Dag 1 Vrijdag

Voorspoedige reis naar hotel Najeti in Hesdin l’Abbé, waar we wederom overnachten omdat dat de afgelopen vakantie goed is bevallen. Onderweg wel flinke wegwerkzaamheden bij Jabbeke die niet op verkeerscentrum.be worden vermeld maar ook niet echt voor vertraging zorgen. We hebben wederom kamer 102 en als de receptionist merkt dat we via booking.com gereserveerd hebben krijgen we opeens een pasje in de handen gedrukt waarmee we op elke rechtstreekse boeking bij een Najeti hotel 10% korting krijgen. Het is dit keer beduidend minder druk als de vorige keer en nu zien we vooral Franse en Belgische gasten en nauwelijks Britten. Aan het eind van de middag nog wat door de tuin van het hotel en door het dorp gewandeld en afgesloten met een drankje in de hotelbar waar het niet erg gezellig is en we vlot weer vertrekken.

Wat vroeger aan tafel als de vorige keer en de conclusie aan het eind van de avond is dat het eten dit keer toch wat minder is, zowel qua hoeveelheid als smaak. De fles Chateau de Sancerre 2017 die een en ander begeleid is uitstekend. Allebei nemen we een menu van € 47,= en hebben als voorgerecht krab met sinaasappel, kuit en erwtenpasta, helaas erg weinig en niet echt veel smaak. Hoofgerecht voor mij kabeljauw met veel groentes en een soort bisque-botersaus die lekker is. Tafeldame coquilles Saint Jacques die prima zijn maar er zit een zware bbq-achtige saus bij die de coquilles volledig overheerst, past totaal niet bij elkaar. Na heb ik een entrement van mango en pistache waarbij de mango zo sterk is dat je de pistache nauwelijks herkend. Tafeldame een “Finger chocolat et framboise” met hetzelfde probleem, hier overheerst de chocola de framboos volledig maar dat komt bij haar nog goed omdat er ook een bol frambozenijs bij ligt. Na allebei nog een kop thee en na twee uur van tafel, nog een luchtje geschept en vroeg naar bed.

Dag 2 Zaterdag

Voor ons doen vroeg aan het ontbijt om 08:00 uur. Het ontbijt wijkt nauwelijks af van de vorige keer maar eerlijk is eerlijk de scrambled egss zijn een stuk beter en dit keer met gebakken spek, alleen is de koffie dan weer een stuk slechter als de vorige keer. Uiteindelijk bevalt het allemaal wat minder en we besluiten als we weer deze kant op gaan, toch op zoek te gaan naar een ander overnachtingsadres. Ook vandaag gaat de reis voorspoedig en wordt het weer steeds beter naarmate we de bestemming naderen. Om iets na drie uur staan we in Pleneuf Val-André voor een mega Leclerc met een mega volle parkeerplaats om boodschappen te doen. Niet erg aantrekkelijk zodat we doorrijden naar de huit a huit vlakbij zee om daar even rustig de noodzakelijke boodschappen te doen en morgenochtend de rest bij deze Leclerc te gaan halen. De beheerder van de gite is niet op de afgesproken tijd aanwezig en na een belletje duurt het ook nog wel even voordat ze arriveert maar er worden in ieder geval excuses gemaakt. De uitleg duurt vrij lang ondanks dat het meeste zich vanzelf wijst, behalve uiteraard weer het vuilnis ophaal schema. Conclusie na een rondje door het huis is dat we goed gegokt hebben. Mooi groot pand uit de jaren 60 schatten we zo in, het had wel her en der wat meer gemoderniseerd mogen worden maar met een hele fijne grote woonkamer en tuin. Prima slaapkamers voorzien van luiken en de bedden blijken ook uitstekend te slapen. twee badkamers waarvan die op de bovenverdieping wel erg onhandig blijkt te zijn wegens erg klein en alleen via de masterbedroom te bereiken. Maar die beneden is prima. De keuken is ruim met, voor Nederlanders, wel een erg laag geplaatst kooktoestel. Het enige merkwaardige gebeuren is de verwarming, die is niet te verstellen en wordt door de eigenaar vanuit Parijs via internet bediend. We vragen de beheerster om hem meteen te bellen om de verwarming omlaag te zetten, wat ze zal doen. Verder de hele vakantie geen last van gehad en het klimaat in de gite als prima ervaren.

