt me nu prima. Na nog drie bollen ijs en allebei een kop thee omdat het buiten toch regent. Ook nu weten we weer net tussen de buien door thuis te komen maar eenmaal thuis begint het weer zwaar te regenen. 

 

Dag 10 zondag

 

Moederdag in dit land vandaag en bij de bakker is het megadruk alles en iedereen moet taart hebben. Het weer is wederom dreigend maar ook warm. Uiteindelijk besluiten we toch naar het musee de Chartreuse in Molsheim te gaan, zitten we in ieder geval droog mocht het weer gaat regenen. Dit blijkt haast een soort verzameling van musea, een deel gaat over archeologische en oudheidkundige zaken betreffende Molsheim met ook veel aandacht voor het ontwikkelen van het spoornet vanuit Molsheim. Er is de Fondation Bugatti met een paar auto's en andere wetenswaardigheden over deze oud bewoner van het stadje, een zaal met moderne kunst van, naar we aannemen, inwoners van Molsheim en een soort tour door het gerestaureerde Karthuizer klooster waar het museum zich in bevindt. Niet alles is even boeiend, maar wat wel opvallend is, is dat de broeders grote woonruimtes tot hun beschikking hadden en ook wordt hun dagindeling uitgebreid uit de doeken gedaan wat eigenlijk neerkwam op 6,5 uur werken en daarnaast 4 keer per dag opgaan voor gebed en kerk. Het klooster zelf is in gebruik geweest van 1598 tot 1792 en wat er nog van over is, is zonder meer mooi gerestaureerd en de uitleg over het kloosterleven is bijzonder duidelijk, nooit eerder zo mee gemaakt.

 

 

Als we terug rijden naar Andlau barst het lang verwachte noodweer dan toch los en krijgen we onweer en regen van de betere soort. Als het later op de avond droog is en ik nog een wandeling maak, is de Andlau van een vlot stromend helder beekje veranderd een fors hoger staande hard stromende modderpoel.

 

Dag 11 maandag

 

Regenachtig weer als we wakker worden en we hebben allebei niet veel zin om met dit weer thuis te blijven. De keuze valt op de vlindertuin in Hunawihr die zo ongeveer naast het centrum voor de ooievaars ligt. Het is er in ieder geval droog maar ook wel erg klein en nogal warm zodat we er vrij vlot mee klaar zijn.

 

 

We kijken of we in Hunawihr misschien kunnen lunchen maar vinden niets. Ook in Beblenheim vinden we niets wat ons past zodat we toch maar even Riquewihr in gaan want daar is in ieder geval voldoende horeca aanwezig. We vinden een aardig ding onder een afdak waar je toch buiten zit en het goed te doen is. We nemen allebei een pizza en een frisje.

 

 

Vanavond weer uit eten bij "Au Boeuf Rouge" en hier vragen ze ten minste toch eens onder welke naam we gereserveerd hebben. We worden weer in het winstub gedeelte neer gezet terwijl we het restaurantgedeelte er eigenlijk aardiger uit vinden zien, maar die is vanavond niet in gebruik. Vandaag eens een Riessling grand cru de Kirchberg uit Barr genomen, ligt hier een stukje vandaan maar smaakt totaal anders. Zachter, meer evenwicht en meteen op smaak de meeste wijnen hier moeten eerst even een kwartiertje ademen hebben we wel ontdekt. Mijn reisgenoot neemt een tarte flambée Saumon die lekker is, ik een piece de boeuf seignant ingesmeerd met peper en met sauce bearnaisse vergezeld van diverse groentes en pommes garni. Smaakt ook prima maar heeft wel wat veel zeen in het vlees. Na neem ik weer de soufflé au kirsch en mijn reisgezel nu een merengue met ijs en slagroom. We eten wederom goed maar op de een of andere manier is dit toch de minste van de 4 eetgelegenheden in het dorp, net iets te pretentieus en dat kwalitatief niet helemaal waar maken lijkt het.

 

Dag 12 dinsdag

 

Een grijze maar wel vrijwel droge dag vooral doorgebracht in Strassbourg. Natuurlijk een imposante en grote stad waar veel te zien is en we besluiten het overzichtelijk te houden door de wijk petit France te gaan bekijken en aansluitend museum MAMC, wat tegen die wijk aan ligt, te bezoeken. Het verkeer naar Strassbourg is zeer druk in de stad zelf val het allemaal wel mee. petit France ligt er prachtig bij en wordt doorsneden door een paar armen van de Ill. Vanaf de overdekte pont Vauban heb je een mooi uitzicht op de torens. Een tijdje door dit oudste stadsdeel lopen dwalen en op een terras een lunch genomen. Voor mij spaghetti Carbonara en voor reisgezel een rumpsteak met frites.

 

 

Het MAMC, Musee d'Art Moderne et Contemporin, is fantastisch. Een indrukwekkend mooi en groot gebouw met een prachtige collectie en een paar mooie tentoonstellingen. Wel blijkt de winkel dicht en kunnen we onze rugzak niet kwijt en lopen er maar erg weinig suppoosten rond. We hebben de indruk dat een deel van het personeel staakt. Men heeft een vaste collectie die de 19e tot 2e helft 20e eeuw beslaat en ook nog eens 4 grote tentoonstellingen. De vaste collectie kent grote impressionistische namen zoals Sisley, Signac, Pisarro en Martin. Kubisten als Braque en Herbin. Losse werken van Renoir, Valotton en Dufy. De nodige Kandinsky's en Kupka's. Modern werk van de Arps, van Doesburg, Max Ernst, Brauner en de naar Dali neigende Peruhin. Chronologisch tentoon gesteld en vrijwel allemaal mooie werken.

 

De tentoonstellingen zijn wisselend. Er is een overzichtstentoonstelling van Doré, niet onze favoriet, maar het zijn wel kolossale werken die indruk maken. Een hele grote tentoonstelling met echt moderne kunst waarvan alleen Baselitz bekend voorkomt en daar worden we al niet vrolijk van dus laat staan van de rest. Mooi is een tentoonstelling van getekende vrouwen door een groot aantal bekende en minder bekende schilders. De vrouwen zijn min of meer in groepen afgebeeld; werkend, verleidelijk en dergelijke. Het vreemde is dat je dan toch meteen de werken van de wat grotere namen er zo uit pikt zoals Renoir, Toulouse-Lautrec, Mucha  en vooral een tekening "madonna" van Monch. Als laatste heeft men een tentoonstelling gemaakt op basis van alle musea in Strassbourg die gaan over een onderwerp zoals bijvoorbeeld landschap, oorlog, portret enzovoorts waarbij een aangekocht stuk uit één van de musea centraal staat en uit de collectie van andere musea stukken die er bij passen zijn toegevoegd. Leuk idee je ziet voorwerpen en oude en nieuwe kunst naast elkaar die met dat onderwerp van doen hebben en is vaak verrassend. Behalve een Corot en tekeningen van Valotton geen topstukken maar er is wel veel spannends te zien.

 

 

De rest van de dag doorgebracht met lezen tot een uur of 11 's avonds afgewisseld met wat wandelingetjes en het avondeten. Voor het eten een fles Viognier gekeurd en later op de avond nog een paar 1664's weg gewerkt.

 

Dag 13 woensdag

 

Het weer gaat weer de goede kant op vandaag en na een uitgebreid bezoek, op verzoek van mijn reisgezel, aan een enorme Cora hypermarché in Molsheim doorgereden naar Saverne. Leuke plaats met behoorlijk hoogteverschil. Hoog liggen een paar kerken en door een brede wandelstraat met veel winkels daal je vrij steil af naar het Chateau Rohan waar o.a. een jeugdherberg, lagere school en museum in onder zijn gebracht, Bij een konditorei in de winkelstraat allebei een broodje tonijn met een frisje weer eens prettig op een terrasje tot ons genomen. Na het eten naar beneden gewandeld waar we verrassend genoeg ook een aantal locaboats in een kanaal zien varen. Als ik eens om het musee de Rohan heen loop blijkt er een plezierhaven te zijn in dit plaatsje wat we nou niet meteen verwacht hadden, maar is leuk en geeft ook de nodige toeristen merken we wel. 