Na het nodige uitpakken en installeren maar eens naar het strand gewandeld wat nog geen tien minuten in beslag neemt. We komen er al vlot achter dat de gemeente Pleneuf Val-André uit twee delen bestaat, Val André ligt aan het strand en Pleneuf in het binnenland. Onze gite staat zo ongeveer op de grens van beiden. Een tijd op een bankje op de promenade gezeten en daarna een drankje genomen op het terras van “Les Bains” waar het toch behoorlijk fris wordt waardoor we al vrij vroeg in restaurant “La Villa” terecht komen. Voor mij een pizza Napolitaine en tafeldame een pizza Nordique met erbij een flesje rosé Costieres de Nimes. We zijn allebei tevreden met onze pizza en als nagerecht neem ik een tutti frutti wat een enorme bowl met citroen- en aardbeienijs met verse ananas, peren op sap, frambozensaus en slagroom blijkt te zijn, die ik met moeite op krijg. Tafeldame gaat voor een café gourmand die ook al behoorlijk uitgebreid is. We zitten achterin de zaak die vrij groot is en hebben pas als we af gaan rekenen in de gaten dat de tent inmiddels helemaal vol zit en er zowel binnen als buiten de zaak zeker een rij van twintig meter met mensen staat te wachten. Verbazingwekkend, zo speciaal is het hier nou ook weer niet en het is ook niet bepaald goedkoop.

Dag 3 Zondag

Niet al te vroeg op en buiten ontbeten waarna ik Val André eens wat uitgebreider bekijk als ik een krantje haal. Weliswaar toeristisch maar zeker niet over de top en ook niet al te veel akelige moderne gebouwen. We worden even verrast als we in de loop van de ochtend bij de Leclerc de parkeerplaats oprijden en deze dus op zondag gesloten blijkt te zijn, dat hebben we nog niet eerder mee gemaakt dat een grote supermarkt in dit land de hele zondag gesloten is.

Om een uur of 12 vertrokken voor een wandeling in prachtig weer vanaf Val André naar Port Dahouet langs de kust via de GR34 en dan binnendoor terug naar de gite. Het pad is zwaar, veel steil klimmen en dalen en soms ook niet ongevaarlijk dicht langs de rand van de rotskust maar daar staan prachtige uitzichten tegenover. Helaas is vrij kort voor Port Dahouet het pad afgesloten wegens herstelwerkzaamheden en moet je het laatste stuk door een oninteressant stuk nieuwbouw tot aan het haventje lopen. Het haventje zelf is dan weer heel leuk en verrassing, er is net een behoorlijk uitgebreide vide grenier aan de gang zodat ik bij een stalletje een galette met worst van de barbecue en een colaatje neem. Nooit geweten dat pannenkoek met worst lekker kan zijn. De wandeling binnendoor terug naar de gite is dan weer een stuk minder lastig lopen maar ook niet erg inspirerend qua uitzichten.

Na een kleine siesta en douche aan het eind van de middag ook nog even naar het centrum van Pleneuf gewandeld. Dat is behoorlijk steil omhoog en heeft op zich zo in het zonnetje best een gezellig plein rond de kerk St Paul et St Pierre, alleen is het er gezien de zondagmiddag in Frankrijk zo dood als een pier. De kerk is van binnen ook niet erg spannend en er blijken hier ook nog twee hotels met restaurant te zitten waar we eventueel zouden kunnen eten. Op de terugweg door een mooi park gewandeld waarin dan ook het gemeentehuis blijkt te zitten. Wel een beetje een merkwaardig pand, is dit nou een authentiek stadkasteeltje of een stukje kitsch.

Dineren doen we vandaag bij “Au Biniou” waar Pascal Hervé de scepter zwaait staat op de voordeur. Het restaurant wordt aanbevolen door gault millau en terecht. De Chablis Montmains 1er cru valt een beetje tegen, mist een beetje balans zoet/zuur al wordt het wel beter als de fles een tijdje ademt. Maar het eten is uitstekend. We nemen allebei een menu St Jacques wat begint met een hele fijne en lekkere soep van coquilles met julienne, champignons en eierdooier klaar gemaakt als een aspergesoep. Hoofdgerecht zijn gebakken coquilles met een botersaus, aardappelpuree wat anders schelpjes en de nodige groenten. Simpel maar mooie smaken en ook weer lekker. Na voor mij een dome van frambozen en tafeldame profiterolles. Ook allebei goed, maar het minste van de drie gangen. Na nog een kop thee en goed gevuld na bijna twee uur weer richting huis. De bediening gebeurd waarschijnlijk door mevrouw Hervé zelf die wel erg aanwezig is zullen we maar zeggen.

Dag 4 maandag

Redelijk vroeg op en het weer is wederom prima alleen staat er veel meer wind als gisteren wat het wel een stuk frisser maakt. In de loop van de ochtend vertrekken we naar Fort la Latte wat hier niet ver vandaan ligt. Unieke plek, is gebouwd op een klein rotsachtig landtongetje en zal in de 13e eeuw toen het gebouwd is niet in te nemen zijn geweest. Het is inmiddels wel drie keer herbouwd of gerestaureerd blijkt uit wat gegevens in de donjon en het heette bij de geboorte Laroche Goyon, niet te verwarren met Laroche Guyon wat nog steeds bestaat. Het bezoek is op zich niet zo heel spannend, mooi kapelletje en leuk aangelegde stukjes tuin maar vooral een fantastisch uitzicht van bovenop de donjon die met gevaar voor eigen leven te beklimmen is. Om het fort te bereiken moet wel een steil pad naar beneden gevolgd worden en dus later weer beklommen. Iets wat nauwelijks de groepen bejaarden tegen houdt die hier rondlopen, respect.

Vanaf het fort via de kustweg met prachtig uitzicht op ons gemak naar Erquy gereden waar we vlakbij het plezierhaventje “Brasserie de la mer” tegen komen en wat eten. Aan de buitenkant ziet het er heel vrolijk en speels uit maar van binnen kaler dan kaal en daardoor toch wel wat ongezellig. Ook hier is de specialiteit van het huis de galette. Voor mij een galette Paysanne met spek, uien en ei. Reisgenote neemt een Gwenn, die is belegd met 3 verschillende kazen en sla inclusief dressing, Heel apart deze combinatie maar gaat qua smaak wel goed.

Als we dan nu eindelijk boodschappen bij de Leclerc denken te gaan doen blijkt dat deze niet van 12:00 tot 14:00 tussen de middag dicht is maar van 12:30 tot 14:30. Omdat we geen zin hebben om te wachten dan maar even boodschappen gedaan bij de Lidl in het vlakbij gelegen St Alban. De rest van de middag en avond vooral gelezen en nog een stevige wandeling door Val André naar een hoger gelegen punt achter de gite gemaakt, maar het uitzicht valt helaas wat tegen.

Dag 5 dinsdag

Vanmorgen dan toch eindelijk boodschappen bij Leclerc gedaan, wat zelfs vandaag nog weer niet mee valt wegens markt in Pleneuf waardoor een tamelijk uitdagende omleiding is ingesteld door minuscule straatjes. Het is het wachten wel waard geweest, goed uitgeruste winkel met mooie wijnen en ook heel fijn een leesbril, die ik helaas vergeten ben, en een nieuw horlogebandje waar ik ook al een tijdje naar op zoek ben.

Vroeg in de middag een wandeling via de GR34 langs de Pointe de Pleneuf naar plage les Vallees gemaakt. Pad loopt makkelijker, veel meer bankjes om eens te rusten of van het uitzicht te genieten maar wel nog steilere stukken als het pad richting Port Dahouet maar minder gevaarlijk. Bij Plage les Vallées zijn de nodige bankjes waar ik op mijn gemak wat eet en een tijdje van het uitzicht over het strand en de zee geniet terwijl ik wat uit de wind in de luwte zit. Ook vanaf hier is de wandeling binnendoor door het dorp terug naar de gite niet erg interessant helaas. Als ik terug kom, ben ik redelijk gesloopt en heb ik behoorlijk last van de spieren in de scheenbenen, waarschijnlijk van het vele korte steile klimmen en weer dalen op het pad.

Vanavond diner bij "Le Rohein" die ook in allerlei gidsen wordt genoemd, michelin, routard en gault millau volgens de voordeur. Dus vol verwachting ook hier een menu St Jacques genomen met daarbij een fles Sancerre, die valt wat tegen heeft dat scherpe wat sommige Sancerres hebben en niet altijd even plezierig is. Het menu heeft hier een extra gang en is een halve euro goedkoper meen ik me te herinneren. Voorgerecht zijn warme coquilles met wat julienne, puree van bietjes en een beetje mosterdsaus. Haalt het niet bij het voorgerecht van Au Biniou. Het hoofgerecht is een  mengsel van gebakken coquilles met warme tomaat en een mooie botersaus. Daarbij rijst en divers groentes. Niet slecht maar het is geen eenheid, meer losse hoopjes bij elkaar en wederom een stuk minder als het hoofdgerecht bij au Biniou. Als tussengerecht een tweetal lullige stukjes emmental en brie met wat gembercompote en sla, ik vind dit wat te simpel. Na tafeldame een mousse van chocolat die lekker is en ik warme perentaart met ijs beurre salé. Alleen is de perentaart nog niet eens lauw te noemen. Het valt ons eigenlijk allemaal wat tegen, niet echt slecht maar als je gaat vergelijken wat we uiteraard doen is Au Biniou een klasse beter en daarbij staan we ook binnen vijf kwartier weer buiten.

Dag 6 Woensdag

Vandaag naar St Brieuc, de grootste stad in de buurt, om reisgenote eens te laten winkelen. Het valt niet mee om de stad in te komen, het hele centrum blijkt een bouwput te zijn en we schieten met meer geluk als wijsheid ergens een straat in waardoor we vrijwel tegen het oude centrum aan parkeren, maar wel aan de andere kant als waar de borden je naar toe willen hebben. Het aanbod aan winkels is heel behoorlijk en er wordt het een en ander gekocht, wel is dit stuk stad niet erg aantrekkelijk. Veel moderne niet hele fraaie panden en merkwaardige kerken zonder torens. Na de lunch dan toch nog een stukje oud Saint Brieuc bekeken, de imposante kathedraal die compact en wat dreigend overkomt en van binnen helaas voor drie kwart in de steigers staat en de er vlak naast gelegen overdekte markt. In ieder geval afgesloten met een mooi stukje stad.