 

Het bezoek aan het museum valt zwaar tegen. slecht tentoongestelde en niet interessante geschiedkundige zaken van het plaatsje. Wat zaken over Louise Weiss een vrouw die hier gewoond heeft en haar bezittingen heeft na gelaten. Op zich niet oninteressant maar gewoon slecht neer gezet en gedocumenteerd. Wel verbazingwekkend is dat je zo maar her en der een tekening van Dufy en een schilderij van Dunoyer, De Vlaeminck en Fillon tegen komt zonder enig verband met iets of iemand. Aansluitend nog wat winkels bezocht en vlot terug naar Andlau waar het buiten goed toeven is met een boek.

  

 

Vanavond trakteren we onszelf nog een keer op een etentje bij "La Kastelberg" en de conclusie als we terug wandelen is dat dit echt het beste restaurant van het dorp is. smaakvoller en verfijnder als de rest. De wijn wordt een Wiebelsberg grand cru 2013 van Jean Wach uit het dorp, mooie volle fruitige wijn. Mijn reisgenoot werkt een tarte a l'oignon als entree weg en daarna een Piece de boeuf met groenten en pommes gratinee. Het dessert wordt een sorbet arrosee. Zelf begin ik met een paté en croute met cruditées. De paté is erg lekker door pistachenoten die er ook in zitten. Hoofdgerecht een magret de canard met kersensaus en divers groentes. Dessert een verrassende en hele leuke combinatie van ananascarpaccio met koriander en citroenijs. Vanavond is het alles behalve druk en dat eet toch iets relaxter als de vorige keer.

 

Dag 14 donderdag

 

Het weer is grijs deze laatste dag en we besluiten wat dingetjes in het laagland richting de Rijn te gaan bekijken. We beginnen in Ebersmunster waar voor zo ver ik begrijp de enige barokke kerk uit Frankrijk staat. Niet heel vreemd zo dicht bij Zuid Duitsland waar ze in grote getalen voor komen volgens mij. Of je er van houd is uiteraard persoonlijk maar het is in ieder geval een zeer kleurrijk exemplaar.

 

 

We rijden door naar de Barrage de Rhinau die in de Rijn ligt, waar een elektriciteitscentrale en een sluis te bewonderen zijn. Je staat hier kennelijk precies op de grens met Duitsland gezien ook het tweetalige bord met uitleg. Er wordt toevallig net een binnenvaartschip geschut wat ongeveer 10 minuten duurt.

 

 

We rijden een flink stuk langs de Rijn naar het noorden naar Erstein waar we het musee Wurth willen bezoeken maar eerst het centrum inrijden voor een lunch. We kunnen het museum na het eten niet vinden zodat we maar eens bij de VVV naar binnen lopen. Het blijkt op een industrie terrein te liggen buiten het stadje bij een fabriek. Ik ken Wurth van het leveren van bouten en moeren en dergelijke maar men blijkt ook een museum te hebben neer gezet met alleen maar kunst van de Columbiaan Botero. Een man bekend van voloptueuze mannen en vrouwen en felle kleuren. Uiteraard ook hier weer heel persoonlijk of je het wat vindt of niet. Naast een zaal met schilderijen blijkt er nog een zaal met de Boterosutra te zijn, een variant op het thema Kamasutra. Wel bijzonder is dat er geen geslachtsdelen of ook maar enige expressie van genot te zien is. Later in het winkeltje bij het museum zie ik in een boek dat heel veel schilderijen gebaseerd zijn op schilderijen van oude meesters. Persoonlijk vind ik het een gemiste kans dat men dat niet aangeeft bij de schilderijen zodat je een werk beter begrijpt.