De lunch gebruiken we aan een modern plein bij de druk bezochte Brasserie “Breiz” in de buitenlucht. We bestellen tweemaal vissoep met cola, de laatste is hier cola Breizh en de eerste blijkt niet op het vuur te staan komen we tien minuten later achter als de serveerster de gebrachte soeplepels weer weg haalt. Dan maar gerookte zalm voor reisgenoot en een salade Finisterienne voor mij. Deze laatste is met gerookte zalm, ganzenlever en warme eendenmaagjes. Op zich allemaal heel smakelijk als je het apart van elkaar eet, maar als combinatie begrijp ik het niet helemaal. Tijdens de lunch stormt opeens een jongeman het terras op achtervolgd door een agent op de fiets. De man vlucht naar binnen maar wordt gearresteerd en afgevoerd. Of dat hier normaal is weet ik niet maar aan de tafels om ons heen wordt nauwelijks gereageerd op een en ander.

Vroeg in de middag de stad weer verlaten en we rijden via Moncontour terug naar de gite. Volgens allerlei folders is Moncontour een mooi Middeleeuws plaatsje, dat klopt deels, maar je moet dan wel her en der om of over de moderne gebouwen heen kijken die er ook wat irritant tussen staan. De kerk heeft een facade uit de Renaissancetijd en een paar indrukwekkende retabels aan de binnenkant. Het valt ons allemaal wat tegen, het lijkt een beetje een toeristenval zullen we maar zeggen.

De rest van de dag zelf kokkerellen, her en der een glas wijn, nog een wandeling naar het strand en tot laat een boek uitgelezen.

Dag 7 donderdag

Vandaag weer een wandeldag. De auto geparkeerd bij plage les Vallees en de wandeling “entre terre et mer” gemaakt, alleen raak ik al heel snel de weg kwijt als ik begin met de route binnendoor. Ik ben niet de enige want ik kom een man tegen die weer terug wandelt, die een eindje voor me het pad op is gegaan. Ik ga niet terug en besluit met behulp van de kaart zelf maar een route uit te stippelen via een kapelletje in Saint Mathurin en het gehucht Village Berneuf naar Plage Saint Pabu. Op het strand aangekomen eerst maar eens een tijdje uitgerust en wat gegeten met uitzicht op een heleboel zeilwagens waarin mensen les krijgen. Later langs het strand weer helemaal terug kunnen wandelen naar plage les Vallees waarbij ik weinig mensen tegen kom maar wel heel veel gaten in het strand van zandwormen en gaten in de kust van zwaluwen. Ook blijkt men de natuur wat verziekt te hebben met een golfbaan die opeens opdoemt tussen de rotsen en voor een deel vlak langs het strand ligt.

Dag 8 Vrijdag

Vanochtend markt in Val André die redelijk groot blijkt te zijn en waar we een flinke bak paella meenemen, voorzien van kippevleugels, mosselen en langoustines. Vroeg in de middag naar het vlakbij gelegen Lamballe gereden. Dit blijkt een leuk oud plaatsje met een gezellig groot centraal plein waar we een kop koffie drinken en van de nodige mooie doorkijkjes genieten en een tweetal kerken bekijken. De ene kerk heeft een heel mooi aangelegde tuin naast de kerk en de ander kerk, die boven het plaatsje uit torent heeft voor de ingang een mooi uitzicht over het stadje. Deze laatste kerk is wel voorzien van zo ongeveer het lelijkste glas in lood wat wij ooit gezien hebben.

Doel van de reis is het Musee Mathurin-Méheut wat uiteindelijk wel een beetje tegen valt, heel erg klein en dit keer alleen maar een tentoonstelling van werken van de man die met de natuur te maken hebben. Ook stoot ik mijn kop nog eens ongenadig als ik van het ene naar het andere zaaltje door een wel erg lage opening loop. De man kan absoluut schilderen maar kennelijk is men hier van mening dat men zijn werken alleen per onderwerp moet tentoonstellen als nagedachtenis. We zien dat er ook tentoonstellingen zijn geweest van zijn werken met als onderwerp, WW1 waarin hij aan het front zat, Bretonse landschappen, Het Bretonse leven, de zee en haar bewoners enz. Maar er is helaas geen enkel boek met een totaaloverzicht van zijn oeuvre te vinden, gemiste kans en een merkwaardige manier om iemands werken aan de wereld te laten zien. De man leefde van 1882 tot 1954 toen hij in Parijs overleed. Hij heeft voor boeken illustraties gemaakt maar ook ontwerpen voor serviezen van grote producenten als Sévre en Villeroy & Boch, bij zijn leven al tentoonstellingen gehad en grote opdrachten gehad om schepen van binnen te verfraaien.

Op de terugweg nog de nodige boodschappen gedaan en de rest van de dag in alle rust rond de gite doorgebracht en de paella, die buitengewoon lekker blijkt te zijn, opgegeten.

Dag 9 Zaterdag

Vanmorgen dan toch voor het eerst een beetje regen deze vakantie, maar volgens het weerbericht moet het in de loop van de ochtend weer droog worden en ik besluit toch ook vandaag nog een stuk langs de GR34 te gaan wandelen. De wandeling gaat van Port Dahouet naar Port Morvan via het kustpad en dan binnendoor terug. In de buurt van de gite is geen glasbak te vinden dus neem ik maar een grote tas met lege flessen mee in de auto naar de haven van Dahouet omdat ik er van uit ga dat de mensen in de jachthaven hun glaswerk toch ook ergens kwijt moeten. Goed gegokt we worden eindelijk van een behoorlijke hoeveelheid glas verlost. Het pad is hier makkelijker, het uitzicht niet zo spectaculair en nergens een bankje te bekennen. Wel zijn er veel mensen onderaan de kust tussen de rotsen naar schelpdieren aan het zoeken en na een tijdje komen er ook allemaal oesterbanken die voor de kust liggen in het zicht. Onderweg alleen een konijn en drie paarden tegen gekomen en als ik af begin te dalen naar Port Morvan pas de eerste mensen. Het is een steile en gevaarlijke afdaling. Beneden aangekomen bij het strand eerst een tijdje op een rotsblok uit zitten rusten en wat gedronken. Het weer is inmiddels steeds beter geworden, veel blauw en sluierbewolking en zelfs warm uit de wind. In zee zijn aardig wat mensen bezig met een soort kleine halve opblaasbootjes waar hun bovenlichaam in ligt en bewegen zich dan in wetsuit en met zwemvliezen voort en hebben een harpoen bij zich, kennelijk om te jagen. Vreemd vermaak hebben ze in dit land toch af en toe. De terugweg binnendoor wordt opgevrolijkt door heel veel bloemen zowel in de berm als in tuinen.

Na een verder rustige middag met meloen en wijn om acht uur weer bij "Au Biniou" aan tafel. Men is niet helemaal vol gereserveerd maar als mensen bellen krijgen ze tot onze verbazing te horen dat er geen plek meer is. Wij zitten weer aan dezelfde tafel en nemen dit keer een fles Sancerre die prima is. Tafelgenoot neemt weer het menu Saint Jacques, kennelijk is dat goed bevallen. Wel neemt ze een ander dessert, dit keer de dome framboise. Zelf neem ik een gewoon menu en begin met ganzenlever vooraf en als hoofdgerecht zeebaars met puree en groentes en een zware saus maar prima te eten. Als tussengerecht een croustillant met warme kaas en appel die prima bevalt, wel een beetje erg weinig helaas. Na een sablé Breton, een soort zandgebakje met daarop appel en ijs karamel salé. Wel apart maar ik ben niet zo van dit soort dingen. Na weer thee genomen. Vandaag is Madame nog wat meer aanwezig als de vorige keer en ook nogal overheersend naar het meisje wat kennelijk wegens de enorme drukte vandaag ook in de bediening helpt. Gaat allemaal niet zo sympathiek en zelfs kleinerend hebben we de indruk. Vrij laat naar bed, de avond met muziek doorgebracht en nog een boek uitgelezen.

Dag 10 Zondag

Start van de dag met gebakken eieren met spek die buiten opgegeten kunnen worden, nog niet erg zonnig maar niet koud en nauwelijks wind. We willen vandaag wat dingen doen in Paimpol en gaan om elf uur die kant op. We stoppen bij de aire de la Chapelle met uitzicht op Binic. Later rijden we St Quay Portrieux nog even in maar het is hier door de wind nogal koud zodat we maar kort stoppen.

We stappen weer in en stoppen pas weer bij de Abbaye Beauport vlak voor Paimpol, alleen blijkt die tussen de middag dicht te zijn zodat we maar doorrijden naar Paimpol zelf voor de lunch. Rond de haven barst het van de eethuisjes met volle terrassen die of helemaal vol zitten of een beetje bizar duur zijn zodat we in een simpel tentje maar een Tartini eten met een frisje erbij. Een Tartini blijkt een grote boterham te zijn die mijn in geval belegd is met kaas, aardappels en spek en warm gemaakt. Het smaakt niet verkeerd maar is wel een beetje veel. Mijn reisgenoot heeft beleg met kaas, zalm, komkommer en paprika en weet het ook nog helemaal weg te werken, ik niet.

Na de hap naar het vlakbij gelegen Musée de la Mer gewandeld wat in een klein oud fabrieksgebouwtje blijkt te zitten. Men heeft een tijdelijke archeologische tentoonstelling over Bretagne, voor een klein museum als dit absoluut goed gedocumenteerd maar niet heel erg verrassend. Wel zien we hier dat er in het verleden ook al sloten en sleutels van hout bestonden voor de ijzertijd. Nooit geweten. De vaste collectie is een allegaartje van dingen die met het zeemanschap te maken hebben. Vooral veel aandacht voor de ontwikkeling van de haven van Paimpol, de visserij vanuit Paimpol naar met name Newfoundland en IJsland in het verleden, de zeevarenden en dan vooral de verdronken zeelui uit Paimpol, de reders in het plaatsje en ook de hydrografische school die er gevestigd is. Verder wat algemene zaken over navigatie op zee en fraaie scheepsmodellen van aardig wat moderne Franse koopvaardijschepen. Een leuke verzameling waar we toch een klein uur zoet mee zijn.

Even geaarzeld maar uiteindelijk bij het weer verlaten van Paimpol toch ook de abdij nog bekeken. De abdij is in hele slechte staat maar wel fotogeniek met een mooie tuin erbij. Het meest aantrekkelijke is echter de op de achtergrond aanwezige Bretonse kust en zee waar het vlakbij ligt. Bijzondere plek voor een abdij en ook hier hadden de monniken al weer een soort kanalenstelsel voorzien voor drinkwater op het terrein gerealiseerd. We komen er wat te laat achter dat je een hele mooie wandeling om het complex heen kan maken onder andere langs de zee, zodat we nog iets voor de toekomst hebben.

Tijdens de terugreis is het serieus druk zodat we vrij laat terug zijn maar nog wel met prachtig weer buiten wat kaasjes met wijn wegspoelen. Gezien de tartini van vanmiddag hebben we verder niet echt honger en is dat genoeg als diner. Kennelijk moe van een dag met zo veel actie vroeg naar bed.

Dag 11 maandag

Weer wandelen vandaag, vanmorgen de auto bij plage de Saint Pabu neer gezet, waar een aantal mensen met paarden over het strand draven en langs de GR34 naar Caroual gelopen. Dit keer een makkelijk stuk pad zeker als je bij Caroual komt en ik overweeg nog even door te lopen naar Erquy maar dat lijkt me een wat saai stuk en zou misschien ook wel erg ver worden. In Caroual staat nog een mooi oud ijzeren viaduct van wat ooit de spoorlijn is geweest. Ook is er een klein eettentje open maar daar moet je binnen zitten en ik heb meer zin om aan zee te zitten zodat ik toch maar wat meegenomen brood met geitenkaas en water als lunch gebruik. Omdat het nog niet echt eb is, besluit ik niet langs het strand terug te gaan omdat ik geen idee heb of ik veel rotsen tegen kom, maar binnendoor via Caroual Village te lopen. Dit wordt een steil en warm stukje. Op de terugweg naar de gite nog even gestopt bij plage les Vallées en even op mijn gemak op een bankje rond zitten kijken, Dit is wel het leukste strandje wat ik tot op heden tegen ben gekomen om wat te zitten mijmeren en genieten.

In de loop van de middag samen op het terras van het casino "La Rotonde" met uitzicht op zee, voor Franse begrippen, een lekkere grand café au lait gedronken.

Terug in de gite even gerust en gebadderd en tegen half acht pizzeria “Nota Bene” binnen gelopen. Helaas zijn we slechts samen met nog één andere gast, wat het wel wat stilletjes maakt maar verder prima gegeten. Een karafje rosé Syrah, een bord antipasti voor 2 personen wat diverse vleeswaren met pesto, gedroogde tomaat en toast is. Voor tafeldame een pizza 3 fromages en voor mij een pizza Botticelli met kaas, chorizo, merguez, rauwe ham en paprika. Smaakt lekker met ook een fijne knapperige bodem. Na neemt reisgezel cheesecake en ik ijs met italiaanse kersen en kersensaus. Helemaal na nog Irish Coffee waar wel iets mis mee gaat. Eentje zit geen koffie in gezien de kleur. Enige minpunt van dit etablissement vind ik dat men een leuk muziekje op de achtergrond heeft staan, veel blues, maar dat de tv in de keuken daar eigenlijk steeds irritant hard overheen te horen is.

Dag 12 Dinsdag

Voor het eerst hebben we zon en zeemist tegelijk vandaag. Na wat overleg gaan we naar St Malo om dat eens te bekijken. Alleen gaat er onderweg iets mis en ben ik opeens Dinan op de borden aan het volgen in plaats van Dinard wat ook steeds werd aangegeven in plaats van St Malo. We zitten al in Plancoet als ik daar achter kom en we rijden dan maar door naar Dinan. Dat blijkt geen straf te zijn, het heeft een schitterend oud stadsdeel met prachtige vakwerkhuizen, een prachtig park met uitzicht op de Rance met jachthaven en de nodige fraaie Middeleeuwse en Klassieke panden. Wel erg toeristisch en we horen hier ook voor het eerst een paar keer Nederlands om ons heen. We lunchen in de schaduw van de eglise St Saveur bij een brasserie waar de quiche helaas niet al te best is. We dwalen lang rond, drinken nog ergens koffie en lopen uiteindelijk nog even naar de VVV voor een plattegrond. Naast de VVV ligt ook het kasteel van Dinan wat we eventueel wel willen bezichtigen alleen is men rond het museum overal aan het werk zodat we ons afvragen hoe we bij de ingang moeten komen zonder een steile afdaling en waarschijnlijk weer ergens steil omhoog te moeten klauteren. Gezien de status van onze voeten na een hoop geslenter besluiten we de boel de boel te laten en maar terug richting auto te lopen wat ook nog wel een behoorlijke tippel is.

Terug in de gite allebei even een uurtje rust genomen en daarna maar eens een maaltijd in elkaar gedraaid met allerlei dingen en restjes uit de koelkast want die moet leeg. Vanavond laatste keer koken. Verder een rustige avond en vroeg naar bed.

Dag 13 woensdag

Na van de week bij de huit a huit al een paar flessen Rosé voor thuis te hebben gehaald, vandaag ook bij Leclerc de nodige flessen prima Sancerre, die in de aanbieding zijn, voor thuis ingekocht naast wat andere kleine noodzakelijkheden voor de laatste dagen. Vandaag ook de laatste dag wandelen en ik besluit weer van Plage les Vallées naar Plage Saint Pabu maar dan langs de GR34 heen en weer langs het strand terug. Ik heb ook hier weer moeite om het pad te vinden maar na wat geklungel lukt dat toch. Dit is eigenlijk het minste stuk van de GR34 wat ik hier mee heb gemaakt, weinig uitzicht omdat je veel tussen struiken en bomen uit de wind loopt. Waardoor het ook voor het eerst echt warm is om te lopen en het ook barst van de vliegende beestjes. Een stuk over allemaal rolkeien waar je echt op moet passen je poten niet te breken. En het pad ligt heel vaak schuin wat niet lekker loopt en vermoeiend is. Ik ben dan ook voor het eerst blij dat ik van het pad af ben en is even op het strand tot rust kan komen met een hapje en een drankje. De terugtocht over het strand is weer heerlijk lopen. Het weer is ook veel beter als de vorige keer en ik kom dan ook veel meer mensen tegen vooral honden uit laters en een groep Nordic Walkers. Ook blijkt er een klein naaktstrandje te zijn waar nu ook wat mensen liggen en ook op het gewone strand zijn dit keer wat zonaanbidders. Terug bij Plage Les Vallées nog een tijd op een bank van het weer en uitzicht zitten genieten.

Terug in de gite vanwege het mooie weer toch ook vanmiddag nog weer even voor een kop koffie naar La Rotonde gewandeld om nog even van de zee te genieten. Het is er druk maar nog net een tafeltje voor twee te vinden. De bediening van vandaag begrijpt ons Frans kennelijk niet want we krijgen een kleine cafe au lait in plaats van een grote. Na nog een pitstop thuis voor wat rust, douchen en omkleden weer terug naar het strand gewandeld en bij “La Croisette” naar binnen gelopen voor het diner. De bediening bestaat uit twee wat oudere dames en dat gaat allemaal strak en vlot. We krijgen een tafeltje met uitzicht op zee waar de zon langzaam in aan het zakken is. De zaak zit redelijk vol en we bestellen een fles Riesling uit de Elzas, ik denk een dure maar er blijken er twee op de kaart te staan we krijgen de goedkope die uiteindelijk ook prima bij het eten past. We nemen allebei een menu van € 41,= met vooraf vissoep met rouille, geraspte kaas en croutons. Ik heb als hoofdgerecht Lotte met spek in een botersaus en diverse groentes met een wortelpuree en is niet verkeerd. Tafelgenoot neemt Coquilles st Jacques in een heldere gezouten botersaus en dezelfde garnituur, volgens haar heel erg lekker. Als derde gang twee stukken kaas die weliswaar vrij groot zijn maar niet erg speciaal en na allebei een cafe Breton gourmand wat bestaat uit een vingerhoedje koffie en een bord gevuld met chocolademousse, slagroom, een bolletje ijs met amandelschaafsel, een stukje frambozentaart en een stukje boterkoek. Het vult allemaal wel serieus en we nemen nog een thee na. Conclusie prima gegeten met een toch wel heel leuk uitzicht. Naast ons zitten oma, dochter en kleinzoon te eten waarbij oma niet heel erg mee doet aan de gesprekken maar af en toe vrolijk zachtjes mee zit te zingen met de wat oudere muziek die hier op staat en soms zelf met de armen en de heupen begint te bewegen. Dus ook die lijkt zich prima te vermaken en mag ook de rekening betalen. We lopen laat naar huis en het valt op dat het inmiddels tegen tien uur nog licht is waar dat aan het begin van de vakantie echt nog niet het geval was.

Dag 14 Donderdag

Nogal laat op vandaag en na een ontbijt met gekookte eitjes om de koelkast leeg te maken vrij laat naar cap Fréhel vertrokken. Een mooi kort ritje maar wel jammer dat je om daar wat rond te wandelen € 3,= voor een parkeerplaats moet betalen. Een redelijk druk bezochte plek met ook aardig wat Nederlanders en Belgen. We maken een behoorlijke wandeling rond de kaap. De vuurtoren zelf is niet heel bijzonder en ook niet te bezichtigen maar de kust er omheen is wel spectaculair met een indrukwekkend uitzicht op kliffen en rotsen, waar op sommigen vogels nestelen en de boel mooi wit onder gescheten hebben. We horen iemand iets over papegaaiduikers zeggen maar wij zien ze in ieder geval niet, wel aalscholvers en meeuwen. Ook een mooi uitzicht op Fort la Latte vanaf hier.

Na een dik uur zijn we wel uitgekeken en begint het ook serieus warm te worden uit de wind. Weer de prachtige kustweg naar Sables d’or les pins genomen en daar nu gestopt voor een lunch. Als we wat te eten zoeken komen we eigenlijk alleen eethuisjes tegen die pannenkoeken of menu’s serveren waar we niet echt zin in hebben, maar uiteindelijk vinden we “les cascades” wat het simpelste tentje lijkt te zijn waar ze ook nog wat andere snacks hebben en ik neem een omelet ham kaas met frites en reisgenoot een croque monsieur met frites. We zitten hier buiten maar het is gek genoeg veel kouder als op de kaap maar wel te doen

We rijden terug naar de gite via de stranden van Caroual, St Pabu en Les Vallées die ik mijn reisgenoot laat zien. Ook bij haar valt het plage les Vallées zeer in de smaak en wordt als rustgevend beoordeeld waar ik het helemaal mee eens ben. Vrij vroeg terug in de gite waar we zaken opruimen en inpakken, ik nog een late krant haal en een late middag siesta wordt ingelast. Tegen half acht naar restaurant "l'Atelier'" vertrokken. We zijn in eerste instantie de enige klanten maar nog heel laat schuiven ook wat andere mensen aan. Een wat vreemde tent beetje Midden-Amerikaans ingericht en ook muziek uit die contreien, maar verder niets uit dat gebied op de kaart. De bediening is een wat losgeslagen bende maar werkt wel, het duurt alleen wel heel lang voor ze het hoofdgerecht af komen ruimen. Het eten is gewoon goed en niet duur je moet alleen geen haute cuisine verwachten. Heel leuk flesje Chenin Blanc uit de Pay d’Oc, goedkoop fruitig en wat vegetaal. Tafeldame neemt moules a la creme frites. De Moules komen uit Jospinet hier vlakbij en zijn lekker. Zelf heb ik een brochette kip met frites en sla. Na allebei café gourmand, wederom het vingerhoedje koffie en hier een bord met flan die tegenvalt, bol ijs, warm stuk koek, chocolademousse met slagroom en creme brulée. Na 1,5 uur weer buiten en als we langs het strand lopen is het voor het eerst echt glashelder weer en kun je, wat nog niet eerder gebeurd is, Ile de Bréhat zien liggen en de kust bij Paimpol.

Dag 15 vrijdag

Redelijk op tijd op vandaag en dit keer komt de beheerster als we bellen wel binnen 5 minuten langs om de financieen af te handelen zodat we nog voor 8 uur onderweg richting huis zijn. Rustig op de weg en prima weer om te reizen niet warm wel zonnetje. Om 14:00 als we staan te tanken maar eens met Hostellerie St Louis gebeld of ze nog een kamer en een diner voor de komende avond en nacht hebben. Dat is geen probleem, wel rijden we opeens bij Calais de file in zodat we maar een stukje richting Saint Omer rijden en vanaf die kant richting Bollezeele gaan. Waarschijnlijk niet de beste keus want de navigatie kiest niet de handigste route en we lopen ergens vast waar men met wegwerkzaamheden bezig is. Uiteindelijk pas tegen 16:00 uur voor het hotel geparkeerd. We krijgen kamer Normandie die we al eens eerder hebben gehad. Wat later in de middag nog het dorp ingewandeld voor een drankje maar au tour du monde en cafe du Centre waar we wel eens een biertje hebben gedronken zijn dicht zodat we bij les Musiciens terecht komen waar we buiten aan de straat een paar Stella Artois tot ons nemen.

Om 19:30 aan het diner, we nemen een vier gangen menu. Ik heb als eerste gang salade st Louis met gevogelte en gebakken eendenborst die heel fijn is. Reisgezel gerookte zalm met een soort tartaar van garnalen en een terrine van coquilles st Jacques ook heel lekker. Tweede gang ik Lotte met kreeft in een kreeftensaus of misschien beter een kreeftensoep. Heerlijk maar superzwaar. Tafeldame de coquilles St Jacques met groentetjes. Allebei een vreemd tussendoortje in de vorm van sorbetijs wat natuurlijk niet goed met de wijn gaat. We hebben weer de Chablis van Fevre die we ook de vorige keer hebben genomen maar valt gek genoeg dit keer iets tegen. Hoofdgerecht is tarbot met gebakken paddenstoeltjes wat ik hier eerder heb gehad en ook weer superlekker is. De groenten en rijst erbij vinden we wat minder. Na nemen we toch maar wat van de trolly, allebei 3 verschillende dingen en geen idee wat precies maar smaakt vele malen beter als de eerste keer dat we die hier probeerden. Weer superfijn gegeten, wel erg lang we tafelen bijna 2,5 uur maar als je verder toch niets de doen hebt op zo’n avond op doorreis eigenlijk wel prettig om je tijd door te komen.